Ang Doktrina sang Pagkalakip

Gusto ko maghambal parte sa ginatawag ko nga doktrina sang pagkalakip sa Ang Simbahan ni Jesucristo sang mga Santos sa Ulihing mga Adlaw. Ining doktrina may tatlo ka bahin: (1) ang papel sang pagkalakip sa pagtipon sang katawhan sa kasugtanan sang Ginuo, (2) ang importansya sang pag-alagad kag sakripisyo sa pagkalakip, kag (3) ang pagkasentro ni Jesucristo sa pagkalakip.

Ang Simbahan ni Jesucristo sang mga Santos sa Ulihing mga Adlaw sa iya gid sini pagsugod naglakip kalabanan sang puti nga mga Santos sang Norte nga Amerika kag Norte nga Europa kag diutay gid lang nga mga tumandok nga Amerikano, Aprikano-Amerikano, kag mga taga Isla-Pasipiko. Subong, walo katuig antes sang ika-200 nga anibersaryo sang iya sini pagtukod, ang Simbahan nagdako sing tuman sa kadamuon kag pagkinalain sa Norte nga Amerika kag mas labi na gid sa iban nga bahin sang kalibutan.

Samtang nagabuylo ang madugay na ginpropesiya nga ulihing-adlaw nga pagtipon sang mga katawhan sa kasugtanan sang Ginuo, ang Simbahan matuod gid nga magalakip sang mga miyembro halin sa tagsa ka nasyon, kaliwat, lengguahe, kag katawhan. ¹ Indi ini planado ukon ginpilit nga pagkinalain kundi isa ka natural nga hitabo nga aton ginapaabot, sa pagkilala nga ang pukot sang ebanghelyo nagapanipon halin sa tagsa ka nasyon kag tagsa ka katawhan.

Bulahan gid kita nga makita na ang adlaw nga ang Sion ginapahamtang sing dululungan sa tagsa ka kontinente kag sa aton mismo mga komunidad. Pareho sang ginhambal ni Propetang Joseph Smith, ang katawhan sang Dios sa tagsa ka henerasyon malipayon nga nagpaabot sa sini nga adlaw, kag “kita ang pinasulabi nga katawhan nga ginpili sang Dios nga magpahanabo sining Ulihing-adlaw nga himaya.”²

Tungod ginhatagan kita sining pribelihiyo, indi naton matugotan ang bisan ano nga kaugot sa rasa, paghusga sa mga tribo ukon iban pa nga pagbinahinbahin nga magluntad sa ulihing-adlaw nga Simbahan ni Cristo. Ang Ginuo nagasugo sa aton, “Mangin isa; kag kon indi kamo isa indi kamo akon.”³ Dapat kita mangin matutom sa pagdula sang paghusga kag diskriminasyon sa Simbahan, sa aton mga panimalay, kag labi na gid sa aton mga tagipusuon. Samtang mas nagadugang ang pagkinalain sa mga miyembro sang aton Simbahan, ang aton pag-abiabi dapat mangin mas natural kag mainit. Kinahanglan naton ang isa kag isa.⁴

Sa una niya nga sulat sa mga taga-Corinto, si Pablo nagpahayag nga ang tanan nga nabunyagan sa Simbahan isa sa lawas ni Cristo:

“Kay ang lawas isa lang, kag may madamo nga mga parte, kag ang tanan nga mga parte sang sina nga lawas, bisan madamo, isa lang ka lawas: gani katulad man ni Cristo.

“Kay sa isa ka Espiritu ginabautisohan kita tanan sa isa ka lawas, mga Judio ukon mga [Gentil], mga ulipon ukon hilway, kag tanan ginpainom sa isa ka Espiritu. …

“Agud nga walay pagbinahinbahin sa lawas, kundi ang mga bahin magkabalaka ang isa tungod sa isa.

“Kag kon ang isa ka bahin nagaantos, ang tanan nga bahin nagaantos upod sa iya; ukon kon ang isa ka bahin ginapadunggan, ang tanan nga bahin nagakalipay upod sa iya.”⁵

Ang balatyagon sang pagkalakip importante sa aton pisikal, mental, kag espiritwal nga kaayohan. Apang posible gid kon kis-a nga ang tagsa sa aton magbatyag nga indi kita bagay. Sa mga tinion nga ginaluyahan, ayhan nagabatyag kita nga indi gid kita takos sa mataas nga talaksan ukon sa ginapaabot sang Ginuo ukon sang iban.⁶ Ayhan sa indi hungod nagapaabot kita sa iban—ukon sa aton mismo kaugalingon—sinang mga indi iya sang Ginuo ginapaabot. Ayhan nagapabutyag kita sa indi hilmunon nga mga paagi nga ang bili sang isa ka kalag nabase sa pila ka mga hinimoan ukon mga katungdanan, pero indi ini ang talaksan sang aton tindog sa mata sang Ginuo. “Ang Ginuo nagatulok sa tagipusuon.”⁷ Importante sa iya ang aton mga luyag kag mga handum kag kon mangin ano kita.⁸

