De kerk is hier?
Jon Evans, (Californië, VS)
Illustratie Allen Garns
Ik trad met 36 jaar tot de kerk toe en voelde me geestelijk soms sterk. Op andere momenten was ik vooral plichtmatig bezig. Als gevolg van een heel drukke baan, de nieuwe carrière van mijn vrouw, gezondheidsproblemen en andere moeilijkheden kreeg ik het geestelijk moeilijk. Ik ging naar de kerk en hielp het diakenenquorum, maar dat was alles wat ik kon opbrengen. Het lukte me niet om de Schriften open te doen of te knielen voor een gebed.
Het was nog niets beter toen ik op zakenreis naar het noorden van Chili ging. We reden in twee uur van het vliegveld in Copiapó naar de locatie waar een project voor zonne-energie werd opgezet in de Atacama woestijn in Chili. Ik was verrast hoe afgelegen dit gebied was: kilometers lang alleen maar rode woestijn. Het landschap straalde een onvoorstelbare eenzaamheid uit.
Toen ik er een week was, reden we naar de dichtstbijzijnde plaats om voorraad te halen. Een gebouw daar trok mijn aandacht. Ik vroeg de chauffeur om de auto even aan de kant te zetten. Het gebouw stond in een prachtige tuin, omgeven door een zwart smeedijzeren hek. Aan het gebouw hing een bekend bord: ‘La Iglesia de Jesucristo de los Santos de los Últimos Días’ ofwel ‘De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen’.
De kerk is hier?, dacht ik. Ik was stomverbaasd dat de kerk dit afgelegen deel van de wereld had bereikt. Ik maakte een foto van het kerkgebouw en stuurde die naar mijn vrouw. Haar reactie maakte grote indruk op me: ‘Onze hemelse Vader kent zijn kinderen overal.’
Dat was een krachtige boodschap van mijn hemelse Vader voor mij. Door de dagelijkse stress was ik vergeten, en moest ik eraan herinnerd worden, dat onze hemelse Vader van al zijn kinderen houdt. Hij houdt van die heiligen in dat kleine, afgelegen plaatsje middenin de woestijn. En Hij houdt ook van mij.
Die avond knielde ik en dankte mijn hemelse Vader voor de zegeningen die Hij me die dag had geschonken. Door de zekerheid dat Hij van me houdt, kon ik geestelijk weer gaan groeien, en die zekerheid geeft me nog elke dag kracht.