در راه وظیفه‌شان

سال ۱۹۴۷ صدمین سالگرد ورود نخستین پیشگامان مقدّسین آخرین زمان به درّهٔ سالت لیک بود. بسیاری جشن‌های یادبود در آن سال برگزار گشت و قدردانی‌های بی‌شماری ارائه شد برای پیروان فداکار عیسی مسیح که راه‌ها گشودند، خانه‌ها ساختند، در بیابان خشک زراعت کردند، و جوامعی را بنا نهادند.

رئیس جِی. روبِن کِلارک، مشاور اوّل در ریاست اوّل، یکی از به یاد ماندنی‌ترین و تأثیرگذارترین ادای احترام به این پیشگامان وفادار را در همایش عمومی اکتبر ۱۹۴۷ به جا آورد.

رئیس کلارک در پیام خود به طور خلاصه از رهبران مشهوری که مهاجرت به غرب را هدایت کردند، مانند بریگام یانگ، هِبِر سی. کیمبال، ویلفورد وُدراف، پارلی‌ پی. پِرَت و بسیاری دیگر قدردانی کرد. با این حال، هدف اصلی او بازگویی دستاوردهای این افراد قابل توجه نبود. در عوض، او سخنان خود را در مورد افراد ثابت قدمی متمرکز کرد که نام آنها نه شناخته شده است و نه به طور رسمی در تاریخ کلیسا ثبت شده است. عنوان آموزنده پیام او «آنان در ارابهٔ آخر» است.^۱

رئیس کلارک با جزئیات فراوان چالش‌های پیش رو و ویژگی‌های مهاجرانی که در آخرین ارابهٔ سرپوشیده هر یک از کاروان‌های ارابهٔ طولانی که از دشت‌ها گذر می‌کرد، را توصیف کرد. او این قهرمانان گمنام و بی نام و نشانی که روز پس از روز، هفته پس از هفته و ماه پس از ماه بر اساس گرد و غبار برخاسته از ارابه‌هایی که در پیشاپیش آنها حرکت می‌کردند در حال خفه شدن بودند، ولی بر موانع بی‌امانی که در راستای راه با آنها روبرو می‌شدند چیره شدند، ارزیابی کرد.

رئیس کلارک اعلام کرد: «آنان در ارابهٔ آخر به جلو حرکت کردند، خسته و پریشان، پا خسته، گاهی کم و بیش ناامید، دلگرم از باورشان به اینکه خدا آنها را دوست دارد، که مژده احیا شدهٔ راستین است، و اینکه سَروَر برادران جلو را رهبری و هدایت می‌کند.»^۲

و پیام خود را با این کلمات شور انگیز به پایان رساند: «به این افراد فروتن، بزرگ در ایمان، بزرگ در کار، بزرگ در زندگی باتقوی، بزرگ در ساختار ارزشمند میراث ما، با فروتنی عشق، احترام و ادای ارادت خود را ابراز می‌کنم.»^۳

در سال ۱۹۹۰، رئیس هاوارد دبلیو. هانتر، رئیس مجمع دوازده رسول آن زمان، پیامی را در مورد کمک‌های ضروری اعضایی بی شمار از کلیسا که با پشتکار و وفاداری خدمت کرده و اندکی و یا هیچ قدردانی یا تحسین عمومی دریافت می کنند، ارائه کرد.

رییس هانتر شرح داد:

«این درباره کاپیتان مورونی جوان و شجاع گفته شد:

«آری، همانا، همانا من به شما می گویم، اگر همۀ آدمیانی که بوده‌اند و بودند و همیشه خواهند بود، مانند مورونی می‌بودند، بنگر، قدرت‌های دوزخی برای همیشه می‌لرزید؛ آری، اهریمن هرگز قدرتی بر دل‌های فرزندان آدمی نمی‌داشت.(آلما ۴۸: ۱۷).

«چه تمجیدی از یک مرد مشهور و قدرتمند. … دو آیه بعد گفته‌ای درباره هیلامان و برادرانش وجود دارد که نقشی کمتر قابل مشاهده‌ نسبت به مورونی ایفا کردند، و آن چنین می‌گوید:

«اینک بنگرید، هیلامان و برادرانش کمتر از مورونی به مردم خدمت نمی‌کردند»(آلما ۴۸: ۱۹).»

رئیس هانتر ادامه داد: «به عبارت دیگر، حتی اگر هیلامان به اندازه مورونی قابل توجه یا چشمگیر نبود، او به همان اندازه کارآمد بود؛ یعنی او به اندازه مورونی مفید یا سودمند بود.»^۴

رئيس هانتر سپس به همه ما توصيه كرد كه كمتر کارآمد نباشيم. او گفت، «اگر احساس می‌کنید که بسیاری از کارهایی که امسال یا سال‌های آینده انجام می‌دهید باعث شهرت شما نمی‌شود، ناامید نشوید. اکثر بهترین افرادی که تاکنون زندگی کرده‌اند نیز خیلی معروف نبودند. خدمت کنید و رشد کنید، صادقانه و بی سر و صدا.»^۵

من سپاسگزارم از میلیون‌ها عضو کلیسا که امروز نزد منجی می‌آیند^۶و در مسیر پیمان با کوشیدن به پیش می‌روند در آخرین ارابه‌های کاروان ارابهٔ معاصر ما — و واقعاً که آنها کمتر کارآمد نیستند. ایمان قوی شما به پدر آسمانی و سَروَر عیسی مسیح و زندگی نامتظاهر و ازخودگذشته شما به من الهام می‌دهد تا انسان و پیرو بهتری باشم.

