“Benim Sevincimden Daha Güzel, Daha Tatlı Bir Şey Olamaz”

Kutsal yazılarda sevinç kelimesi, tipik olarak gelip geçici memnuniyet anlarından ve hatta mutluluk duygularından çok daha fazlasını ifade eder. Bu kapsamda sevinç, Tanrı’nın huzurunda yaşamaya geri döndüğümüzde bütünlüğü ile bulunacak olan tanrısal bir niteliktir.³ Bu dünyanın sunabileceği herhangi bir keyif veya teselliden daha derin, yükseltici, kalıcı ve hayat değiştiricidir.

Bizler sevinmek için var olduk. Bu, sevgi dolu bir Cennetteki Baba’nın çocukları olarak amaçlanan kaderimizdir. O, sevincini bizimle paylaşmak ister. Peygamber Lehi, Tanrı’nın her birimiz için olan planının, “sevinç duyabilmemiz” için olduğunu öğretti.⁴ Düşmüş bir dünyada yaşadığımız için, kalıcı sevinç veya sonsuz sevinç çoğu zaman ulaşamayacağımız bir yerde gibi görünür. Fakat bir sonraki ayette Lehi şöyle açıklayarak devam eder: “Mesih [bizi] düşüşten fidye ile kurtarmak için [geldi].”⁵ Fidye ile Kurtuluş, sevinci Kurtarıcı İsa Mesih’in sayesinde ve O’nun aracılığıyla mümkün kılar.

Sevindirici haber mesajı bir umut mesajıdır, “çok sevindirecek bir [haberin müjdesidir],”⁶ ve herkesin bu hayatta huzuru ve sevinç durumlarını tecrübe edebileceği ve gelecek hayatta tam bir sevince kavuşabileceği bir araçtır⁷

Sözünü ettiğimiz sevinç, sadık olanlar için bir armağandır, ancak bir bedeli vardır. Sevinç, ne ucuzdur ne de gelişigüzel verilir. Daha doğrusu, “[İsa] Mesih’in değerli kanı” ile alınmaktadır.⁸ Eğer gerçek sevincin, Tanrısal sevincin değerini hakikaten anlamış olsaydık, dünyevi herhangi bir malı ve mülkü feda etmekten veya bu sevince kavuşmak için hayatımızda gerekli değişiklikleri yapmaktan çekinmezdik.

Mormon Kitabı’ndaki, güçlü ama alçakgönüllü bir kral bunu anlamıştı. O, şöyle sordu, “Bu kötü ruhun kökünü göğsümden söküp atmak ve O’nun Ruhu’nu kabul ederek Tanrı’dan doğabilmek için ne yapmalıyım ki sevinçle [dolabileyim] …? İşte, dedi o: Bu büyük sevince kavuşabilmek için sahip olduğum her şeyden vazgeçeceğim, evet, krallığımı bırakacağım.”⁹

Görevli Harun, kralın sorusuna yanıt olarak şöyle dedi, “Eğer sen bunu arzu ediyorsan, … Tanrı’nın önünde yere [eğil] … [ve] bütün günahlarından tövbe et.”¹⁰ Tövbe, sevince giden yoldur,¹¹ çünkü Kurtarıcı İsa Mesih’e götüren yoldur.¹²

Bazıları için, tövbeyi sevince giden bir yol olarak düşünmek çelişkili görünebilir. Tövbe, bazen acı verici ve zor olabilir. Bazı düşünce ve eylemlerimizin, hatta bazı inançlarımızın yanlış olduğunu kabul etmeyi gerektirir. Tövbe aynı zamanda değişim gerektirir ki, bu zaman zaman rahatsız edici olabilir. Fakat sevinç ve teselli, aynı şey değildir. Kayıtsızlık günahı da dahil olmak üzere, günah bizim sevincimizi sınırlar.

Mezmurlar yazarının dediği gibi, “Gözyaşlarınız belki bir gece akar, ama sabahla sevinç doğar.”¹³ Günahlarımızdan tövbe ederken, sonrasında gelen büyük sevince odaklanmalıyız. Geceler uzun görünebilir ama sabah muhakkak gelir ve Kurtarıcı’nın Kefareti bizi günahtan ve ızdıraptan kurtarırken, hissettiğimiz huzur ve muhteşem sevinç ne kadar da harikadır.

Alma’nın, Mormon Kitabı’ndaki yaşadıklarını düşünün. Günahları nedeniyle “sonsuz bir acıyla işkence [çekti]; ve [ruhu] “acılarla … [parçalandı].” Fakat merhamet etmesi için Kurtarıcı’ya döndüğünde, “artık [acılarını] hatırlayamaz [oldu].”¹⁴

“O zaman, ah nasıl da sevindim” dedi, “ve ne fevkalade bir ışık gördüm; evet, … benim sevincimden daha güzel, daha tatlı bir şey olamaz.”¹⁵

Bu, tövbe aracılığıyla İsa Mesih’e gelenlerin sahip olduğu türden bir sevinçtir.¹⁶ Başkan Russell M. Nelson’ın öğrettiği gibi:

