Kerkklokken en een gemiste kans

Afbeelding

klokkentoren

Op onze voorbereidingsdag bezocht ik met mijn zendingscollega een kathedraal in de Italiaanse stad Parma. Terwijl ik genoot van de prachtige schilderijen, zag ik een monnik die zat te lezen. Ik kreeg de ingeving om met hem over het Boek van Mormon te praten, maar ik was bang.

Hoe zou een katholieke monnik reageren op zendingswerk in een kathedraal? De ingeving kwam opnieuw en ik gaf er weer geen gehoor aan.

Een paar weken later zeiden de andere twee zendelingen in ons appartement dat ze op straat met een monnik, Giuseppe, hadden gesproken. Nadat ze hem les hadden gegeven, had hij een exemplaar van het Boek van Mormon aangenomen.

Toen de zendelingen een week later weer met Giuseppe spraken, had hij al veel van het Boek van Mormon gelezen. Hij was er erg enthousiast over.

Voordat de zendelingen weer met Giuseppe spraken, werd mijn collega overgeplaatst, en werd ik de collega van de twee andere zendelingen. Toen we naar de kathedraal gingen om Giuseppe les te geven, was ik niet verbaasd dat hij de monnik was van wie ik het gevoel had gehad dat ik hem moest aanspreken.

Giuseppe vertelde ons dat hij het boek Alma aan het lezen was, die hij met de apostel Paulus vergeleek. We besloten hem de tweede les te geven, die eindigde met een uitnodiging tot de doop. Aan het eind van onze les, vlak voordat we Giuseppe konden uitnodigen om het voorbeeld van Jezus Christus te volgen door zich te laten dopen, begonnen de klokken van de kathedraal te luiden, waar we van opschrokken.

Giuseppe had niet op de tijd gelet en zei dat hij zich bij de andere monniken moest voegen voor de middaggebeden. Toen verontschuldigde hij zich en zei dat hij in de toekomst niet beschikbaar zou zijn omdat hij in monastieke retraite ging. Daarna zou hij tot priester worden gewijd.

Het verbaasde ons hoe snel dat belangrijke moment ineens vervloog. Als ik naar mijn eerdere ingeving had gehandeld, zouden we meer tijd hebben gehad om Giuseppe te onderwijzen en had hij de tijd gehad om het Boek van Mormon uit te lezen. Voor zover ik weet, hebben de zendelingen hem nooit meer gesproken.

Sinds die ervaring herinnert het geluid van kerkklokken me eraan hoe waardevol en kort onze tijd is. Telkens als ik gedurende de rest van mijn zending kerkklokken hoorde luiden, motiveerde me dat om met mensen over het evangelie te spreken. Ik probeer nu nog steeds gehoor te geven aan de ingevingen van de Geest.