دوستتان دارم. شما را تحسین می‌کنم. از شما تشکّر می‌کنم! و شما را می‌ستایم.

بیانیه‌ای در کتاب مورمون توسط سموئیل لامانی به بهترین نحو احساسات من را نسبت به شما خلاصه می کند.

«و من می‌خواهم که شما بنگرید که بخش بیشتر آنها در راه وظیفه‌شان هستند، و آنها با هوشیاری در برابر خدا گام برمی‌دارند، و آنها می‌کوشند تا فرمان‌های او و دستورات او … را نگه دارند. …

«آری، من به شما می‌گویم، که بخش بیشتر آنها این را انجام می‌دهند، و آنها با کوششِ خستگی ناپذیری تلاش می‌کنند که باقیماندۀ برادرانشان را به دانش راستین آورند؛ بنابراین بسیاری هستند که روزانه به تعداد آنها افزوده می‌شوند.»^۷

من باور دارم که عبارت «در راه وظیفه‌شان» به برادران و خواهرانی اشاره می‌کند که با بصیرت در جلسات کلیسا و در مکان‌های مختلف دیگر به دنبال افرادی می‌گردند که تنهایند و کنار آنها می‌نشینند. آنها پیوسته در تلاش هستند تا کسانی که «نیازمند تسلّی هستند را تسلّی دهند،»^۸ بدون انتظار قدردانی یا تمجید.

عبارت «در راه وظیفه‌شان» به همسران و فرزندانی اشاره می‌کند که همدم، پدر، مادر یا فرزندی را حمایت می‌کنند که در یک مقام رهبری در کلیسای احیا شده سَروَر خدمت می‌کند. تأثیر پشتیبانی پایدار، آرام، و معمولاً ناشناخته آنها، امکان برکت افراد و خانواده‌های بسیاری را به شیوه‌هایی که تنها در ابدیت به طور کامل شناخته می‌شوند، برآورده می‌کند.

عبارت «در راه وظیفه‌شان» به افرادی اشاره دارد که از خدا منحرف شده و با تواضع به او بازگشته دوباره،^۹ از گناهانشان توبه کرده و به دنبال قدرت تطهیر و شفای کفاره منجی هستند. به سوی مسیح آمدن^۱۰ بوسیله بازگشت به مسیر پیمان از مسیر‌های گناهکارانه که به «مسیرهای ممنوعه»^۱۱ منتهی می‌شود، از نظر معنوی ضروری و از نظر درستکاری سخت است. در حالی که با ایمان پیش می‌روند و از انجام نیکوکاری خسته نمی‌شوند، آنها بنیاد کار بزرگی را در زندگی شخصی خود پایه‌ ریزی می‌کنند،^۱۲ «برای همهٔ نسل‌ها و ابد.»^۱۳

عبارت «در راه وظیفه‌شان» به افرادی نیکوکار اشاره دارد که مشتاقند یوغ سَروَر را به گردن گیرند از طریق پیمان‌ها و آیین‌های مجاز مژده او — اما ممکن است توسط عواملی خارج از کنترل خود از انجام این کار منع شدند. من قول می‌دهم که رنج شخصی شما تسکین پیدا خواهد کرد و فرمانبرداری و ایمان شما در تسلیم صبورانه به خواسته خدا «بر پایهٔ زمانِ مناسب خود سَروَر»^۱۴ پاداش داده خواهد شد. « اشکهای شبانه، صبحِ شادی در پی خواهد داشت.»^۱۵

عبارت «در راه وظیفه‌شان» به مترجمان الهام گرفته در سراسر جهان اشاره دارد که با کمک به دوستان و اعضا برای شنیدن «کمال مژده به زبان [خود]، و در گویش [خود]»^۱۶ به سَروَر خدمت می‌کنند. صدای آنها، زبان اشاره و اسناد ترجمه شده حقایق جاودانه را منتقل می‌کنند، با این حال تعداد کمی از ما نامشان را می‌دانیم یا هرگز [از آنها] ابراز قدردانی می‌کنیم. مترجمان از طریق هدیهٔ زبان که از آن برکت یافته‌اند، با کوشایی، فداکارانه و اغلب به صورت ناشناس خدمت می‌کنند تا به مردم کمک کنند تا به وسیلهٔ خواندن و شنیدن کلام خدا، هدیهٔ معنوی ایمان را دریافت کنند.^۱۷

