Gihigugma Ko Ikaw

Imahe

illustration of a young Italian girl hugging a sister missionary.

Mga paghulagway pinaagi ni Bradley H. Clark

Sa hapit na mahuman ang zone conference sa akong misyon, migawas ko nga naghunahuna, “Unsay akong gibuhat niining langyaw nga nasud? Unsaon nako pagbuhat ang tanan nga gipaabut ngari kanako?”

Naa nako sa Sicily, Italy, mga sobra og usa pa ka semana, apan nawad-an na og kadasig. Ang akong panahon sa missionary training center ingon og nindot kaayo nga damgo, apan tungod sa akong kakulangan, mibati ko karon nga daw kini usa ka urum.

“Pinalanggang Amahan,” nag-ampo ko, “Gusto ko nga mahimong talagsaong misyonaryo. Karon nga anaa ko dinhi, nakaamgo ko nga wala gyud koy mga talento, kahanas, o kahibalo aron pagtuman sa akong buluhaton. Abi nako nga kahibalo ko niining pinulongan, apan ang uban paspas kaayo nga makasulti, ug bisan unsa nga pulong nga akong isulti masalapid akong dila. Morag dili ganahan nako ang akong kompanyon. Ang akong presidente sa misyon dili kaayo makasulti og Iningles. Ako walay masultian. Palihug tabangi ko.”

Nasayud ko nga kinahanglan ko nga mobalik sa sulod, apan nagpabilin usa ko sa dalan og dugang pipila ka minuto. Diha-diha dayon nakabatyag ko nga gibira og katulo ang luyo sa akong overcoat. Mitalikod ko og nakakita og maanyag nga gamayng bata nga babaye ug hinay-hinay miluhod ko tupad niya diha sa dalan nga hinapnig nga mga bato. Iya kong gigakos sa may liog ug mihunghong sa akong dunggan, “Ti voglio bene.”

“Unsay imong gisulti?” Mitubag ko og Iningles, hingpit nga nasayud nga wala siya kasabut nako.

Iyang gitutukan ang akong name tag. “Sorella Domenici,” iyang gibasa, “ti voglio bene.”

Nakasabut ko sa kahulugan sa hugpong sa mga pulong. Mao kadto ang usa sa unang hugpong sa mga pulong nga among nakat-unan isip mga misyonaryo. Kadto hugpong sa mga pulong nga makatandog sa kalag. Kini nagpasabut, “Gihigugma ko ikaw.”

Kadto nga mga pulong mao gyud ang akong kinahanglan nga madungog nianang higayona. Ang Manluluwas mipadala og espesyal nga mensahero sa pagpabati niini kanako. Akong giubanan ang gamayng babaye pasulod sa building.

“Siguradong anak siya sa usa sa mga miyembro,” naghunahuna ko. Naghinahinay ko og lakaw diha sa grupo sa mga misyonaryo, naglaum nga makakita ang iyang inahan niya.

Sa dihang nakit-an nako ang akong kompanyon, nangutana ko, “Imo bang nakita kining gamayng babaye sa una?”

“Unsay gamay nga babaye?” mitubag siya, daw naglibog.

Midungo ko sa akong kiliran. Nawala ang gamayng bata nga babaye.

Mibarug ko sa may pultahan sa building ug minanaw sa dalan nga walay tawo. Samtang namalandong ko, usa ka hunghong nga wala lang nako madungog apan nabati usab mitandog gyud sa akong kalag: “Sorella Domenici, ti voglio bene.”

Wala ko kaila sa gamayng bata nga babaye, apan nasayud ko nga ang Manluluwas mihigugma kanako.