En Önemli Olanı Hatırlayın

Bu hafta sonu Kurtarıcı’nın, kefaret amacıyla kurban oluşundan kısa bir süre önce Yeruşalim’e zaferle girişi aklımıza geldiğinde, ben O’nun umut ve teselli sözlerini hatırlıyorum: “Diriliş ve yaşam Ben’im. Bana iman eden kişi ölse de yaşayacaktır.”¹

O’nu seviyorum. O’na inanıyorum. O’nun Diriliş ve Yaşam olduğuna tanıklık ederim.

Bu tanıklık, eşim Barbara’nın vefatından bu yana geçen dört buçuk yıl boyunca beni teselli etti ve güçlendirdi. Onu özlüyorum.

Sık sık sonsuz evliliğimiz ve beraber geçirdiğimiz hayat hakkında düşünüyorum.

Barbara ile ilk nasıl tanıştığımı ve bu deneyimin bana görevimde öğrendiğim “takip etme” becerisini kullanmayı nasıl öğrettiğini daha önce paylaşmıştım. Onunla ilk tanışmamızın ardından onu hızlı bir şekilde takip etmeliydim çünkü o güzeldi, popülerdi ve oldukça yoğun bir sosyal etkinlik takvimi vardı. Ona ilk bakışta vurulmuştum çünkü cana yakın ve arkadaş canlısıydı. Onun iyiliğine hayran kaldım. Birbirimize ait olduğumuzu hissettim. Zihnimde bu kadar basit görünüyordu.

Barbara ve ben çıktık ve ilişkimiz gelişmeye başladı ama benimle evlenmenin onun için doğru olup olmadığından emin değildi.

Benim bilmem yeterli değildi; Barbara’nın kendisi için bilmesi gerekiyordu. Oruç tutarak ve bu konu hakkında dua ederek zaman geçirirsek, Barbara’nın göklerden bir teyit alabileceğini biliyordum.

Bunu kendi adımıza bilebilmek amacıyla oruç tutmak ve bireysel olarak dua etmek için birbirimizle buluşmadan bir hafta sonu geçirdik. Çok şükür, kendim için aldığım teyidin aynısını o da aldı. Dedikleri gibi, gerisi malum.

Barbara vefat ettiğinde, çocuklarımız Barbara’nın onlardan hatırlamalarını istediği derslerden birkaçını onun mezar taşına yazdırdılar. Bu derslerden biri “en önemli olan şey, en uzun süren şeydir.”

Bugün, en önemli olan şeyler hakkında birkaç duygu ve düşüncemi tüm kalbimle paylaşacağım.

İlk olarak, Cennetteki Babamız ve O’nun Oğlu Rab İsa Mesih ile olan bir ilişki en önemli ilişkidir. Bu ilişki şimdi ve sonsuzlukta en önemlisidir.

İkinci olarak, aile ilişkileri bu çok önemli olan şeyler arasındadır.

Hizmetim boyunca, yıkıcı doğal afetlerden etkilenen birçok bireyi ve aileyi ziyaret ettim. Birçoğu yerinden olmuştu, açtılar ve korkuyorlardı. Onların tıbbi yardıma, yiyeceğe ve barınağa ihtiyaçları vardı.

Ayrıca ailelerine de ihtiyaçları vardı.

İçimizden bazı kişilerin yakın bir ailenin nimetlerine sahip olmayabileceğinin farkındayım, bu nedenle yakın akrabaları, arkadaşları ve hatta kilisedeki ailemizi “aile” olarak dahil etmek isterim. Bu ilişkiler duygusal ve fiziksel sağlık için gereklidir.

Bu ilişkiler ayrıca sevgi, sevinç, mutluluk ve aidiyet duygusu da sunabilir.

Bu önemli ilişkileri beslemek bir seçimdir. Bir ailenin parçası olmayı seçmek, yükümlülük, sevgi, sabır, iletişim ve affetmeyi gerektirir.² Başka bir kişiyle aynı fikirde olmadığımız zamanlar olabilir, ancak bunu uyumsuz olmadan da yapabiliriz. Birisiyle çıkarken ve evlilikte, bir satranç tahtasında hareket ettirilen nesnelermişiz gibi aşık olmayız veya aşkımız bitmez. Biz birbirimizi sevmeyi ve desteklemeyi seçeriz. Aynı şeyi diğer aile ilişkilerimizde ve bizim için aile gibi olan arkadaşlarımızla da yaparız.

Aile duyurusu şöyle beyan eder: “İlahi mutluluk planı, aile ilişkilerinin ölümden sonra devam etmesini sağlamaktadır. Kutsal tapınaklardaki mukaddes törenler ve antlaşmalar, bireylerin Tanrı’nın huzuruna geri dönmelerini ve ailelerin de ebediyen bir arada olmalarını mümkün kılmaktadır.”³

En önemli başka bir şey de, en önemli ilişkilerimizde ve özel ve kamu hizmetleri de dahil olmak üzere komşularımızı kendimiz gibi sevmeye yönelik çabalarımızda Ruh’un telkinlerine uymaktır. Bu dersi hayatımın ilk yıllarında bir gözetmen olarak hizmet ederken öğrendim.

Soğuk, karlı bir kış akşamının geç saatlerinde, mahalledeki yaşlı bir dul hanımı ziyaret etmek için güçlü bir izlenim edindiğimde gözetmen ofisimden ayrılıyordum. Saatime bir göz attım, saat 22.00 idi. Böyle bir ziyaret için çok geç olduğunu düşündüm. Ve üstelik kar yağıyordu. Bu kadar geç bir saatte onu rahatsız etmektense, sabah ilk iş bu sevgili kızkardeşi ziyaret etmeye karar verdim. Arabayla eve döndüm ve yattım ama gece boyunca dönüp durdum çünkü Ruh beni harekete geçiriyordu.

