Μετά την τέταρτη ημέρα

Όπως μας έχουν υπενθυμίσει σήμερα το πρωί, σήμερα είναι η Κυριακή των Βαΐων, που σημειώνει τη θριαμβευτική είσοδο του Σωτήρος στην Ιερουσαλήμ και την αρχή εκείνης της ιερής εβδομάδας που προηγείται της μεγάλης Εξιλέωσής Του, η οποία θα περιελάμβανε τα Πάθη, τη Σταύρωση και την Ανάστασή Του.

Λίγο καιρό πριν από την προφητευθείσα είσοδό Του στην πόλη, ο Ιησούς Χριστός απησχολείτο πλήρως στη διακονία Του, όταν έλαβε είδηση από τις αγαπημένες του φίλες Μαρία και Μάρθα ότι ο αδελφός τους ο Λάζαρος ήταν άρρωστος¹.

Μολονότι η ασθένεια του Λαζάρου ήταν σοβαρή, ο Κύριος «έμεινε δύο ημέρες ακόμα στον τόπο όπου ήταν. Έπειτα, μετά απ’ αυτό, λέει στους μαθητές του: Ας πάμε ξανά στην Ιουδαία»². Προτού ξεκινήσει το ταξίδι προς το σπίτι των φίλων Του στη Βηθανία «ο Ιησούς είπε [στους μαθητές Του] ανοιχτά: O Λάζαρος πέθανε»³.

Όταν ο Ιησούς ήλθε στη Βηθανία και συνάντησε πρώτα τη Μάρθα και μετά τη Μαρία, ίσως από απογοήτευση για την αργοπορημένη άφιξή Του, Τον χαιρέτισαν η καθεμία λέγοντας: «Κύριε, αν ήσουν εδώ, δεν θα πέθαινε ο αδελφός μου»⁴. Η Μάρθα επίσης αναφώνησε: «Κύριε, μυρίζει ήδη· επειδή, είναι τεσσάρων ημερών»⁵.

Αυτές οι τέσσερεις ημέρες ήταν σημαντικές για τη Μαρία και τη Μάρθα. Σύμφωνα με κάποιες ραββινικές σχολές σκέψεως, πιστευόταν ότι το πνεύμα κάποιου που πέθαινε θα παρέμενε με το σώμα για τρεις ημέρες, προσφέροντας ελπίδα ότι η ζωή ήταν ακόμη δυνατή. Ωστόσο, μέχρι την τέταρτη ημέρα χάθηκε η ελπίδα, ίσως επειδή το σώμα θα άρχιζε να αποσυντίθεται και να «μυρίζει»⁶.

Η Μαρία και η Μάρθα βρίσκονταν σε κατάσταση απόγνωσης. «Kαι ο Iησούς, καθώς… είδε [τη Μαρία] να κλαίει… στέναξε μέσα στο πνεύμα του, και ταράχτηκε,

»και είπε: Πού τον βάλατε; Του λένε: Κύριε, έλα και δες»⁷.

Αυτήν τη στιγμή βλέπουμε ένα από τα μεγάλα θαύματα κατά τη διάρκεια της θνητής διακονίας του Σωτήρος. Πρώτα ο Κύριος είπε: «Σηκώστε την πέτρα»⁸. Κατόπιν αφού ευχαρίστησε τον Πατέρα Του, «κραύγασε με δυνατή φωνή: Λάζαρε, έλα έξω.

»Και ο πεθαμένος βγήκε έξω, δεμένος τα πόδια και τα χέρια με τα σάβανα· και το πρόσωπό του ήταν ολόγυρα δεμένο με ένα σουδάριο. O Iησούς λέει σ’ αυτούς: Λύστε τον, και αφήστε τον να περπατήσει»⁹.

