ของประทานอันล้ำค่าของประจักษ์พยาน

เรากลายเป็นครอบครัวใหญ่ที่แผ่ขยายไปในโลกกว้างใบนี้ เราพูดคนละภาษา เราดำเนินชีวิตภายใต้สภาวการณ์หลากหลาย แต่ในใจเราแต่ละคนมีประจักษ์พยานเหมือนกัน ท่านและข้าพเจ้าต่างรู้ว่าพระผู้เป็นเจ้าทรงพระชนม์และทรงกุมหางเสือของงานอันศักดิ์สิทธิ์นี้ของพระองค์ เรารู้ว่าพระเยซูทรงเป็นพระผู้ไถ่ของเราผู้ทรงเป็นประมุขของศาสนจักรนี้ซึ่งมีพระนามของพระองค์ เรารู้ว่าโจเซฟ สมิธเคยเป็นและยังคงเป็นศาสดาพยากรณ์ผู้ยืนเป็นหัวหน้าของสมัยการประทานความสมบูรณ์แห่งเวลานี้ เรารู้ว่าฐานะปุโรหิตได้รับการฟื้นฟูบนศีรษะท่านและมาถึงเราในสมัยนี้ในสายอำนาจที่ไม่ขาดตอน เรารู้ว่าพระคัมภีร์มอรมอนเป็นพยานหลักฐานแท้จริงของการดำรงอยู่จริงและความเป็นพระเจ้าของพระเจ้าพระเยซูคริสต์²

สิ่งนี้ซึ่งเราเรียกว่าประจักษ์พยานเป็นพลังยิ่งใหญ่ของศาสนจักร เป็นบ่อเกิดของศรัทธาและความแข็งขัน … มีจริงและทรงพลังเท่ากับพลังอื่นๆ บนแผ่นดินโลก พระเจ้าทรงพรรณนาถึงพลังนี้เมื่อตรัสกับนิโคเดมัสว่า “ลมจะพัดไปที่ไหนก็พัดไปที่นั่น และท่านได้ยินเสียงลมนั้นแต่ไม่รู้ว่าลมมาจากไหนและไปที่ไหน คนที่เกิดจากพระวิญญาณก็เป็นอย่างนั้นทุกคน” (ยอห์น 3:8) สิ่งนี้ซึ่งเราเรียกว่าประจักษ์พยานให้คำจำกัดความได้ยาก แต่ผลของสิ่งนี้ประจักษ์ชัดเจน นั่นคือพระวิญญาณศักดิ์สิทธิ์กำลังเป็นพยานผ่านเรา³

ประจักษ์พยานส่วนตัวเป็นปัจจัยที่เปลี่ยนการดำเนินชีวิตของผู้คนเมื่อพวกเขาเข้ามาในศาสนจักร เป็นส่วนประกอบที่จูงใจสมาชิกให้ละทิ้งทั้งหมดในการรับใช้พระเจ้า เป็นเสียงกระตุ้นเบาๆ ที่ผลักดันคนเหล่านั้นผู้ดำเนินชีวิตในศรัทธาไปจนถึงวันเวลาสุดท้ายของชีวิตพวกเขาโดยไม่หยุดชะงัก

เป็นสิ่งลี้ลับและน่าพิศวง เป็นของประทานจากพระผู้เป็นเจ้ามอบให้มนุษย์ ประจักษ์พยานส่วนตัวสำคัญกว่าความมั่งคั่งหรือความยากจนเมื่อคนๆ หนึ่งได้รับเรียกให้รับใช้ ประจักษ์พยานนี้ที่มีอยู่ในใจผู้คนของเราจูงใจพวกเขาให้ปฏิบัติหน้าที่ ประจักษ์พยานนี้มีอยู่ในคนอายุน้อยและคนอายุมาก มีอยู่ในนักเรียนเซมินารี ในผู้สอนศาสนา ในอธิการและประธานสเตค ในประธานคณะเผยแผ่ ในพี่น้องสตรีสมาคมสงเคราะห์ และในเจ้าหน้าที่ชั้นผู้ใหญ่ทุกท่าน เราได้ยินประจักษ์พยานนี้จากคนที่ไม่ได้ดำรงตำแหน่งใดๆ นอกเหนือจากการเป็นสมาชิก ประจักษ์พยานเป็นเนื้อแท้ของงานนี้ เป็นสิ่งที่กำลังทำให้งานของพระเจ้าก้าวหน้าไปทั่วโลก ผลักดันให้กระทำ เรียกร้องให้เราทำสิ่งที่เราได้รับการขอให้ทำ มาพร้อมกับความเชื่อมั่นว่าชีวิตมีจุดประสงค์ บางสิ่งมีความสำคัญยิ่งกว่าสิ่งอื่น เราอยู่ระหว่างการเดินทางนิรันดร์ และเราสามารถตอบพระผู้เป็นเจ้าได้ …