“Tövbe, … İsa Mesih’in Kefareti’nin gücüne erişimimizi mümkün kılar. …

“Tövbe etmeyi seçtiğimiz zaman, değişmeyi seçeriz! Kurtarıcı’nın bizi, kendimizin en iyi versiyonuna dönüştürmesine izin veririz. Ruhsal yönden gelişmeyi ve sevinci, O’ndaki fidye ile kurtuluşun sevincini almayı seçeriz. Tövbe etmeyi seçtiğimiz zaman, daha çok İsa Mesih gibi olmayı seçeriz!”¹⁷

Tövbe sevinç getirir, çünkü yüreklerimizi Kutsal Ruh’un etkisini almaya hazırlar. Kutsal Ruh ile dolmak, sevinçle dolmak demektir. Ve sevinçle dolmak, Kutsal Ruh ile dolmak demektir.¹⁸ Sevincimiz, Ruh’u kendi hayatlarımıza getirmek için her gün çalıştıkça artar. Mormon peygamberin öğrettiği gibi, “Buna rağmen onlar, ruhları sevinç ve teselli ile doluncaya kadar, … sık sık oruç tutup dua ettiler ve alçakgönüllülükte giderek kuvvetlendiler ve Mesih’e olan inançları giderek sağlamlaştı.”¹⁹ Rab, O’nu takip etmek için çalışan herkese şöyle vaat verir: “Senin zihnini aydınlatacak, ruhunu sevinçle dolduracak Ruhum’dan sana pay vereceğim.”²⁰

İçten bir tövbenin verdiği sevinci hissettikten sonra, doğal olarak bu sevinci başkalarıyla paylaşmak isteriz. Bunu yaptığımızda, sevincimiz çoğalır. Alma’nın başına gelen tam olarak buydu.

Alma, “Benim övgüm budur” dedi, “öyle ki Tanrı’nın elinde araç olup belki bazı insanları tövbeye getirebilirim; ve benim sevincim budur.

“Ve işte, kardeşlerimden pek çoğunun gerçekten pişman olup Tanrıları Rab’be geldiğini gördüğümde, işte o zaman ruhum sevinçle dolar; o zaman Rab’bin benim için neler yaptığını, … evet, o zaman bana uzattığı merhametli eli aklıma gelir.”²¹

Başkalarının tövbe etmesine yardım etmek, Kurtarıcı’ya olan minnettarlığımızın doğal bir ifadesidir ve büyük bir sevinç kaynağıdır. Rab şöyle vaat etti:

“Eğer öyle olur da … bana sadece bir can getirirseniz, onunla Babam’ın krallığındaki sevinciniz ne kadar büyük olacaktır!

“Ve şimdi, eğer sizin sevinciniz bana, … getirdiğiniz bir candan dolayı büyük olacaksa, eğer bana birçok can getirirseniz, sevinciniz ne kadar büyük olacaktır!”²²

Hayatlarımızda O’nun kefaret amacıyla kurban oluşunun nimetlerine her kavuştuğumuzda, Kurtarıcı’nın hissedeceği sevinci hayal etmeyi denemeyi yararlı buluyorum.²³ Başkan Nelson’ın alıntıladığı gibi,²⁴ Havari Pavlus İbranilere yazdığı Mektubu’nda şu şefkatli görüşü paylaştı: “Bizi kolayca kuşatan günahı üzerimizden sıyırıp atalım, … gözümüzü imanımızın öncüsü ve tamamlayıcısı İsa’ya dikelim. O kendisini bekleyen sevinç uğruna … çarmıhta ölüme katlandı ve şimdi Tanrı’nın tahtının sağında oturuyor.”²⁵ Sık sık Getsemani ve Kafatası yerlerindeki acılar ve ağrılardan bahsederiz, ancak Kurtarıcı’nın bizim için hayatını kurban olarak sunarken umduğu büyük sevinçten nadiren söz ederiz. Açıkçası, O’nun çektiği acılar ve ağrılar bizim içindi, O’nunla birlikte Tanrı’nın huzuruna dönmenin sevincini yaşayabilmemiz içindi.

Kurtarıcı, eski Amerika’daki halka öğrettikten sonra, onlara olan büyük sevgisini şu sözlerle dile getirdi:

“Şimdi, işte, sizin için … sevincim büyük ve tamdır; evet ve hatta Baba ve tüm kutsal melekler de sizin için … sevinmektedir. …

“… [Sizden] dolayı sevincim tamdır.”²⁶

Kardeşlerim, kutsal bir armağan olarak gördüğüm kendi kişisel tanıklığımı paylaşarak sözlerimi bitiriyorum. İsa Mesih’in Kurtarıcımız ve Fidye ile Kurtaranımız olduğuna tanıklık ederim. O’nun her birimizi sevdiğini biliyorum. O’nun tek odak noktası, O’nun “işi ve [O’nun] yüceliği,”²⁷ O’nda tam bir sevince kavuşmamıza yardım etmektir. Sevinci, hayal gücümüzün ötesindeki sevinci tecrübe etmenin yolunun, her gün tövbe etmek ve İsa Mesih’e gelmek olduğuna dair kişisel olarak şahidim.²⁸ Burada, dünyada olmamızın nedeni budur. Tanrı’nın, bizim için olan büyük mutluluk planını hazırlamasının nedeni budur. İsa Mesih, gerçekten “yol, gerçek ve yaşam”dır²⁹ ve “insanın Tanrı’nın Krallığı’nda kurtulabilmesi için göklerin altında [verilen tek isimdir].”³⁰ İsa Mesih’in kutsal adıyla böyle tanıklık ediyorum, amin.