Sen Lehiego

Znaczenie czytania, studiowania, badania i rozmyślania nad pismami świętymi w ogóle, a nad Księgą Mormona w szczególności, jest podkreślane w opisie kilku elementów wizji Lehiego o drzewie życia (zob. 1 Nefi 8).

Drzewo życia jest głównym tematem snu Lehiego — jest symbolem „[miłości] Boga” (zob. 1 Nefi 11:21–22). „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny” (Ew. Jana 3:16). Zatem narodziny, życie i ofiara Zadośćuczynienia Pana Jezusa Chrystusa są największymi przejawami miłości Boga do Jego dzieci. Jak świadczył Nefi, ta miłość jest „pożądana ponad wszystko” i, jak powiedział anioł w wizji Nefiego, „daje ona duszy największą radość” (1 Nefi 11:22–23; zob. także 1 Nefi 8:12, 15). Rozdział 11. z 1 Nefiego przedstawia szczegółowy opis drzewa życia jako symbolu życia, służby i ofiary Zbawiciela — „łaskawości Boga” (1 Nefi 11:16).

Owoc drzewa jest symbolem błogosławieństw Zadośćuczynienia. Spożywanie owocu tego drzewa symbolizuje przyjmowanie obrzędów i przymierzy, dzięki którym Zadośćuczynienie może stać się w pełni skuteczne w naszym życiu. Ten owoc jest opisany jako coś, co „[czyni] […] ludzi szczęśliwymi” (1 Nefi 8:10) oraz wywołuje wielką radość i pragnienie dzielenia się ową radością z innymi.

Co znamienne, myśl przewodnia Księgi Mormona — zapraszanie wszystkich, by przyszli do Chrystusa — jest nadrzędną częścią wizji Lehiego. Na szczególną uwagę zasługuje żelazny pręt, który prowadzi w kierunku drzewa (zob. 1 Nefi 8:19). Pręt z żelaza jest słowem Bożym.

Ojciec Lehi widział w swojej wizji cztery grupy ludzi. Trzy z nich podążały wzdłuż ciasnej i wąskiej ścieżki, usiłując dotrzeć do drzewa i jego owocu. Czwarta grupa nie starała się dotrzeć do drzewa, pragnąc raczej wielkiego i przestronnego budynku jako miejsca swego ostatecznego przeznaczenia (zob. 1 Nefi 8:31–33).

W 1 Nefi 8:21–23 dowiadujemy się o pierwszej grupie ludzi, którzy zaczęli podążać ścieżką prowadzącą do drzewa życia. Kiedy ci ludzie napotkali na swej drodze ciemną mgłę, która symbolizuje „pokusy diabła” (1 Nefi 12:17), zgubili drogę, zabłądzili i zaginęli.

Zwróćcie uwagę na to, że nie wspomniano w tych wersetach o żelaznym pręcie. Ci, którzy ignorują lub lekko traktują słowo Boże, nie mają dostępu do tego boskiego kompasu, który wskazuje drogę do Zbawiciela. Weźcie pod rozwagę, że ta grupa wstąpiła na ścieżkę i szła do przodu, wykazując się w pewnym stopniu wiarą w Chrystusa i duchowym przekonaniem, ale zwiodły ich pokusy diabła i zgubili się.

W 1 Nefi 8:24–28 czytamy o drugiej grupie ludzi, którzy zaczęli podążać ciasną i wąską ścieżką, która prowadziła do drzewa życia. Ta grupa „[dążyła] naprzód przez ciemną mgłę nie odstępując od żelaznego pręta, aż [przyszła] i [skosztowała]” (werset 24). Jednakże, kiedy wytwornie ubrani ludzie z wielkiego i przestronnego budynku wyśmiewali drugą grupę, ci „wstydzili się” i „odchodzili na zakazane ścieżki i gubili się” (werset 28). Zwróćcie, proszę, uwagę na to, jak opisano tę grupę — „nie [odstępowali] od żelaznego pręta” (1 Nefi 8:24; kursywa dodana).

To ważne, że druga grupa zdążała naprzód z wiarą i oddaniem. Ci ludzie mieli dodatkowe błogosławieństwo w postaci żelaznego pręta i nie odstępowali od niego! Jednak, kiedy napotkali prześladowania i przeciwności, odeszli na zakazane ścieżki i gubili się. Nawet z wiarą, oddaniem i słowem Bożym ta grupa, trzymając się żelaznego pręta, ostatecznie zaginęła — być może dlatego, że tylko czasami czytali albo studiowali, albo badali pisma święte. Nieodstępowanie pręta, według mnie, sugeruje tu tylko nieregularne „zrywy” do czytania i bardziej okazjonalne „zaczerpnięcie”, niż stałe, nieprzerwane „zanurzenie” w słowie Bożym.

