Dom sekwencyjnego porządku

W mojej karierze zawodowej i w służbie w Kościele czyniłem to tysiące razy — ale nigdy wcześniej nie siedziało za mną tych piętnastu mężczyzn. Czuję modlitwy, które wznosicie wy i oni.

Bracia i siostry, urodziłem się w Królestwie Tonga na południowym Pacyfiku, ale wychowałem się w Ameryce Północnej. Pandemia powstrzymała setki, a być może nawet tysiące, młodych tongijskich misjonarzy służących na całym świecie przed powrotem do ukochanej ojczyzny. Powodem były zamknięte granice. Niektórzy tongijscy starsi są już na misji od trzech lat, a siostry od ponad dwóch lat! Cierpliwie czekają z wiarą, z której znany jest nasz naród. W międzyczasie nie przejmujcie się za bardzo, jeśli niektórzy z nich, służący w waszych okręgach i palikach, zaczną wyglądać jak ja — zestarzeją się i osiwieją. Jesteśmy wdzięczni za misjonarzy na całym świecie, za ich oddaną służbę, nawet jeśli z powodu pandemii była dłuższa lub krótsza, niż oczekiwali.

Kiedy byłem diakonem, pewnej niedzieli roznosiłem sakrament i znalazłem się w holu z tacką z wodą, gdy do budynku weszła jakaś kobieta. Sumiennie podszedłem do niej i podałem jej tackę. Skinęła głową, uśmiechnęła się i wzięła kubeczek z wodą. Przybyła za późno, aby przyjąć chleb. Wkrótce po tym doświadczeniu mój nauczyciel domowy, Ned Brimley, nauczył mnie, że wiele aspektów i błogosławieństw ewangelii Jezusa Chrystusa jest nam danych w porządku sekwencyjnym.

Później tego samego tygodnia Ned i jego towarzysz przyszli do naszego domu i przekazali nam pamiętną lekcję. Ned przypomniał nam, że Bóg stworzył ziemię w pewnym porządku. Pan z wielką starannością wyjaśnił Mojżeszowi porządek, według którego tworzył ziemię. Najpierw oddzielił światło od ciemności, następnie wody od suchego lądu. Dodał rośliny i zwierzęta, zanim na nowo uformowaną planetę sprowadził Swoje najwspanialsze stworzenie: ludzkość, począwszy od Adama i Ewy.

„I stworzył Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich […].

I spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre” (I Ks. Mojżeszowa 1:27, 31).

Pan był zadowolony. I odpoczął siódmego dnia.

Sekwencyjny porządek, w którym została stworzona ziemia, nie tylko daje nam wgląd w to, co jest dla Boga najważniejsze, ale także w to, dlaczego i dla kogo On ją stworzył.

Ned Brimley podkreślił swoją natchnioną lekcję prostym oświadczeniem: „Vai, dom Boga jest domem porządku. Bóg oczekuje od ciebie, że będziesz żył zgodnie z pewnym porządkiem. We właściwej kolejności. On chce, abyś służył na misji, zanim się ożenisz”. Żeby to zilustrować, przywódcy w Kościele obecnie nauczają, że „Pan oczekuje od każdego zdolnego młodego mężczyzny, aby przygotował się do służby […]. Młode kobiety […], które pragną służyć, powinny także się przygotować” (General Handbook: Serving in The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints, 24.0, strona internetowa: ChurchofJesusChrist.org). Brat Brimley kontynuował: „Bóg pragnie, abyś wziął ślub, zanim będziesz mieć dzieci. Pragnie, abyś stale rozwijał swoje talenty, zdobywając wykształcenie”. Jeśli zdecydujecie się żyć, pomijając pewną kolejność, życie będzie trudniejsze i bardziej chaotyczne.

Brat Brimley nauczał nas również, że poprzez Swoją zadość czyniącą ofiarę Zbawiciel pomaga nam przywrócić porządek w naszym życiu, które staje się chaotyczne lub pozbawione sekwencyjności ze względu na złe wybory dokonywane przez nas samych lub przez inne osoby.

Od czasu tamtej rozmowy fascynuje mnie zagadnienie „sekwencyjnego porządku”. Wyrobiłem w sobie nawyk szukania wzorców sekwencyjności w życiu i w ewangelii.

Starszy David A. Bednar nauczał następującej zasady: „Kolejność wydarzeń jest często pouczająca, kiedy studiujemy, poznajemy i żyjemy w zgodzie z ewangelią Jezusa Chrystusa. Pomyślcie na przykład, czego uczymy się na temat duchowych priorytetów dzięki porządkowi, w jakim następowały główne wydarzenia podczas przywracania na ziemię pełni ewangelii Zbawiciela w tych ostatnich dniach”.

Starszy Bednar wymienił Pierwszą Wizję i pierwsze ukazanie się Moroniego Józefowi Smithowi jako nauczanie chłopca–proroka przede wszystkim o naturze i charakterze Boga, a dopiero później o roli Księgi Mormona i Eliasza w gromadzeniu Izraela po obu stronach zasłony w tej ostatniej dyspensacji.

Starszy Bednar kończy słowami: „Ta natchniona kolejność zdarzeń wskazuje, które z duchowych kwestii mają dla Boga najwyższy priorytet” („Serca dzieci się zwrócą”, Liahona, listopad 2011).

Zaobserwowałem, że „sekwencyjny porządek” jest prostym, naturalnym i skutecznym sposobem, w jaki Pan naucza nas, Swoje dzieci, ważnych zasad.

