I List do Koryntian 14–16

• Rozważ użycie nauk Pawła z I Listu do Koryntian 14, aby przypomnieć członkom klasy, że wszyscy możemy nawzajem się podbudowywać, czyli wspierać się i podnosić na duchu w kościele. Prostym sposobem przejrzenia tego rozdziału może być zapisanie na tablicy pytania, np. Co powinno być naszym celem, kiedy się spotykamy? Poproś członków klasy, aby odnaleźli możliwe odpowiedzi w I Liście do Koryntian 14. Inne pomysły można znaleźć we fragmentach: Moroni 6:4–5, Nauki i Przymierza 50:17–23. Kiedy członkowie klasy będą mówić o tym, co znaleźli, możesz zapytać, jak ich zdaniem wasza klasa radzi sobie z osiąganiem tego celu. Mogą również opowiedzieć o doświadczeniach, podczas których zostali podbudowani dzięki wypowiedzi któregoś członka klasy.

• Aby pomóc członkom klasy zrozumieć radę Pawła, że członkowie powinni starać się otrzymać dar prorokowania, możesz poprosić ich o podanie definicji słowa prorokowanie. Możecie zapisać podane definicje na tablicy i wspólnie przejrzeć rady Pawła wI Liście do Koryntian 14:3, 31, 39–40. Co z tych wersetów możemy dodać do naszych definicji? (Zob. także Objawienie Jana 19:10). Do czego w kościele i w domu zachęcają nas nauki Pawła?

• W jaki sposób możesz wykorzystać świadectwo Pawła z I Listu do Koryntian 15, aby wzmocnić świadectwa członków twojej klasy o Zmartwychwstaniu? Możesz na przykład podzielić klasę na dwie grupy i poprosić jedną z nich o wyszukanie w I Liście do Koryntian 15 konsekwencji, które by nas spotkały, gdyby Jezus Chrystus nie zmartwychwstał. Druga grupa może odszukać błogosławieństwa, które otrzymujemy dzięki Jego Zmartwychwstaniu. Następnie niech obie grupy zapiszą na tablicy to, czego się dowiedziały. Co mogą dodać do swoich list po przeczytaniu wypowiedzi Starszego D. Todda Christoffersona, która znajduje się w „Dodatkowych materiałach”? Aby pomóc członkom klasy poczuć wpływ Ducha podczas tej dyskusji, możesz pokazać obraz przedstawiający zmartwychwstałego Zbawiciela (zob. zarys lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną).

• Ponieważ Paweł pisał do ludzi, którzy nie wierzyli w zmartwychwstanie, członkowie twojej klasy mogą wynieść korzyść z odegrania scenki ilustrującej podobną sytuację. Na przykład, w jaki sposób mogą wzmocnić wiarę w Zmartwychwstanie najbliższych im osób? Co członkowie klasy znaleźli w I Liście do Koryntian 15, co pomoże im wyjaśnić, dlaczego Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa było potrzebne i jakie są na nie dowody? Jakich innych fragmentów z pism świętych mogliby do tego użyć? (Zob. na przykład: Ew. Łukasza 24:1–12, 36–46, Alma 11:42–45).

• Paweł w swoich listach kilkukrotnie wspomina o stopniach chwały po Zmartwychwstaniu (zob. I List do Koryntian 15:40–42 i II List do Koryntian 12:1–2). Aby pomóc członkom twojej klasy odkryć, w jaki sposób współczesne objawienie wyjaśnia nauki Pawła, możesz podzielić klasę na trzy grupy i wręczyć każdej z nich wycięte z papieru słońce (NiP 76:50–70), księżyc (NiP 76:71–80) lub gwiazdę (NiP 76:81–89). Poproś, aby przeczytali powiązane fragmenty z Nauk i Przymierzy 76 i opowiedzieli o tym, co musimy zrobić, aby otrzymać poszczególne stopnie chwały, które opisał Paweł. Zob. także Nauki i Przymierza 131:1–4, 137:7–10.

