طرح بزرگ

همه اینها بخشی از یک برنامه الهی است که هدفش این است که فرزندان خدا را توانا کند تا بلند مرتبه شده و مانند ایشان بشوند. در کتاب مقدس [آن]به عنوان «برنامه بزرگ خوشبختی»، «برنامۀ بازخریداری» و «برنامۀ رستگاری» (آلما 42 :5، 8، 11) اشاره شده است. آن برنامه—که در «بازآوری» آشکار شده بود—با یک شورایی در بهشت آغاز شد. به عنوان ارواح، ما خواستار زندگی ابدی ای که والدین آسمانی مان از آن لذت می بردند بودیم. در آن مرحله ما تا آنجا که می توانستیم تا بدون داشتن یک تجربه فانی در بدن جسمی پیشرفت کنیم، کرده بودیم. برای فراهم آوردن آن تجربه، خدایِِ پدر برنامه ریزی کرد تا این زمین را خلق کند. درآن زندگیِِِ فانیِِِِ برنامه ریزی شده، هنگامی که با تضاد[های]ضروری، برای رشد معنوی مان، روبرو شدیم، با گناه آلوده می شدیم. ما نیز در معرض مرگ جسمی خواهیم بود. برای بازپس گیری ما از مرگ و گناه، برنامه پدر آسمانی ما یک منجی را فراهم می کند. رستاخیزی ایشان، همه را از مرگ نجات می بخشد، و بر طبق شرایطی که برای تشویق در رشدمان، نسخه داده شده بود، قربانی کفاره دهندۀ او، بهای لازم برای پا ک شدن همه را از گناهان پرداخت می کرد.ا این کفاره عیسی مسیح مهور اصلی برنامۀ پدر است .

در شورا در بهشت، همۀ فرزندان روحی خدا به برنامۀ پدر، از جمله به پیامدهای فانی و آزمایشات، [به] ش معرفی شدند. ما پایان را از ابتدا دیدیم. همۀ انسانهای بی شمار ی که در این زمین به دنیا آمده اند، نقشه پدر را انتخاب کرده و درنبرد آسمانی که پس از آن بود، برای آن جنگیدند. بسیاری نیز با پدر درمورد آنچه را كه در زندگی فناپذیر می خواهند کرد، با پدر پیمان بستند. از راه هایی که [هنوز] آشکار نشده اند، کردارهایمان در دنیای روحی بر روی شرایط مان در زندگی فناپذیر تأثیر گذاشته اند.

اکنون برخی از عناصر اصلیِِِِ برنامۀ پدر را، آنگونه که آنها ما را درطول سفرهای فانی مان و در دنیای روحی که پس از آن می آید تأثیر می گذارند، خلاصه خواهم کرد

برای فرزندان خدا، هدف از زندگی فانی و آن رشدی که پس از مرگ می تواند بیآید، این است که [آنها] مانند ایشان بشوند. این آرزوی پدر آسمانی برای همۀ فرزندانش است. برای دستیابی به این سرنوشت شاد، قوانین ابدی اقتضا می کند که ما باید از طریق کفارۀ عیسی مسیح به موجودات خالص تبدیل شویم تا بتوانیم در حضور پدر و پسر ساکن شویم و از نعمت های تعالی شادمان شویم. آنگونه که کتاب مورمو می آموزد: ایشان «همه را دعوت می کند تا به سوی او آیند و از نیکی او بهره مند شوند؛ و او هیچ کسی را که به سوی او آید، سیاه و سپید، در بند و آزاد، مرد و زن، را رد نمی کند؛ و بُت پرستان را به یاد می آورد؛ و همه در نزد خدا یکسانند (2نیفای 26:33؛ همچنین ببینید آلما 5:46).

انچه را که برنامۀ الهی برای ما مقدر کرده، بشویم، ما را ملزم می کند بر گزینیم تا تضاد شیطانی که انسانها را وسوسه می کند تا بر خلاف دستورات خدا و برنامۀ ایشان کار کنند، رد کنیم. همچنین مستلزم این است که ما در معرض مخالفت های فانی دیگری قرار بگیریم، مانند گناهان دیگران یا برخی از نقص های تولد. گاهی اوقات رشد مورد نیاز ما با رنج و سختی حاصل می شود بجای اینکه از آرامش و آسایش . و اکر مداخلات الهی ما را از همۀ پیامدهای منفیِِِِ زندگی رهایی می داد، هیچ کدام از این تضاد فانی نمی توانست به هدف ابدی خود برسد.

این برنامه، سرنوشت ما را در ابدیت، هدف و شرایط سفر ما در زنرگی فانی و کمکهای آسمانی ای که ما دریافت خواهیم کرد را آشکار می کند. فرامین خدا ما را علیه به گمراه رفتن در پیشامدهای خطرناک هشدار می دهند. آموزه های رهبرانِِِِ الهام شده مسیر ما را راهنمایی می کنند و اطمینانهایی را می دهند که سفر ابدی مان را ارتقاء می بخشد.

