I i II List do Tymoteusza, List do Tytusa, List do Filemona

• Członkowie twojej klasy żyją w czasach, w których podaje się wiele fałszywych doktryn. Tymoteusz i Tytus też żyli w takich czasach, więc rady, jakich udzielił im Paweł, mogą okazać się pomocne członkom twojej klasy. Niektóre fragmenty, zawierające rady Pawła, wymienione są w „Dodatkowych materiałach”. Możesz przydzielić wszystkim członkom klasy po jednym z tych fragmentów, a następnie poprosić, aby opowiedzieli, czego się nauczyli o znaczeniu prawdziwej doktryny (zob. także Alma 31:5).

• Członkowie twojej klasy prawdopodobnie nie zdają sobie sprawy, jaką moc ma ich dobry przykład. Możesz poprosić, aby opowiedzieli, w jaki sposób znani im ludzie, w tym inni członkowie klasy, dają przykład tego, jak być uczniami Chrystusa. Pomocne w dyskusji może być wypisanie na tablicy słów z wersetu 12, które opisują, w jakich sferach powinniśmy dawać przykład — postępowanie, miłość, wiara i czystość. Członkowie klasy mogą omówić, w jaki sposób mogą być przykładem osoby wierzącej w tych sferach.

• W zarysie lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną, członkowie twojej klasy byli poproszeni o to, aby w II Liście do Tymoteusza przeczytać radę, jakiej Paweł udzielił Tymoteuszowi, by dodać mu otuchy w jego służbie. Poproś członków klasy, aby opowiedzieli, czego się dowiedzieli. Możesz też dać im kilka minut, aby odszukali i przedstawili niektóre rady Pawła (rozdział 1 zawiera dobre przykłady). Mogą również opowiedzieć o sytuacji, w której Bóg pomógł im pokonać strach i dał im „ducha […] mocy i miłości, i powściągliwości” (II List do Tymoteusza 1:7).

• Ostrzegłszy Tymoteusza, że nastaną „trudne czasy”, Paweł złożył świadectwo o mocy i znaczeniu pism świętych (zob. II List do Tymoteusza 3:1, 14–17). Aby rozpocząć dyskusję o znaczeniu pism świętych w trudnych czasach, możesz poprosić członków klasy o przejrzenie zagrożeń dni ostatnich, opisanych przez Pawła w II Liście do Tymoteusza 3:1–7. Członkowie klasy mogą następnie wyszukać i przedstawić fragmenty z pism świętych, które pomogły im uchronić się przed takimi zagrożeniami (kilka przykładów znajduje się w „Dodatkowych materiałach”). W jaki sposób studiowanie pism świętych chroni nas przed problemami współczesnego świata?

• Studiowanie rad Pawła na temat mocy pism świętych może być okazją, aby członkowie klasy mobilizowali się nawzajem do studiowania słowa Boga. Członkowie klasy mogą przeczytać II List do Tymoteusza 3:14–17 i odszukać błogosławieństwa oraz ochronę, które wynikają ze studiowania pism świętych. Następnie mogą opowiedzieć o własnych przeżyciach, podczas których te błogosławieństwa wypełniły się w ich życiu ze względu na studiowanie pism świętych. Możesz też dać członkom klasy kilka chwil, aby zastanowili się nad tym, co mogą zrobić, aby mieć bogatsze doświadczenia podczas studiowania pism świętych, zarówno indywidualnie, jak i z rodzinami.

• Zanim rozpoczniesz dyskusję o Liście do Filemona, możesz poprosić jednego z członków klasy, aby przedstawił informacje o Filemonie i jego słudze, Onezymie (krótki opis znajduje się w zarysie lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną). Następnie możesz podzielić członków klasy na dwie grupy i zadać każdej po jednym pytaniu: Jakie dostrzegacie podobieństwa pomiędzy tym, co Paweł był gotowy uczynić dla Onezyma i co Zbawiciel chętnie uczynił dla nas? W jaki sposób ewangelia Jezusa Chrystusa ułatwiła Filemonowi niełatwe zadanie wybaczenia słudze, który od niego uciekł? Gdy grupy przedstawią, czego się nauczyły, możesz poprosić członków klasy, aby opowiedzieli o fragmentach z pism świętych lub doświadczeniach, które pomogły im lepiej zrozumieć wybaczenie. W dyskusji pomocne może okazać się przesłanie Starszego Kevina R. Duncana, znajdujące się w „Dodatkowych materiałach”.

• II List do Tymoteusza 1:1–7, 4:1–2, 6, 6:3–5, 20–21

• II List do Tymoteusza 3:13–17, 4:2–4

• List do Tytusa 1:7–9, 2:1, 7–8

Starszy R. Duncan nauczał:

„Nie ma nikogo, kto by, w takim czy innym czasie, nie padł ofiarą czyjegoś lekkomyślnego postępowania, krzywdzącego zachowania, a nawet grzesznych czynów. To jedna z rzeczy, które łączą nas wszystkich.

Na szczęście, Bóg w Swojej miłości i miłosierdziu, jakie ma dla Swoich dzieci, przygotował sposób, aby zapewnić nam pomoc przy przezwyciężaniu trudności, które czasem mogą pojawiać się w naszym życiu. Umożliwił wyswobodzenie tym, którzy zostali dotknięci przez występki innych. Nauczył nas, że możemy przebaczyć! […]

Wiele lat temu, kiedy naprawiałem płot, w moim palcu utkwiła drzazga. Podjąłem delikatną próbę jej usunięcia i wydawało mi się, że ją wyciągnąłem, ale najwyraźniej tak się nie stało. Z biegiem czasu drzazga zarosła skórą, tworząc zgrubienie na palcu. Było to dość irytujące, a czasem nawet bolesne.

Wiele lat później zdecydowałem się w końcu podjąć jakieś działanie. Jedyne co zrobiłem, to po prostu nałożyłem balsam na zgrubienie i owinąłem palec bandażem. Powtarzałem tę czynność wielokrotnie. Nie jesteście w stanie wyobrazić sobie mojego zdziwienia, gdy pewnego dnia zdjąłem bandaż, a drzazga wyszła z mojego palca.

Balsam zmiękczył skórę i umożliwił wydostanie się na powierzchnię rzeczy, która przez wiele lat była przyczyną bólu. Po wyciągnięciu drzazgi, palec dość szybko się zagoił i po drzazdze nie został nawet ślad.

Podobnie jest z nami. Gdy nie potrafimy przebaczyć temu, kto nas zranił, wówczas nasze serca przepełnia niepotrzebna boleść. Kiedy zastosujemy uzdrawiający balsam Zadośćuczynienia Zbawiciela, On skruszy i przemieni nasze serca. Zbawiciel może uleczyć zranioną duszę (zob. Jakub 2:8)” („Przebaczenie — źródło kojącego balsamu”, Ensign lub Liahona, maj 2016, str. 33).