เสียงวิสุทธิชนยุคสุดท้าย
การปลอบโยนทางร่างกายจากพระคัมภีร์
ภาพประกอบโดย อัลเล็น การ์นส์
สมัยที่ผมยังเด็ก แพทย์วินิจฉัยว่าผมเป็นข้ออักเสบรูมาตอยด์ ผมป่วยบ่อย พ่อแม่ใช้เวลาหลายชั่วโมงกับผมในห้องทำงานของแพทย์ พวกท่านกังวลเรื่องสุขภาพของผมและรู้สึกอับจนหนทางเพราะพวกท่านไม่สามารถแก้ไขสิ่งผิดปกติได้ ผมไม่ชอบให้พวกท่านรู้สึกอย่างนั้นจนถึงคราวที่ผมเห็นคุณแม่ต่อสู้กับมะเร็งเต้านมอย่างหมดหนทางช่วย
สุดสัปดาห์หนึ่ง ผมขับรถไปบ้านคุณแม่ที่นิวเจอร์ซีย์เพื่ออยู่เป็นเพื่อนท่านขณะรอรับเคมีบำบัด ผมต้องการอยู่กับท่านเพื่อให้พี่ชายผมได้พักจากการดูแลท่านทุกวัน ต้องมีคนดูแลท่านตอนกลางคืนเพราะท่านรับการบำบัด ด้วยเหตุนี้จึงวางเตียงไว้ให้ท่านในห้องรับแขก ผมตั้งใจว่าจะนอนบนโซฟา คุณแม่เจ็บปวดและผมไม่สามารถทำอะไรได้เลย ผมรู้สึกอับจนหนทางและท้อใจ
ขณะคุณแม่พยายามข่มตาหลับ ผมรู้สึกถึงการกระตุ้นเตือนให้อ่านพระคัมภีร์ให้ท่านฟัง ท่านรักพระคัมภีร์ แต่ท่านอ่อนแรงเกินกว่าจะถืออ่านเอง เมื่อผมถามว่าท่านอยากให้ผมอ่านอะไรท่านตอบว่าท่านรักหนังสือของแอลมา หลังจากอ่านหัวบทคร่าวๆ ผมรู้สึกถึงการกระตุ้นเตือนให้อ่านบทที่ 7
พระวิญญาณสถิตในห้องนั้นขณะที่ผมอ่านถ้อยคำบรรยายพระพันธกิจบนแผ่นดินโลกของพระคริสต์ “พระองค์จะเสด็จออกไป, ทรงทนความเจ็บปวดและความทุกข์และการล่อลวงทุกอย่าง; และนี่ก็เพื่อคำซึ่งกล่าวว่าพระองค์จะทรงรับความเจ็บปวดและความป่วยไข้ของผู้คนของพระองค์จะได้เกิดสัมฤทธิผล.
“และพระองค์จะทรงรับเอาความตาย, เพื่อพระองค์จะทรงทำให้สายรัดแห่งความตายที่ผูกมัดผู้คนของพระองค์หลุดออก; และพระองค์จะทรงรับเอาความทุพพลภาพของพวกเขา, เพื่ออุทรของพระองค์จะเปี่ยมไปด้วยพระเมตตา” (แอลมา 7:11–12)
ผมอ่านต่อไปเรื่อยๆ จนคุณแม่หลับสนิท พระคัมภีร์อัญเชิญพระผู้ปลอบโยนเข้ามาในห้องนั้นและช่วยให้ท่านนอนหลับ ผมมีประจักษ์พยานเพิ่มขึ้นถึงพลังของพระคัมภีร์และพระเยซูคริสต์ ผู้เต็มพระทัยทำหน้าที่พระผู้ช่วยให้รอดของเราและทรงปลอบโยนเราในความทุกข์ทั้งหมดของเรา