برای دستیاری درطول سفرمان مان در زندگی فانی، برنامۀ خدا چهار اطمینان بزرگی به ما می دهد. همه شان از طریق کفارۀ عیسی مسیح، محور مرکزی این طرح, به ما داده شده اند. اول به ما اطمینان می دهد که با درد و رنج او برای گناهانی که ما از آنها توبه می کنیم، می توانیم از آن گناهان پاک شویم. سپس آن داور نهایی مهربان «دیگر آنها را به یاد نخواهد آورد» (اصول و پیمانها 58:42).

دوم، به عنوان بخشی از کفارۀ منجی مان، ایشان سایر ناتوایی های فانی را بر خود گرفت. این امر به ما اجازه می دهد تا از او بخواهیم تا به ما قدرت تحمل بارهای اجتناب ناپذیر زندگی فانی، شخصی و عمومی، مانند جنگ و بلا را بدهد. کتاب مورمون واضح ترین توضیحات آیات ما ن را در مورد این قدرت اساسیِِِ کفاره ارائه می دهد. منجی «دردها و بیماریها [و ناتوانیهای] مردمانش را بر خودگرفت. … او ناتوانی هایشان را بر خود خواهد گرفت که دلش بر پایۀ جسم بتواند آکنده از رحمت شود که بتواند بر پایۀ جسم بداند که چگونه مردمش را بر پایۀ ناتوانی هایشان یاری کند» (آلما 11:7-12).

سوم، ناجی از طریق کفارۀ نامتناهش، نهایت بودن مرگ را فسخ می کند و به ما اطمینان شادآمیز می دهد که همۀ ما رستاخیز خواهیم شد. کتاب مورمون می آموزد «این بازآوری بر همه، هم پیر و هم جوان، هم دربند و هم آزاد، هم مرد و هم زن، هم نابکار و هم پرهیزکار خواهد آمد؛ و حتّی به اندازۀ یک مو از سرهایشان کم نخواهد شد؛ بلکه هر چیزی به پیکرکامل خودباز آورده خواهد شد » (آلما ۴۴:١١).

ما واقعیت رستاخیز را در این فصل عید پاک جشن می گیریم. این به ما چشم انداز و قدرت می دهد تا با چالش های فانی که هر یک از ما و کسانی را که ما دوست داریم روبرو شده ایم،تحمل کنیم، چیزهایی مانند کمبودهای جسمی، روحی یا عاطفی که از تولد یا اینکه در طول زندگی فانی تجربه می کنیم. به دلیل رستاخیز، می دانیم که این نواقص فانی فقط موقتی هستند!

مژدۀ بازآورده شدۀ مسیح به ما اطمینان می دهد که رستاخیز می تواند شامل فرصتی برای بودن با اعضای خانواده مان —شوهر، همسر، فرزندان و والدین باشد. این یک تشویق قدرتمند برای ما برای انجام وظایف خانوادگی مان در زندگی فانی است. آن به ما کمک می کند با هم در محبت در این دنیا, [و] با شوق شادآمیزی برای دورباره دور هم جمع شدن و باهم در دنیای آینده رابطه داشتن، زندگی کنیم.

چهارم و سرانجام، وحی مدرن به ما می آموزد كه پیشرفت ما نباید بهنگام پایان زندگی فانی پایان بگیرد. کمی دربارۀ این اطمینان مهم آشکار شده است. به ما گفته شده که این زندگی، زمانی است برای آماده شدن برای دیدار با خدا، و اینکه ما نباید توبه خود را به تعویق بیندازیم (آلما 34: 32- 33). با این حال، به ما آموخته می شود که در دنیای روح، مژدۀ مسیح حتی به «نابکاران و نافرمانانی که حقیقت را رد کرده اند» ( اصول و پیمانها 138: 29)، موعظه می شود و کسانی که در آنجا آموزش داده می شوند، قادر به توبه پیش از داوری نهایی هستند (آیه های 31-34، 57-59 ).

هستنداینجا، چندتایی از اساسهای برنامۀ پدر بهشتی مان:

مژدۀ بازآور شدۀ عیسی مسیح چشم انداز بی نظیری را در مورد موضوعات پاکدامنی، ازدواج، و به دنیا آوردن بچه ها به ما می دهد. این آموزه می گوید که ازدواج برای انجام هدف برنامۀ خدا، برای فراهم آوردن زمینه الهی تعیین شده، برای به دنیا آمدن در زنگیِِِ فانی و آماده سازی اعضای خانواده، برای زندگی ابدی… ضروری است. «پیوند زناشویی از سوی خدا بر انسان مقرّر شده است، «خداوند گفت،» …تا اینکه زمین دلیل پرورده شدنش را پاسخ دهد (اصول و پیمانها 49: 15). در این، البته، برنامه وی برخلاف برخی از نیروهای قدرتمند قانون و آداب رسوم دنیوی جریان دارد.

