Bronnen van gemoedsrust en kracht

De heiligen in Venezuela doen hun best. Velen hebben het inderdaad moeilijk en de kerk steunt de behoeftigen via het vastengavenfonds, de welzijnsprogramma’s en de zelfredzaamheidsinitiatieven. De heiligen hebben dus genoeg redenen om te treuren, maar toch zijn ze een gelukkig volk, zelfs onder alle moeilijkheden waar ze mee kampen. Ze ervaren gemoedsrust, glimlachen vaak en hopen op betere tijden.

Dat geldt ook voor de jongeren van de kerk in Venezuela. Ze ontwikkelen kracht door hun moeilijkheden op het persoonlijke vlak en in het gezin, en bereiden zich zo op de toekomst voor. Dat geldt eveneens voor onze Venezolaanse zendelingen. Ze moeten sterk zijn voor zichzelf, voor hun onderzoekers en voor hun familie. En dat zijn ze ook. Ze doen ons denken aan de tweeduizend jonge soldaten van Helaman. Ze zijn weliswaar klein in tal, maar ‘buitengewoon heldhaftig wat hun moed’ betreft (zie Alma 53:20–21). De Heer is in Venezuela bezig om een sterke generatie moeders, vaders en leid(st)ers voor te bereiden. Wanneer we ons onder de heiligen daar bevinden, zijn we altijd vervuld van geloof in het evangelie en in de toekomst.

Hoe kunnen deze leden in zulke moeilijke tijden toch gemoedsrust ervaren en opgewekt en sterk blijven? Naar mijn idee gaan velen van hen meer op God vertrouwen. Bijgevolg ontvangen zij kracht uit de bron van alle kracht. Zij herkennen de zegeningen van hun hemelse Vader, zij vertrouwen op de macht van Jezus Christus en zijn verzoening, en zij worden door de Heilige Geest getroost, gesteund en gesterkt. Bijgevolg worden hun lasten lichter, wordt hun leed verzacht en vinden zij gemoedsrust te midden van hun beproevingen.

De Venezolaanse leden ondervinden tegenwoordig wat Alma en zijn volk in het Boek van Mormon ondervonden:

‘En nu geschiedde het dat de lasten die Alma en zijn broeders waren opgelegd, licht werden gemaakt; ja, de Heer versterkte hen, zodat zij hun lasten met gemak konden dragen, en zij onderwierpen zich welgemoed en met geduld aan de gehele wil van de Heer’ (Mosiah 24:15).

Mijn getuigenis dat God ons graag wil zegenen, is sterker geworden door tijd onder onze leden in Venezuela door te brengen. De heiligen in Venezuela zijn net als Alma en zijn volgelingen gesterkt. Daarnaast zijn de lasten die ze dragen dankzij hun toegenomen capaciteit lichter gemaakt. De Heiland nodigt ons uit om met onze zware lasten tot Hem te komen, dan zullen wij rust vinden (zie Mattheüs 11:28–30). Deze goede leden zijn toegerust om hun lasten in de kracht van de Heer te dragen.

Afbeelding

Venezuelan Saints

Zij hebben door hun beproevingen en als zegen voor hun vertrouwen in de Heiland en zijn genade een verandering van hart ondervonden. Ieder van hen is geworden ‘als een kind: onderworpen, zachtmoedig, ootmoedig, geduldig, vol liefde, gewillig zich te onderwerpen aan alles wat de Heer goeddunkt [hun] op te leggen, ja, zoals een kind zich aan zijn vader onderwerpt’ (Mosiah 3:19).

Kortom: door hun beproevingen hebben zij christelijke eigenschappen ontwikkeld die alle discipelen van Christus hopen te verwerven.

Er is met hen gebeurd wat bij ons allemaal dient te gebeuren. Wij zullen in het leven allemaal moeilijkheden en beproevingen meemaken. Wij behoren ons dan af te vragen:

Hoe en waarom is de Heiland in staat om ons die troost en kracht te verlenen? In de Schriften staat: ‘En Hij zal uitgaan en pijnen en benauwingen en allerlei verzoekingen doorstaan; en wel opdat het woord wordt vervuld dat zegt dat Hij de pijnen en ziekten van zijn volk op Zich zal nemen.