Si Sister Jodi King nagsulat parte sa iya eksperiyensya sang nagliligad nga tinuig:

“Wala gid ako nakabatyag nga wala nalakip sa simbahan tubtob nga ang kami sang akon bana nga si Cameron, nagsugod nga mabudlayan magpamata. Ang kabataan kag mga pamilya nga sa kinaandan nagdala sa akon sang kalipay nga makita sa simbahan, karon nagsugod nga magdala sa akon sang kasubo kag kasakit.

“Nagbatyag ako sang kamingaw nga wala sang bata nga ginakugos ukon sang bitbit nga bag sang diaper. …

“Ang pinakabudlay nga Domingo amo ang amon una nga simba sa isa ka bag-o nga ward. Tungod wala kami sang kabataan, ginpamangkot kami kon bag-ong kasal kami kag kon san-o ang plano namon nga magsugod sang pamilya. Sagad na ako magsabat sining mga pamangkot nga wala nagapaapekto sini—nahibal-an ko nga wala ini ginatuyo nga makasakit.

“Ugaling, sini nga Domingo, ang pagsabat sinang mga pamangkot nangin tama gid kabudlay. Bag-o lang gid namon nahibal-an, pagkatapos nga maglaum, nga—wala kami gihapon—nagadala.

“Nagsulod ako sa sacrament meeting nga walay paglaum, kag ang pagsabat sang kinaandan nga mga pamangkot sa ‘pagpangilala’ mabudlay para sa akon. …

“Pero sa Sunday School nagsakit gid ang akon buot. Ang leksyon—nga parte tani sa diosnon nga papel sang mga iloy—madasig nga nagbaylo kag ang paghinambalanay nangin sesyon sang pagpautwas. Nangluya ako kag ang mga luha nag-ilig sa akon mga guya samtang nabatian ko ang mga babayi nga nagareklamo parte sa bugay nga ginahandum ko gid nga ihatag sa akon.

“Madasig ako nga naggwa sa simbahan. Sang primero, indi ko luyag magbalik. Indi ko gusto nga maeksperiyensiahan liwat inang balatyagon sang pag-isahanon. Pero sina nga gab-i, pagkatapos makigsugilanon sa akon bana, nahibal-an namon nga magapadayon kami simba indi lang tungod ginapangayo sang Ginuo kundi tungod man nga nakahibalo kami nga ang kalipay halin sa pagbag-o sang mga kasugtanan kag pagbatyag sang Espiritu sa simbahan labaw kaayo sa kasubo nga nabatyagan ko sadto nga adlaw. …

“Sa Simbahan, may mga balo, diborsyado, kag mga miyembro nga solo-lawas; may ara nga ang mga miyembro sang pamilya nagtalikod sa ebanghelyo; mga tawo nga may nagabalikbalik nga masakit ukon pinansyal nga mga kabudlayan; mga miyembro nga nagakaluyag sa kapareho nila sing kasarian; mga miyembro nga nagatinguha nga daugon ang adiksyon ukon mga pangduhaduha; bag-ong mga hinaylo; mga bag-ong saylo; mga wala na sang kabataan sa ila tupad; kag ang lista nagapadayon. …

“Ang Manluluwas nagaagda sa aton nga magpalapit sa Iya—bisan ano man ang aton mga kahimtangan. Nagakadto kita sa simbahan agud bag-ohon ang aton mga kasugtanan, padakuon ang aton pagtuo, mangita sang kalinong, kag himuon ang pareho sang perpekto Niya nga ginhimo sa Iya kabuhi—magminister sa mga nagabatyag nga wala sila nalakip.”⁹

Ginpaathag ni Pablo nga ang Simbahan kag iya mga opisyal ginpahamtang “sa paghimpit sang mga balaan, sa buluhaton sang pagpanghikot, sa pagpalig-on sang lawas ni Cristo:

“Tubtob nga makadangat kita tanan sa paghiusa sang pagtuo kag sang pagkilala sang Anak sang Dios, sa isa ka hamtong nga tawo sa talaksan sang kataason sang kabug-osan ni Cristo.”¹⁰

Gani, masubo nga kabaliskaran, kon ang tawo nga nagabatyag nga wala niya natigayon ang pinakamaayo sa tanan nga aspeto sang kabuhi, maghunahuna nga wala siya nalakip sa mismo organisasyon nga gindisenyo sang Dios nga magbulig sa aton sa pag-uswag padulong sa pinakamaayo.