ส่วนประกอบนี้ที่เปราะบางและอ่อนแรงในตอนแรกจะนำผู้สนใจทุกคนไปสู่การเปลี่ยนใจเลื่อมใส ผลักดันผู้เปลี่ยนใจเลื่อมใสทุกคนให้ไปสู่ความมั่นคงในศรัทธา …

ไม่ว่าจะจัดตั้งศาสนจักรที่ใด ผู้คนรู้สึกถึงพลังอำนาจของศาสนจักรได้ เรายืนด้วยเท้าของเราและกล่าวว่าเรารู้ … ความจริงอันเรียบง่ายคือเรารู้ แน่นอน ว่าพระผู้เป็นเจ้าทรงพระชนม์ พระเยซู ทรงเป็น พระคริสต์ และนี่เป็นอุดมการณ์และอาณาจักรของพระองค์ ถ้อยคำนั้นเรียบง่าย คำพูดมาจากใจ ไม่ว่าจะจัดตั้งศาสนจักรที่ใด ไม่ว่าจะมีผู้สอนศาสนาสอนพระกิตติคุณที่ใด ไม่ว่าจะมีสมาชิกแบ่งปันความเชื่อของพวกเขาที่ใด ประจักษ์พยานบังเกิดผล

ประจักษ์พยานเป็นสิ่งที่ไม่สามารถหักล้างได้ ฝ่ายตรงข้ามอาจอ้างพระคัมภีร์และแย้งหลักคำสอนไม่รู้จักจบสิ้น พวกเขาฉลาดและโน้มน้าวเก่ง แต่เมื่อคนหนึ่งพูดว่า “ฉันรู้” จะไม่มีการโต้แย้งอีกต่อไป อาจมีบ้างที่ไม่ยอมรับ แต่ใครเลยจะสามารถหักล้างหรือปฏิเสธเสียงแผ่วเบาจากจิตวิญญาณภายในที่กำลังพูดด้วยความเชื่อมั่นได้⁴

ทัศนะใหม่เกี่ยวกับชีวิต

ข้าพเจ้าเคยฟังประสบการณ์ของวิศวกรคนหนึ่งที่เพิ่งเข้าร่วมศาสนจักร ผู้สอนศาสนาแวะมาที่บ้านของเขาและภรรยาเขาเชิญผู้สอนศาสนาเข้าบ้าน เธอตอบรับข่าวสารของพวกเขาอย่างกระตือรือร้น ส่วนเขารู้สึกว่าตนกำลังถูกบังคับ ค่ำวันหนึ่งเธอบอกว่าเธอต้องการรับบัพติศมา เขาโมโหขึ้นมาทันที เธอไม่รู้หรือว่านี่จะหมายถึงอะไร นี่จะหมายถึงเวลา นี่จะหมายถึงการจ่ายส่วนสิบ นี่จะหมายถึงการยอมทิ้งเพื่อน นี่จะหมายถึงการไม่สูบบุหรี่อีก เขารีบสวมเสื้อนอก ปิดประตูดังปัง และเดินออกไปในคืนนั้น เขาเดินไปตามท้องถนน ก่นด่าภรรยา ก่นด่าผู้สอนศาสนา ก่นด่าตัวเองที่ยอมให้พวกเขาสอน พอเหนื่อยมากขึ้นความโกรธก็คลายลง และวิญญาณของการสวดอ้อนวอนเข้ามาในใจเขา เขาสวดอ้อนวอนขณะเดิน เขาวิงวอนพระผู้เป็นเจ้าขอคำตอบสำหรับคำถามของเขา จากนั้นความรู้สึกชัดเจนและไม่คลุมเครือจึงเกิดขึ้นประหนึ่งเสียงนั้นพูดเป็นคำว่า “นั่นจริง”

“นั่นจริง” เขาพูดกับตนเองครั้งแล้วครั้งเล่า “นั่นจริง” สันติสุขเข้ามาในใจเขา ขณะเดินกลับบ้าน ข้อจำกัด ข้อเรียกร้อง และข้อกำหนดที่ทำให้เขาโกรธจัดเริ่มเห็นเป็นโอกาส เมื่อเขาเปิดประตู เขาพบภรรยากำลังคุกเข่าสวดอ้อนวอน