عبارت «در راه وظیفه‌شان» به مردان و زنان متاهلِ با ایمان اشاره دارد که به مسئولیت پیمان خود برای تکثیر و پرکردن زمین احترام می‌گذارند، و دارای برکت قدرت و استقامت برای کشتی گرفتن با فرزندان خود در جلسات عشایِ مقدس می‌باشند. در دنیایی که به طور فزاینده‌ای سردرگم، گرفتار مصیبت ها و اولویت‌های نابجاست، این اشخاص شجاع به صداهای دنیوی که خودخواهی را تمجید می کنند، توجه نمی کنند؛ آنها به قداست و اهمیت زندگی بر اساس برنامهٔ شادمانی پدر آسمانی برای فرزندانش احترام می گذارند.

بسیاری از زوج‌های متاهل زمانی که خواسته‌های درست قلبشان به آنگونه و در زمانی که آرزو و امید آن را دارند برآورده نمی‌شود، همچنین به خدا اعتماد می‌کنند . آنها «به [سروَر] توکّل می‌کنند»^۱۸ و از او نمی‌خواهند که مهلت‌های فانی خود را رعایت کند. «زیرا از آغاز جهان آدمی نه با گوش شنیده نه درک کرده، نه هیچ چشمی دیده است، خدایا، به جز تو، چه چیزهای بزرگ را تو برای او که منتظر تو است را آماده کرده‌ای.»^۱۹

عبارت «در راه وظیفه‌شان» به هزاران و هزاران نفر از رهبران مهدکودک و معلمان ابتدایی اشاره دارد که هر روز سبت به کودکان کلیسا عشق می‌ورزند و به آنها آموزش می‌دهند.

تأثیر جاودان خدمات ارائه شده توسط این پیروان فداکار و برکات شگفت انگیزی که به کسانی که به کودکان خدمت می‌کنند وعده داده شده را در نظر بگیرید.

«[عیسی] سپس كودكی را گرفت و او را در برابر همه قرار داد و بعد او را در آغوش گرفته فرمود،

«هرکه یكی از این كودكان را به نام من بپذیرد، مرا پذیرفته است و هرکه مرا بپذیرد، نه تنها مرا بلكه فرستنده مرا پذیرفته است.»^۲۰

عبارت «در راه وظیفه‌شان» به بچه‌هایی فداکار اشاره دارد که با مهربانی از والدین سالخورده خود مراقبت می‌کنند، مادری بی‌خواب که مانند «شیرزنی در دروازه» خانه‌اش نگهبانی می‌دهد در حالی که به کودکی ترسیده دلداری می‌دهد،^۲۱ اعضای کلیسا که زود از راه می‌رسند و تا دیر وقت می‌مانند تا صندلی‌ها را بچینید و جمع کنند، و افراد الهام‌‌یافته که از خانواده، دوستان و همکاران خود دعوت می‌کنند تا بیایند و ببینند، بیایند و کمک کنند، و بیایند و بمانند.^۲۲

من فقط چند نمونه منتخب از پیروان وفادار به پیمان و فداکار عیسی مسیح را مانند خود شما شرح داده‌ام که «در راه وظیفه [خود]» پیش می‌روید. میلیون‌ها نمونهٔ دیگر از مقدسین آخرین زمان که «تمام روان»^۲۳ خود را به خدا تقدیم می‌کنند، در خانه‌های مسیح محور و در واحدهای کلیسا در سراسر جهان یافت می‌شوند.

شما عشق می‌ورزید و خدمت می کنید، گوش می‌دهید و یاد می‌گیرید، مراقبت می‌کنید و دلداری می‌دهید، و با قدرت روح القدس تعلیم و شهادت می‌دهید. شما بسیار روزه می‌گیریید و نیایش می‌کنید، و در فروتنی خود نیرومندتر و نیرومندتر می‌شوید، و در ایمان به مسیح استوارتر و استوارتر، «تا اینکه روان‌های [ شما] آکنده از شادی و دلداری [شود]، آری، حتّی به پاکسازی و تقدیس دل‌های [ شما]، تقدیسی که به سبب تسلیم دل‌های [ شما] به خدا می آید.»^۲۴

آنان در ارابهٔ آخر، تمامی آنهایی که دارای کارآمد کمتری نیستند، و شما که امروز در راه وظیفه خود پیش می‌روید، قوت کلیسای احیا شدهٔ منجی هستید. و همانگونه که سَروَر وعده داده است «همۀ تخت‌ها و قلمروها، فرمانروایی‌ها و قدرت‌ها، آشکار خواهند شد و بر همۀ کسانی که با دلاوری برای مُژدۀ عیسی مسیح پایداری کرده‌اند قرار خواهند گرفت.»^۲۵

من با خوشحالی شاهد این هستم که پدر آسمانی و پسر محبوبش زندگی می‌کنند، و وعده‌های آنها مطمئن است، به نام مقدس سَروَر عیسی مسیح، آمین.