มัทธิว 20:1–16

ขณะท่านศึกษาอุปมานี้ จะเป็นประโยชน์มากที่จะรู้ว่าวันทำงานปกติในสมัยพันธสัญญาใหม่คือประมาณ 12 ชั่วโมง โดยเริ่มต้นเช้าตรู่และสิ้นสุดในตอนเย็น คำว่า เดนาริอัน ในข้อเหล่านี้หมายถึงเงินเหรียญโรมันโดยทั่วไปที่ใช้เพื่อจ่ายคนงานสำหรับการทำงานเต็มวัน

อ่าน มัทธิว 20:1–7 โดยค้นหาวิธีที่เจ้าของสวนองุ่นจ้างคนงาน

เอ็ลเดอร์เจฟฟรีย์ อาร์. ฮอลแลนด์ แห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองอธิบายว่า

ภาพ

Official Portrait of Elder Jeffrey R. Holland. Photographed January 2018.

ในสมัยพระผู้ช่วยให้รอด ชายทั่วไปกับครอบครัวของเขาทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าดำเนินชีวิตตามรายได้ในวันนั้น หากใครไม่ได้ทำงาน ทำไร่ หาปลา หรือค้าขาย คนนั้นอาจจะไม่มีกิน

(เจฟฟรีย์ อาร์. ฮอลแลนด์, “คนงานในสวนองุ่น,” เลียโฮนา, พ.ค. 2012, 31)

• ท่านคิดว่าเจ้าของสวนองุ่นกับคนงานหมายถึงใคร?

• ท่านคิดว่าจะรู้สึกอย่างไรถ้าเป็นหนึ่งในคนงานชุดแรกที่ถูกจ้างงานในวันนั้น?

• ท่านคิดว่าคนงานที่รอการจ้างงานในวันนั้นมีความคิดและความรู้สึกอะไรบ้าง?

อ่าน มัทธิว 20:8–16 โดยมองหาว่าวันนั้นจบลงอย่างไรสำหรับคนงานทั้งหมด

อาจเป็นประโยชน์ที่จะรู้ว่าการได้รับว่าจ้างจากเจ้าของสวนองุ่นในอุปมานี้จะเป็นสัญลักษณ์ถึงการเข้าสู่พันธสัญญากับพระบิดาบนสวรรค์และพระเยซูได้ ค่าจ้างจะเป็นสัญลักษณ์ของพรแห่งชีวิตนิรันดร์ได้

• ท่านจะรู้สึกอย่างไรต่อเจ้าของสวนองุ่นหากท่านเป็นหนึ่งในคนงานที่ได้รับว่าจ้างชุดแรก? หนึ่งในคนงานที่ได้รับว่าจ้างชุดสุดท้าย?

• เจ้าของสวนองุ่นแสดงถึงความรักและความห่วงใยต่อคนงานทั้งหมดในทางใด?

• เมื่อท่านเข้าใจว่าเจ้าของสวนองุ่นอาจหมายถึงพระบิดาบนสวรรค์หรือพระเยซูคริสต์ ท่านเห็นคุณลักษณะแห่งสวรรค์อะไรบ้างในพระองค์?

• ท่านเรียนรู้บทเรียนอะไรจากอุปมานี้?

เอ็ลเดอร์เจฟฟรีย์ อาร์. ฮอลแลนด์เล่าถึงความจริงสำคัญซึ่งเราจะเรียนรู้เกี่ยวกับพระเจ้าได้จากอุปมานี้ ท่านอาจต้องการชมวีดิทัศน์ “คนงานในสวนองุ่น” มีอยู่ที่ ChurchofJesusChrist.org ตั้งแต่ช่วงเวลา 10:02 ถึง 11:42 หรืออ่านข้อความต่อไปนี้

ภาพ

Official Portrait of Elder Jeffrey R. Holland. Photographed January 2018.

อุปมานี้—เช่นเดียวกับทุกเรื่อง—ไม่เชิงเกี่ยวกับคนงานหรือค่าจ้างเช่นเดียวกับอุปมาเรื่องอื่นๆ ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับแกะและแพะ นี่คือเรื่องราวเกี่ยวกับพระคุณความดีของพระผู้เป็นเจ้า ความอดทนและการให้อภัยของพระองค์ ตลอดจนการชดใช้ของพระเจ้าพระเยซูคริสต์ นี่คือเรื่องราวเกี่ยวกับความเอื้ออาทรและการุณยธรรม นี่คือเรื่องราวเกี่ยวกับพระคุณ เรื่องราวนี้ขีดเส้นใต้ความคิดที่ข้าพเจ้าได้ยินเมื่อหลายปีก่อนว่าสิ่งที่พระผู้เป็นเจ้าสำราญพระทัยมากที่สุดเกี่ยวกับการเป็นพระผู้เป็นเจ้าคือความยินดีที่ได้แสดงพระเมตตา โดยเฉพาะต่อผู้ที่ไม่คาดหวังจะได้รับหรือมักจะรู้สึกว่าตนไม่คู่ควร