Όπως η Μαρία και η Μάρθα, έχουμε την ευκαιρία να βιώσουμε όλη τη θνητότητα, ακόμη και λύπη¹⁰ και αδυναμία¹¹. Ο καθένας από εμάς θα βιώσει το ψυχικό άλγος που συνοδεύει την απώλεια κάποιου που αγαπούμε. Το θνητό ταξίδι μας μπορεί να περιλαμβάνει προσωπική ασθένεια ή την εξουθενωτική ασθένεια ενός αγαπημένου προσώπου, κατάθλιψη, άγχος ή άλλες δυσκολίες ψυχικής υγείας, οικονομικές δυσχέρειες, προδοσία, αμαρτία. Και μερικές φορές αυτά συνοδεύονται από συναισθήματα απελπισίας. Δεν είμαι διαφορετικός. Όπως εσείς, έχω βιώσει πολλές δυσκολίες που αναμένονται σε αυτήν τη ζωή. Με ελκύει αυτή η αφήγηση για τον Σωτήρα και ό,τι με διδάσκει για τη σχέση μας με Εκείνον.

Κατά τη διάρκεια των μεγαλυτέρων ανησυχιών μας, όπως η Μαρία και η Μάρθα, επιζητούμε τον Σωτήρα ή ζητούμε από τον Πατέρα τη θεία παρέμβασή Του. Η ιστορία του Λαζάρου μάς διδάσκει αρχές που μπορούν να εφαρμοστούν στη δική μας ζωή καθώς αντιμετωπίζουμε τις ατομικές μας δυσκολίες.

Όταν έφθασε ο Σωτήρας στη Βηθανία, όλοι είχαν χάσει την ελπίδα ότι ο Λάζαρος θα μπορούσε να σωθεί – είχαν περάσει τέσσερεις ημέρες και είχε φύγει. Μερικές φορές κατά τη διάρκεια των δυσκολιών μας, μπορεί να αισθανόμαστε ότι ο Χριστός άργησε πολύ και ότι μπορεί ακόμη και να αισθανόμαστε ότι αμφισβητούνται η ελπίδα και η πίστη μας. Η μαρτυρία μου είναι ότι καθώς προχωρούμε εμπρός με πίστη στον Ιησού Χριστό, η τέταρτη ημέρα θα έρχεται πάντα. Εκείνος θα έρχεται πάντα να μας βοηθεί ή να αναζωογονεί τις ελπίδες μας. Έχει υποσχεθεί:

«AΣ μη ταράζεται η καρδιά [σου]»¹².

«Δεν θα σας αφήσω ορφανούς· έρχομαι προς εσάς»¹³.

Μερικές φορές μπορεί να φαίνεται ότι δεν έρχεται σε εμάς μέχρι μεταφορικά την τέταρτη ημέρα, αφού όλες οι ελπίδες φαίνονται χαμένες. Όμως γιατί τόσο αργά; Ο Πρόεδρος Τόμας Σ. Μόνσον δίδαξε: «Ο Επουράνιος Πατέρας μας, ο οποίος μας δίδει τόσα πολλά να απολαμβάνουμε, γνωρίζει επίσης ότι μαθαίνουμε και αναπτυσσόμαστε και γινόμαστε δυνατότεροι καθώς αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες και επιζούμε αυτών, μέσω των οποίων πρέπει να περάσουμε»¹⁴.

Ακόμη και ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ αντιμετώπιζε μία τεράστια εμπειρία τέταρτης ημέρας. Θυμάστε την ικεσία του; «Ω Θεέ, πού είσαι; Και πού είναι η σκέπη που καλύπτει την κρυψώνα σου;»¹⁵ Καθώς Τον εμπιστευόμαστε, μπορούμε να αναμένουμε μία παρόμοια απάντηση: «Γιε μου [ή κόρη μου], ας έχει ειρήνη η ψυχή σου. Η αντιξοότητα και η ταλαιπωρία σου δεν θα είναι παρά μόνο μία μικρή στιγμή»¹⁶.

