Czego uczymy się o posłudze z historii o Bożym Narodzeniu

Karczmarz nie znalazł miejsca dla Zbawiciela, ale my nie musimy popełniać tego samego błędu! Możemy znaleźć miejsce dla Zbawiciela w naszych sercach, znajdując miejsce dla naszych braci i sióstr przy naszym stole, w naszym domu i w naszych tradycjach. Wiele rodzinnych tradycji można ulepszyć i sprawić, że jeszcze głębiej zapadną w pamięć, włączając w nie naszych bliźnich. Rodzina Daiany zwykle zaprasza do siebie kogoś na Boże Narodzenie. W grudniu wspólnie zastanawiają się i decydują, kogo chcieliby zaprosić². Być może wasza rodzina mogłaby zapoczątkować podobną tradycję. Być może osoba, wobec której pełnicie posługę, chętnie spędziłaby święta razem z waszą rodziną, wspólnie kolędując. Możecie również zrobić przy świątecznym stole miejsce dla kogoś, kto mieszka z dala od rodziny.

Czy można lepiej świętować narodziny Zbawiciela, niż naśladując Jego przykład i zapraszając do siebie bliźnich? Pamiętajcie, że On „zaprasza wszystkich, aby przystąpili do Niego i korzystali z Jego dobroci, i nie odmawia On nikomu spośród tych, którzy przystępują do Niego, obojętne, czy jest on czarnoskórym czy białym, niewolnikiem czy wolnym, mężczyzną czy kobietą, pamięta On też o innych narodach, i wszyscy są jednakowo traktowani przez Boga, zarówno Żydzi jak i ludzie innych narodów” (2 Nefi 26:33). Zróbcie miejsce dla waszych bliźnich i zaproście ich.

Wydaje się stosowne, że to właśnie pasterze znaleźli się wśród pierwszych osób, które powitały nowo narodzonego Zbawiciela. Starożytni prorocy nazywali Jezusa Chrystusa „Pasterzem Izraela” (Psalm 80:2) i „Pasterzem nad całą ziemią” (1 Nefi 13:41). Sam Chrystus powiedział: „Ja jestem dobry pasterz i znam swoje owce” (Ew. Jana 10:14). Poznać swoje owce i trzymać nad nimi straż to kluczowe elementy bycia pasterzem i pełnienia posługi na wzór Zbawiciela.

Migocące światełka i wykwintne ozdoby sprawiają, że w okresie Bożego Narodzenia jest na co patrzeć. Jednakże ukryte piękno świąt może tkwić w pamiętaniu o tym, żeby skupiać się na tych, którym posługujemy, i trzymać straż nad naszym własnym stadem. Trzymanie straży to także pamiętanie o tym, co ktoś lubi jeść, lub zapytanie go o plany na święta. Trzymamy straż, kiedy zauważamy i zaspokajamy potrzeby bliźnich — zarówno te dostrzegalne, jak i te, które nie są oczywiste.

Cheryl była zdruzgotana po niespodziewanej śmierci męża, Micka. Kiedy zbliżały się pierwsze święta Bożego Narodzenia, na których miało go zabraknąć, ogarniało ją uczucie samotności. Na szczęście miała posługującą siostrę, Shaunę. Shauna wraz z mężem, Jimem, zaprosili Cheryl na wiele świątecznych wypadów. Zauważyli jej znoszony płaszcz i postanowili coś z tym zrobić. Na kilka dni przed świętami przynieśli Cheryl prezent na gwiazdkę — piękny, nowy płaszcz. Mieli świadomość jej fizycznych potrzeb, takich jak posiadanie ciepłego płaszcza, ale również emocjonalnej potrzeby otrzymania pocieszenia i towarzystwa innych ludzi. Stanęli na wysokości zadania i zaspokoili te potrzeby najlepiej, jak potrafili, i dali piękny przykład tego, jak można trzymać straż nad własnym stadem³.

„Pójdźmy zaraz” to pełne entuzjazmu zaproszenie! Pasterze nie zakładali, że ich przyjaciele są zbyt zmęczeni, by wyruszyć w podróż. Nie udali się po cichu do Betlejem sami. Z radością rzekli jedni do drugich: „Pójdźmy zaraz!”.

