Rozpocznij od modlitwy

Jedną z najbardziej interesujących kwestii omawianych przez nastolatki z Ottawy było to, w jaki sposób przychodzą odpowiedzi na ich modlitwy. Przede wszystkim, jak powiedziała Susan Brook: „Jeśli chcesz otrzymać odpowiedź, musisz nasłuchiwać”.

Susan powiedziała, że czasami odpowiedzi przychodzą do niej poprzez czytanie pism świętych. Ma na to dobry przykład: „Pewnego dnia byłam naprawdę zmęczona i niemiła dla innych. Nie chciałam z nikim rozmawiać. Pamiętam, że czytałam pisma święte, nawet nie pamiętam, w którym miejscu, i natrafiłam na słowa: ‘Bądź pokorny’. Wstrząsnęły mną. To była odpowiedź dla mnie”. (Zob. NiP 112:10).

Ariana Keith uważnie słucha tego, co się mówi w kościele. „Myślę, że na wiele z naszych modlitw odpowiedzi przychodzą poprzez osoby przemawiające w kościele — mówi. — Był to okres, kiedy chciałam otrzymać błogosławieństwo patriarchalne. Wtedy na tydzień przed zaplanowanym błogosławieństwem, nasz patriarcha palika przyjechał do naszego okręgu i przemawiał. Tak bardzo się modliłam w tej sprawie, a wysłuchanie jego słów było czymś wspaniałym”.

Mackenzie Loftus powiedziała, że odpowiedzi na jej modlitwy często przychodzą poprzez jej rodzinę. Modliła się w sprawie pewnej rodzinnej decyzji. Mówi: „Od razu poczułam Ducha, wiedząc, że decyzja, jaką podjęliśmy, jest słuszna”.

Czasami odpowiedzi mogą dosłownie do was podejść. Kiedy Thomas Francis i jego rodzina przeprowadzili się do Ottawy, chciał znaleźć przyjaciół w nowej szkole. Modlił się o znalezienie dobrych przyjaciół. „Pewnego dnia — powiedział Thomas — podeszła do mnie jedna osoba z mojej klasy i zapytała: ‘Chcesz pójść poznać moich przyjaciół?’ Od tamtej pory jesteśmy nierozłączni. Bardzo mi to pomogło”.

Dawson Lybbert miał do powiedzenia coś bardzo ważnego na temat odpowiedzi na modlitwy. Powiedział: „Czasami nie otrzymujemy odpowiedzi, których oczekujemy, lecz otrzymamy taką, jakiej potrzebujemy”. Powiedział, że czasami możemy nie zauważyć jej natychmiast, lecz dostrzeżemy ją, gdy spojrzymy wstecz.

Kilkoro nastolatków opowiedziało o tym, jak dobrze jest mieć rodzinę, która razem się modli. Kyffin de Souza szczególnie lubi świadomość tego, że jej rodzina modli się wspólnie każdego wieczoru. „Mieliśmy pewien harmonogram kolejności modlenia się. Czuję Ducha i wiem, że jeśli jestem z dala od domu, modlą się za mnie, bym była bezpieczna”.

Bénédicte Bélizaire uwielbia modlić się ze swymi rodzicami każdego ranka. „Idę do ich pokoju i modlimy się — mówi. — Mam świadectwo, że Duch Święty jest ze mną i że jeśli kiedykolwiek będę potrzebowała Jego pomocy, poproszę o nią Ojca Niebieskiego”.

Jej przyjaciółka Ruth Decady powiedziała: „To naprawdę ważne, że kiedy mówimy nasze modlitwy, wiemy, że Ojciec Niebieski słucha. Jest ktoś, kto chce nam pomóc”.

Katie Cameron uwielbia nastrój, w jaki wprowadza ją modlitwa. „Kiedy rozmawiam z Panem, mam wrażenie, że ktoś naprawdę chce ze mną porozmawiać. Wiem, że mogę Mu powiedzieć o wszystkim”.

Młodzi mężczyźni — szczególnie ci w wieku, kiedy otrzymuje się kapłaństwo, tacy jak Ronan Filamont, Fred King oraz Dawson i Davin Lybbert — mówili o znaczeniu i świętym obowiązku wypowiadania modlitw sakramentalnych dla członków w ich okręgach i gminach.

Dawson powiedział: „Modlitwa nad sakramentem sprawia, że człowiek bardziej zastanawia się nad jej znaczeniem. Mam upoważnienie kapłańskie i czuję, że nie mogę go złamać”.

Fred pamięta, jak po raz pierwszy mówił modlitwę sakramentalną, kiedy został ustanowiony kapłanem. „Na początku było ciężko i ciągle się myliłem. Raz po raz musiałem zaczynać od początku. Duch jednak wyszeptał mi, że nie jest ważne, ile razy będę musiał próbować; w końcu mi się uda. Było to miłe uczucie”.

Kilkoro nastolatków rozmawiało na temat pewnych ważnych rzeczy, które muszą zrobić, aby przygotować się do modlitwy. Matt Larson na ścianie swojego pokoju powiesił cytat z pisma świętego — Nauki i Przymierza 78:19: „A kto przyjmuje wszystko z wdzięcznością, będzie uczyniony chwalebnym; i dodane mu będą stokrotnie rzeczy tej ziemi, i więcej”. Te słowa przypominają mu o tym, by okazywać wdzięczność za to, co daje mu Pan. Wie, że wyrażanie wdzięczności musi być częścią jego modlitw.

Nick Moolenbeck powiedział: „Modlitwa nie odnosi skutku, jeśli po prostu się mówi, nie przywiązując wagi do słów i nie wkładając w nią serca i duszy”.

Sierra Lybbert ma wspaniałą historię na temat modlitwy. Kiedy miała dwa lata, koń nadepnął jej na rękę. Miała oderwany kciuk, a kilka palców było rozerwanych. Rodzice spieszyli od jednego szpitala do drugiego, aby znaleźć chirurga, który zechciałby zająć się z pozoru niemożliwą do przeprowadzenia operacją. Powiedziała: „Pewien lekarz powiedział moim rodzicom, że chirurgowi nawet modlitwa nie pomoże w pomyślnej operacji. Moja mama powiedziała, że towarzyszyć mu będzie nie jedna, ale wiele modlitw. Zaraz zadzwoniła do świątyni, by dodano moje nazwisko do nazwisk osób, w których intencji będą się tam modlić”.

Obecnie, mająca 13 lat Sierra ma sprawną rękę. Jej kciuk funkcjonuje sprawnie. Podniosła go do góry, aby kilka innych dziewcząt z jej okręgu mogło go zobaczyć. Nigdy wcześniej nie słyszały tej historii. Wszystkie mogły zobaczyć, że na dłoni Sierry widać cienką, ledwie widoczną bliznę otaczającą podstawę kciuka. Rezultat był naprawdę zadziwiający.

Sierra powiedziała: „Czuję się szczęśliwa, kiedy wiem, co modlitwa może mi przynieść. To cudowny dar w moim życiu”.

Wydaje się, że wszyscy zgadzają się z Kalem Loftusem, który powiedział: „Modlitwa to wspaniały nawyk, który warto w sobie wyrobić”.