Ibilin naton ang paghusga sa mga kamot sang Ginuo kag sa sinang Iya mga ginsugo kag mangin kontento sa pagpalangga kag pagtrato sa isa kag isa sa pinakamaayo nga masarangan naton. Pangabayon Sia naton nga ipakita sa aton ang alagyan, adlaw-adlaw, agud “(dalhon) diri … ang mga imol kag mga pingkaw, kag mga bulag kag mga piang”¹¹—buot silingon, ang tanan—sa dakung sinalo-salo sang Ginuo.

Ang ika-duha nga bahin sang doktrina sang pagkalakip may labot sa aton kaugalingon nga mga kontribusyon. Bisan pa talagsa lang naton ginapanumdum ini, daku nga bahin sang aton pagkalakip nagahalin sa aton pagserbisyo kag sa mga sakripisyo nga ginahimo naton para sa iban kag sa Ginuo. Ang sobra nga pagtutok sa aton personal nga mga kinahanglanon ukon aton kaugalingon nga kasulhayan makapaslaw sinang balatyagon sang pagkalakip.

Nagatinguha kita nga sundon ang doktrina sang Manluluwas:

“Ang bisan sin-o sa inyo sa inyo buot mangin dako, mangin alagad ninyo. …

“Kay ang Anak sang Tawo man wala nagkari [para alagaran] kundi sa pag-alagad, kag sa paghatag sang iya kabuhi nga gawad sang madamo.”¹²

Ang pagkalakip wala nagaabot samtang ginahulat naton ini kundi samtang nagadab-ot kita sa pagbulig sa isa kag isa.

Subong, sa masubo, ang pagdedikar sang kaugalingon sa isa ka kawsa ukon pagsakripisyo sang bisan ano para kay sin-o ginakabig na nga supak sa naandan nga gawi. Sa isa ka artikulo para sa Deseret Magazine sang nagligad nga tuig, ang awtor nga si Rod Dreher nagsugid sang pagpakigsugilanon niya sa isa ka bataon nga iloy sa Budapest:

“Ara ako sa isa ka tram (salakyan) sa Budapest upod sa … abyan nga trayntahon ang edad—tawgon naton sia nga Kristina—samtang pakadto kami sa pag-interbyu sang may edad nga babayi [nga Kristiyano] nga, kaupod ang iya nagtaliwan nga bana, nakigbato sa paghingabot sang komunista nga pungsod. Samtang ginalibot kami sa mga dalan sang siyudad, si Kristina nagaistorya kon daw ano kabudlay mangin prangka sa kaedad niya nga mga abyan parte sa mga kabudlayan nga iya ginaatubang bilang asawa kag iloy sang magagmay nga kabataan.

“Ang mga kabudlayan ni Kristina ordinaryo lang gid para sa bataon nga babayi nga nagatuon kon paano mangin iloy kag asawa—pero ang nagasalir nga panimuot sa iya henerasyon amo nga ang mga kabudlayan sang kabuhi sablag sa kaayohan kag dapat pamatukan. Nagabaisay bala sila sang iya bana kon kis-a? Te, dapat bayaan niya sia, siling nila. Ginapaugtas bala sia sang iya kabataan? Te, dapat dal-on niya sila sa day care.

“Nabalaka si Kristina nga ang iya mga abyan wala nakahangop nga ang mga pagtilaw, kag bisan pa gani pag-antos, normal nga bahin sang kabuhi—kag basi pa gani bahin sang maayo nga kabuhi kon inang pag-antos nagatudlo sa aton nga mangin pasensyoso, maayo kag mapinalanggaon. …

“… Ang sosyologo sang Relihiyon sa Universidad sang Notre Dame nga si Christian Smith nakasapo sa iya pagtuon sang mga hamtong [sa pangidaron] 18–23 nga ang kalabanan sa ila nagapati nga ang sosyedad isa lamang ka ‘katilingban sang independiente nga mga indibidwal nga ang katuyuan amo lang gid ang magpangalipay sa kabuhi.’”¹³

Sa sining pilosopiya, ang bisan ano nga nagapabudlay sa isa ka tawo “isa ka sahi sang pagpamigos.”¹⁴