Choć nie możemy zaprosić przyjaciół, by poszli z nami zobaczyć nowo narodzonego Zbawiciela, możemy zaprosić ich, by poczuli ducha Bożego Narodzenia (czyli ducha Chrystusa), kiedy wraz z nami oddadzą się służbie. „Sposobem na wzmożenie ducha Bożego Narodzenia jest hojne wyciąganie rąk i dawanie siebie otaczającym nas ludziom”, powiedziała Bonnie L. Oscarson, była Generalna Prezydent Młodych Kobiet⁴. Wyobraźcie sobie, że trzymacie świeczkę. Ludzie z całą pewnością dostrzegą jej światło i skorzystają z niego, ale wyobraźcie sobie ciepło, jakiego doświadczą, jeśli za pomocą swojej świeczki zapalicie ich własne świece i dacie im możliwość trzymania własnego światła.

Sam Chrystus nauczał, że ci, którzy za Nim podążają, będą mieli światłość żywota (zob. Ew. Jana 8:12). Służba na Jego przykład to jeden ze sposobów, w jakie możemy za Nim podążać i cieszyć się obiecaną nam światłością. Dzielcie się więc jej światłem, zapraszając innych do wspólnej służby! W jaki sposób możecie wspólnie służyć z osobami, wobec których pełnicie posługę? Możecie wspólnie przygotować ulubioną potrawę lub zrobić komuś niespodziankę, wręczając mu drobny podarunek lub wysyłając kartkę świąteczną. Możecie wspólnie odczuć światło, które tkwi w naśladowaniu przykładu Chrystusowej służby.

Łatwo wyobrazić sobie radosne podekscytowanie pasterzy, kiedy dzielili się niesamowitą nowiną o narodzinach Chrystusa z jak największą liczbą osób. Przyszedł zwiastowany przez aniołów Mesjasz, o którym mówiły proroctwa! Jest wśród nas! W rzeczywistości dzielenie się dobrą nowiną o Zbawicielu to jeden z głównych wątków historii o Bożym Narodzeniu. Aniołowie śpiewali, gwiazda wskazywała drogę, a pasterze rozgłaszali nowinę.

Możemy wznieść nasze głosy i włączyć się do historii o Bożym Narodzeniu, dzieląc się dobrą nowiną i składając świadectwo o Zbawicielu. „Kiedy macie przywilej bycia przedstawicielami Zbawiciela podczas waszej posługi, zadajcie sobie pytanie: ‘W jaki sposób mogę podzielić się światłem ewangelii z tą osobą czy rodziną?’”, nauczała Siostra Jean B. Bingham, Generalna Prezydent Stowarzyszenia Pomocy. „Do zrobienia czego inspiruje mnie Duch?”⁵.

Oto kilka propozycji do rozważenia, kiedy będziecie szukać sposobu na to, jak dzielić się swoim świadectwem o Zbawicielu i Jego ewangelii:

• Znajdźcie fragment z pism świętych, który przywołuje wam na myśl Zbawiciela lub wyraża coś, za co jesteście Mu wdzięczni. Podzielcie się nim z osobami, wobec których pełnicie posługę.

• Wyślijcie im SMS lub wiadomość na portalu społecznościowym z filmem o Bożym Narodzeniu. Na stronie internetowej ChurchofJesusChrist.org jest wiele wspaniałych materiałów!

• Podzielcie się z przyjacielem szczególnym wspomnieniem lub tradycją, która przypomina wam o Chrystusie.

Miejcie wiarę w to, że Duch Święty zaświadczy o prawdziwości waszego świadectwa, tak jak zaświadczył Symeonowi i Annie o tym, że dzieciątko Jezus to Zbawiciel (zob. Ew. Łukasza 2:26, 38).

„Aby prawdziwie uczcić […] narodziny [Jezusa Chrystusa] na tym świecie, musimy robić to, co On czynił i okazywać naszym bliźnim współczucie oraz miłosierdzie”, powiedział Starszy Dieter F. Uchtdorf z Kworum Dwunastu Apostołów. „Może to charakteryzować nasze codzienne słowa i czyny. Bez względu na to, gdzie się znajdujemy, rozpocznijmy nową tradycję świąteczną — bądźmy bardziej uprzejmi, częściej wybaczajmy, mniej osądzajmy, bądźmy bardziej wdzięczni i hojni w dzieleniu się tym, co posiadamy, z osobami będącymi w potrzebie”⁶.