Przyszliśmy na ziemię, aby się uczyć i zdobywać doświadczenie, którego w innym razie byśmy nie zdobyli. Nasz rozwój jest wyjątkowy w przypadku każdego z nas indywidualnie i jest on kluczowym elementem planu Ojca Niebieskiego. Nasz fizyczny i duchowy wzrost zaczyna się etapami i postępuje powoli, kiedy sekwencyjnie zdobywamy doświadczenie.

Alma wygłaszając pełne mocy kazanie na temat wiary, posłużył się analogią nasiona, które, jeśli jest odpowiednio pielęgnowane i odżywiane, wyrasta z małej sadzonki do pełnej wysokości dojrzałego drzewa, które wydaje pyszny owoc (zob. Ks. Almy 32:28–43). Lekcja w tym taka, że wasza wiara wzrośnie, gdy zapewnicie nasionu — czyli słowu Bożemu — miejsce do wzrostu w waszym sercu i będziecie je pielęgnować. Wasza wiara wzrośnie, gdy słowo Boże zacznie „wzbierać w waszej piersi” (werset 28.). Zwrot „pęcznieje i kiełkuje, i zaczyna rosnąć” (werset 30.) jest zarówno obrazowy, jak i pouczający. Wykazuje też cechę sekwencyjności.

Pan naucza nas indywidualnie, zależnie od naszej zdolności do nauki i od tego, w jaki sposób zdobywamy wiedzę. Nasz wzrost jest zależny od naszej gotowości, naturalnej ciekawości, poziomu wiary i zrozumienia.

Nefi został pouczony o tym, czego Józef Smith miał się dowiedzieć w Kirtland w stanie Ohio ponad 2300 lat później: „Oto tak rzecze Pan Bóg: Dam dzieciom ludzkim wiersz za wierszem, pojęcie za pojęciem, trochę tu i trochę tam; i błogosławieni będą ci, którzy zważają na moje nauki i nadstawiają ucha, aby usłyszeć Moje rady, albowiem zdobędą oni mądrość” (II Ks. Nefiego 28:30).

To, jak się uczymy — „wiersz za wierszem, pojęcie za pojęciem, trochę tu i trochę tam” — także jest sekwencyjne.

Zastanówcie się nad następującymi powiedzeniami, które słyszymy przez większość naszego życia: „Najpierw rzeczy najważniejsze” lub „Nakarm je najpierw mlekiem, potem mięsem”. A takie powiedzenie: „Musimy chodzić, zanim będziemy biegać”? Każdy z tych aksjomatów opisuje coś, co jest związane z następstwem wydarzeń.

Cuda dzieją się w sekwencyjnym porządku. Mają miejsce, kiedy wpierw wykażemy się wiarą. Wiara poprzedza cud.

Młodzi mężczyźni są także ustanawiani w Kapłaństwie Aarona w porządku sekwencyjnym, zgodnie z wiekiem ustanawianej osoby: najpierw diakon, potem nauczyciel, a następnie kapłan.

Obrzędy zbawienia i wywyższenia mają z natury sekwencyjny charakter. Jesteśmy chrzczeni przed przyjęciem daru Ducha Świętego. Obrzędy świątynne są sekwencyjne w podobny sposób. Oczywiście, jak mądrze nauczał mnie mój przyjaciel, Ned Brimley, sakrament jest sekwencyjny — zaczyna się od chleba, po którym następuje woda.

„A gdy oni jedli, wziął Jezus chleb i pobłogosławił, łamał i dawał uczniom, i rzekł: Bierzcie, jedzcie, to jest ciało moje.

Potem wziął kielich i podziękował, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy;

Albowiem to jest krew moja nowego przymierza, która się za wielu wylewa na odpuszczenie grzechów” (Ew. Mateusza 26:26–28).

W Jerozolimie i na kontynentach amerykańskich Zbawiciel ustanowił sakrament dokładnie w tej samej kolejności.

„Oto dom mój jest domem porządku — rzecze Pan Bóg — a nie domem pomieszania” (Doktryna i Przymierza 132:8).

Pokuta jest czymś sekwencyjnym. Zaczyna się od wiary w Jezusa Chrystusa, choćby tylko w małym stopniu. Wiara wymaga pokory, która jest niezbędnym elementem posiadania „złamanego serca i skruszonego ducha” (II Ks. Nefiego 2:7).

W rzeczy samej, pierwsze cztery zasady ewangelii są sekwencyjne. „Wierzymy, że podstawowymi zasadami i obrzędami ewangelii są: po pierwsze, wiara w Pana Jezusa Chrystusa; po drugie, pokuta; po trzecie, chrzest przez zanurzenie dla odpuszczenia grzechów; po czwarte, nałożenie rąk dla otrzymania daru Ducha Świętego” (Artykuły wiary 1:4).

Król Beniamin nauczał swój lud tej ważnej prawdy: „I strzeżcie się, aby czynić to wszystko z mądrością i w należytym porządku, gdyż nie jest wymagane, aby człowiek biegł szybciej, niż starcza mu na to siły. I powtarzam, jest niezbędne, aby był pilny, aby mógł zdobyć nagrodę; dlatego wszystkie rzeczy muszą być czynione w należytym porządku” (Ks. Mosjasza 4:27).

Obyśmy żyli w porządku i dążyli do tego, aby postępować według wyznaczonej nam przez Pana kolejności. Będziemy błogosławieni, jeśli będziemy szukać wzorców i kolejności, w jakiej Pan naucza o tym, co jest dla Niego najważniejsze. W święte imię Jezusa Chrystusa, amen.