Διδασκαλία του Ευαγγελίου

Σας ενθαρρύνω ενθέρμως να χρησιμοποιείτε τις γραφές στη διδασκαλία σας και να κάνετε όλα που μπορείτε για να βοηθήσετε τους μαθητές να τις χρησιμοποιούν και να είναι άνετοι με αυτές. Θα μου άρεσε οι νέοι μας να έχουν εμπιστοσύνη στις γραφές και θα μου άρεσε να ερμηνεύσετε αυτή τη φράση με δύο τρόπους.

Πρώτα, θέλουμε οι μαθητές να έχουν εμπιστοσύνη στη δύναμη και στις αλήθειες των γραφών, να έχουν εμπιστοσύνη ότι ο Επουράνιος Πατέρας τους πράγματι μιλά σε αυτούς μέσω των γραφών και να έχουν εμπιστοσύνη ότι μπορούν να βασιστούν στις γραφές και να βρουν απαντήσεις στα προβλήματα και στις προσευχές τους. Αυτό είναι ένα είδος εμπιστοσύνης που θα ήλπιζα να δώσετε στους μαθητές σας και μπορείτε να τους το δώσετε αν τους δείξετε καθημερινώς, κάθε ώρα, ότι εμπιστεύεστε τις γραφές, έτσι απλώς. Δείξτε τους ότι εσείς οι ίδιοι έχετε εμπιστοσύνη ότι οι γραφές κρατούν τις απαντήσεις σε πολλά –πράγματι στα περισσότερα– προβλήματα της ζωής. Έτσι, όταν διδάσκετε, διδάξτε από τις γραφές.

[Η δεύτερη] σημασία που συνεπάγεται η φράση «εμπιστοσύνη στις γραφές» είναι να διδάσκετε στους μαθητές τις κύριες γραφές τόσο διεξοδικά ώστε να μπορέσουν να κινούνται μέσω αυτών με εμπιστοσύνη, μαθαίνοντας τις βασικές γραφές και ομιλίες και τα μηνύματα που περιέχονται σε αυτές. Θα ήλπιζα κανένας από τους μαθητές σας να μην φύγει από την τάξη με φόβο, ενοχλημένος ή ντροπιασμένος, ώστε να μη μπορούν να βρουν τη βοήθεια που χρειάζονται επειδή δεν γνωρίζουν τις γραφές αρκετά καλά ώστε να μη εντοπίζουν τα κατάλληλα εδάφια. Δώστε σε αυτούς τους νέους αρκετή εμπειρία με την Αγία Γραφή, το Βιβλίο του Μόρμον, το Διδαχή και Διαθήκες και το Πολύτιμο Μαργαριτάρι, ώστε να έχουν και τα δύο είδη εμπιστοσύνης που έχω μόλις αναφέρει.

Συχνά έχω σκεφτεί ότι οι νέοι μας άνθρωποι της Εκκλησίας θα ήταν πολύ όμοιοι με τους άλλους νέους ανθρώπους εκτός Εκκλησίας αν δεν αποκτήσουν κάποια άρτια γνώση και ευχέρεια στις βασικές γραφές. Όλοι σας θυμάστε τα εδάφια που ο Προφήτης Τζόζεφ έγραψε από περιορισμό του στη φυλακή του Λίμπερτυ. Μεταξύ αυτών έγραψε: «Γιατί υπάρχουν ακόμη πολλοί επάνω στη γη μέσα σε όλες τις αιρέσεις, τα κόμματα, και τις θρησκείες, που έχουν τυφλωθεί από την πολυμήχανη πανουργία των ανθρώπων, με την οποία καιροφυλακτούν για να εξαπατήσουν, και οι οποίοι έχουν κρατηθεί μακριά από την αλήθεια γιατί δεν ξέρουν που να τη βρουν» (Δ&Δ 123:12, η πλάγια γραφή προστέθηκε).

