„14–20 stycznia. Ew. Łukasza 2, Ew. Mateusza 2: Przyszliśmy oddać mu pokłon”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej. Nowy Testament, 2019 (2019)
„14–20 stycznia. Ew. Łukasza 2, Ew. Mateusza 2”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej, 2019
Wielbić Go będziemy — Dana Mario Wood
14–20 stycznia
Ew. Łukasza 2, Ew. Mateusza 2
Przyszliśmy oddać mu pokłon
Zanim przeczytasz pomysły z tego zarysu lekcji, przestudiuj Ew. Łukasza 2 i Ew. Mateusza 2 i zapisz swoje duchowe odczucia. To pomoże ci uzyskać objawienie, jak wyjść naprzeciw potrzebom klasy.
Zapisz swoje odczucia
Zachęć do wymiany myśli
W jaki sposób możesz zachęcić członków klasy, aby dzielili się swoimi przemyśleniami i doświadczeniami, wynikającymi z osobistego studiowania pism świętych oraz studiowania z rodziną? Choć prawdopodobnie opis narodzin Zbawiciela jest im dobrze znany, zawsze mogą mieć nowe duchowe odczucia. Możesz poprosić kilku członków klasy, aby opowiedzieli o treściach w Ew. Łukasza 2 lub Ew. Mateusza 2, na które spojrzeli w nowy sposób.
Nauczaj doktryny
Ew. Łukasza 2:1–38, Ew. Mateusza 2:1–12
Narodziny Chrystusa miały wielu świadków.
-
Relacje osób wierzących, które były naocznymi świadkami wydarzeń opisanych w Ew. Łukasza 2 i Ew. Mateusza 2, mogą pomóc członkom klasy rozważyć, w jaki sposób okazywać miłość Zbawicielowi. Przejrzyj tabelę z zarysu lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną. Niektóre osoby z klasy mogły już wykonać to zadanie i teraz być może chcą opowiedzieć o swoich przemyśleniach. Możecie też wykonać to zadanie wspólnie jako klasa. Dlaczego ważne jest to, że ci świadkowie Chrystusa pochodzili z różnych środowisk? W jaki sposób możemy naśladować ich przykład?
-
Zanim ci świadkowie oddali cześć Chrystusowi, poszukiwali Go. Aby pomóc członkom klasy wyciągnąć naukę z ich przykładu, możesz napisać na tablicy następujące nagłówki: pasterze, Anna, Symeon i mędrcy. Następnie poproś członków klasy, aby przejrzeli Ew. Łukasza 2 i Ew. Mateusza 2 i zapisali na tablicy, co ci ludzie zrobili, by znaleźć Zbawiciela. Czego uczymy się z tych historii o sposobach poszukiwania Chrystusa?
Obrazpasterz wśród owiecPasterze byli jednymi z pierwszych świadków narodzin Zbawiciela.
-
Czy lekcja z wykorzystaniem przedmiotu mogłaby pobudzić członków twojej klasy do zrobienia w ich życiu miejsca Zbawicielowi? Rozważ następujący pomysł: Przynieś na lekcję słoik. Po wspólnym przejrzeniu wersetu Ew. Łukasza 2:7 poproś członków klasy, aby wypełnili słoik przedmiotami, które reprezentują różne sposoby spędzania czasu. Gdy słoik będzie pełen, poproś kogoś, aby włożył do środka obrazek przedstawiający Zbawiciela. Czego to porównanie uczy o przygotowaniu miejsca dla Chrystusa w naszym życiu? Co możemy robić inaczej, aby mieć dla Niego miejsce? Wypowiedź Prezydenta Thomasa S. Monsona, znajdująca się w „Dodatkowych materiałach”, może pomóc w udzieleniu odpowiedzi na to pytanie.
Rodzice mogą otrzymać objawienie dla ochrony swoich rodzin.
-
Jedną z lekcji płynących z ucieczki Józefa i Marii do Egiptu jest to, że Pan może zesłać objawienie rodzicom, by pomóc im chronić rodzinę przed niebezpieczeństwami. W celu rozpoczęcia dyskusji na ten temat, możesz poprosić członków klasy, aby wypisali na tablicy zagrożenia czyhające na współczesne rodziny. Czego uczymy się z fragmentu Ew. Mateusza 2:13–23 o sposobach ochrony naszych rodzin i nas samych przed tymi zagrożeniami? W jaki sposób osobiste objawienia pomogły nam uchronić nasze rodziny i inne bliskie osoby przed niebezpieczeństwem? Jaką radę dali nam prorocy i apostołowie, aby pomóc nam chronić nasze rodziny?
-
Możesz poprosić członków klasy, aby wspólnie zaśpiewali hymn „Niebem może być nasz dom”, Hymny, nr 188 lub inną pieśń o rodzinie. Czego ta pieśń uczy o sposobie życia rodziców, którzy są godni objawienia potrzebnego do przewodzenia rodzinom?
Nawet jako nastolatek Jezus skupiał się na czynieniu woli Swojego Ojca.