Ένα άλλο μήνυμα που μπορούμε να μάθουμε από την ιστορία του Λαζάρου είναι ποιος θα μπορούσε να είναι ο δικός μας ρόλος στη θεία παρέμβαση που επιζητούμε. Όταν ο Ιησούς πλησίασε τον τάφο, πρώτον είπε σε εκείνους που ήταν εκεί: «Σηκώστε την πέτρα»¹⁷. Με τη δύναμη που είχε ο Σωτήρας, δεν θα μπορούσε ο ίδιος κατά θαυμαστό τρόπο να έχει μετακινήσει την πέτρα χωρίς προσπάθεια; Αυτό θα αποτελούσε κάτι το εντυπωσιακό να το δει κάποιος και μία αξέχαστη εμπειρία, ωστόσο είπε στους άλλους: «Σηκώστε την πέτρα».

Δεύτερον, ο Κύριος «κραύγασε με δυνατή φωνή, Λάζαρε, έλα έξω»¹⁸. Δεν θα ήταν πιο εντυπωσιακό, εάν ο Ίδιος ο Κύριος είχε τοποθετήσει κατά θαυμαστό τρόπο τον Λάζαρο στην είσοδο, ώστε να είναι αμέσως ορατός στο πλήθος, όταν η πέτρα μετακινήθηκε;

Τρίτον, όταν ο Λάζαρος όντως βγήκε έξω, ήταν «δεμένος τα πόδια και τα χέρια με τα σάβανα· και το πρόσωπό του ήταν ολόγυρα δεμένο με σουδάριο. Ο Ιησούς λέει σ’ αυτούς: Λύστε τον, και αφήστε τον να περπατήσει»¹⁹. Είμαι βέβαιος ότι ο Κύριος ήταν ικανός να βάλει τον Λάζαρο να στέκεται όρθιος στο άνοιγμα, ήδη καθαρό και προσιτό με τα νεκρικά του ενδύματα όμορφα διπλωμένα.

Ποιο είναι το νόημα να επισημάνουμε αυτές τις πτυχές; Καθένα από αυτά τα τρία πράγματα είχε κάτι κοινό – κανένα δεν απαιτούσε τη χρήση της θείας δύναμης του Χριστού. Αυτό που μπορούσαν να κάνουν οι μαθητές Του, τους έδωσε οδηγίες να το κάνουν. Οι μαθητές ήταν ασφαλώς ικανοί να μετακινήσουν την πέτρα οι ίδιοι. Ο Λάζαρος, αφού ηγέρθη, είχε την ικανότητα να σταθεί και να παρουσιασθεί στην είσοδο του σπηλαίου. Και εκείνοι που αγαπούσαν τον Λάζαρο θα μπορούσαν οπωσδήποτε να τον βοηθήσουν να αφαιρέσει τα νεκρικά ενδύματα.

Ωστόσο, ήταν μόνο ο Χριστός που είχε τη δύναμη και την εξουσία να εγείρει τον Λάζαρο από τους νεκρούς. Η εντύπωσή μου είναι ότι ο Σωτήρας αναμένει από εμάς να κάνουμε όλα όσα μπορούμε να κάνουμε και θα κάνει ό,τι μόνο Εκείνος μπορεί να κάνει²⁰.

Γνωρίζουμε ότι «η πίστη [στον Κύριο Ιησού Χριστό] είναι μια αρχή δράσης»²¹ και «τα θαύματα δεν παράγουν πίστη, αλλά ισχυρή πίστη που αναπτύσσεται από την υπακοή στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Με άλλα λόγια, η πίστη έρχεται με τη χρηστότητα»²². Καθώς προσπαθούμε να ενεργούμε ενάρετα, συνάπτοντας και τηρώντας ιερές διαθήκες και εφαρμόζοντας τη διδαχή του Χριστού στη ζωή μας, η πίστη μας όχι μόνον θα είναι αρκετή για να μας μεταφέρει μέχρι την τέταρτη ημέρα, αλλά με τη βοήθεια του Κυρίου θα είμαστε επίσης ικανοί να μετακινούμε πέτρες που βρίσκονται στο μονοπάτι μας, να εγειρόμεθα από την απόγνωση και να λύνουμε τον εαυτό μας από όλα όσα μας δεσμεύουν. Ενώ ο Κύριος αναμένει από εμάς να «κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας»²³, θυμηθείτε ότι εκείνος θα παράσχει την απαραίτητη βοήθεια σε όλα αυτά τα πράγματα καθώς Τον εμπιστευόμαστε.