توانایی بچه داری، بزرگترین قدرت بلند مرتبه ای است که خدا به فرزندانش داده است. در اولین فرمان به آدم و حوا، کاربردن آن [قدرت] الزامی بود، اما فرمان مهم دیگر داده شده که، سوء استفاده از آن را ممنوع می کند. بیرون از پیوندهای ازدواج، بکاربردنهای آن توانایی جنسی یک مقدار یا بیشتر، تحقیرکنندۀ گناه آمیز و انحراف جنسی در مورد بالاترین صفت الهی زنان و مردان است. دلیلی که مژدۀ بازآوردۀ مسیح بر ااین قانون پاکدامنی تأ کید می گذارد اینست که هدف قدرت بچه به دنیا آوردن عبارت است از انجامِ برنامۀ خدا .

در طی این جشن دویستمین سالگرد دیدار اول که باز آوری، را آغاز کرد، ما برنامۀ خداوند را می دانیم و با دو قرن از برکاتش از طریق کلیسای بازآوردۀ ایشان تشویق می شویم. در این سالِِِ 2020، در مورد رویدادهای پیشین، ما آنچه که عامه آنرا دید کاملا درست می نامد، داریم.

هنگامیکه به آینده چشم می اندازیم، بلکه، بینش مان بسیار کمتر مطمئن است. دو قرن پس از، آن بازآوری، ما می دانیم که، دنیای روح، اکنون شامل بسیاری از کارگران مجرب [که قبلا زنده بودن] است. [آن کارگران] برای بشارت دادن که در آنجا رخ می دهد، هستند. ما همچنین می دانیم که اکنون معابد بسیار بیشتری برای اجرای احکام ابدیت برای کسانی که توبه می کنند و مژدۀ خداوند در هر دو طرف پردۀ مرگ را در آغوش می گیرند، داریم. همه اینها برنامۀ پدر آسمانی ما را پیش می برند. عشق خدا به حدی بزرگ است که به جز افراد محدودی که عمداً «فرزندانِِِِ تباهی» می شوند، ایشان مقصدی با جلال برای همۀ فرزندانش فراهم کرده است ( اصول وپیمانها 76:43 ).

ما می دانیم که ناجی باز خواهد گشت و اینکه هزار سال، پادشاهی صلح آمیز برای تکمیل کردن بخش زندگی فانی در برنامۀ خدا وجود خواهد داشت. ما همچنین می دانیم که رستاخیزی مختلف عادلان و ناعدلان، همراه با داوری نهایی هرکسی، همیشه پس از رستاخیزی شان وجود خواهد داشت.

ما بر طبق اعمال مان، خواسته های دلمان، و نوع شخصی که شده ایم، مورد داوری قرار خواهیم گرفت. این داوری باعث خواهدشد كه همه فرزندان خدا به شکوهِِِ پادشاهی ای بروند، فرمانبرداری شان، آنها را واجد شرایط کرده و به جاییکه در آنجا راحت خواهند بود [رفت]. داور همۀ این [ها]، منجی مان، عیسی مسیح است (ببینید یوحنّا ۲۲˸۵؛ ۲-نیفای ۴۱˸۹). همه چیزدانیِِِِ اش، به او دانش کاملی از همۀ کارهای مان، و خواسته های مان، درمورد آنهایی که توبه ناپذیر یا تغییرناپذیر،و آنهایی که توبه کار و درستکار هستند، می دهد. بنابراین، پس از داوری ایشان، همۀ ما اعتراف خواهیم کرد که «داوری ایشان عادلانه است» (موصایا 16:1).

در پایان، من آن اعتقاد راسخ را که در بسیاری از نامه هایی که به من آمده و با بررسی بسیاری از درخواست ها برای بازگشت به کلیسا، پس از حذف نام یا ارتداد آمده، [مانند شما] دارم. بسیاری از اعضایمان این نقشۀ رستگاری که اکثر پرسشها در مورد آموزه و قوانین الهام شدۀ کلیسای بازآورده شده را پاسخ می دهد، درک نمی کنند. ما که نقشه خدا را می دانیم و عهد بسته ایم که [در آن] شرکت کنیم، مسئولیت واضحی در آموزش این حقایق را داریم و تمام تلاشمان را تا می توانیم در پیشبردشان برای دیگران و در شرایط خودمان در زندگی فانی می کنیم. من از عیسی مسیح، منجی و بازخریدار مان، که همۀ این را امکان پذیر می کند، گواهی می دهم، به نام عیسی مسیح، آمین.