… เขาเล่าเรื่องนี้ต่อหน้าผู้เข้าร่วมประชุม เขาพูดถึงความยินดีที่เข้ามาในชีวิตพวกเขา ส่วนสิบไม่ใช่ปัญหา การแบ่งทรัพย์สินเงินทองของพวกเขาถวายแด่พระผู้เป็นเจ้าผู้ประทานทุกอย่างให้พวกเขาดูเหมือนจะไม่มากพอ เวลาสำหรับการรับใช้ไม่ใช่ปัญหา เรื่องนี้เรียกร้องแค่จัดเวลาของสัปดาห์ให้รอบคอบสักหน่อย ความรับผิดชอบไม่ใช่ปัญหา ความรับผิดชอบทำให้เติบโตและมีทัศนะใหม่เกี่ยวกับชีวิต ต่อจากนั้นชายผู้มีปัญญาและการฝึกฝนคนนี้ วิศวกรคนนี้ที่รับมือกับข้อเท็จจริงของโลกที่เราอาศัยอยู่จนชิน ได้แสดงประจักษ์พยานอย่างจริงจังด้วยน้ำตาคลอหน่วยเกี่ยวกับปาฏิหาริย์ที่เข้ามาในชีวิตเขา⁷

ภาพ

ผู้ชายกำลังสวดอ้อนวอน

พยานนี้ ประจักษ์พยานนี้ มีค่าที่สุดในบรรดาของประทานทั้งหมดของพระผู้เป็นเจ้า สวรรค์มอบให้เมื่อมีความพยายามตามสมควร นี่เป็นโอกาส นี่เป็นความรับผิดชอบของชายหญิงทุกคนในศาสนจักรที่จะทำให้ตนเองเชื่อมั่นในความจริงของงานยุคสุดท้ายอันสำคัญยิ่งนี้และในผู้เป็นประมุข แม้พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงพระชนม์และพระเจ้าพระเยซูคริสต์

พระเยซูทรงชี้ทางให้ได้รับประจักษ์พยานเช่นนั้นเมื่อพระองค์ตรัสว่า “คำสอนของเราไม่ใช่ของเราเอง แต่เป็นของผู้ทรงใช้เรามา

“ถ้าใครตั้งใจประพฤติตามพระประสงค์ของพระองค์ คนนั้นก็จะรู้ว่าคำสอนนี้มาจากพระเจ้า หรือว่าเราพูดตามใจชอบเอง” (ยอห์น 7:16–17)

เราเพิ่มพูนในศรัทธาและความรู้เมื่อเรารับใช้ เมื่อเราศึกษา เมื่อเราสวดอ้อนวอน

เมื่อพระเยซูทรงเลี้ยงอาหารคน 5,000 คน พวกเขายอมรับและประหลาดใจกับปาฏิหาริย์ที่พระองค์ทรงทำ บางคนกลับมาอีกครั้ง กับคนเหล่านี้พระองค์ทรงสอนหลักคำสอนเรื่องความเป็นพระเจ้าของพระองค์ เรื่องพระองค์ทรงเป็นอาหารแห่งชีวิต พระองค์ทรงต่อว่าที่พวกเขาไม่สนใจหลักคำสอน มัวแต่สนองความหิวของร่างกายตน เมื่อได้ยินพระองค์และหลักคำสอนของพระองค์ บางคนพูดว่า “คำสอนเรื่องนี้ยากนัก ใครจะรับได้?” (ยอห์น 6:60) ใครจะเชื่อสิ่งที่ชายคนนี้กำลังสอน

“ตั้งแต่นั้นมาสาวกของพระองค์หลายคนท้อถอยไม่ติดตามพระองค์อีกต่อไป

“พระเยซูตรัสกับสิบสองคนนั้นว่า [ข้าพเจ้าคิดด้วยความรู้สึกท้อพอสมควร] พวกท่านก็จะจากเราไปด้วยหรือ?