Πώς μπορούμε να μετακινήσουμε πέτρες και να οικοδομήσουμε επάνω στον βράχο Του;²⁴ Μπορούμε να ακολουθούμε τη συμβουλή των προφητών.

Για παράδειγμα, τον περασμένο Οκτώβριο, ο Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον μας παρακάλεσε να αναλάβουμε τις δικές μας μαρτυρίες για τον Σωτήρα και το Ευαγγέλιό Του, να εργαστούμε γι’ αυτές και να τις γαλουχήσουμε, να τις θρέψουμε με αλήθεια και να αποφύγουμε να τις μολύνουμε με ψευδείς φιλοσοφίες απίστων. Υπεσχέθη στον καθένα μας: «Καθώς κάνετε τη συνεχή ενδυνάμωση της μαρτυρίας σας για τον Ιησού Χριστό υψίστη προτεραιότητά σας, παρακολουθήστε τα θαύματα στη ζωή σας να συμβαίνουν»²⁵.

Μπορούμε να το κάνουμε!

Πώς μπορούμε μεταφορικά να εγερθούμε και να έλθουμε εμπρός; Μπορούμε να μετανοούμε με χαρά και να επιλέγουμε να υπακούμε στις εντολές. Ο Κύριος είπε: «Εκείνος που έχει τις εντολές μου και τις τηρεί, εκείνος είναι που με αγαπάει· και εκείνος που με αγαπάει, θα αγαπηθεί από τον Πατέρα μου· και εγώ θα τον αγαπήσω, και σ’ αυτόν θα φανερώσω τον εαυτό μου»²⁶. Μπορούμε να προσπαθούμε να μετανοούμε καθημερινώς και με χαρά να προχωρούμε εμπρός με πρόθυμη καρδιά γεμάτη αγάπη για τον Κύριο.

Μπορούμε να το κάνουμε!

Πώς μπορούμε, με τη βοήθεια του Κυρίου, να λυθούμε από όλα όσα μας δεσμεύουν; Μπορούμε σκοπίμως να δεσμευθούμε πρώτα από όλα με τον Επουράνιο Πατέρα μας και τον Υιό Του, Ιησού Χριστό, μέσω διαθηκών. Ο Πρεσβύτερος Ν. Τοντ Κριστόφερσον δίδαξε: «Ποια είναι η πηγή της ηθικής και πνευματικής [μας] δυνάμεως και πώς την αποκτούμε; Η πηγή είναι ο Θεός. Η πρόσβασή μας σε αυτήν τη δύναμη είναι μέσω των διαθηκών μας μαζί Του… Σε αυτές τις θείες συμφωνίες, ο Θεός δεσμεύεται να μας υποστηρίξει, να μας καθαγιάσει και να μας υπερυψώσει ως ανταπόδοση στη δέσμευσή μας να Τον υπηρετούμε και να τηρούμε τις εντολές Του»²⁷. Μπορούμε να συνάπτουμε και να τηρούμε ιερές διαθήκες.

Μπορούμε να το κάνουμε!

«Σηκώστε την πέτρα». «Έλα έξω». «Λύστε τον, και αφήστε τον να περπατήσει».

Συμβουλές, εντολές και διαθήκες. Μπορούμε να το κάνουμε!

Ο Πρεσβύτερος Τζέφρυ Ρ. Χόλλαντ υπεσχέθη: «Μερικές ευλογίες έρχονται γρήγορα, μερικές έρχονται αργά και μερικές δεν έρχονται μέχρι να φτάσουμε στους ουρανούς. Αλλά για εκείνους που ασπάζονται το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, έρχονται»²⁸.

Και τελικώς: «Γι’ αυτό, να έχετε θετική σκέψη και να μην φοβάστε, γιατί εγώ ο Κύριος είμαι μαζί σας, και θα σταθώ δίπλα σας»²⁹.

Αυτή είναι η μαρτυρία και η ομολογία μου, στο ιερό όνομα Εκείνου που θα έρχεται πάντα, δηλαδή του Ιησού Χριστού, αμήν.