Έχουμε μεγάλη ευθύνη ως [διδάσκαλοι] στην Εκκλησία για να διασφαλίσουμε ότι τα μέλη μας, οι νέοι μας, δεν θα πέσουν στην άτυχη κατηγορία του να είναι τυφλοί, του να είναι καλοί, έξοχοι, άξιοι νέοι άνδρες και γυναίκες οι οποίοι κρατούνται από τις αλήθειες των γραφών, επειδή δεν ξέρουν πού να βρουν αυτές τις αλήθειες και επειδή δεν κατέχουν την εμπιστοσύνη [χρησιμοποιώντας] τις βασικές γραφές³.

Προετοιμαστείτε και ζήστε σαν να έχετε το Πνεύμα του Κυρίου στη διδασκαλία σας. Υπάρχουν τόσα πολλά στον κόσμο που καταστρέφουν το αίσθημα του Πνεύματος και τόσα πολλά που θα μας αποτρέψουν από το να έχουμε το Πνεύμα μαζί μας. Πρέπει να κάνουμε όλα όσα μπορούμε για αυτούς τους νέους οι οποίοι επιτίθενται και περιτριγυρίζονται από την κοσμικότητα γύρω τους. Χρειάζεται να κάνουμε οτιδήποτε δυνατόν ώστε να αισθανθούν τη γλυκιά, καθησυχαστική παρουσία του Πνεύματος του Κυρίου…

Σε μια από τις πιο βασικές αποκαλύψεις αυτής της θεϊκής νομής, ο Κύριος είπε: «Και το Πνεύμα θα σας δοθεί με την προσευχή τής πίστης. Και αν δε λάβετε το Πνεύμα να μη διδάσκετε» (Δ&Δ 42:14).

Παίρνω αυτό το εδάφιο για να εννοήσω όχι μόνο ότι δεν πρέπεινα διδάσκουμε χωρίς το Πνεύμα, αλλά επίσης πράγματι δεν μπορούμε να διδάξουμε χωρίς αυτό. Η μάθηση πνευματικών πραγμάτων απλώς δεν μπορεί να λάβει χώρα χωρίς την καθοδηγητική και επιβεβαιωτική παρουσία του Πνεύματος του Κυρίου. Ο Τζόζεφ Σμιθ φαίνεται ότι συμφωνεί: «Όλοι πρέπει να διδάσκουν το Ευαγγέλιο, με τη δύναμη και επιρροή του Αγίου Πνεύματος, και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να διακηρύξει το Ευαγγέλιο χωρίς το Άγιο Πνεύμα» [Διδασκαλίες των Προέδρων της Εκκλησίας: Τζόζεφ Σμιθ (2007), 332].

…Ανησυχώ όταν φαίνεται ότι η έντονη συγκίνηση ή τα δάκρυα που τρέχουν ασταμάτητα συνδυάζονται με την παρουσία του Πνεύματος. Οπωσδήποτε, το Πνεύμα του Κυρίου μπορεί να φέρει έντονα συναισθήματα, ακόμα και δάκρυα, όμως αυτή η εξωτερική εκδήλωση δεν θα πρέπει να συγχέεται με την παρουσία του ίδιου του Πνεύματος.

Έχω παρακολουθήσει πολλούς από τους αδελφούς μου με το πέρασμα των χρόνων και έχουμε μοιραστεί κάποιες σπάνιες και ανείπωτες πνευματικές εμπειρίες μαζί. Αυτές οι εμπειρίες ήταν όλες διαφορετικές, η καθεμία ξεχωριστή με τον δικό της τρόπο και τέτοιες ιερές στιγμές μπορεί ή όχι να συνοδεύονταν από δάκρυα. Πολύ συχνά υπάρχουν, αλλά μερικές φορές συνοδεύονται από απόλυτη σιωπή. Άλλες φορές συνοδεύονται από χαρά. Πάντα συνοδεύονται από μεγάλη εκδήλωση αλήθειας, αποκάλυψης στην καρδιά.

Δώστε στους μαθητές σας αρχές του Ευαγγελίου διδασκόμενες με δύναμη. Αυτός είναι ο τρόπος να τους δώσετε μια πνευματική εμπειρία. Αφήστε το να έρθει φυσικά, όπως θα γίνει, ίσως με χύσιμο δακρύων, αλλά ίσως όχι. Αν ό,τι λέτε είναι αλήθεια και το πείτε αγνά με ειλικρινή πεποίθηση, εκείνοι οι μαθητές θα αισθανθούν το πνεύμα της αλήθειας να τους διδάσκει και θα αναγνωρίσουν ότι η έμπνευση και η αποκάλυψη έχουν έρθει στην καρδιά τους. Έτσι κτίζουμε την πίστη. Έτσι είναι πώς ενδυναμώνουμε μαρτυρίες – με τη δύναμη του λόγου του Θεού να διδάσκεται με αγνότητα και με πεποίθηση.

