Wat is waar en wat niet?

Caylee is altijd actief in de kerk geweest. Maar toen ze wat dieper over het evangelie en de kerk begon na te denken, kwamen er serieuze vragen in haar op. Daar voelde ze zich schuldig over en ging op zoek naar antwoorden.

‘Mijn probleem’, vertelt Caylee, ‘is dat ik op de verkeerde plaatsen zocht.’ In plaats van in de Schriften of conferentietoespraken te zoeken en met mijn ouders te praten, vond ik online verschillende artikelen die zogenaamd de antwoorden op mijn vragen hadden.’

Eerst dacht Caylee dat de online artikelen haar vragen beantwoordden. ‘Maar’, zegt ze, ‘bij alles wat ik op mijn zoektocht las, kreeg ik steeds meer vragen en steeds meer twijfels’.

Caylee begon zowel haar geloof als haar moed te verliezen. ‘Het licht van mijn getuigenis begon te doven,’ weet ze nog, ‘en uiteindelijk deed ik niet meer wat mij was geleerd: de Schriften lezen, bidden en seminarie volgen.’

De duisternis en verwarring die ze voelde, werden haar op een gegeven moment te veel. Ze zegt: ‘Ik wist niet meer wat van God kwam en wat een dwaas en krom verzinsel van iemand anders was om mij in verwarring te brengen. Ik zag het verschil tussen waarheid en misleiding niet meer. Ik ging er kapot aan.’

Caylee vergeleek haar situatie met die van Joseph Smith toen hij zei: ‘Uiteindelijk kwam ik tot de slotsom dat ik óf in het duister en in verwarring moest blijven, óf de aanwijzing van Jakobus moest opvolgen, dat wil zeggen, God erom bidden. Ik kwam ten slotte tot het besluit om inderdaad “God erom te bidden” [Jakobus 1:5], redenerend dat als Hij wijsheid gaf aan hen die in wijsheid tekortschoten en mildelijk zou geven en niet zou verwijten, ik het kon proberen’ (Geschiedenis van Joseph Smith 1:13).

Afbeelding

girl with mother

Op dit kritieke moment ging Caylee met haar seminarieleerkracht, haar oma en haar moeder praten. Haar seminarieleerkracht verzekerde haar ervan dat haar gevoelens niet verkeerd waren en dat ze niet de enige was die met vragen zat. Haar leerkracht gaf haar getuigenis en wees Caylee op leesmateriaal dat haar op haar zoektocht kon helpen.

Caylee’s oma gaf geen preek. Ze spoorde haar alleen maar aan om zich af te vragen welke informatiebronnen haar opbouwden: de online informatie of de leer van de kerk? Caylee ging vergelijken: ‘Welke hebben me opgebouwd? Welke hebben vreugde en rust in mijn ziel gebracht? Welke hebben me geleerd dat ik voor eeuwig met mijn gezin kon leven in eeuwigdurend geluk als ik Gods geboden onderhield? Welke hebben me knagende stemmetjes in mijn hoofd bezorgd?’

Caylee’s moeder moedigde haar aan om te bidden. Uiteindelijk ging Caylee naar haar kamer waar ze haar ziel voor God uitstortte. Ze legt uit: ‘Er gebeurde niets. Er daalden geen engelen neer. Ik kreeg geen rust en dankbaarheid in mijn hart. Ik ging terug naar mijn moeder. We baden samen en ze spoorde me aan om tien minuten in het Boek van Mormon te lezen. Onder het lezen voelde ik een belofte in mijn hart dat als ik dit bleef doen, ik gezegend zou worden. Ik zou helder kunnen zien en weten wat van God kwam en wat niet.’

Caylee ging elke dag bidden en in het Boek van Mormon lezen. Ze bleef weg van Twitter en de websites die haar aan het twijfelen hadden gebracht. Ze ging naar het seminarie met het verlangen om te leren, niet om naar negatieve dingen over de kerk te zoeken.

Na ongeveer twee weken volhouden, voelde ze hoe de negatieve stemmetjes stiller werden. Het ging beter op school. Ze had meer plezier in haar werk en ze had een betere relatie met haar ouders. Ze was gelukkiger.

Omdat ze gelukkiger was, zegt ze: ‘Uiteindelijk zag ik mijn antwoord. Ik kon onderscheiden wat van God kwam en wat niet, omdat ik nu zelf zag wat Hij voor mij deed als ik deed wat Hij vroeg.’

‘Dat’, zei ze tot besluit, ‘is de enige manier waarop je kunt vaststellen wat waarheid van God is en wat niet. We kunnen studeren en overdenken en vragen stellen wat we willen, maar pas als we doen wat Jakobus zegt en wat Joseph Smith heeft gedaan (vragen en doen), pas dan weten we echt wat waar is en wat niet.’

Kunnen wij iets van Caylee leren? Hier zijn een paar suggesties:

• We moeten ons niet schuldig voelen als we met vragen zitten.

• Op onze zoektocht naar antwoorden moeten we nooit ophouden met bidden.

• We moeten het Boek van Mormon bestuderen en overdenken.

• Door zorgvuldig te kiezen wat we lezen en beluisteren, kunnen we de harde stemmen van de technologie en media die ons van de waarheid wegleiden en onderuit willen halen, uitzetten.

• We moeten mensen aanspreken die we kennen, respecteren en van wie we houden, en ons niet door vreemdelingen laten leiden.

• Uiteindelijk zal God onze vragen op zijn eigen manier en op zijn tijd beantwoorden. Hij houdt van ons.

• Als we doen wat onze hemelse Vader vraagt – en niet wat de wereld zegt – krijgen we onze antwoorden.

Ik ben geïnspireerd door Caylee en door jullie, de jongevrouwen en jongemannen die God voor deze tijd heeft voorbereid. Zoals zovelen van jullie is zij een voorbeeld van de soort persoon waar president Russell M. Nelson het over had toen hij zei: ‘Wij hebben vrouwen met de gave van onderscheid nodig die zien welke kant de wereld op gaat en doorzien welke trends, hoe populair ook, oppervlakkig of gevaarlijk zijn.’¹

Jullie zijn waarheidzoekers, verbondhouders en koninkrijkbouwers. Met Gods hulp en door de macht van Jezus Christus en zijn verzoening kun je de gave van onderscheid ontvangen en de waarheid kennen, naleven en doorgeven.