“ซีโมนเปโตรทูลตอบพระองค์ว่า องค์พระผู้เป็นเจ้า พวกข้าพระองค์จะจากไปหาใครได้? พระองค์ทรงมีถ้อยคำแห่งชีวิตนิรันดร์

“และพวกข้าพระองค์ก็เชื่อและทราบแล้วว่าพระองค์ทรงเป็นองค์บริสุทธิ์ของพระเจ้า” (ยอห์น 6:66–69)

นี่เป็นคำถามสำคัญยิ่ง และคำตอบของคำถามนั้นซึ่งเราทุกคนต้องเผชิญ ถ้าไม่ไปหาพระองค์ “องค์พระผู้เป็นเจ้า พวกข้าพระองค์จะจากไปหาใครได้? พระองค์ทรงมีถ้อยคำแห่งชีวิตนิรันดร์ และพวกข้าพระองค์ก็เชื่อและทราบแล้วว่าพระองค์ทรงเป็นองค์บริสุทธิ์ของพระเจ้า”

ความเชื่อมั่นเช่นนี้ ความมั่นใจเงียบๆ เช่นนี้ถึงการดำรงอยู่จริงของพระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงพระชนม์ ถึงความเป็นพระเจ้าของพระบุตรที่รักของพระองค์ ถึงการฟื้นฟูงานของพระองค์ในเวลานี้ และถึงปรากฏการณ์อันน่าชื่นชมยินดีที่เกิดขึ้นหลังจากนี้กลายเป็นรากฐานศรัทธาของเราแต่ละคน ทั้งหมดนี้กลายเป็นประจักษ์พยานของเรา

… เมื่อไม่นานมานี้ข้าพเจ้าอยู่ในพอลไมรา นิวยอร์ก [ใกล้กับสถานที่ซึ่งโจเซฟ สมิธได้รับนิมิตแรก] จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบริเวณนั้นทำให้เราต้องพูดว่า “เหตุการณ์เหล่านั้นเกิดขึ้นหรือไม่เกิดขึ้น ต้องรู้ให้แน่ชัด จะคลุมเครือไม่ได้”

จากนั้นเสียงของศรัทธากระซิบว่า “ทั้งหมดเกิดขึ้น เกิดขึ้นตามที่ท่านพูดว่าเกิดขึ้น”

ใกล้ๆ กันคือเนินเขาคาโมราห์ บันทึกโบราณมาจากที่นั่นซึ่งได้รับการแปลเป็นพระคัมภีร์มอรมอน คนเราต้องยอมรับหรือไม่ก็ปฏิเสธต้นกำเนิดอันศักดิ์สิทธิ์ของพระคัมภีร์เล่มนี้ การพิจารณาเหตุการณ์ดังกล่าวอย่างมีวัตถุประสงค์พึงชักนำชายหญิงทุกคนที่อ่านด้วยศรัทธาให้กล่าวว่า “นี่เป็นความจริง”

และเป็นเช่นเดียวกันกับองค์ประกอบอื่นของสิ่งอัศจรรย์นี้ซึ่งเราเรียกว่าการฟื้นฟูพระกิตติคุณสมัยโบราณ ฐานะปุโรหิตสมัยโบราณ และศาสนจักรสมัยโบราณ

เวลานี้และเช่นที่เคยเป็นมา ประจักษ์พยานนี้เป็นการประกาศ เป็นการยืนยันความจริงตามที่เรารู้อย่างตรงไปตรงมา¹⁰

เปาโลกล่าวกับทิโมธีว่า “จงเอาใจใส่ทั้งตัวท่านและคำสอนของท่าน จงประพฤติสิ่งเหล่านี้อยู่เสมอ เพราะเมื่อทำอย่างนี้แล้ว ท่านจะสามารถช่วยทั้งตัวท่านและทุกคนที่ฟังท่านให้รอดได้” (1 ทิโมธี 4:16) คำแนะนำที่เปาโลให้แก่เด็กหนุ่มทิโมธีช่างยอดเยี่ยมยิ่งนัก

เขากล่าวต่อไปว่า “เพราะว่าพระเจ้าไม่ได้ประทานใจที่ขลาดกลัวแก่เรา แต่ประทานใจที่ประกอบด้วยฤทธานุภาพ ความรัก และการบังคับตนเองแก่เรา” (2 ทิโมธี 1:7) พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ประทานใจที่ขลาดกลัวแก่เรา แต่ประทานฤทธานุภาพ—ฤทธานุภาพของข่าวสาร และของความรัก—รักผู้คน รักสิ่งที่เรามีให้ และการบังคับตนเอง—หลักธรรมที่เรียบง่ายและเข้าใจง่ายของพระกิตติคุณที่ได้รับการฟื้นฟูของพระเยซูคริสต์