Sa kabaliskaran, ang aton pionero nga mga katigulangan nakatigayon sang madalom nga balatyagon sang pagkalakip, pag-isa, kag paglaum kay Cristo paagi sa mga sakripisyo nga ila ginhimo agud mag-alagad sa mga misyon, magtukod sang mga templo, magbiya sa kumportable nga mga balay tungod sang mga pamahog kag magsugod liwat, kag sa madamo nga iban pa nga paagi nagkonsagrar sang ila mga kaugalingon kag ila mga ikasarang sa kawsa sang Sion. Handa sila nga magsakripisyo bisan sang ila mga kabuhi kon kinahanglan. Tanan kita mga benepisyaryo sang ila pagbatas. Matuod man ini para sa madamo sa karon nga mahimo madulaan sang pagpakig-upod sang pamilya kag kaabyanan, mawad-an sang oportunidad sa trabaho, ukon indi gani magbatas sang diskriminasyon ukon pag-abuso bilang resulta sang pagpabunyag. Apang ang ila padya, isa ka gamhanan nga balatyagon sang pagkalakip sa katawhan sang kasugtanan. Ang bisan ano nga sakripisyo nga ginahimo naton sa kawsa sang Ginuo nagabulig palig-on sang aton lugar upod sa Iya nga naghatag sang Iya kabuhi nga gawad para sa madamo.

Ang katapusan kag pinakaimportante nga elemento sang doktrina sang pagkalakip amo ang mayor nga papel ni Jesucristo. Wala kita nagabuylog sa Simbahan para lang sa pagpakig-upod, bisan importante ina. Nagabuylog kita para sa pagtubos paagi sa gugma kag grasya ni Jesucristo. Nagabuylog kita agud maangkon ang mga ordinansa sang kaluwasan kag pangkahitaasan para sa aton mga kaugalingon kag aton mga pinalangga sa sini nga kabuhi kag sa pihak. Nagabuylog kita agud magpasakop sa daku nga buluhaton sa pagpahamtang sang Sion sa paghanda para sa pagbalik sang Ginuo.

Ang Simbahan amo ang tag-amlig sang mga kasugtanan sang kaluwasan kag pangkahitaasan nga ginatanyag sang Dios sa aton paagi sa mga ordinansa sang balaan nga priesthood.¹⁵ Sa pagtipig sining mga kasugtanan maagom naton ang pinakamataas kag pinamakadalum nga balatyagon sang pagkalakip. Si Pangulong Russell M. Nelson nagsulat sang sini lang:

Sa tion nga ikaw kag ako maghimo sang kasugtanan sa Dios, ang aton relasyon sa Iya mangin mas malapit sangsa antes sang aton kasugtanan. Karon naangot na kita sing ululupod. Tungod sang aton kasugtanan sa Dios, indi Sia magkataka sa Iya pagpaninguha nga buligan kita, kag indi naton maubos ang Iya maluluy-on nga pasensya para sa aton. Ang kada isa sa aton may espesyal nga lugar sa tagipusuon sang Dios. …

“… Si Jesucristo amo ang tagpasalig sinang mga kasugtanan (tan-awa sa Mga Hebreo 7:22; 8:6).”¹⁶

Kon dumdumon naton ini, ang mataas nga handum sang Ginuo para sa aton magainspirar indi magpaluya sa aton.

Makabatyag kita sang kalipay sa aton pagtinguha, sing tinag-isaisa kag sing ululupod, “nga makadangat kita liwat sang pagkilala sang Anak sang Dios.”¹⁷ Sa pihak sang mga kapaslawan kag mga upang sa kabuhi, mahimayaon ini kaayo nga tilinguhaon. Ginabuligan kag ginapaisog naton ang isa kag isa sa paglakat sa pataklad nga banas, nga nakahibalo nga bisan ano nga pag-antos kag bisan ano nga pagkaatrasar sa ginpromisa nga mga bugay, sarang kita “magpakalig-on; kay nadaug [ni Cristo] ang kalibutan,”¹⁸ kag kaupod naton Sia. Ang pag-isa sa Amay, Anak, kag Balaan nga Espiritu, wala duda amo ang pinakamataas nga pagkalakip.¹⁹

Gani, ang doktrina sang pagkalakip sa kabug-osan amo sini—ang tagsa sa aton makapamatuod: si Jesucristo nagpakamatay para sa akon; ginkabig Niya ako nga takos sa lya dugo. Palangga Niya ako kag makahimo sang tanan nga kinalain sa akon kabuhi. Sa akon paghinulsol, ang Iya grasya magabag-o sa akon. Nagaisa ako upod sa Iya sa kasugtanan sang ebanghelyo; Miyembro ako sang Iya Simbahan kag ginharian; kag kalakip ako sa Iya kawsa sa pagdala sang pagtubos sa tanan nga mga anak sang Dios.

Nagapamatuod ako nga nalakip gid kamo, sa ngalan ni Jesucristo, amen.