Ακούστε την αλήθεια, αφουγκραστείτε τη διδαχή και αφήστε την εκδήλωση του Πνεύματος να έρθει όπως το κάνει σε όλες τις πολλές και διάφορες μορφές. Σταθείτε με σταθερές αρχές, διδάξτε από αγνή καρδιά. Τότε το Πνεύμα θα εισχωρήσει στον νου και την καρδιά σας και κάθε νου και καρδιά των μαθητών σας⁴.

Είμαι σίγουρος ότι αναγνωρίζετε τον πιθανό κίνδυνο… οι μαθητές σας να οικοδομήσουν μια συμμαχία μαζί σας παρά με το Ευαγγέλιο. …Γι’ αυτό πρέπει να προσκαλέσετε τους μαθητές σας να μπουν μέσα στις γραφές οι ίδιοι, όχι απλώς να τους δίνετε την εξήγηση και παρουσίαση αυτών. Γι’ αυτό πρέπει να προσκαλείτε τους μαθητές σας να αισθάνονται το Πνεύμα του Κυρίου, όχι απλώς να τους δίνετε την προσωπική σας σκέψη αυτού. Γι’ αυτό τελικά, πρέπει να προσκαλέσετε τους μαθητές κατευθείαν στον Χριστό, όχι απλώς σε κάποιον, ο οποίος διδάσκει τις διδαχές του όσο επιδέξιος και αν είναι. Δεν θα είστε πάντα διαθέσιμοι σε αυτούς τους μαθητές …

Η μεγάλη ανάθεσή μας είναι να δώσουμε σε αυτούς τους μαθητές θεμέλιο γνώσης σε αυτά που μπορούν να συμβούν σε αυτούς στη ζωή, να τους δείξουμε προς αυτόν που τους αγαπά και μπορεί να τους οδηγήσει εκεί που κανείς από εμάς δεν θα πάει. Παρακαλείστε να σιγουρευτείτε ότι η αφοσίωση αυτών των μαθητών είναι στις γραφές και τον Κύριο και τις διδαχές της αποκατεστημένης Εκκλησίας. Δείξτε τους προς τον Θεό Πατέρα και τον Μονογενή Υιό του, τον Ιησού Χριστό και προς την ηγεσία της αληθινής Εκκλησίας. …Δώστε τους τα δώρα που θα τους οδηγήσουν, όταν πρέπει να σταθούν μόνοι τους. Όταν το κάνετε αυτό, ολόκληρη η Εκκλησία ευλογείται για τις γενιές που έρχονται⁵.

Πάντα είχα την εντύπωση ότι ο Κύριος ασχολείται με εμάς προσωπικά, ατομικά. Κάνουμε πολλά πράγματα σε ομάδες στην Εκκλησία και χρειάζονται οργάνωση κάποιου είδους για να μας επιτρέψει να διαχειριζόμαστε καλά την Εκκλησία, αλλά τόσο πολλά από τα σημαντικά πράγματα –τα πιο σημαντικά πράγματα– γίνονται ατομικά. Ευλογούμε μωρά, ένα τη φορά, ακόμα κι αν είναι δίδυμα ή τρίδυμα. Βαπτίζουμε και επικυρώνουμε παιδιά ένα τη φορά. Λαμβάνουμε τη μετάληψη, χειροτονούμαστε στην ιεροσύνη ή εξελισσόμαστε μέσω των διατάξεων του ναού ως άτομα – ως ένας άνθρωπος που αναπτύσσει μια σχέση με τον Επουράνιο Πατέρα μας. Μπορούν να υπάρχουν άλλοι κοντά μας σε αυτές τις εμπειρίες, όπως υπάρχουν άλλοι μέσα στην τάξη σας, αλλά η έμφαση των ουρανών είναι σε κάθε άτομο, σε κάθε ένα άτομο μεμονωμένα.