‘En Hij zal de dood op Zich nemen, om de banden van de dood, die zijn volk binden, los te maken; en Hij zal hun zwakheden op Zich nemen, opdat zijn binnenste met barmhartigheid zal worden vervuld, naar het vlees, opdat Hij naar het vlees zal weten hoe zijn volk te hulp te komen naargelang hun zwakheden’ (Alma 7:11–12).

Ouderling David A. Bednar van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd: ‘De Heiland heeft niet slechts voor onze zonden geleden, maar ook voor de ongelijkheid, de onbillijkheid, de pijn, de angsten, het verdriet en de emotionele benauwenis die ons zo vaak overvallen … U en ik roepen misschien in een moment van zwakte uit: “Niemand begrijpt me. Niemand weet wat ik doormaak.” Misschien weet geen mens wat u doormaakt. Maar de Zoon van God begrijpt het volkomen, want Hij heeft, voordat wij dat doen, onze lasten al gedragen en gevoeld. En omdat Hij de hoogste prijs heeft voldaan en die lasten heeft gedragen, heeft Hij een volmaakt invoelingsvermogen en kan hij zijn arm van barmhartigheid in zoveel fases van ons leven uitstrekken.’ (‘De verzoening en de reis door het sterfelijk leven’, Liahona, april 2012, 19.)

Ouderling Bednar citeert vervolgens deze Schrifttekst, waaruit blijkt dat ieder van ons dankzij de verzoening van Jezus Christus gemoedsrust kan vinden:

‘Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven.

‘Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel;

‘want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht’ (Mattheüs 11:28–30).

Afbeelding

oxen with a yoke

Detail, Immigratie van de heiligen, Brian Kershisnik

Ik wil mijn getuigenis aan ouderling Bednars woorden toevoegen. Ik weet ook uit eigen ervaring dat we in de liefdevolle armen van onze Heiland kracht en gemoedsrust kunnen vinden. De verlossende en instaatstellende kracht van de Heiland is niet alleen de bron van de vergeving van onze zonden, maar ook een krachtige bron van hoop, gemoedsrust, kracht, troost, talenten, inspiratie en alles wat voor een geslaagde levensreis nodig is. We kunnen werkelijk op ‘de verdiensten en de barmhartigheid en de genade van de heilige Messias’ vertrouwen (2 Nephi 2:8).

Hoe kunnen wij deze bron van kracht aanboren? Wat moeten wij doen om de hulp te krijgen die wij nodig hebben?

Ten eerste moeten wij geloof in de Heer Jezus Christus en zijn verzoening hebben. Wij moeten beseffen dat Hij en zijn Vader de bronnen van gemoedsrust en kracht zijn. Zij maken alles mogelijk.

Vervolgens moeten wij handelen en het beste maken van wat wij meemaken. Wij werken misschien aan het overwinnen van een zwakheid, zoeken naar verzachting van leed of streven naar het ontwikkelen van een talent. Ons best doen lijkt soms niet genoeg, maar doen wij echt ons uiterste best, dan zal de Heer ons genadig zegenen met wat wij nodig hebben.

‘Wanneer u en ik de instaatstellende kracht van de verzoening gaan begrijpen en gebruiken,’ heeft ouderling Bednar gezegd, ‘zullen we bidden om de kracht om zelf onze omstandigheden te veranderen, niet om dat aan God over te laten. We gaan dan handelen in plaats van met ons te laten handelen (zie 2 Nephi 2:14)’. (‘De verzoening en de reis door het sterfelijk leven’, Liahona, 16.)

Wij dienen ook te bedenken dat de Heer aan onze zij staat wanneer wij ons deel doen. Wij hoeven ons deel van de strijd niet alleen te voeren. Hij zal met ons zijn, vanaf het begin tot het einde toe. Ik getuig dat de woorden van Jesaja waar zijn: ‘Want Ik ben de Heere, uw God, Die uw rechterhand vastgrijpt en tegen u zegt: Wees niet bevreesd, Ik help u’ (Jesaja 41:13). Dat geldt voor de heiligen in Venezuela en voor heiligen overal ter wereld.