Noodhulp van Nederland aan België
Vijftien jaar geleden was er brand in mijn huis. Mijn veilige omgeving was ineens niet veilig meer en mijn vijf katten zijn daar ook bij omgekomen. Tot op de dag van vandaag heeft deze gebeurtenis invloed op mijn leven gehad. Toen de overstromingen in juli in België en Duitsland plaatsvonden ging mijn hart daar onmiddellijk naar uit. De machteloosheid, het verdriet, de ontreddering, ik voelde het allemaal. Waarom stierven al die onschuldige mensen en dieren? Ik wilde dan ook iets doen en ik was blij dat ik op 24 juli met vele broeders en zusters uit alle uithoeken van Nederland in België kon helpen. Het was hartverwarmend om te zien hoe de inwoners dankbaar waren voor onze hulp, maar ook aan ons dachten met eten en drinken. Onze hulp was een minidruppel op de gloeiende plaat maar er was een groot gevoel van saamhorigheid onder de leden en niet-leden die in diverse talen met elkaar communiceerden.
Mijn gevoel toen ik thuis kwam was: ik wil meer doen dan ik had kunnen doen en gelukkig werd ik op mijn wenken bediend. De ZHV-presidente van de wijk Den Haag vroeg me of er iets kon worden gedaan met een brief uit België waarin om donaties werd gevraagd. Wij kregen toestemming om het ringkantoor als punt te gebruiken om spullen te verzamelen. Na contact te hebben gelegd met de ZHV-presidente van de ring Antwerpen begon het pas echt goed te lopen. Middels de ZHV-app van de wijk Den Haag kwam als vanzelf het contact met andere units. En zo coördineerde ik ineens voor de ring Den Haag en later voor de andere ringen in Nederland en kwamen er spullen met busjes, personenauto’s en vrachtwagens binnen.
Ik heb genoten van alle (hernieuwde) kennismakingen met leden van de andere ringen, maar meer nog van de verhalen van de brengers. Zoals een unit waar leden flyers hadden uitgedeeld, waarna mensen uit de buurt heel veel kwamen doneren. Of leden die uren onderweg waren om spullen op te halen, deze naar Den Haag brachten om daarna weer naar huis te rijden en laat thuis te komen. Naarmate de tijd verstreek werd het ook steeds duidelijker hoeveel mensen er getroffen waren. Alleen al in België 2.000 gezinnen, die niets meer hadden behalve een onbewoonbaar met water doordrenkt huis.
Speciale dank gaat naar zendingspresident Watson en de zendelingen voor de donatie van wasmachines en drogers uit de gesloten zendelingenappartementen. Deze zijn naar donatiecentra vlakbij of in het getroffen gebied gegaan. In oktober en november kwam Bart Torfs uit Antwerpen met een megavrachtwagen naar Den Haag en bracht hij veel artikelen naar een donatiecentrum, waar de vrijwilligers ons vertelden dat de getroffenen zo blij zijn met de mooie spullen.
Leden hebben mij gevraaagd waarom alles naar België en niet naar Limburg is gegaan. Dat is omdat er in Limburg al meer hulp was verleend. Daarnaast heeft de president van de ring Brussel de Nederlandse ringen om hulp gevraagd, niet alleen voor de 15 gezinnen die lid zijn van onze kerk maar ook voor de 2000 gezinnen die dat niet zijn. Ik heb mij hoofdzakelijk bezig gehouden met de coördinatie van de ontvangen goederen, het sorteren en het inpakken van de artikelen die naar de verschillende donatiecentra werden gebracht. Daar kwamen de getroffenen om uit te zoeken wat ze nodig hadden. Deze actie heeft ervoor gezorgd dat leden, niet-leden en minder-actieve leden gezamenlijk een doel hadden om hulp te verlenen en dat heeft de kerk in een positief beeld gezet. Het is trouwens niet zo dat alles nu weer goed is in België. Integendeel, er zijn spookdorpen ontstaan want een groot deel van de huizen heeft bij het schrijven van dit artikel nog geen gas of elektra. Hulp is dus nog steeds nodig! President Daryl Watson van het zendingsgebied België Nederland heeft aan de zendelingen in België gevraagd om eenmaal per week 4 uur te helpen met schoonmaken en eenmaal per maand werd aan ons leden gevraagd om dit ook te doen.
Lieve broeders en zusters, het is fijn om wat voor anderen te kunnen doen, ook al lijkt het misschien klein of weinig. In L&V 18:10 staat: ‘Bedenk dat de waarde van zielen groot is in de ogen van God.’ Ik heb geleerd om nog meer stil te staan bij het feit hoe goed ik het heb en dat dit niet vanzelfsprekend is. Ik hoop dat ik met dit artikel u enigszins heb kunnen laten zien dat uw donaties en inspanningen niet voor niets zijn geweest. Heel veel dank voor al uw tijd, moeite en donaties aan de getroffenen. Zij hebben gevoeld dat u aan ze hebt gedacht.