„Wtedy uczynię, że to, co w nich słabe, stanie się mocne”

Choć rzeczywiście dobrze jest być autentycznym, powinniśmy być autentyczni dla rzeczywistych siebie, prawdziwych siebie, jako synów i córek Boga o boskiej naturze i przeznaczeniu, abyśmy stali się takimi, jak On². Jeśli naszym celem jest bycie autentycznym w odniesieniu do tej boskiej natury i przeznaczenia, wszyscy będziemy musieli się zmienić. Słowo z pism świętych, które określa zmianę to pokuta. Prezydent Russell M. Nelson nauczał: „Zbyt wielu ludzi traktuje pokutę jako karę — coś, czego należy unikać poza najbardziej poważnymi sytuacjami […]. Kiedy Jezus prosi was i mnie, abyśmy ‘odpokutowali’, prosi nas, abyśmy się zmienili”³.

Programiści komputerowi korzystają z instrukcji warunkowych, aby pokierować działaniem komputera. Czasami określa się je instrukcjami „jeśli–to”. Na przykład, jeśli x jest prawdziwe, zrób y.

Pan również posługuje się warunkami: warunkami wiary, warunkami prawości i warunkami pokuty. Istnieje wiele przykładów instrukcji warunkowych od Boga, np.:

„Jeżeli będziesz przestrzegać moich przykazań i wytrwasz do końca, [to] życie wieczne mieć będziesz, a dar ten jest największy ze wszystkich darów Boga”⁴.

Lub: „Jeśli zapytacie ze szczerym sercem, ze szczerą intencją, mając wiarę w Chrystusa, [to] objawi On wam prawdę tego mocą Ducha Świętego”⁵.

Nawet Boża miłość, choć nieskończona i doskonała, również podlega warunkom⁶. Na przykład:

„Jeśli przykazań moich przestrzegać będziecie, [to] trwać będziecie w miłości mojej, jak i Ja przestrzegałem przykazań Ojca mego i trwam w miłości jego”⁷.

Starszy D. Todd Christofferson dokładniej wyjaśnił tę prawdę ewangelii, kiedy nauczał: „Niektórzy mają w zwyczaju mówić: ‘Zbawiciel kocha mnie takiego, jaki jestem’, i to prawda. Nie może On jednak wziąć żadnego z nas do Swojego królestwa po prostu takiego, jaki jest, ‘albowiem żadna nieczysta rzecz nie może tam zamieszkać ani przebywać w Jego obecności’ [Ks. Mojżesza 6:57]. Nasze grzechy muszą zostać naprawione”⁸.

Błogosławieństwo otrzymania mocy Boga, aby pomóc nam się zmienić, również jest warunkowe. Zbawiciel, przemawiając w Księdze Mormona za pośrednictwem proroka Moroniego, nauczał: „Jeśli ludzie przychodzą do mnie, ukazuję im ich słabość. Daję ludziom słabość, aby mogli być pokorni; i wystarczy mej łaski dla wszystkich ludzi, którzy się przede mną ukorzą; albowiem, jeśli się przede mną ukorzą i będą mieli wiarę we mnie, wtedy uczynię, że to, co w nich słabe, stanie się mocne”⁹.

Przyglądając się bliżej temu, czego Pan nas tutaj naucza, zauważamy, że najpierw powiedział, iż daje mężczyznom i kobietom słabość, pojedynczą słabość, która jest częścią naszego doczesnego doświadczenia jako upadłych, czyli cielesnych istot. Staliśmy się naturalnymi mężczyznami i kobietami z powodu Upadku Adama. Jednak dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa możemy przezwyciężyć naszą słabość, czyli upadłą naturę.

Następnie mówi On, że wystarczy Jego łaski, i jeśli się ukorzymy i będziemy w Niego wierzyć, to „[uczyni], że [rzeczy, które są w nas] słabe, [staną] się mocne”. Innymi słowy, jeśli najpierw zmienimy naszą upadłą naturę, naszą słabość, wtedy będziemy w stanie zmienić nasze zachowania, nasze słabości.

