การเลือกของเจน

ภาพ

Janes choice

“พระเจ้าผู้ทรงเลี้ยงข้า …” เสียงเพลงดังอยู่รอบตัวเจน เอลิซาเบธ แมนนิงก์ แต่เธอไม่ได้จดจ่ออยู่กับเนื้อเพลง เธอกำลังดูมือของเธอพลางครุ่นคิด

เธอเข้าร่วมนิกายเพรสไบทีเรียนเมื่อปีก่อน แต่เธอยังรู้สึกเหมือนมีบางอย่างขาดหายไป “ฉันกำลังค้นหาอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้น” เธอคิด แต่มันคืออะไรเล่า

หลังเลิกประชุมที่โบสถ์ เจนยังคงอยู่ข้างนอกกับผู้เข้าร่วมประชุมคนอื่นๆ ใบไม้เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงและสีทอง แสงแดดส่องระยิบระยับในแม่น้ำนอร์วอล์คที่อยู่ใกล้ๆ

“ผู้สอนศาสนาสัญจรมาจะมาเมืองนี้” ชายคนหนึ่งบอก “เขาเป็นมอรมอน และเขาบอกว่าพระผู้เป็นเจ้าตรัสกับศาสดาพยากรณ์อีกครั้ง”

เจนหยุดฟัง นี่อาจจะเป็นสิ่งที่เธอกำลังค้นหาอยู่ก็ได้

“ศาสดาพยากรณ์หรือ” ชายอีกคนหนึ่งเย้ย “เหมือนจากไบเบิลน่ะหรือ” ใครจะฟังข่าวสารพวกนั้น”

“หนูจะฟัง” เจนโพล่งออกมา สองสามคนหันมาจ้องเธอ รวมทั้งบาทหลวง เจนรู้สึกว่าแก้มร้อนผ่าว

บาทหลวงหน้านิ่ว “ฉันคิดว่าหนูไม่ควรฟังเขา นั่นมันเรื่องเหลวไหล เข้าใจไหม” เมื่อเธอไม่พูดอะไร เขาพยักหน้าและย้ายไปพูดกับคนอื่น เจนมองเขาเดินจากไปแล้วรีบกลับบ้าน

บ้านที่คุณแม่กับพี่ชายและพี่สาวของเธอไม่ได้อยู่ที่นั่น บ้านนั้นคือฟาร์มของครอบครัวฟิทช์ เธอมาอยู่เป็นคนรับใช้ที่นั่นเมื่ออายุเพียงหกขวบ ทุกวันเธอทำงานหนัก ช่วยนางฟิทช์ซักผ้า รีดผ้า และทำอาหาร เธอมักจะตื่นก่อนดวงอาทิตย์ขึ้น เธอก่อไฟ นวดแป้งขนมปัง และปั่นเนย เธอไปเยี่ยมครอบครัวเมื่อสามารถไปได้

สองสามวันต่อมา เจนยังคิดเรื่องผู้สอนศาสนาขณะเธอกำลังตากเสื้อของนายฟิทช์ เสื้อผ้าสะบัดไปตามแรงลม

บาทหลวงบอกไม่ให้เธอไป แต่ … เธอต้องไป เธอต้องไปดูว่ามอรมอนคนนี้จะช่วยให้เธอพบความจริงที่เธอกำลังค้นหาได้หรือไม่ เธอตัดสินใจขณะตากผ้าเสร็จพอดี ว่าเธอจะไปการประชุมไม่ว่าใครจะพูดอะไรก็ตาม

วันอาทิตย์ เจนตื่นแต่เช้ามืด สวมชุดสวยที่สุด และเดินไปหอประชุมคนเดียว เธอเข้าไปนั่งบนม้านั่งที่ทำด้วยไม้หลังห้องประชุมอย่างเงียบๆ เจนยิ้มเมื่อเห็นคนมากมายอยู่ที่นั่น ดูเหมือนไม่ใช่เธอคนเดียวที่กำลังมองหาอะไรบางอย่างมากกว่านั้น!

ห้องเงียบเมื่อเอ็ลเดอร์วันเดลล์ยืน ชั่วโมงถัดมาผ่านไปอย่างรวดเร็วขณะเขาพูดเกี่ยวกับพระคัมภีร์มอรมอนและศาสดาพยากรณ์ชื่อโจเซฟ เขาบอกว่าเรารับบัพติศมาได้โดยลงไปในน้ำทั้งตัวเช่นเดียวกับพระคริสต์ เขาพูดเรื่องวิสุทธิชนไปรวมกันในเมืองไกลโพ้นเรียกว่านอวู เมื่อจบการประชุม ใจของเจนรู้สึกอิ่มเอิบจนแทบหายใจไม่ออก

คืนนั้นเจนไปเยี่ยมครอบครัวของเธอ

“ลูกคิดอย่างไรเกี่ยวกับข่าวสารของผู้สอนศาสนา” คุณแม่ถามเมื่อเจนอธิบายว่าเธอใช้วันอาทิตย์อย่างไร

“หนูเชื่อมั่นเต็มที่ว่าเขาสอนพระกิตติคุณที่แท้จริง” เจนตอบ “หนูต้องรับค่ะ หนูจะรับบัพติศมาวันอาทิตย์หน้า”

“บัพติศมาหรือ จะเข้าร่วมศาสนาอื่นหรือ” ไอแซคพี่ชายเธอถามพลางขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้

“ใช่! นั่นเป็นสิ่งที่หนูค้นหามานาน มันเป็นความจริง”

ไอแซคบอกได้ว่าเธอจริงจัง “แล้วต่อจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้น” เขาถามเบาๆ “หลังจากบัพติศมาแล้วเธอจะทำอะไร”

“หนูจะไปรวมกับวิสุทธิชน” เจนตอบ “หนูจะไปนอวู”

โปรดติดตามตอนต่อไป …