‘Het is waar, het is waar’
De auteur woont in de Democratische Republiek Congo.
Toen ik om een getuigenis van het Boek van Mormon bad, gebeurde er niets. Tot ik de Bijbel ging lezen.
Rond mijn twaalfde wilde ik voor mezelf te weten komen dat het Boek van Mormon waar was. In een toespraak kon ik getuigen dat het Boek van Mormon het woord van God is, omdat mijn jeugdwerkleerkracht dat had gezegd. Maar vanbinnen snapte ik niet wat dat betekende.
Ik kende de belofte van Moroni dat ik, als ik las, overpeinsde en bad, het ook kon weten (zie Moroni 10:3–4). Ik las een paar weken en voelde me rustig, maar er gebeurde niets spectaculairs: geen licht, geen engelen, geen stem. Uiteindelijk legde ik het Boek van Mormon weg.
Op een dag bestudeerde ik Exodus en las ik dat God de Israëlieten manna stuurde toen ze niets te eten hadden. Iedereen moest elke dag een bepaalde hoeveelheid oprapen. Hij stuurde hun voedsel, maar zij moesten zelf uitzoeken hoe ze dat moesten verzamelen.
Ik moest denken aan wat Nephi zei: ‘De Heer [geeft] geen geboden aan de mensenkinderen zonder een weg voor hen te bereiden, zodat zij kunnen volbrengen wat Hij hun gebiedt’ (1 Nephi 3:7). Ik maakte daaruit op dat God de Israëlieten geboden had uit Egypte weg te gaan en wist hoe Hij ze te eten wilde geven. Door deze tekst uit het Boek van Mormon ging ik de Bijbel beter begrijpen en kwam ik tot de conclusie dat het Boek van Mormon het woord van God was.
Ouderling David A. Bednar van het Quorum der Twaalf Apostelen legt uit dat persoonlijke openbaring meer op het geleidelijke opkomen van de zon lijkt dan het licht dat je ziet als je een knopje omdraait.1 Ik begon het Boek van Mormon anders te zien.
In de daaropvolgende maanden wist ik zekerder dan ooit dat het Boek van Mormon het woord van God was. Ik kreeg vele keren door de stem van de Geest de innerlijke bevestiging: ‘Het is waar, het is waar, het is waar.’
Ik lees nog steeds bijna elke dag in het Boek van Mormon en telkens weer hoor ik die woorden: ‘Het is waar.’