Przejrzyjmy warunki zmiany według wzoru Pana:

Po pierwsze, musimy się ukorzyć. Pańskim warunkiem zmiany jest pokora. Powiedział: „Jeśli się przede mną ukorzą”¹⁰. Przeciwieństwem pokory jest duma. Duma występuje wtedy, gdy myślimy, że wiemy lepiej — kiedy to, co my myślimy lub czujemy, ma pierwszeństwo przed tym, co myśli lub czuje Bóg.

Król Beniamin nauczał, że „człowiek naturalny jest wrogiem Boga i […] pozostanie nim na wieki wieków, jeśli […] nie odsunie tego człowieka naturalnego, stając się świętym poprzez zadośćuczynienie Chrystusa Pana, i stając się jak dziecko, uległy, łagodny [i] pokorny”¹¹.

Aby się zmienić, musimy odłożyć naturalnego człowieka i stać się pokorni oraz ulegli. Musimy być na tyle pokorni, aby podążać za żyjącym prorokiem. Pokorni na tyle, aby zawrzeć przymierza świątynne i dotrzymywać ich. Pokorni na tyle, aby codziennie pokutować. Musimy być na tyle pokorni, aby chcieć się zmieniać i „[oddać nasze] serca Bogu”¹².

Po drugie, musimy mieć wiarę w Jezusa Chrystusa. Ponownie zacytuję Zbawiciela: „Jeśli się [przed Nim ukorzymy] i [będziemy] mieli wiarę [w Niego]”¹³, On da nam moc przezwyciężenia naszych słabości. Pokora w połączeniu z wiarą w Jezusa Chrystusa pozwala nam mieć dostęp do umożliwiającej działanie mocy Jego łaski i pełni błogosławieństw dostępnych za sprawą Jego Zadośćuczynienia.

Prezydent Nelson nauczał, że „prawdziwa pokuta zaczyna się od wiary w to, że Jezus Chrystus ma moc, aby oczyścić, uzdrowić i wzmocnić nas […]. To nasza wiara uwalnia moc Boga w naszym życiu”¹⁴.

Po trzecie, dzięki Swej łasce może On sprawić, że to, co słabe, stanie się mocne. Jeśli ukorzymy się i będziemy mieć wiarę w Jezusa Chrystusa, to Jego łaska umożliwi nam zmianę. Innymi słowy, da On nam moc do zmiany. Jest to możliwe, ponieważ mówi On: „Wystarczy mej łaski dla wszystkich ludzi”¹⁵. Jego wzmacniająca, umożliwiająca działanie łaska daje nam moc do przezwyciężania wszystkich przeszkód, wszystkich wyzwań i wszystkich słabości, kiedy dążymy do zmiany.

Nasze największe słabości mogą stać się naszymi największymi mocnymi stronami. Możemy zostać przemienieni i stać się „nowymi stworzeniami”¹⁶. To, co słabe, może dosłownie „[stać] się [w nas] mocne”¹⁷.

Zbawiciel dokonał Swojego nieskończonego i wiecznego Zadośćuczynienia, abyśmy faktycznie mogli się zmienić, odpokutować i stać lepsi. Możemy rzeczywiście ponownie się narodzić. Możemy przezwyciężyć nawyki, uzależnienia, a nawet „pragnienia czynienia zła”¹⁸. Jako synowie i córki kochającego Ojca w Niebie mamy w sobie moc, aby się zmienić.

Pisma święte są pełne przykładów mężczyzn i kobiet, którzy się zmienili.

Saul, faryzeusz i aktywny prześladowca wczesnochrześcijańskiego kościoła¹⁹, został Apostołem Pana Jezusa Chrystusa.

