Hain si Isabelle?

Si Isabelle hilabihan ka madasigon nga hapit na lang siya molukso samtang siya ug ang iyang papa naglakaw sa pasilyo. Ang iyang mama bag-o pa lang misudlay sa iyang itom nga buhok ug misirado sa taas nga puting sinina nga isul-ob ni Isabelle alang sa iyang bunyag. Mihunong siya sa gawas sa lawak diin ang tanan naghulat.

“Bisan kinsa mahimo ba nga makaangkon og usa niana?” gipangutana niya ang iyang papa, nagtudlo sa mga kopya sa Basahon ni Mormon sa ibabaw sa gamayng lamesa.

“Oo. Alang kini sa mga tawo kinsa gusto nga masayud pa og dugang mahitungod sa atong simbahan,” miingon si Papa.

Si Isabelle mili-li sa sulod sa lawak. Napuno kini sa mga tawo nga iyang gihigugma. Ang iyang lola, mga tiya, mga tiyo, ug mga ig-agaw milingkod duol sa atubangan. Ang iyang suod nga higala, si Grace, milingkod uban sa iyang pamilya sa luyo. Apan wala makita ni Isabelle si Miss Perkins, ang iyang magtutudlo sa eskwelahan.

“Mosulod na ta,” miingon si Papa. “Oras na aron sugdan ang miting.”

“Pwede ba natong hulaton og usa na lang ka minuto si Miss Perkins?”

Si Miss Perkins mao ang paborito nga magtutudlo ni Isabelle. Ganahan siya og mga libro, ug si Isabelle usab.

“Maayo kaayo nga gidapit nimo siya, Isabelle, apan basin dili siya makaari,” hinay nga sulti ni Papa.

Si Isabelle nanghupaw ug mitando. Siya ug si Papa misulod sa lawak ug milingkod sa atubangan nga lingkuranan. Sa wala pa gayud ang pangbukas nga himno, milingi si Isabelle aron sa pagtan-aw sa iyang magtutudlo sa katapusang higayon. Diha siya uban sa pamilya ni Grace! Mipahiyom si Isabelle. Mibawos og pahiyom si Miss Perkins.

Human sa bunyag ni Isabelle ang bishop mihangyo sa tanan sa pagsikit-sikit alang sa paglitrato.

“Hain si Isabelle?” siya nangutana.

Ang tanan mitan-aw sa palibut. Walay Isabelle!

Milakaw si Grace aron pangitaon ang iyang amiga. Una gipangita niya sa pasilyo, apan wala didto si Isabelle. Dayon iyang gipangita sa foyer, apan wala usab siya didto. Sa katapusan, gipangita ni Grace sa gawas ug nakita si Isabelle nga nagbarug sa hagdanan sa meetinghouse nga nakig-istorya ni Miss Perkins.

“Salamat sa imong pag-anhi sa akong bunyag,” miingon si Isabelle.

“Walay sapayan,” miingon si Miss Perkins. “Pasayloa ko kinahanglan ko nga mobiya dayon. Aduna koy laing adtoon karon.”

“OK ra. Apan aduna koy ihatag nimo.” Gitunol ni Isabelle sa iyang magtutudlo ang usa ka Basahon ni Mormon nga iyang gikuha gikan sa lamesa sa hallway. “Kahibalo ko nga ganahan kang mobasa, ug kini usa ka maayo gayud nga libro.”

“Salamat,” miingon si Miss Perkins.

“Basahon mo ba kini?” nangutana si Isabelle.

“Oo, basahon ko kini,” miingon si Miss Perkins. “Mosaad ko.”

Si Isabelle mibati og hilabihang kalipay. Mipahiyom siya samtang milingi siya ug nakita si Grace nga naghulat kaniya.

“Unsa man ang imong gibuhat diha?” nangutana si Grace. “Ang imong mama gusto og grupo nga pagpalitrato.”

“Milakaw ko aron hatagan si Miss Perkins og Basahon ni Mormon,” miingon si Isabelle.

Misiga ang mga mata ni Grace. “Nahadlok ka ba?”

“Gamay. Apan mas nahadlok ko nga ibutang lang niya kini sa butanganan sa mga libro bisan asa. Mao nga gipangutana nako siya kon basahon ba niya kini.”

“Unsa man ang iyang gisulti?” nangutana si Grace.

“Misaad siya nga iyang basahon!”

“Maayo kana!” miingon si Grace.

Ang duha ka babaye miapil sa grupo sa mga higala ug kaparyentihan.

“Maayo kay nakit-an ka ni Grace, Isabelle!” miingon ang bishop. Dayon mihangyo na usab siya sa tanan nga magsikit-sikit alang sa paglitrato. Si Isabelle mibarug diha gayud sa tunga sa unang laray sa atubangan

Human niana, ang mama ni Isabelle miyuko aron sa paggakos kaniya. “Karon makahinumdom ka na sa adlaw sa imong bunyag hangtud sa hangtud!” siya miingon.

Mipahiyom si Isabelle. Nasayud siya nga aduna man o walay litrato, dili gayud niya makalimtan ang iyang adlaw sa bunyag ug unsa ka nindot ang bation nga mahimong usa ka misyonaryo.