Posługa to postrzeganie bliźnich tak, jak czyni to Zbawiciel

W Biblii przedstawiona jest podobna historia o bogatym młodzieńcu, który zapytał o to, jak uzyskać życie wieczne: „Wtedy Jezus spojrzał nań z miłością i rzekł mu: Jednego ci brak; idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, po czym przyjdź i naśladuj mnie” (Ew. Marka 10:21).

Kiedy Starszy S. Mark Palmer, Siedemdziesiąty, jakiś czas temu studiował ten fragment, nagle zdał sobie sprawę z nowego aspektu tej historii.

„‘Wtedy Jezus spojrzał nań z miłością’.

Kiedy usłyszałem te słowa, w moim umyśle pojawił się żywy obraz naszego Pana, który zatrzymał się i spojrzał na tego młodego mężczyznę. Spojrzał — czyli wejrzał głęboko w jego duszę, rozpoznając jego dobro i potencjał, a także rozpoznając jego największą potrzebę.

Następnie proste słowa — Jezus zrobił to z miłością. Odczuwał przejmującą miłość i współczucie dla tego dobrego, młodego człowieka i ze względu na tę miłość i z tą miłością Jezus poprosił go, by zrobił coś jeszcze. Wyobrażałem sobie, jak musiał się czuć ten młody mężczyzna otoczony tak wielką miłością w chwili, w której proszono go o zrobienie czegoś tak niesamowicie trudnego, jak sprzedaż wszystkiego, co posiadał, i oddanie tego biednym […].

[Zapytałem siebie]: ‘W jaki sposób mogę być przepełniony miłością Chrystusową tak, aby [bliźni odczuli] dzięki mnie miłość Boga i [zapragnęli] się zmienić?’. W jaki sposób mogę spojrzeć na nich w taki sam sposób, w jaki Zbawiciel spojrzał na bogatego młodzieńca, ujrzeć ich takimi, jacy naprawdę są i kim mogą się stać, a nie tylko na to, co robią albo czego nie robią? W jaki sposób mogę stać się bardziej podobny do Zbawiciela?”¹.

Uczenie się postrzegania bliźnich tak, jak czynił to Zbawiciel, daje wielką satysfakcję. Oto kilka przydatnych propozycji, jak można pracować nad realizacją tego celu.

• Poznaj ich
  Dołóż starań, aby rzeczywiście, a nie powierzchownie ich poznać. Zauważ, że wzmacnianie relacji wymaga czasu i podjęcia szczerych starań. (Zob. artykuł z serii Zasady posługi pt. „Budowanie wartościowych relacji” z sierpnia 2018 r.)

• Dokonaj samooceny
  Zwróć uwagę na to, w jaki sposób osądzasz bliźnich, świadomie czy podświadomie. Przyjrzyj się bliżej temu, co o nich myślisz i spróbuj zrozumieć, dlaczego żywisz wobec nich te uczucia.

• Powstrzymaj się od osądzania
  Dostrzeż, że warunki, w jakich żyją, nie określają ich wartości. Spróbuj postawić się na ich miejscu i rozważ, jak ty chciałbyś być postrzegany, będąc w podobnej sytuacji. Oddzielanie zachowań danej osoby i dokonanych przez nią wyborów od jej rzeczywistej wartości i boskiego potencjału, sprawi, że ujrzymy ją oczami Zbawiciela.

• Módl się o miłość do nich
  Regularnie módl się za nich z imienia i proś o cierpliwość potrzebną do nawiązania prawdziwej przyjaźni. W duchu modlitwy spójrz na swoją służbę. Czy istnieje luka pomiędzy tym, co robisz, a tym czego oni faktycznie potrzebują?

Jezus spędzał Swój czas z różnymi ludźmi: bogatymi, biednymi, włodarzami i pospólstwem. Często padał ofiarą niewłaściwego osądu ze strony tych, którzy postrzegali Go jako osobę biedną i wychowaną w skromności. „Nie był to wygląd, który by nam się mógł podobać. Wzgardzony tak, że nie zważaliśmy na niego” (Ks. Izajasza 53:2–3).

Pewna siostra opowiedziała o tym, jak nauczyła się patrzeć na sąsiadkę oczami Chrystusowymi:

„Julia (imię zostało zmienione) mieszkała obok mnie i zdawało się, że nie miała przyjaciół. Zawsze była niezadowolona i zła. Mimo wszystko zdecydowałam się z nią zaprzyjaźnić. Nie chodziło mi o powierzchowną, ale prawdziwą przyjaźń. Rozmawiałam z nią przy każdej okazji i okazywałam zainteresowanie tym, czym się zajmowała. Powoli zawiązywała się między nami nić przyjaźni, co dało mi wiele radości.

Pewnego dnia postanowiłam odwiedzić Julię i zapytać, dlaczego nie przychodzi do kościoła.

Dowiedziałam się, że nikt z jej rodziny czy bliskich nie mieszka w pobliżu. Ma tylko jednego brata, który mieszka daleko. Komunikują się telefonicznie tylko raz w roku. Kiedy tak słuchałam, jak opowiada o swoim rozgoryczeniu, złości i frustracji względem rodziny i Kościoła, ogarnęły mnie silne uczucia współczucia i miłości do niej. Poczułam jej ból i frustrację. Zdałam sobie sprawę z jej samotności. Było to tak, jakbym usłyszała ciche słowa wypowiedziane za mną: ‘Ją też kocham. Kocham i szanuję’.

Siedziałam i słuchałam, aż nie miała już nic więcej do powiedzenia. Ogarnęły mnie uczucia miłości i współczucia dla niej. To jest siostra, która nigdy nie poznała, jak to jest być kochaną. Nagle lepiej ją zrozumiałam. Podziękowałam za wspólnie spędzony czas, uściskałam na pożegnanie i wyraziłam uczucia miłości i szacunku dla niej. Ona nigdy nie dowie się, jak bardzo poruszyła mnie ta wizyta. Ojciec Niebieski otworzył moje oczy i nauczył mnie, że mogę kochać, odczuwając zwiększone współczucie. Jestem wytrwała w moim postanowieniu, aby nie tylko przyjaźnić się z nią, ale być dla niej jak rodzina”.

Jest w tym coś świętego, kiedy ktoś zaprasza cię do swojego życia. W duchu modlitwy, z cierpliwością i pomocą od Ducha Świętego możemy dowiedzieć się, jak postępować, mając Chrystusową wizję.