Όταν ο Χριστός εμφανίστηκε στους Νεφίτες, είπε:

«Σηκωθείτε και ελάτε προς εμένα, για να βάλετε τα χέρια σας στο πλευρό μου, και επίσης για να ψηλαφίσετε τα αποτυπώματα των καρφιών στα χέρια μου και στα πόδια μου…

»Και έγινε ώστε το πλήθος προχώρησε, και έβαλαν τα χέρια τους στο πλευρό του, και ψηλάφησαν τα αποτυπώματα των καρφιών στα χέρια και στα πόδια του. Και αυτό το έκαναν προχωρώντας ένας προς ένα μέχρι που όλοι είχαν προχωρήσει, και είχαν δει με τα μάτια τους και ψηλάφησαν με τα χέρια τους, και ήξεραν με βεβαιότητα και κατέθεσαν μαρτυρία ότι ήταν εκείνος» (Νεφί Γ΄ 11:14-15. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).

Αυτή η εμπειρία πήρε χρόνο, αλλά ήταν σημαντικό να έχει ο καθένας αυτήν την εμπειρία, ώστε κάθε ζευγάρι οφθαλμών και κάθε ζευγάρι χεριών να έχουν αυτήν την επιβεβαιωτική προσωπική μαρτυρία. Αργότερα, ο Χριστός φέρθηκε στα παιδιά των Νεφιτών ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. «Πήρε τα μικρά παιδιά τους, ένα προς ένα, και τα ευλόγησε, και προσευχήθηκε στον Πατέρα γι’ αυτά» (Νεφί Γ΄ 17:21. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).

Θα είναι δύσκολο για εσάς να δώσετε την προσωπική προσοχή που χρειάζονται και θέλουν μερικοί μαθητές σας, αλλά προσπαθήστε το καλύτερο που μπορείτε να τους σκέπτεστε ατομικά, να τους επιτρέψετε να αισθανθούν κάτι το προσωπικό και το ειδικό στο ενδιαφέρον από εσάς, του διδασκάλου τους. Προσευχηθείτε να γνωρίζετε ποιος μαθητής χρειάζεται ποια είδους βοήθεια και παραμείνετε ευαίσθητοι σε αυτές τις προτροπές, όταν εκείνες έρθουν. …Μην ξεχνάτε ότι η καλύτερη διδασκαλία είναι ένας προς έναν και συχνά συμβαίνει εκτός τάξης…

Στην αναζήτησή σας να διδάσκετε προσωπικά κάθε μαθητή, σίγουρα θα ανακαλύψετε ότι μερικοί δεν είναι τόσο καλοί όσο άλλοι και μερικοί δεν πηγαίνουν στην τάξη καθόλου. Να έχετε προσωπικό ενδιαφέρον για αυτούς τους μαθητές· δώστε επιπλέον προσπάθεια και βοηθήστε το χαμένο πρόβατο να γυρίσει πίσω στο ποίμνιο. «Να θυμάστε, η αξία των ψυχών είναι μεγάλη στα μάτια τού Θεού» (Δ&Δ 18:10). Ένα ανυπολόγιστο τίμημα έχει πληρωθεί από τον Σωτήρα μας για τον καθένα από εμάς και είναι υποχρέωσή μας να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να Τον βοηθήσουμε στο έργο του. Είναι υποχρέωσή μας να βεβαιωθούμε ότι η δωρεά της εξιλέωσης εκτείνεται σε κάθε νέο άνδρα ή νέα γυναίκα για τους οποίους έχουμε ευθύνη. Στην κατάστασή σας, αυτό σημαίνει να τους κρατάτε πλήρως ενεργούς στα μαθήματά σας.

