ការជ្រើសរើសផ្លូវតូច និងចង្អៀតជាជាងផ្លូវធំទូលាយ
ដោយអែលឌើរ តាខាស្ស៊ី វ៉ាដា
ក្នុងពួកចិតសិបនាក់
មានផ្លូវពីរនៅពីមុខខ្ញុំ ហើយខ្ញុំបានដឹងថា មានតែវិធីមួយគត់ដើម្បីដឹងថាត្រូវដើរផ្លូវណា ។
រចនារូបភាពដោយ គ្រីស្ទ អែឌី
ខ្ញុំបានធំឡើងនៅទីក្រុងណាហ្កាណូ ប្រទេសជប៉ុន ជាមួយឪពុកម្តាយខ្ញុំ ។ សាសនាជាផ្នែកមួយនៃអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលគ្រួសារខ្ញុំបានធ្វើ ។ ឪពុករបស់ខ្ញុំលុតជង្គង់នៅពីមុខអាសនាព្រះពុទ្ធជារៀងរាល់ព្រឹក និងយប់ ។ ខ្ញុំពុំបានគិតថាពុទ្ធសាសនាជាសាសនាមួយនោះទេ—វាជារបៀបនៃជីវិតរបស់យើង ។ វាងាយស្រួលជាងសម្រាប់ខ្ញុំដើម្បីបន្តនៅជាអ្នកកាន់សាសនាព្រះពុទ្ធអស់មួយជីវិតខ្ញុំ ប៉ុន្តែព្រះបានបង្ហាញដល់ខ្ញុំជាច្រើនដងថា របៀបដ៏ងាយស្រួល និងមានប្រជាប្រិយភាពមិនមែនតែងតែជារបៀបដែលល្អបំផុតនោះឡើយ ។
សៀវភៅសិក្សា ឬសៀវភៅដ៏បរិសុទ្ធ ?
ពេលខ្ញុំនៅជាក្មេងប្រុសជំទង់ម្នាក់ ខ្ញុំមានការលំបាកជាខ្លាំងជាមួយនឹងអត្តសញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីខ្ញុំនៅលើផែនដីនេះ ហើយតើខ្ញុំត្រូវក្លាយជានរណា ។ ពេលខ្ញុំអាយុប្រហែល ១៣ ឆ្នាំ នាយកសាលារបស់ខ្ញុំបានឲ្យព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីដល់សិស្សគ្រប់គ្នាជាភាសាអង់គ្លេស និងភាសាជប៉ុននៅទន្ទឹមគ្នា ។ គាត់បាននិយាយថា « វាពុំមែនដើម្បីគោលបំណងខាងសាសនានោះទេ » ។ « វាជាការបកប្រែដ៏ល្អ អញ្ចឹងចូរប្រើវាដើម្បីសិក្សាភាសាអង់គ្លេសទៅ » ។ តែពេលដែលខ្ញុំបើកវាឡើង វាបានផ្ដល់នូវគម្ពីរយោងសម្រាប់ពេលអ្នកមានអារម្មណ៍ឯកោ ត្រូវការចម្លើយចំពោះសំណួររបស់អ្នក ឬពេលកំពុងជួបការលំបាក ។ ខ្ញុំអាចភ្ជាប់ទៅនឹងស្ថានភាពទាំងអស់នោះ !
ខ្ញុំបានអានអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ « អស់អ្នកដែលនឿយព្រួយ ហើយផ្ទុកធ្ងន់អើយ ចូរមកឯខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នាឈប់សម្រាក » ( ម៉ាថាយ ១១:២៨ ) « ផ្ទុកឈើឆ្កាង [ របស់អ្នក ] មកតាមខ្ញុំចុះ » ( ម៉ាថាយ ១៦:២៤ ) ។ ពាក្យទាំងនោះលាន់ឮរំពងក្នុងចិត្តខ្ញុំ សូម្បីតែខ្ញុំមិនបានយល់វាពេញលេញក៏ដោយ ។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថានរណាជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយថាតើវាមានន័យយ៉ាងណាដើម្បីមានទ្រង់ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះមួយអង្គនោះ ។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថាបើខ្ញុំជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលមានអារម្មណ៍ទាក់ទងបែបនោះទៅនឹងអ្វីដែលគ្រាន់តែជាសៀវភៅសិក្សានោះ ។
រត់ចេញ ឬនៅ ហើយស្ដាប់ ?
ពីរបីឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំបានជួបពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាមួយចំនួនជាលើកដំបូង ។ ឪពុកម្ដាយខ្ញុំបានព្រមានខ្ញុំអំពីពួកគ្រីស្ទានវ័យក្មេងដែលដើរផ្សព្វផ្សាយនោះ ។ ពេលខ្ញុំកំពុងដើរមកផ្ទះ អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាអាមេរិកខ្ពស់ម្នាក់ដែលមានស្នាមញញឹមដ៏ស្រទន់បានបញ្ឈប់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវធ្វើអ្វីឡើយ ។ ខ្ញុំមានការព្រួយបារម្ភថាគាត់នឹងនិយាយអំពីព្រះវិហាររបស់គាត់ ។ បើគាត់ធ្វើដូច្នោះ ខ្ញុំអាចនឹងរត់ទៅម្ខាងទៀត ! អ្វីដែលគាត់សួរគឺផ្លូវណាទៅការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ ។ ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ ហើយបានដើរទៅផ្ទះ ។
កាលដែលខ្ញុំបានដើរចេញទៅ ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍អ្វីមួយ ។ ខ្ញុំបានគិតថា បើសិនខ្ញុំឃើញពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាម្ដងទៀត ខ្ញុំនឹងនិយាយទៅកាន់ពួកគេ ។
មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីនោះ ខ្ញុំបានជួបនឹងពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាមួយគូផ្សេងទៀត ។ ខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ដែលព្រះឮ ហើយឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់ក្មេងប្រុសម្នាក់ដូចជាខ្ញុំ រហូតដល់ខ្ញុំបានអានអំពី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។ ខ្ញុំបានអាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីថាឲ្យអធិស្ឋានជានិច្ច ប៉ុន្តែព្រះបានយាងមកឯបុរសម្នាក់ ? វាមានអារម្មណ៍ថាទូលំទូលាយផង ហើយត្រឹមត្រូវផង ។ ជំនួសឲ្យការរត់ចេញ ខ្ញុំបានធ្វើការណាត់មួយដើម្បីឲ្យពួកគេបង្រៀនខ្ញុំ ។
ធ្វើការដោះសារ ឬរកឃើញសេចក្ដីពិត ?
មួយខែក្នុងការជួបនឹងពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ពួកគេបានអញ្ជើញខ្ញុំឲ្យទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ ខ្ញុំមិនចង់បដិសេធពួកគេទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំមានការស្ទាក់ស្ទើរនឹងចាកចេញពីប្រពៃណីរបស់ឪពុកម្ដាយខ្ញុំ និងគ្រប់គ្នានៅជុំវិញខ្ញុំ ។ មានផ្លូវពីរនៅពីមុខខ្ញុំ ហើយខ្ញុំបានដឹងថា មានតែវិធីមួយគត់ដើម្បីដឹងថាត្រូវដើរផ្លូវណាខ្ញុំត្រូវតែអធិស្ឋានដូចជាយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។ ខ្ញុំបានសួរព្រះវរបិតាសួគ៌ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ថាបើអ្វីៗដែលពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបានបង្រៀនខ្ញុំពិតឬទេ ។
នោះគឺជាចំណុចចាប់ផ្ដើមរបស់ខ្ញុំ ។ តាំងពីនោះមកខ្ញុំបានដឹងដោយខ្លួនខ្ញុំថា ដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញគឺពិត ។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចដកយកការចេះដឹងនោះចេញពីខ្ញុំឡើយ ។ ខ្ញុំបានដឹងថាត្រូវដើរផ្លូវណា ហើយពុំមានអ្វីអាចផ្លាស់ប្ដូរវាបានឡើយ ។
ខ្ញុំមានសំណួរជាច្រើន ពេលខ្ញុំនៅក្មេង ។ ខ្ញុំបានរៀនថា ខ្ញុំជាបុត្ររបស់ព្រះ ទ្រង់ស្រឡាញ់ខ្ញុំ ទ្រង់មានផែនការមួយសម្រាប់ខ្ញុំ ហើយទ្រង់មានព្រះទ័យចង់ឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ ។ ការចេះដឹងនេះបានផ្លាស់ប្ដូរទស្សនវិស័យទាំងមូលរបស់ខ្ញុំទៅលើជីវិត ។ ខ្ញុំបានរៀនថាខ្ញុំជានរណា ហើយថាអ្វីដែលខ្ញុំធ្វើគឺសំខាន់ ។
ធ្វើដូចគេដូចឯង ឬធ្វើខុសពីគេ ?
ពីមុនដែលខ្ញុំបានដឹងថាខ្ញុំជាបុត្ររបស់ព្រះ ខ្ញុំបានចង់ធ្វើដូចជាគេឯងគ្រប់គ្នាអញ្ចឹង ។ ខ្ញុំខ្លាចក្នុងការធ្វើខុសពីគេ ។ ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីខ្ញុំបានដឹងថាខ្ញុំជាបុត្ររបស់ព្រះ ខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំអាចធ្វើខុសពីគេ ខ្ញុំអាចខុសប្លែកពីគេ ។
ការអធិស្ឋាន និងការដឹងថា ខ្ញុំជាបុត្រានៃព្រះផ្ដល់ភាពក្លាហានដល់ខ្ញុំដើម្បីពន្យល់ពីអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំទៅកាន់ឪពុកម្ដាយខ្ញុំ ប៉ុន្តែពួកគាត់មិនជាយល់នោះទេ ។ ពួកគាត់គិតថាខ្ញុំជាកូនរឹងទទឹង ហើយថាខ្ញុំនៅក្មេងពេកដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តក្នុងការទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ ពួកគាត់មានភាពអាម៉ាសដែលកូនប្រុសពួកគាត់ធ្វើតាមសាសនាចម្លែកនេះ ជាជាងប្រពៃណីរបស់ពួកគាត់ ។ ខ្ញុំបានដឹងថាខ្ញុំជានរណា និងពីអ្វីដែលខ្ញុំចង់បាន ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏ចង់គោរពដល់ឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំផងដែរ ហើយបានសង្ឃឹមថាពួកគេនឹងគោរពដល់សាសនាខ្ញុំដែរ ។
គោរពដល់ឪពុកម្ដាយខ្ញុំ ឬមិនអើពើនឹងកង្វល់របស់ពួកគាត់ ?