ข้าพเจ้าไม่ทราบว่าผู้ใดในที่ประชุมขนาดใหญ่วันนี้อาจจำเป็นต้องได้ยินข่าวสารเรื่องการให้อภัยซึ่งเป็นเนื้อแท้ในอุปมาเรื่องนี้ ไม่ว่าท่านจะคิดว่าสายเพียงใด ไม่ว่าท่านจะคิดว่าพลาดโอกาสไปแล้วกี่ครั้ง ไม่ว่าท่านจะรู้สึกว่าทำผิดพลาดไปมากเพียงใด หรือพรสวรรค์ที่ท่านคิดว่าไม่มี หรือไม่ว่าท่านจะรู้สึกว่าเดินทางออกมาไกลจากบ้านจากครอบครัวและพระผู้เป็นเจ้ามากเพียงใด ข้าพเจ้าเป็นพยานว่าท่านยัง ไม่ได้ เดินทางไปไกลเกินเอื้อมพระหัตถ์แห่งความรักของพระเจ้า เป็นไปไม่ได้ที่ท่านจะจมดิ่งลงไปลึกกว่าความสว่างอันไม่มีขอบเขตที่การชดใช้ของพระคริสต์จะส่องถึง

(เจฟฟรีย์ อาร์. ฮอลแลนด์, “คนงานในสวนองุ่น,” เลียโฮนา, พ.ค. 2012, 32–33)

• ลองนึกถึงสิ่งที่เอ็ลเดอร์ฮอลแลนด์สอนที่ท่านรู้แล้วว่าเป็นความจริงเกี่ยวกับพระบิดาบนสวรรค์และพระเยซูคริสต์ ท่านรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งนี้เป็นความจริง?

• ท่านมีความคิดหรือความรู้สึกเพิ่มเติมอะไรอีกเกี่ยวกับพระบิดาบนสวรรค์และพระเยซูคริสต์เนื่องจากสิ่งที่ท่านเรียนรู้ในวันนี้?

• สิ่งที่ท่านเรียนรู้จะมีอิทธิพลต่อชีวิตประจำวันของท่านได้อย่างไร?

ประธานดัลลิน เอช. โอ๊คส์ในฝ่ายประธานสูงสุดสอนว่า

ภาพ

Official Portrait of President Dallin H. Oaks taken March 2018.

รางวัลของพระอาจารย์ในการพิพากษาครั้งสุดท้ายไม่ได้อยู่ที่ว่าเราทำงานในสวนองุ่นนานแค่ไหน เราไม่ได้รับรางวัลสวรรค์จากการตอกบัตรเข้าทำงาน ที่สำคัญคือ การทำงานของเราในสวนของพระเจ้าทำให้เรา เป็น บางสิ่งบางอย่าง สำหรับเราบางคน อาจต้องใช้เวลานานกว่าคนอื่น สิ่งสำคัญในที่สุดคือสิ่งที่เราเป็นจากการลงแรงของเรา

(ดัลลิน เอช.โอคส์, “การท้าทายเพื่อที่จะเป็น,” เลียโฮนา, ม.ค. 2001, 50)

เอ็ลเดอร์เจฟฟรีย์ อาร์. ฮอลแลนด์ แห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองสอนดังนี้

ภาพ

Official Portrait of Elder Jeffrey R. Holland. Photographed January 2018.

ข้าพเจ้าเป็นพยาน … ถึงอำนาจการเริ่มต้นใหม่อันเกิดจากความรักของพระผู้เป็นเจ้าและความอัศจรรย์แห่งพระคุณของพระองค์ สิ่งที่พระองค์ทรงห่วงใยคือ ท้ายที่สุดแล้วท่านจะลงเอยกับความเชื่อใด หาใช่วันเวลาที่ท่านใช้เดินทางไปสู่ความเชื่อนั้น

ดังนั้นหากท่านทำพันธสัญญาแล้ว จงรักษาพันธสัญญาเหล่านั้น หากท่านยังไม่ได้ทำ จงทำเสียเถิด หากท่านทำแล้วฝ่าฝืนพันธสัญญา จงกลับใจและแก้ไขให้ดีดังเดิม ไม่มีวัน สายเกินไปตราบเท่าที่พระองค์ผู้เป็นเจ้าของสวนองุ่นตรัสว่ายังมีเวลาอยู่ … อย่าประวิงเวลา เพราะเวลานี้เกือบจะสายไปแล้ว

(เจฟฟรีย์ อาร์. ฮอลแลนด์, “คนงานในสวนองุ่น,” เลียโฮนา, พ.ค. 2012, 33)