Πώς να έχουμε πρόσβαση στη δύναμη του Θεού μέσω των διαθηκών

Τον περασμένο Νοέμβριο είχα το προνόμιο να αφιερώσω τον Ναό στο Μπελέμ της Βραζιλίας. Ήταν χαρά να είμαι με τα αφιερωμένα μέλη της Εκκλησίας στη βόρειο Βραζιλία. Εκείνη την περίοδο έμαθα ότι το Μπελέμ είναι η πύλη προς την περιοχή που περιλαμβάνει τον δυνατότερο ποταμό του κόσμου, τον Αμαζόνιο.

Παρά τη δύναμη του ποταμού, δύο φορές τον χρόνο συμβαίνει κάτι το φαινομενικά αφύσικο. Όταν ο ήλιος, το φεγγάρι και η Γη είναι ευθυγραμμισμένα κατά έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο, ένα δυνατό παλιρροϊκό κύμα ρέει στον ποταμό, ενάντια στη φυσική ροή του νερού. Έχουν καταγραφεί κύματα έως και 6 μέτρα ψηλά¹, τα οποία κινούνται μέχρι και με 50 χιλιόμετρα² αντίθετα στο ρεύμα. Αυτό το φαινόμενο, γνωστό συνήθως ως παλιρροϊκή δύναμη, αναφέρεται στην περιοχή ως pororoca ή «μεγάλος βρυχηθμός», εξαιτίας του δυνατού θορύβου που παράγει. Μπορούμε σωστά να συμπεράνουμε ότι ακόμα και ο πανίσχυρος Αμαζόνιος υποκύπτει στις ουράνιες δυνάμεις.

Όπως ο Αμαζόνιος, έχουμε κι εμείς μία φυσική ροή στη ζωή μας. Έχουμε την τάση να κάνουμε αυτό που έρχεται φυσικά. Όπως ο Αμαζόνιος, με επουράνια βοήθεια μπορούμε να κάνουμε πράγματα τα οποία, φαινομενικά, δείχνουν ότι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε υπό φυσιολογικές συνθήκες. Σε τελική ανάλυση, δεν είναι φυσικό να είμαστε ταπεινοί, πράοι ή πρόθυμοι να υποτάξουμε το θέλημά μας στον Θεό. Όμως μόνον κάνοντας αυτό μπορούμε να αλλάξουμε, να επιστρέψουμε για να ζήσουμε στην παρουσία του Θεού και να επιτύχουμε τον αιώνιο προορισμό μας.

Σε αντίθεση με τον Αμαζόνιο, μπορούμε να επιλέξουμε αν υποτασσόμαστε στις ουράνιες δυνάμεις ή «πηγαίνουμε με το ρεύμα»³. Μπορεί να είναι δύσκολο να πάμε αντίθετα με το ρεύμα. Όμως όταν ενδίδουμε «στις προτροπές του Αγίου Πνεύματος» και απωθούμε τις εγωιστικές τάσεις του φυσικού ανθρώπου⁴, ανδρός ή γυναικός, μπορούμε να λάβουμε στη ζωή μας τη μεταμορφωτική δύναμη του Σωτήρος, τη δύναμη να κάνουμε δύσκολα πράγματα.

Ο Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον μας δίδαξε πώς να το κάνουμε αυτό. Υποσχέθηκε: «Κάθε άτομο που συνάπτει διαθήκες στο βαπτιστήριο και στους ναούς –και τις τηρεί– έχει αυξημένη πρόσβαση στη δύναμη του Ιησού Χριστού… [για να μας υψώσει] επάνω από αυτόν τον… επισφαλή κόσμο»⁵. Με άλλα λόγια, μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στη δύναμη του Θεού, αλλά μόνον όταν καλλιεργούμε και ενδυναμώνουμε τη σχέση μας με Εκείνον μέσω ιερών διαθηκών.

Πριν από τη δημιουργία της Γης, ο Θεός θέσπισε διαθήκες ως τον μηχανισμό διά του οποίου εμείς, τα τέκνα Του, θα μπορούμε να ενωθούμε με Εκείνον. Με βάση τον αιώνιο, αμετάβλητο νόμο, Εκείνος προσδιόρισε τις αδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις υπό τις οποίες αλλάζουμε, σωζόμαστε και υπερυψωνόμαστε. Σε αυτήν τη ζωή συνάπτουμε αυτές τις διαθήκες συμμετέχοντας στις διατάξεις της ιεροσύνης και υποσχόμενοι να πράττουμε αυτό που μας ζητεί να κάνουμε ο Θεός, και σε ανταπόδοση ο Θεός μάς υπόσχεται ορισμένες ευλογίες⁶.

