ฉันต้องรับใช้เธอ

ภาพ

หญิงคนหนึ่งส่งอาหารที่บ้าน

ภาพประกอบโดย ดิลลีน มาร์ช

เมื่อฉันตั้งครรภ์ลูกคนเล็ก มาร์กาเร็ต แบล็คเบิร์นรับใช้ในฐานะประธานสมาคมสงเคราะห์วอร์ดของเรา เรารู้จักกันจากช่วงเวลาสั้นๆ ที่เราใช้ร่วมกันระหว่างการประชุมที่โบสถ์

หลังจากฉันคลอดลูก พวกผู้หญิงพากันนําอาหารมาให้ในสัปดาห์แรก รวมทั้งมาร์กาเร็ตที่อายุมากขึ้นและอ่อนเปลี้ยลง ฉันซาบซึ้งเพราะฉันไม่มีแรงหรือความอยากจะวางแผนการกินอาหาร การทําอาหาร หรือการซื้อเครื่องปรุง รวมทั้งเรื่องอื่นๆ—นอกจากสามเรื่องนี้ด้วย

หลังจากสัปดาห์แรก มาร์กาเร็ตนําอาหารมาให้ฉันเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นอาหารทําเองที่บ้านหรือเป็นอาหารที่เหลือจากกิจกรรมวอร์ด นั่นไม่สําคัญสําหรับฉันเลย ราวกับเธอรู้ว่าสิ่งที่ฉันต้องการมากกว่าใครสักคนที่จะอุ้มลูกน้อยหรือทําความสะอาดบ้าน ฉันต้องการพรของการไม่ต้องนึกถึงสิ่งที่รับประทานในมื้อต่อไป

ไม่นานหลังจากนั้น มาร์กาเร็ตได้รับการปลดจากการเรียกของเธอเพราะสุขภาพที่ย่ำแย่ ตอนนั้นฉันไม่รู้ แต่แพทย์วินิจฉัยว่าเธอเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย

ทันทีที่ฉันทราบเรื่องผลการตรวจวินิจฉัยของเธอ ฉันรู้ว่าต้องทําอะไร ฉันต้องรับใช้เธอ—ไม่ใช่เพราะฉันเป็นหนี้เธอหรือต้องตอบแทนความเมตตาของเธอ แต่เพราะเธอรับใช้ฉัน ฉันจึงรักเธอมากขึ้น

มาร์กาเร็ตสอนฉันว่าเราเชื่อมโยงกันอย่างแท้จริงผ่านการรับใช้ เมื่อฉันนึกถึงผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมคนนี้ ใจฉันเจ็บปวดเมื่อนึกภาพเธอกําลังเข็นเครื่องดูดฝุ่นหรือกวาดพื้นครัวของเธอ ฉันจึงเริ่มไปเยี่ยมเธอ และทําความสะอาดบ้านของเธอทุกสัปดาห์

วันหนึ่งขณะขับรถกลับบ้าน ฉันรู้สึกท่วมท้นด้วยความซาบซึ้งที่พระบิดาบนสวรรค์ทรงจัดเตรียมโอกาสที่เปี่ยมด้วยจิตกุศลเหล่านี้ ถ้ามาร์กาเร็ตไม่รับใช้ฉันอย่างขยันหมั่นเพียร ฉันคงไม่สบายใจที่จะไปเยี่ยมบ้านเธอเป็นประจํา ฉันมาเพื่อเก็บเกี่ยวช่วงเวลานั้นกับเธอ! พระผู้เป็นเจ้าทรงทราบว่าการส่งเธอมาหาฉันในเวลาที่ต้องการ จะปูทางให้ฉันรับใช้เธอในเวลาที่เธอต้องการ

ฉันน้ำตาคลอขณะตระหนักว่าการดลใจและโอกาสในการรับใช้เหล่านี้ได้เชื่อมโยงเราตลอดกาลมากเพียงใด