Wprowadzenie

Członkowie Pierwszego Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów postanowili wydać serię Nauki Prezydentów Kościoła, aby umożliwić ci zbliżenie się do Ojca Niebieskiego i głębsze zrozumienie przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa. Książki te mają być wykorzystywane do osobistego studiowania oraz podczas nauczania. Mogą też być przydatne w przygotowaniu lekcji na domowy wieczór, innych lekcji czy przemówień, uzupełniających lekcji w Kościele oraz w znalezieniu odpowiedzi na pytania związane z doktryną Kościoła.

Niniejsza książka zawiera nauki Prezydenta Thomasa S. Monsona, który służył jako szesnasty Prezydent Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich od 3 lutego 2008 r. do 2 stycznia 2018 r.

Obraz

Thomas S. Monson

Osobiste studiowanie

Podczas studiowania nauk Prezydenta Thomasa S. Monsona staraj się poprzez modlitwę o natchnienie pochodzące od Ducha Świętego. Pytania znajdujące się na końcu każdego rozdziału ułatwią ci rozważanie i zastosowanie nauk Prezydenta Monsona. Oto inne przydatne pomysły:

Zapisuj przemyślenia i odczucia, które przychodzą ci do głowy za pośrednictwem Ducha Świętego podczas studiowania.
Zaznaczaj lub podkreślaj fragmenty, które chcesz zapamiętać.
Czytaj dany rozdział lub fragment więcej niż raz, aby lepiej go zrozumieć.
Zadawaj sobie pytania w rodzaju: „W jaki sposób nauki Prezydenta Monsona pogłębiają moje zrozumienie zasad ewangelii?” lub „Co Pan chce, abym wyniósł z tych nauk? Jakiego działania ode mnie oczekuje?”.
Zadawaj sobie pytanie o to, w jaki sposób nauki z tej książki ułatwią ci pokonanie osobistych wyzwań i rozwiązanie problemów.
Opowiadaj o tym, czego się nauczyłeś, swojej rodzinie i przyjaciołom.

Nauczanie na podstawie tej książki

Poniższe wskazówki pomogą ci nauczać na podstawie tej książki, zarówno w kościele, jak i w domu.

Przygotuj się do nauczania

Przestudiuj dany rozdział, abyś był pewien, że rozumiesz nauki Prezydenta Monsona. Z modlitwą wybierz te nauki, które w twoim odczuciu będą najbardziej użyteczne. Możesz także zachęcić osoby, które nauczasz, do przestudiowania tego rozdziału.

Staraj się o przewodnictwo Ducha Świętego podczas przygotowywania się do lekcji. Poproś Ducha, aby natchnął cię pomysłami na to, jak opowiadać i dyskutować o naukach Prezydenta Monsona.

Zachęcaj do uczestnictwa

Aktywne uczestnictwo w dyskusjach poświęconych ewangelii sprawia, że członkowie lepiej przyswajają wiedzę i otrzymują osobiste objawienie. Zachęcaj ich, aby podczas omawiania nauk Prezydenta Monsona wymieniali się swoimi przemyśleniami i pytaniami.

Pytania znajdujące się na końcu każdego rozdziału stanowią cenny materiał do stymulowania dyskusji. Możesz także wymyślić inne pytania. Możesz również poprosić inne osoby, aby opowiedziały o osobistych doświadczeniach, które odnoszą się do tych nauk.

Zachęcaj do stosowania

Nauki Prezydenta Monsona mają najbardziej konstruktywny wpływ, kiedy członkowie stosują je w swoim życiu. Omawiając jego nauki, porozmawiajcie o tym, w jaki sposób mogą się one odnosić do obowiązków w domu, w Kościele i w innych okolicznościach. Proś osoby, które nauczasz, aby zastanowiły się nad następującym pytaniem: „Co zrobię inaczej dzięki temu, czego nauczyłem się od Prezydenta Monsona?”.

Zakończ dyskusję

Krótko podsumuj omówione zasady lub poproś o to jedną czy dwie osoby z grupy. Złóż świadectwo o prawdziwości tych zasad. Możesz również poprosić inne osoby, by podzieliły się własnym świadectwem o tych zasadach.

Informacja na temat materiałów źródłowych

Nauki zawarte w tej książce są bezpośrednimi cytatami z przemówień i artykułów Prezydenta Thomasa S. Monsona. W cytatach pochodzących z materiałów opublikowanych zachowana jest oryginalna interpunkcja, pisownia, wielkie litery i podział na akapity, chyba że zmiany edytorskie bądź typograficzne konieczne były dla zwiększenia jasności przekazu. W związku z tym, że cytaty są wierne opublikowanym materiałom źródłowym, mogą wystąpić drobne niespójności w tekście. Na przykład zaimki odnoszące się do Boga czasami pisane są wielką, a czasami małą literą.

Prezydent Monson często używał takich słów, jak: ludzie, człowiek czy ludzkość w odniesieniu do wszystkich ludzi, zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Często też używał zaimków: on, jego oraz jemu, mówiąc o obu płciach. Ta konwencja językowa była powszechnie stosowana w jego czasach.