Η διαθήκη είναι μια επίσημη δέσμευση ότι θα προετοιμασθούμε για αυτήν, θα την κατανοήσουμε πλήρως και θα την τιμήσουμε απολύτως⁷. Η σύναψη μιας διαθήκης με τον Θεό είναι διαφορετική από το να δώσουμε απλώς μια υπόσχεση. Πρώτον, απαιτείται η εξουσία της ιεροσύνης. Δεύτερον, μία αδύναμη υπόσχεση δεν έχει τη συνδετική δύναμη να μας υψώσει επάνω από το δέλεαρ του φυσικού ρεύματος. Συνάπτουμε μια διαθήκη μόνον όταν σκοπεύουμε να δεσμευθούμε αληθινά και αποκλειστικά για την εκπλήρωσή της⁸. Γινόμαστε τέκνα της διαθήκης του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας Του, ιδιαίτερα όταν ταυτιζόμαστε απόλυτα με τη διαθήκη.

Ο όρος μονοπάτι της διαθήκης αναφέρεται σε μία σειρά διαθηκών μέσω των οποίων ερχόμαστε στον Χριστό και ενδυναμώνουμε τη σχέση μας με Εκείνον. Μέσω αυτού του δεσμού της διαθήκης έχουμε πρόσβαση στην αιώνια δύναμή Του. Το μονοπάτι ξεκινά με πίστη στον Ιησού Χριστό και μετάνοια και ύστερα βάπτισμα και λήψη του Αγίου Πνεύματος⁹. Ο Ιησούς Χριστός μάς έδειξε πώς να εισέλθουμε στο μονοπάτι, όταν βαπτίσθηκε¹⁰. Σύμφωνα με τις αφηγήσεις στο Κατά Μάρκον και Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης, ο Επουράνιος Πατέρας μίλησε απευθείας στον Ιησού στην βάπτισή Του, λέγοντας: «Eσύ είσαι ο Yιός μου ο αγαπητός, σε σένα ευαρεστήθηκα». Όταν αρχίζουμε να προχωρούμε στο μονοπάτι της διαθήκης μέσω του βαπτίσματος, μπορώ να φαντασθώ τον Επουράνιο Πατέρα να λέει κάτι παρόμοιο στον καθέναν μας: «Εσύ είσαι το αγαπητό μου τέκνο, για το οποίο εγώ χαίρομαι. Εξακολούθησε»¹¹.

Στο βάπτισμα και όταν μεταλαμβάνουμε¹², καταδεικνύουμε ότι είμαστε πρόθυμοι να πάρουμε επάνω μας το όνομα του Ιησού Χριστού¹³. Σε αυτό το πλαίσιο, ας έχουμε κατά νου την εντολή της Παλαιάς Διαθήκης: «NA MH πάρεις το όνομα του Kυρίου τού Θεού σου μάταια»¹⁴. Στη σύγχρονη εποχή ηχεί σαν μία απαγόρευση να χρησιμοποιούμε με ασέβεια το όνομα του Κυρίου. Η εντολή το περιλαμβάνει αυτό, όμως η προσταγή είναι πολύ βαθύτερη. Η εβραϊκή λέξη μεταφρασμένη ως «πάρεις» σημαίνει να «σηκώσουμε» ή να «μεταφέρουμε», όπως θα έκανε κάποιος με μια σημαία που ταυτίζει κάποιον με ένα άτομο ή ομάδα¹⁵. Η λέξη που μεταφράζεται ως «μάταια» σημαίνει «ανώφελα» ή «αδίκως»¹⁶. Η εντολή να μην πάρουμε το όνομα του Κυρίου μάταια σημαίνει λοιπόν: «Δεν θα πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου μαθητή του Ιησού Χριστού, εκτός και αν προτίθεσαι να Τον αντιπροσωπεύεις καλά».

Γινόμαστε μαθητές Του και Τον αντιπροσωπεύουμε καλά, όταν από πρόθεση και αυξητικά παίρνουμε επάνω μας το όνομα του Ιησού Χριστού μέσω διαθηκών. Οι διαθήκες μας μάς δίνουν δύναμη να παραμείνουμε στο μονοπάτι της διαθήκης, διότι η σχέση μας με τον Ιησού Χριστό και τον Επουράνιο Πατέρα μας έχει αλλάξει. Είμαστε συνδεδεμένοι με Αυτούς με δεσμό διαθήκης.