W wersecie 30. czytamy o trzeciej grupie ludzi, którzy szli naprzód, „trzymając się przez cały czas żelaznego pręta, aż doszedłszy, padali na ziemię i kosztowali owocu z drzewa”. Kluczowym sformułowaniem jest tu „trzymając się przez cały czas żelaznego pręta”.

Trzecia grupa także zdążała naprzód z wiarą i oddaniem, jednak nie jest nigdzie wspomniane, że oni odeszli, weszli na zakazane ścieżki czy gubili się. Być może, ta trzecia grupa nieustannie czytała i studiowała, i badała pisma święte. Być może pilność i oddanie temu, co na pozór jest „niepozorne i proste” (Alma 37:6), uratowały trzecią grupę przed śmiercią. Być może, „[poznanie] Pana” i „[poznanie prawdy]” (Alma 23:5, 6) dzięki wiernemu studiowaniu pism świętych było tym, co wydało duchowy owoc pokory — taki, że ci ludzie „padali na ziemię i kosztowali owocu drzewa” (1 Nefi 8:30; kursywa dodana). Być może, duchowy pokarm i siła dostarczane poprzez ciągłe „[napawanie] się słowem Chrystusa” (2 Nefi 31:20) były tym, co umożliwiło tej grupie wytrwanie wbrew szyderstwom i drwinom ludzi z wielkiego i przestronnego budynku (zob. 1 Nefi 8:33). Oto grupa, do której powinniśmy starać się dołączyć ze wszystkich sił.

Bracia Nefiego zapytali: „Co oznacza pręt prowadzący do drzewa, który nasz ojciec widział?

I [Nefi powiedział] im, że [żelazny pręt] jest to słowo Boga i ludzie, którzy są posłuszni słowu Boga i wytrwają przy nim, nigdy nie zginą, ani też pokusy, czy ogniste pociski złego ducha nie będą w stanie ich pokonać, aby zaślepiając, prowadzić ich ku ruinie” (1 Nefi 15:23–24; kursywa dodana).

Jaka jest więc różnica pomiędzy nieodstępowaniem a wytrwaniem przy żelaznym pręcie? Pozwólcie, że zasugeruję, że wytrwanie przy żelaznym pręcie pociąga za sobą w dużej mierze pełne modlitwy, stałe i żarliwe wykorzystywanie pism świętych jako źródła objawionej prawdy i jako niezawodnego przewodnika na ciasnej i wąskiej ścieżce prowadzącej do drzewa życia — do samego Pana Jezusa Chrystusa.

„I zrozumiałem, że żelazny pręt, który mój ojciec widział, był słowem Bożym, prowadzącym do źródła wody żywej i do drzewa życia” (1 Nefi 11:25).

Księga Mormona przedstawia prawdy, które są istotne i niezbędne dla naszych czasów i okoliczności, w jakich się znajdujemy. Duchowy i praktyczny związek Księgi Mormona z naszym życiem został podkreślony przez Moroniego: „Oto mówię do was, jakbyście byli obecni, chociaż was nie ma. Ale Jezus Chrystus pokazał mi was, że wiem, jak postępujecie” (Mormon 8:35). Zobaczywszy dzięki mocy Boga nasze czasy i warunki, w jakich żyjemy, główni autorzy Księgi Mormona celowo zawarli w niej tematy i przykłady o największym znaczeniu dla mieszkańców ziemi w dniach ostatnich.

Zachęcam was, abyście zastanowili się dogłębnie i w duchu modlitwy nad następującym pytaniem: Jakie lekcje, które umożliwią mi pozostanie silnym pod względem duchowym w świecie, w którym dzisiaj żyjemy, mogę i powinienem wyciągnąć z wizji drzewa życia, jaką miał Lehi, i z zasady o nieustannym trzymaniu się żelaznego pręta?

Kiedy będziecie pilnie pracować i starać się o natchnienie, by odpowiedzieć na to ważne pytanie, w większym stopniu dzięki mocy Ducha Świętego, zrozumiecie zarówno sercem, jak i umysłem, znaczenie trzymania się przez cały czas żelaznego pręta. I będziecie pobłogosławieni zastosowaniem tych lekcji z wiarą i pilnością w swoim życiu osobistym i w domu.

Obyśmy mieli oczy, aby zobaczyć, i uszy, aby usłyszeć dodatkowe lekcje z wizji Lehiego, które pomogą nam „dążyć naprzód mając nieugiętą wiarę w Chrystusa, pełną światła nadzieję i miłość do Boga oraz do wszystkich ludzi. Jeśli więc będziecie dążyć naprzód, napawając się słowem Chrystusa i wytrwacie do końca, tak mówi Ojciec: Będziecie mieli życie wieczne” (2 Nefi 31:20).