ខ្ញុំបានពន្យល់ពីស្ថានភាពរបស់ខ្ញុំទៅពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាស៊ីស្ទើរ ។ ពួកគេបានមានគំនិតមួយ—ពួកគេអាចមកនិយាយជាមួយឪពុកម្ដាយខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យពួកគាត់មានអារម្មណ៍ប្រសើរជាងអំពីសាសនានេះ ។ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេថា ខ្ញុំខ្លាចថាឪពុកម្ដាយខ្ញុំមិនចង់និយាយនឹងពួកគេទេ ។ បន្ទាប់មក ស៊ីស្ទើរម្នាក់បានផ្ដល់យោបល់ថាយើងធ្វើការតមអាហារជាមួយគ្នា ។
ពេលខ្ញុំមិនបានញ៉ាំអាហារពេលព្រឹក ម្តាយខ្ញុំព្រួយបារម្ភ ។ គាត់បានសួរថា « ហេតុអ្វីកូនមិនញ៉ាំ ? » ខ្ញុំបានពន្យល់ថា ខ្ញុំកំពុងតមអាហារ ហើយវាបានធ្វើឲ្យគាត់កាន់តែខ្វល់ខ្វាយថែមទៀត ។
« ដំបូងកូនទៅសាសនាដែលគ្មាននរណាស្គាល់ ហើយឥឡូវកូនអត់ញ៉ាំអាហារ ។ ម៉ាក់ព្រួយបារម្ភណាស់ ។ ម៉ាក់តក់ស្លុត ! ម៉ាក់នឹងទូរសព្ទទៅពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាទាំងនោះ » ។
គាត់ពិតជាបានទូរសព្ទទៅពួកស៊ីស្ទើរ ហើយមិនដឹងជាយ៉ាងណាពួកគេត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យមកផ្ទះយើងសម្រាប់អាហារពេលល្ងាច !
យើងមានពេលដ៏អស្ចារ្យមួយ ។ ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបានបង្រៀនឪពុកម្ដាយខ្ញុំនូវទំនុកតម្កើង « ខ្ញុំជាកូនរបស់ព្រះ » ( ទំនុកតម្កើង លេខ ១៨៨ ) ហើយយើងបានច្រៀងវាជាមួយគ្នា ។ ឪពុកខ្ញុំចូលចិត្តណាស់ ។ បន្ទាប់អាហារពេលល្ងាចជាមួយពួកស៊ីស្ទើរហើយ ទាំងឪពុក និងម្ដាយខ្ញុំ ពុំមាននរណាព្រួយបារម្ភពីខ្ញុំទៅព្រះវិហារទៀតឡើយ ។ ហើយខ្ញុំបានមារម្មណ៍ថា ខ្ញុំអាចគោរពដល់ពួកគាត់ដោយការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ដោយសារវាពិតជាបញ្ចូលនូវអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគាត់បានបង្រៀនខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានគិតថា ប្រសិនបើខ្ញុំស្រឡាញ់ពួកគាត់គ្រប់គ្រាន់ ហើយប្រព្រឹត្តិចំពោះពួកគាត់ដោយសប្បុរសគ្រប់គ្រាន់ នោះនៅទីបំផុតពួកគាត់នឹងយល់ ។ វាត្រូវការពេល ៣៥ ឆ្នាំបន្ទាប់ពីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែម្ដាយខ្ញុំទើបតែបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយបានទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធកាលពីពីរបីឆ្នាំមុននេះប៉ុណ្ណោះ !
ការដឹងថាខ្ញុំជាបុត្ររបស់ព្រះ បានជះឥទ្ធិពលលើការសម្រេចចិត្តជាច្រើននៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំក៏ដឹងដែរថា កាលដែលយើងធ្វើតាមព្រះវិញ្ញាណ ហើយធ្វើនូវអ្វីដែលព្រះវរបិតាសួគ៌សុំពីយើង សូម្បីតែនៅពេលវាហាក់ដូចជាពិបាកក្ដី ទ្រង់នឹងប្រទានពរដល់យើង ។ នោះតែងតែជាជម្រើសដ៏ល្អបំផុត ។