Το μονοπάτι της διαθήκης οδηγεί στις διατάξεις του ναού, όπως η προικοδότηση ναού¹⁷. Η προικοδότηση είναι η δωρεά του Θεού των ιερών διαθηκών που μας ενώνουν ακόμα περισσότερο με Εκείνον. Στην προικοδότηση, συνάπτουμε διαθήκη, πρώτον, να προσπαθούμε να τηρούμε τις εντολές του Θεού. Δεύτερον, να μετανοούμε με καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο. Τρίτον, να ζούμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Το κάνουμε αυτό ασκώντας πίστη σε Εκείνον, συνάπτοντας διαθήκες με τον Θεό καθώς λαμβάνουμε τις διατάξεις σωτηρίας και υπερύψωσης, τηρώντας αυτές τις διαθήκες σε όλη τη ζωή μας και αγωνιζόμενοι να ζούμε τις δύο μεγάλες εντολές να αγαπούμε τον Θεό και τον πλησίον. Συνάπτουμε διαθήκη, τέταρτον, να τηρούμε τον νόμο της αγνότητoς και, πέμπτον, να αφιερώνουμε τον εαυτό μας και όλα με τα οποία μας ευλογεί ο Κύριος για να οικοδομήσουμε την Εκκλησία Του¹⁸.

Συνάπτοντας και τηρώντας τις διαθήκες του ναού, μαθαίνουμε περισσότερα για τους σκοπούς του Κυρίου και λαμβάνουμε πληρότητα του Αγίου Πνεύματος¹⁹. Λαμβάνουμε καθοδήγηση για τη ζωή μας. Ωριμάζουμε στην ιδιότητα του μαθητού, ώστε δεν παραμένουμε αενάως αδαή τέκνα²⁰. Αντιθέτως, ζούμε με μία αιώνια προοπτική και παρακινούμαστε περισσότερο να υπηρετούμε τον Θεό και τους άλλους. Αποκτούμε μεγαλύτερη ικανότητα να εκπληρώσουμε τους σκοπούς μας στη θνητότητα. Είμαστε προστατευμένοι από το κακό²¹ και αποκτούμε μεγαλύτερη δύναμη να ανθιστάμεθα στον πειρασμό και να μετανοούμε όταν παραπατούμε²². Όταν κλονιζόμαστε, η ενθύμηση των διαθηκών μας με τον Θεό μάς βοηθά να επιστρέψουμε στο μονοπάτι. Συνδεόμενοι με τη δύναμη του Θεού γινόμαστε το δικό μας pororoca, ικανοί να πάμε ενάντια στο ρεύμα του κόσμου σε όλη τη ζωή μας και στην αιωνιότητα. Τελικώς, ο προορισμός μας αλλάζει, διότι το μονοπάτι της διαθήκης οδηγεί στην υπερύψωση και την αιώνια ζωή²³.

Η τήρηση των διαθηκών που συνήφθησαν στο βαπτιστήριο και στους ναούς μάς παρέχει επίσης δύναμη να αντέχουμε τις δοκιμασίες της θνητότητας και το ψυχικό άλγος²⁴. Η διδαχή η οποία συνδέεται με αυτές τις διαθήκες διευκολύνει την οδό μας και παρέχει ελπίδα, παρηγοριά και ειρήνη.

Οι παππούδες μου, η Λένα Σοφία και ο Ματς Λεάντερ Ρένλαντ έλαβαν τη δύναμη του Θεού μέσω της διαθήκης του βαπτίσματός τους, όταν προσεχώρησαν στην Εκκλησία το 1912 στη Φινλανδία. Ήταν ευτυχείς που αποτελούσαν μέρος του πρώτου κλάδου της Εκκλησίας στη Φινλανδία.