“เพราะฉะนั้นอย่าอับอายที่เป็นพยานขององค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา” (2 ทิโมธี 1:8) พี่น้องทั้งหลาย อย่าอับอายที่จะเป็นพยานถึงพระเจ้าของเรา … ต่อไปนี้เป็นหน้าที่อันสำคัญยิ่ง เป็นพระบัญชาที่ให้แก่เรา “เพราะว่าพระเจ้าไม่ได้ประทานใจที่ขลาดกลัวแก่เรา แต่ประทานใจที่ประกอบด้วยฤทธานุภาพ ความรัก และการบังคับตนเองแก่เรา เพราะฉะนั้นอย่าอับอายที่เป็นพยานขององค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา“¹¹

นี่คืองานศักดิ์สิทธิ์ของพระผู้เป็นเจ้า นี่คือศาสนจักรและอาณาจักรของพระองค์ นิมิตที่เกิดขึ้นในป่าศักดิ์สิทธิ์เป็นเช่นที่โจเซฟกล่าว ในใจข้าพเจ้าเข้าใจถ่องแท้ถึงความสำคัญของสิ่งที่เกิดขึ้นที่นั่น พระคัมภีร์มอรมอนเป็นความจริง พระคัมภีร์มอรมอนเป็นพยานถึงพระเจ้าพระเยซูคริสต์ ฐานะปุโรหิตของพระองค์ได้รับการฟื้นฟูและอยู่ในบรรดาพวกเรา เราใช้กุญแจของฐานะปุโรหิตนั้น ซึ่งมาจากสัตภาวะบนสวรรค์ เพื่อเป็นพรนิรันดร์แก่เรา นั่นคือประจักษ์พยานของเรา—ของท่านและของข้าพเจ้า—ประจักษ์พยานที่เราต้องดำเนินตามและที่เราต้องแบ่งปันกับผู้อื่น ข้าพเจ้าฝากประจักษ์พยานนี้ พรของข้าพเจ้า และความรักที่มีต่อทุกท่าน และข้าพเจ้าขอเชื้อเชิญให้เป็นส่วนหนึ่งของปาฏิหาริย์อันยิ่งใหญ่ของยุคสุดท้ายนี้ต่อไปซึ่งก็คือศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้าย¹²

• ประจักษ์พยานส่วนตัวของท่านเอื้อต่อความเข้มแข็งของศาสนจักรในด้านใด (ดู หัวข้อ 1)

• ประธานฮิงค์ลีย์เน้นว่าประจักษ์พยานประคับประคองเราและ “ผลักดัน [เรา] ให้กระทำ” (หัวข้อ 2) ประจักษ์พยานของท่านประคับประคองท่านอย่างไร ประจักษ์พยานของท่านมีอิทธิพลต่อการกระทำของท่านอย่างไร ท่านจะประยุกต์ใช้เรื่องต่างๆ ในหัวข้อ 2 กับตัวท่านเองอย่างไร

• เราเรียนรู้อะไรได้บ้างจากคำสอนของประธานฮิงค์ลีย์เกี่ยวกับการได้รับประจักษ์พยาน (ดู หัวข้อ 3) ประสบการณ์อะไรช่วยให้ท่านมีประจักษ์พยาน เราจะทำอะไรได้บ้างเพื่อเสริมสร้างประจักษ์พยานของเรา

• ท่านคิดว่าเหตุใดประจักษ์พยานของเราจึงเข้มแข็งขึ้นเมื่อเราแบ่งปัน ท่านเอาชนะความรู้สึกกลัวเรื่องการแสดงประจักษ์พยานอย่างไร ท่านได้รับพรอย่างไรจากประจักษ์พยานของผู้อื่น (ดู หัวข้อ 4)

1 โครินธ์ 12:3; 1 เปโตร 3:15; แอลมา 5:43–46; 32:26–30; โมโรไน 10:3–5; คพ. 8:2–3; 80:3–5

“เมื่อท่านรู้จักและเข้าใจแต่ละคน ท่านจะเตรียมสอนบทเรียนที่เหมาะสมกับสถานการณ์ของแต่ละคนได้ดีขึ้น ความเข้าใจนี้จะช่วยให้ท่านพบวิธีที่จะช่วยให้แต่ละบุคคลมีส่วนร่วมในการสนทนาและกิจกรรมการเรียนรู้อื่น” (ไม่มีการเรียกใดยิ่งใหญ่กว่าการสอน [1999], 34)