Czy z moją pomocą ktoś mógłby się zmienić?

Zasady posługi, Sierpień 2019

Zostaliśmy stworzeni tak, że umiemy się zmieniać. Dorastanie do boskiego potencjału w nas jest celem naszego doczesnego życia. Jednym z naszych kluczowych celów dotyczących posługi jest pomoc bliźnim, by przyszli do Chrystusa i dokonali zmian niezbędnych do tego, by wrócić do Jego obecności. Jednak z powodu wolnej woli ludzi nasza rola w pomaganiu im, by stawali się bardziej podobni Chrystusowi, jest ograniczona.

Poniżej znajduje się siedem wspaniałych lekcji, które dał nam Zbawiciel, dotyczących tego, jak możemy wspierać bliźnich w ich wysiłkach, by się zmieniać i stawać na Jego podobieństwo.

1. Nie bój się motywować do zmiany

   Zbawiciel nie obawiał się zachęcać ludzi do porzucenia starych zwyczajów i przyjęcia Jego nauk. W wyniku Jego prośby Piotr i Jakub porzucili swoją pracę i stali się „rybakami ludzi” (Ew. Marka 1:17). Do kobiety przyłapanej na cudzołóstwie zwrócił się następującymi słowami: „Idź i odtąd już nie grzesz” (Ew. Jana 8:11). Młodego zamożnego mężczyznę zachęcił, by porzucił przywiązanie do ziemskich spraw i poszedł za Nim (zob. Ew. Marka 10:17–22). My także możemy być stanowczy, a jednocześnie kochający, gdy motywujemy bliźnich do zmian i podążania za Zbawicielem.

2. Pamiętaj, że decyzja o zmianie należy do nich

   Zbawiciel motywuje do zmiany, która nie może być wymuszona. Nauczał i prosił, ale nie przymuszał. Młody bogacz „odszedł zasmucony” (Ew. Mateusza 19:22). W Kafarnaum wielu Jego uczniów „zawróciło” — taka była ich decyzja — a On wtedy zapytał Dwunastu, czy też chcą odejść (zob. Ew. Jana 6:66–67). Niektórzy z naśladowców Jana Chrzciciela zdecydowali się pójść za Zbawicielem, a inni nie (zob. Ew. Jana 1:35–37; 10:40–42). Możemy motywować ludzi, by brali przykład z Jezusa, ale nie możemy decyzji o zmianie podjąć za nich. Jeśli nie zdecydowali się jeszcze zmienić, nie powinniśmy się poddawać ani czuć, że ponieśliśmy porażkę.

3. Módl się o gotowość do zmiany u bliźnich

   Podczas Swojej modlitwy wstawienniczej Jezus poprosił Boga, by Jego uczniowie byli zachowani od złego, stali się podobni Jemu i Ojcu i by zostali napełnieni Bożą miłością (zob. Ew. Jana 17:11, 21–23, 26). Wiedząc, że Piotr będzie potrzebował siły, by dorastać do swojej roli, Zbawiciel modlił się za Niego (zob. Ew. Łukasza 22:32). Nasze modlitwy za innych ludzi mogą wiele zmienić (zob. List Jakuba 5:16).

4. Ucz bliźnich polegać na Jego mocy

   Tylko dzięki Zbawicielowi możemy się naprawdę zmienić i wzrastać na miarę boskiego potencjału, który wszyscy mamy. On to „droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przez [Niego]” (Ew. Jana 14:6). To Jego moc może sprawić, że „to, co w nich słabe, stanie się mocne” (Eter 12:27). To wiara w zadość czyniącą moc Zbawcy dała Almie młodszemu siłę do zmiany (zob. Alma 36:16–23). Możemy uczyć ludzi polegania na Zbawicielu, by także mogli w swoim życiu korzystać z Jego oczyszczającej mocy.

5. Traktuj ich zgodnie z tym, kim mogą się stać

   Miłość i akceptacja mogą być potężnymi czynnikami zmiany. Kobieta przy studni żyła z mężczyzną, który nie był jej mężem. Uczniowie Jezusa „dziwili się, że rozmawiał z niewiastą” (Ew. Jana 4:27), ale Jezusa bardziej interesowało to, kim ona może się stać. Nauczał ją i dał jej możliwość zmiany, z której ona skorzystała. (Zob. Ew. Jana 4:4–42).

   Gdy patrzymy na bliźnich, widząc w nich to, jacy są, a nie to, jacy mogą się stać, możemy powstrzymywać ich rozwój. Zamiast tego przebaczajmy i zapominajmy przeszłe błędy. Możemy wierzyć w zmianę u bliźnich. Możemy nie zauważać słabości i zwracać uwagę na pozytywne cechy, których ludzie mogą nie dostrzegać w sobie samych. „Naszym obowiązkiem jest postrzeganie ludzi nie takimi, jakimi są obecnie, ale jakimi mogą się stać”¹.

6. Pozwól im iść we własnym tempie

   Zmiana wymaga czasu. Wszyscy musimy „[wytrwać] w cierpliwości, aż [będziemy] udoskonaleni” (Nauki i Przymierza 67:13). Jezus miał cierpliwość do ludzi i stale ich nauczał, nawet tych, którzy mu się przeciwstawiali. Świadczył im o Swojej roli danej Mu przez Ojca i odpowiadał na ich pytania (zob. Ew. Mateusza 12:1–13; Ew. Jana 7:28–29). Możemy odnosić się do ludzi z cierpliwością i zachęcać ich, by mieli cierpliwość do samych siebie.

7. Nie poddawaj się, jeśli ludzie wracają do starych nawyków

   Po śmierci Chrystusa nawet Piotr i niektórzy inni Apostołowie powrócili do swoich poprzednich zajęć (zob. Ew. Jana 21:3). Chrystus przypomniał Piotrowi, że musi „paść owieczki [Jego]” (zob. Ew. Jana 21:15–17), i Piotr powrócił do posługi. Powrót do starych zwyczajów może być nader łatwy. Możemy nadal wspierać bliźnich, łagodnie zachęcając i inspirując ich do nieustawania w podążaniu za Zbawicielem i staraniach, by stawać się takimi, jak On.