Ο Λεάντερ απεβίωσε από φυματίωση πέντε χρόνια αργότερα, όταν η Λένα ήταν έγκυος στο δέκατο παιδί τους. Εκείνο το παιδί, ο πατέρας μου, γεννήθηκε δύο μήνες μετά τον θάνατο του Λεάντερ. Τελικά η Λένα δεν έθαψε μόνον τον σύζυγό της αλλά επίσης επτά από τα δέκα παιδιά της. Ήταν μία πάμπτωχη χήρα και μοχθούσε σκληρά. Επί είκοσι χρόνια δεν γνώρισε ούτε μιας νύχτας ξεκούραση. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, προσπαθούσε να εξασφαλίσει φαγητό για την οικογένειά της. Τη νύχτα, φρόντιζε τα ετοιμοθάνατα μέλη της οικογένειάς της. Είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος πώς κατόρθωνε να αντεπεξέλθει.

Η Λένα υπέμενε καρτερικά, διότι γνώριζε ότι ο εκλιπών σύζυγός της και τα παιδιά θα ήταν δικοί της στην αιωνιότητα. Η διδαχή των ευλογιών του ναού, συμπεριλαμβανομένης εκείνης για τις παντοτινές οικογένειες, της έδινε ειρήνη, διότι εμπιστευόταν τη δύναμη επισφραγίσεως. Ενόσω βρισκόταν στη θνητότητα δεν έλαβε ποτέ την προικοδότησή της ούτε επισφραγίστηκε στον Λεάντερ, όμως ο Λεάντερ παρέμεινε μια ζωτική επιρροή στη ζωή της και μέρος της μεγάλης ελπίδος της για το μέλλον.

Το 1938 η Λένα υπέβαλε αρχεία, ώστε να μπορούν να τελεσθούν διατάξεις του ναού για τα αποθανόντα μέλη της οικογένειάς της, ορισμένα εκ των οποίων υπεβλήθησαν από τη Φινλανδία. Μετά τον θάνατό της, τελέσθηκαν από άλλους διατάξεις του ναού για εκείνη, τον Λεάντερ και τα αποθανόντα παιδιά της. Δι’ αντιπροσώπου έλαβε την προικοδότησή της, η Λένα και ο Λεάντερ επισφραγίσθηκαν ο ένας στον άλλον και τα αποθανόντα παιδιά της και ο πατέρας μου επισφραγίσθηκαν σε αυτούς. Όπως και άλλοι, η Λένα «με πίστη πέθαν[ε]… χωρίς να πάρ[ει] τις υποσχέσεις, αλλά αφού τις είδ[ε] από μακριά…, πείστηκ[ε], και τις εγκολπώθηκ[ε]²⁵.

Η Λένα έζησε σαν να είχε ήδη συνάψει αυτές τις διαθήκες στη ζωή της. Ήξερε ότι οι διαθήκες του βαπτίσματος και της μεταλήψεως την συνέδεαν με τον Σωτήρα. «Το φως του Σωτήρος να [της] δώσει παρηγοριά, δεν θα [’χει] ποτέ πια καημό»²⁶. Η Λένα θεώρησε μεγάλη ευσπλαχνία του Θεού ότι έμαθε για τις παντοτινές οικογένειες προτού βιώσει τις τραγωδίες στη ζωή της. Μέσω διαθήκης έλαβε τη δύναμη του Θεού για να αντέξει και να υψωθεί επάνω από την καταθλιπτική επιρροή των δυσκολιών και των βασάνων της.

Καθώς περπατάτε στο μονοπάτι της διαθήκης, από το βάπτισμα στον ναό και σε όλη τη ζωή σας, σας υπόσχομαι δύναμη να προχωρήσετε ενάντια στο φυσικό κοσμικό ρεύμα – δύναμη να μάθετε, δύναμη να μετανοήσετε και να καθαγιασθείτε και δύναμη να βρείτε ελπίδα, παρηγορία και ακόμη και χαρά καθώς αντιμετωπίζετε τις δυσκολίες της ζωής. Υπόσχομαι σε εσάς και στην οικογένειά σας προστασία από την επιρροή του εναντίου, ειδικά όταν κάνετε τον ναό μέγιστο επίκεντρο της ζωής σας.

Όταν έρχεστε στον Χριστό και συνδέεστε με Εκείνον και τον Επουράνιο Πατέρα μας μέσω διαθήκης, κάτι φαινομενικά ασυνήθιστο συμβαίνει. Αλλάζετε και τελειοποιήστε εν Ιησού Χριστώ²⁷. Γίνεστε τέκνο διαθήκης του Θεού και κληρονόμος στο βασίλειό Του²⁸. Μπορώ να Τον φανταστώ να σας λέει: «Εσύ είσαι το αγαπητό μου τέκνο, για το οποίο εγώ χαίρομαι. Καλώς ήλθες σπίτι». Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.