„4–10 marca. Ew. Mateusza 8–9, Ew. Marka 2–5: ‘Wiara twoja uzdrowiła cię’”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej. Nowy Testament, 2019 (2019)
„4–10 marca. Ew. Mateusza 8–9, Ew. Marka 2–5”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej, 2019
4–10 marca
Ew. Mateusza 8–9, Ew. Marka 2–5
„Wiara twoja uzdrowiła cię”
Twoje przygotowanie do nauczania rozpoczyna się od przestudiowania w duchu modlitwy rozdziałów Ew. Mateusza 8–9 i Ew. Marka 2–5. Podręcznik Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną może wzbogacić twoje studiowanie i podsunąć dodatkowe pomysły na nauczanie.
Zapisz swoje odczucia
Zachęć do wymiany myśli
Możesz przynieść kilka ilustracji przedstawiających wydarzenia z Ew. Mateusza 8–9 i Ew. Marka 2–5 (zob. Album: Ewangelia w malarstwie, nr 40, 41, stronę internetową LDS.org) lub wypisać te wydarzenia na tablicy. Poproś członków klasy, aby powiedzieli, co wiedzą, o każdym z tych cudów. Jakie przesłania odnajdują w tych cudach?
Nauczaj doktryny
Ew. Mateusza 8–9, Ew. Marka 2, 5
Cuda dzieją się według woli Boga oraz naszej wiary w Jezusa Chrystusa.
-
Członkowie klasy mogli mieć głębokie przemyślenia w trakcie osobistego studiowania cudów opisanych w tych rozdziałach (zob. listę uzdrowień w zarysie lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną). Możesz poprosić członków klasy, aby opowiedzieli o tych przemyśleniach innej osobie lub całej klasie.
-
Aby pomóc członkom klasy zrozumieć związek pomiędzy wiarą a cudami, możesz przeczytać o kilku cudownych uzdrowieniach w Ew. Mateusza 8–9 i Ew. Marka 2, 5, zwracając uwagę na wiarę osób, które zostały uzdrowione lub wiarę innych ludzi. (Jeśli nie masz czasu na omówienie wszystkich cudów, zapytaj uczniów, które z nich mają dla nich największe znaczenie). Przykładowe fragmenty, które mogą być pomocne w dyskusji: Mormon 9:15–21, Eter 12:12–16, Moroni 7:27–37 i Nauki i Przymierza 35:8. Czego uczą nas o wierze i cudach uzdrowienia dokonane przez Zbawiciela oraz te fragmenty? Zob. także Bible Dictionary, „Miracles”.
-
W twojej klasie mogą być osoby, które mają wiarę i oczekują na cud, ale nie otrzymują go w sposób, którego się spodziewają. Czego w tej kwestii uczą nas pisma święte i przywódcy Kościoła? W artykule „Accepting the Lord’s Will and Timing” Starszy David A. Bednar opowiedział o tym, w jaki sposób doradził parze małżeńskiej, która oczekiwała na cud (Ensign, sierpień 2016, str. 31–35, zob. także II List do Koryntian 12:7–10, NiP 42:43–52). Czy członkowie klasy zauważyli błogosławieństwa, które otrzymali w swoim życiu lub których doświadczyły inne osoby, gdy oczekiwany cud nie nastąpił?
-
Podczas czytania o cudach w Ew. Mateusza 8–9 i Ew. Marka 2, 5, niektóre osoby mogą się zastanawiać, czy podobne zdarzenia mogą mieć miejsce dzisiaj. Moroni stwierdził, że w naszych czasach „będą mówić, że cuda ustały”. Obiecał jednak, że Bóg nadal będzie Bogiem cudów, gdyż jest „niezmienny” (Mormon 8:26, 9:18–21, zob. także Moroni 7:27–29). W jaki sposób możesz pomóc członkom klasy zwiększyć ich wiarę w moc Boga, by mogła błogosławić ich życie? Możesz poprosić, aby opowiedzieli o cudach, których byli świadkami. Możesz również opowiedzieć o cudach z historii Kościoła (zob. „Dodatkowe materiały”).
Ufność w Pana — Liz Lemon Swindle
Ew. Mateusza 8:23–27, Ew. Marka 4:35–41
Jezus Chrystus ma moc, by przynieść pokój wśród życiowych burz.