-
Historia o zaledwie dwunastoletnim Jezusie nauczającym w świątyni może mieć szczególne znaczenie dla młodzieży, która zastanawia się nad tym, jaki może być jej wkład w dzieło Boga. Możesz podzielić członków klasy, aby w parach przeczytali fragment Ew. Łukasza 2:40–52. Każda para powinna poświęcić kilka minut na omówienie tego, co inspiruje ją w tej historii. Jakie mamy możliwości dzielenia się wiedzą o ewangelii? O jakich doświadczeniach możemy opowiadać?
-
Jeśli nauczasz osoby dorosłe, ta historia może być okazją, by omówić, w jaki sposób pomagać młodzieży w osiągnięciu pełni jej potencjału. Ktoś może podsumować historię z Ew. Łukasza 2:40–52, a klasa przedyskutuje sposób, w jaki opisane wydarzenia wpływają na nasze postrzeganie młodzieży Kościoła. Jakie okazje możemy stworzyć młodzieży, aby była zaangażowana jak Jezus „w [to], co jest Ojca”? (Ew. Łukasza 2:49). W jakich sytuacjach byliśmy zaskoczeni duchowymi przemyśleniami młodej osoby lub dziecka? Poniższe słowa Prezydenta Henry’ego B. Eyringa mogą być uzupełnieniem dyskusji: [Kiedy] słucham przemówień posiadaczy Kapłaństwa Aarona […], zawsze spodziewam się usłyszeć słowo Boże. Rzadko się rozczarowuję, za to często odczuwam zdumienie” („Aby też się stał silnym”, Ensign lub Liahona, listopad 2016, str. 77).
-
Czego uczymy się o młodym Jezusie na podstawie fragmentu Ew. Łukasza 2:40–52? Model osobistego rozwoju przedstawiony we fragmencie Ew. Łukasza 2:52 może pobudzić dyskusję o tym, co robimy, aby upodobnić się do Chrystusa. Możesz zasugerować członkom klasy, aby zastanowili się nad tym, w jaki sposób przybywa im mądrości (intelektualnie), wzrostu (fizycznie), łaski u Boga (duchowo) i u ludzi (społecznie). Mogą też wyznaczyć sobie cel związany z jednym lub kilkoma z tych zagadnień.
Zachęć do nauki w domu
Aby pomóc członkom klasy przygotować się do dyskusji na temat Ew. Jana 1 w przyszłym tygodniu, poproś ich, aby wypisali wszystkie fragmenty w tym rozdziale, w których ktoś składa świadectwo o Jezusie Chrystusie.
Dodatkowe materiały
Przepis na poszukiwanie Chrystusa.
Prezydent Thomas S. Monson nauczał:
„Przepis na znalezienie Jezusa był i zawsze będzie taki sam — prawdziwa i szczera modlitwa pokornego i czystego serca […].
Zanim z powodzeniem podejmiemy osobiste poszukiwania Jezusa, musimy najpierw zarezerwować dla Niego czas w naszym życiu i miejsce w naszym sercu. W tych zabieganych czasach jest wielu ludzi, którzy mają czas na golfa, zakupy, pracę i zabawę — ale nie dla Chrystusa.
Budowane wszędzie piękne domy mają jadalnie, sypialnie, pokoje do zabaw, miejsca do szycia, pokoje telewizyjne — ale nie ma w nich miejsca dla Chrystusa.
Czy odczuwamy wyrzuty sumienia, kiedy wspominamy Jego słowa: ‘Lisy mają jamy i ptaki niebieskie gniazda, ale Syn Człowieczy nie ma, gdzie by głowę skłonił’ (Ew. Mateusza 8:20). Czy też może czujemy zakłopotanie, gdy czytamy: ‘I porodziła syna swego pierworodnego, i owinęła go w pieluszki, i położyła go w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie’ (Ew. Łukasza 2:7). Nie było miejsca. Nie było miejsca. Nie było miejsca. Zawsze tak jest.
Gdy podejmujemy osobiste poszukiwania Jezusa, wspomagając się i kierując zasadą modlitwy, rzeczą fundamentalną jest to, abyśmy mieli jasne wyobrażenie o tym, kogo szukamy. Pasterze w dawnych czasach szukali dzieciątka Jezus. My zaś szukamy Jezusa Chrystusa, naszego Starszego Brata, naszego Orędownika u Ojca, naszego Odkupiciela, Sprawcy naszego zbawienia, który był z Ojcem od początku, wziął na siebie grzechy świata i gotów był umrzeć, abyśmy mogli żyć. To jest Jezus, którego szukamy” („The Search for Jesus”, Ensign, grudzień 1990, str. 4–5).
Obraz przedstawiający narodziny Chrystusa.
Zastanów się nad tym, w jaki sposób ilustracje mogą wzbogacić waszą dyskusję o narodzinach Chrystusa. (Zob. na przykład Album: Ewangelia w malarstwie lub stronę internetową history.lds.org/exhibit/birth-of-christ).
Doskonalenie nauczania
Zaangażuj uczniów, którzy nie przestudiowali omawianych rozdziałów w domu. Nawet jeśli niektórzy członkowie klasy nie przeczytali przed lekcją Ew. Łukasza 2 i Ew. Mateusza 2, mogą przedstawić swoje przemyślenia podczas wspólnego studiowania w klasie. Upewnij się, że wszyscy członkowie klasy mają możliwość zabrania głosu i wkładu w dyskusję.