Sabahın erken saatinde, doğrudan dul hanımın evine gittim. Kapıyı kızı açtı ve ağlayarak dedi ki, “Ah, Gözetmenim, geldiğiniz için teşekkür ederim. Annem iki saat önce vefat etti.”—Yıkılmıştım. Kalbimdeki hisleri asla unutamayacağım. Ağladım. Gözetmeninin elini tutmasını, onu teselli etmesini ve belki de ona son kez bir kutsama vermesini bu sevgili dul hanımdan daha çok kim hak ederdi ki? Bu fırsatı kaçırmıştım çünkü Ruh’tan gelen bu güçlü telkinden mantık yürüterek uzaklaşmıştım.⁴

Kardeşlerim, genç beyler ve genç hanımlar ve İlköğretim çocukları, tanıklık ederim ki, [Kutsal] Ruh’un telkinlerine uymak tüm ilişkilerimizdeki en önemli şeylerden biridir.

Son olarak, bu Palmiye Pazarı hafta sonunda tanıklık ederim ki, Rab’be dönmüş olmak, O’na tanıklık etmek ve O’na hizmet etmek de bu en önemli olan şeyler arasındadır.

İsa Mesih’e iman, tanıklığımızın temelidir. Bir tanıklık, Kutsal Ruh aracılığıyla bireysel yürekler ve ruhlar üzerinde etkili olan ebedi gerçeğin bir kanıtı veya teyididir. İsa Mesih’e olan bir tanıklık Ruh aracılığıyla doğar ve güçlenir, hayatları değiştirir; düşünme ve yaşama şeklimizi değiştirir. Bir tanıklık bizi Cennetteki Babamız’a ve O’nun ilahi Oğlu’na döndürür.

Alma şöyle öğretti:

“İşte, sizlere tanıklık ederim ki konuştuğum bu şeylerin gerçek olduğunu biliyorum. Ve bunları nasıl kesin olarak bildiğimi sanıyorsunuz?

“İşte, size derim ki onlar bana Tanrı’nın Kutsal Ruhu tarafından bildirilmiştir. İşte, ben bunları kendim bileyim diye günlerce oruç tutarak dua ettim. Ve şimdi, ben bunların doğru olduğunu kendim biliyorum; çünkü Rab Tanrı, bunları bana Kutsal Ruh’u ile belirtti.”⁵

Yalnızca bir tanıklık sahibi olmak yeterli değildir. Bizim İsa Mesih’e olan dönüşümüz geliştiğinde biz doğal olarak O’na yani O’nun iyiliğine, sevgisine ve nezaketine tanıklık etmek isteriz.

Oruç Pazarları’nda yapılan tanıklık toplantılarımızda genellikle “minnettarım” ve “seviyorum” ifadelerini, “biliyorum” ve “inanıyorum” ifadelerinden daha fazla duyarız.

Sizi İsa Mesih’e olan tanıklığınızı daha sık paylaşmaya davet ediyorum. Sadece şükran duyduğunuz şeyler için değil, bildiğiniz ve inandığınız ve hissettiğiniz şeyler için de tanıklık edin. Kurtarıcı’yı öğrenip sevme, O’nun öğretilerine göre yaşama ve O’nun hayatınızdaki fidye ile kurtarıcı ve olanak sağlayıcı gücüyle ilgili olan tecrübelerinize tanıklık edin. Siz bildiğiniz, inandığınız ve hissettiğiniz şeylere tanıklık ederken, Kutsal Ruh gerçekleri tanıklığınızı ciddiyetle dinleyenler için teyit edecektir. Bu insanlar, sizin İsa Mesih’in huzurlu bir takipçisi olmanızı izledikleri için sizi dinleyeceklerdir. Bu insanlar, Mesih’in bir öğrencisi olmanın ne demek olduğunu göreceklerdir. Ayrıca onlar daha önce hissetmedikleri şeyleri hissedeceklerdir. Saf bir tanıklık değişmiş olan bir yürekten gelir ve Kutsal Ruh’un gücüyle bunu kabul etmeye açık olan diğer insanların kalplerine taşınabilir.

Tanıklığınızın bir sonucu olarak bir şey hissedenler, daha sonra dua ederek Rab’den sizin tanıklığınızın doğruluğunu teyit etmesini isteyebilirler. O zaman kendileri için bilebilirler.

Kardeşlerim, İsa Mesih’in dünyanın Kurtarıcısı ve Fidye ile Kurtaran’ı olduğuna dair size tanıklık ve şahitlik ederim. O yaşıyor. O, Tanrı’nın dirilmiş olan Oğlu’dur ve O’nun peygamberi ve havarileri tarafından yönetilen bu Kilise, O’nun Kilisesi’dir. Bir gün öbür dünyaya göçüp gittiğimde, tanıklığımın parlak bir şekilde yanıp tutuşmasıyla gitmek için dua ediyorum.

Kendi hizmetimde şunu öğrendim ki en önemli olan şey, Cennetteki Baba’yla ve O’nun Sevgili Oğlu’yla, ailelerimizle ve komşularımızla olan ilişkimizdir ve en önemli ve en uzun sürecek olan şeylere tanıklık edebilmemiz için Rab’bin Ruhu’nun bu ilişkilerde bize rehberlik etmesine izin vermektir. İsa Mesih’in adıyla, amin.