  Obraz

  wschód słońca

• I List do Koryntian 15 jest jednym z kilku miejsc w pismach świętych, w których wspomniane są chrzty za zmarłych (zob. werset 29, zob. także NiP 128:18). Być może członkowie klasy mogą opowiedzieć o doświadczeniach, które mieli w związku z wykonywaniem chrztów lub innych obrzędów za swoich przodków. W ramach dyskusji możesz przedstawić doświadczenie Wilforda Woodruffa, opisane w „Dodatkowych materiałach”. Dlaczego Paweł mówił o chrztach za zmarłych jako o dowodzie na Zmartwychwstanie? Jeśli chcesz wzbogacić dyskusję na temat tego, dlaczego chrzty za zmarłych są konieczne, zob. „Baptisms for the Dead”, Gospel Topics, topics.lds.org. Film „Glad Tidings: The History of Baptisms for the Dead” [Dobra nowina: Historia chrztów za zmarłych] (LDS.org) wyjaśnia, w jaki sposób zasada ta została przywrócona w naszych czasach.

Starszy D. Todd Christofferson nauczał:

„Zastanówcie się przez chwilę nad znaczeniem Zmartwychwstania, rozstrzygając raz na zawsze prawdziwą istotę Jezusa z Nazaretu i inne wielkie filozoficzne zagadnienia i pytania związane z życiem. Jeśli Jezus w dosłownym sensie zmartwychwstał, to wynika z tego, że naprawdę jest On boską istotą. Zwykły śmiertelnik nie ma w sobie mocy, aby wrócić do życia po tym, jak zmarł. Ze względu na to, że zmartwychwstał, Jezus nie mógł być jedynie cieślą, nauczycielem, rabinem lub prorokiem. Ponieważ Jezus zmartwychwstał, musiał być Bogiem, samym Jednorodzonym Synem Ojca.

W związku z tym to, czego nauczał, jest prawdą, gdyż Bóg nie może kłamać.

Dlatego tak, jak powiedział, jest Stwórcą ziemi.

Dlatego tak, jak nauczał, niebo i piekło istnieją naprawdę.

Zatem istnieje świat duchów, który odwiedził On po Swojej śmierci.

A co za tym idzie, tak jak ogłosili aniołowie, Pan przyjdzie ponownie i ‘będzie osobiście królował na ziemi’.

W związku z tym Sąd ostateczny i zmartwychwstanie są dane dla całej ludzkości” („Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 113).

Starszy Wilford Woodruff powiedział, że gdy dowiedział się, iż żyjący członkowie Kościoła mogą przyjąć obrzędy niezbędne do zbawienia w zastępstwie swoich zmarłych przodków, „było to [dla niego] jak snop światła z tronu Boga do naszych serc. Otworzyło to naszym umysłom perspektywę szeroką niczym wieczność”. Powiedział również: „Zdałem sobie sprawę, że Bóg, który objawił tę zasadę człowiekowi, jest mądry, sprawiedliwy i wierny oraz że posiada zarówno najlepsze cechy, jak i rozsądek i wiedzę. Czułem, że jest On konsekwentny zarówno pod względem miłości i miłosierdzia, jak i sprawiedliwości i osądu; poczułem, że kocham Pana bardziej niż kiedykolwiek wcześniej w życiu […]. Kiedy otrzymaliśmy objawienie dotyczące chrztów za zmarłych, chciałem zakrzyknąć ‘alleluja’ […].

Pierwszą osobą, o której pomyślałem, była moja przebywająca w świecie duchów matka. Zmarła, kiedy miałem 14 miesięcy […]”. Później mówił o tym, jak miał możliwość zapieczętowania swojej matki do ojca: „Będzie ona miała udział w pierwszym zmartwychwstaniu. Już sam ten fakt wynagrodzi mi wszystkie trudy mego życia” (Teachings of Presidents of the Church: Wilford Woodruff, [2011], str.185–186).