-
Być może wiesz o wyzwaniach, przed którymi stają w życiu członkowie klasy. Ponieważ wszyscy przechodzimy przez próby, przejrzenie historii w Ew. Marka 4:35–41 może wzmocnić wiarę członków klasy w to, że Zbawiciel może przynieść im pokój. Wręcz wszystkim po kartce i poproś, aby na jednej stronie zapisali próbę, przez którą przeszli. Na drugiej stronie niech zapiszą fragment z Ew. Marka 4:35–41, który stanowi dla nich inspirację, by w chwilach prób zwracać się do Zbawiciela. Zachęć członków klasy, aby powiedzieli o tym, co napisali, jeśli nie czują się tym skrępowani.
-
Hymn „Panie, w krąg burza szaleje”, Hymny, nr 50, opiera się na historii opisanej w Ew. Mateusza 8:23–27 i Ew. Marka 4:35–41. W słowach tego hymnu członkowie klasy mogą odnaleźć wyrażenia z pism świętych. Możesz też pokazać ilustrację przedstawiającą tę scenę (zob. Album: Ewangelia w malarstwie, nr 40) i omówić, który moment przedstawił artysta. Jakie są inne sposoby, dzięki którym możesz pomóc członkom klasy zrozumieć znaczenie i moc tego cudu?
Ratowanie zagubionych osób wymaga naszych wspólnych wysiłków.
-
Opis tego cudu uczy nas wartości wspólnej, skoordynowanej pracy, dzięki której pomagamy Zbawicielowi uratować osoby mające problemy natury duchowej lub materialnej. Przemówienie Starszego Chi Hong (Sama) Wonga „Ratowanie w jedności” (Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 14–16) może pomóc w dyskusji o tej prawdzie. Możesz poprosić członka klasy, aby przygotował się do omówienia tego fragmentu z pism świętych oraz przedstawienia nauk Starszego Wonga. Czego możemy nauczyć się z Ew. Marka 2:1–12 o wartości wspólnej pracy w ratowaniu osób w potrzebie? (zob. także Ew. Marka 3:24–25).
Zachęć do nauki w domu
Aby zachęcić członków klasy do przeczytania w przyszłym tygodniu Ew. Mateusza 10–12, Ew. Marka 2 i Ew. Łukasza 7, 11, powiedz im, że w tych rozdziałach znajdą radę, która pomoże im wypełniać powołania i obowiązki w Kościele.
Dodatkowe materiały
Prorok Józef Smith uzdrawiał chorych.
W lipcu 1839 roku wielu świętych, którzy zostali wypędzeni z Missouri, mieszkało w wozach, namiotach lub pod gołym niebem w okolicy Commerce w stanie Illinois. Wielu z nich było bardzo chorych, a Józef i Emma byli wyczerpani niesieniem pomocy. Wilford Woodruff opisał to, co stało się 22 lipca, tymi słowami: „To był dzień mocy Boga. Po obu stronach rzeki [Missisipi] było wielu chorych świętych, a Józef szedł pośród nich, brał ich za ręce i donośnym głosem nakazywał im, w imię Jezusa Chrystusa, aby powstali ze swych łóżek i zostali uzdrowieni, a oni zeskakiwali z łóżek uzdrowieni mocą Boga […]. Był to prawdziwy czas radości” (Wilford Woodruff, dziennik, 22 lipca 1839, Biblioteka Historii Kościoła).
Starszy Franklin D. Richards uciszył burzę.
Starszy LeGrand Richards, członek Kworum Dwunastu Apostołów, opowiedział o doświadczeniu jego dziadka, Starszego Franklina D. Richardsa, który w 1848 roku przewodził grupie brytyjskich świętych, przeprawiających się przez Atlantyk do Stanów Zjednoczonych: „Statek, na którym płynął [Starszy Richards], był w tak wielkim niebezpieczeństwie [z powodu silnego sztormu], że kapitan przyszedł do niego i błagał go, aby interweniował u Pana w sprawie statku i jego pasażerów. Dziadek, pamiętając o otrzymanej obietnicy, że będzie mógł panować nad żywiołami, wyszedł na pokład, wzniósł ręce ku niebu, zgromił morze i fale, i natychmiast zapanował spokój” (w: Conference Report, kwiecień 1941, str. 84).
Doskonalenie nauczania
Często składaj świadectwo. Twoje proste, szczere świadectwo o duchowych prawdach może mieć silny wpływ na tych, których nauczasz. Twoje świadectwo nie musi być kwieciste ani długie. Możesz na przykład złożyć proste świadectwo o cudzie znajomości ewangelii w twoim życiu.