Alma był kapłanem na dworze niegodziwego króla Noego. Usłyszał słowa Abinadiego, w pełni odpokutował i stał się jednym ze wspaniałych misjonarzy Księgi Mormona.

Jego syn, Alma, spędził młodość, dążąc do zniszczenia Kościoła. Był jednym z „najbardziej [nikczemnych] grzeszników”²⁰, aż doznał przemiany serca i, podjąwszy wysiłek, stał się pełnym mocy misjonarzem.

Mojżesz został adoptowany przez rodzinę faraona i był wychowany w luksusie jako egipski książę. Kiedy jednak zrozumiał, kim tak naprawdę jest i dowiedział się o swoim boskim przeznaczeniu, zmienił się i stał się wielkim prorokiem–prawodawcą Starego Testamentu²¹.

Zawsze imponowała mi wielka przemiana serca dziadka mojej żony, Jamesa B. Keysora²². Urodził się w 1906 r. w Dolinie Jeziora Słonego jako syn wiernych przodków, pionierów świętych w dniach ostatnich. W młodości stracił matkę i zmagał się z problemami. Jako nastolatek i młody dorosły spędził lata poza Kościołem i w tym czasie nabrał wielu złych nawyków. Niemniej poznał i poślubił wierną kobietę i razem wychowali pięcioro dzieci.

W 1943 roku, po trudnych latach Wielkiego Kryzysu i w czasie II wojny światowej, Bud, jak był zwany przez przyjaciół i rodzinę, wyjechał z Utah i przeprowadził się do Los Angeles w Kalifornii, aby szukać pracy. W tym czasie, będąc poza domem, mieszkał ze swoją siostrą i jej mężem, który służył jako biskup ich okręgu.

Dzięki miłości i wpływowi siostry oraz szwagra zaczął rozbudzać swoje zainteresowanie Kościołem i każdego wieczora przed snem czytał Księgę Mormona.

Pewnego wieczoru, gdy czytał 34. rozdział w Ks. Almy, dotknęły go następujące słowa:

„Pragnę, abyście wystąpili i nie znieczulali więcej swych serc […].

Albowiem to życie jest dla ludzi okresem przygotowania się na spotkanie z Bogiem; zaiste, dzień tego życia jest dniem danym ludziom na wykonanie ich prac”²³.

Gdy czytał te wersety, pełne mocy uczucie ogarnęło go i wiedział, że musi się zmienić, odpokutować i wiedział, co musi zrobić. Wstał z łóżka, uklęknął i zaczął się modlić, błagając Pana, aby mu przebaczył i dał mu siłę potrzebną do dokonania zmian w jego życiu. Jego modlitwa została wysłuchana i od tego czasu nigdy nie oglądał się wstecz. Bud służył w Kościele i pozostał wiernym, oddanym świętym w dniach ostatnich do końca swego życia. Zmienił się pod każdym względem. Jego umysł, serce, uczynki i istota uległy przemianie.

Bracia i siostry, naszym boskim przeznaczeniem i celem jest ostatecznie upodobnić się do naszego Ojca Niebieskiego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Robimy to, gdy się zmieniamy, czyli pokutujemy. „Podobizna [Zbawiciela] [utrwala] się na [naszych] obliczach”²⁴. Stajemy się nowi, czyści, inni i zwyczajnie stale pracujemy nad tym każdego dnia. Czasami może nam się zdawać, że są to dwa kroki naprzód i jeden krok wstecz, ale nadal z pokorą kroczymy naprzód w wierze.

A kiedy korzymy się i wykazujemy wiarą w Jezusa Chrystusa, łaska Chrystusa i Jego nieskończona zadość czyniąca ofiara umożliwiają zmianę.

Świadczę, że Jezus Chrystus jest w rzeczywistości naszym Zbawicielem i Odkupicielem. Jego łaski naprawdę wystarczy. Świadczę, że On jest „[drogą, prawdą i żywotem]”²⁵. W imię Jezusa Chrystusa, amen.