Δώστε ειδική προσοχή σε εκείνους που μπορεί να παλεύουν και πηγαίνετε έξω όσο χρειάζεται για να βρείτε τα χαμένα πρόβατα. Μια γραμμένη καρτ-ποστάλ, μια τηλεφωνική κλήση ή αν είναι δυνατόν μια προσωπική επίσκεψη σε ένα σπίτι σε πολλές περιπτώσεις φέρνει θαυμάσιο αποτέλεσμα. Προσωπική προσοχή σε ένα νέο άτομο που μόλις αρχίζει να αποστατεί εξοικονομεί ώρες και ώρες –πράγματι, χρόνια και χρόνια– προσπάθειας αργότερα στην αναζήτησή μας να ξαναφέρουμε αυτόν τον άνθρωπο στη δραστηριότητα. Κάντε όλα όσα μπορείτε για να ενισχύσετε τον δυνατό και να βοηθήσετε να ενδυναμωθούν εκείνοι που ίσως να έχουν χάσει το ενδιαφέρον στο Ευαγγέλιο ή να έγιναν ανενεργοί⁶.

Είναι τόσο απαραίτητο για εμάς [ως διδάσκαλοι] να δώσουμε το κατάλληλο παράδειγμα, να είμαστε επιμελείς και σε εγρήγορση στην ίδια μας τη ζωή, να τηρούμε την Ημέρα του Κυρίου αγία, να τιμούμε την ηγεσία του τομέα, του πασσάλου και της Εκκλησίας. Τίποτα απρεπές δεν πρέπει να βγει από το στόμα μας που θα δώσει σε οποιοδήποτε παιδί το δικαίωμα ή το προνόμιο να κάνει το λάθος. Σίγουρα αν λέμε ή κάνουμε κάτι λάθος, τα παιδιά έχουν άδεια να ακολουθήσουν.

Το παράδειγμα μεταφέρει μαζί του την επιρροή πολύ πιο δυνατή από το δίδαγμα. Εκείνος που θα πείσει τους άλλους να κάνουν το σωστό, πρέπει να κάνει το σωστό ο ίδιος. Είναι αλήθεια ότι αυτός που εξασκεί τα καλά διδάγματα, επειδή είναι καλός και δεν επιτρέπει στον εαυτό του να επηρεαστεί από την άνομη συμπεριφορά των άλλων, θα ανταμειφθεί πολύ πιο πλουσιοπάροχα από εκείνον που λέει και δεν κάνει. …Τα παιδιά έχουν την τάση να μιμούνται εκείνους στους οποίους έχουν θέσει την εμπιστοσύνη τους. Όσο περισσότερη είναι η εμπιστοσύνη τους, τόσο πιο εύκολα επηρεάζονται για καλό ή κακό. Κάθε καλός Άγιος σέβεται τη γνήσια καλοσύνη όπου κι αν φανερώνεται και θα προσπαθήσει να μιμηθεί όλα τα καλά παραδείγματα⁷.

Η συνταγή για έναν καλό διδάσκαλο είναι όχι μόνο να ζει τις εντολές του Κυρίου και να συνηγορεί στις εντολές του Κυρίου, αλλά να λαμβάνει το πνεύμα της διδασκαλίας μέσω προσευχής. Όταν λαμβάνουμε το πνεύμα και τηρούμε τις εντολές του Κυρίου, βαδίζοντας με υπακοή μπροστά Του, τότε η ζωή εκείνων που αγγίζουμε θα αλλάξει και θα έχουν κίνητρο να ζήσουν την ζωή τους με χρηστότητα⁸.

Κάθε διδάσκαλος πρέπει να έχει μια προσωπική μαρτυρία ότι ο Θεός ζει, για τη θεϊκή αποστολή του Ιησού Χριστού και ότι η εμφάνιση του Πατέρα και του Υιού στον Τζόζεφ Σμιθ ήταν μία πραγματικότητα. Όχι μόνο πρέπει να έχει αυτή τη γνώση και μαρτυρία, αλλά επίσης πρέπει να ανυπομονεί να εκφράσει τις πεποιθήσεις του χωρίς δισταγμό σε εκείνους που έρχονται να μάθουν⁹.

Όταν ένας διδάσκαλος εκτελεί καθώς προορίζεται από τον Κύριο, ένα μεγάλο θαύμα γίνεται. Το θαύμα της Εκκλησίας σήμερα δεν είναι οι ιάσεις που είναι τόσο άφθονες, όχι ότι ο χωλός θα περπατήσει, ο τυφλός θα δει, ο κωφός θα ακούσει ή ο άρρωστος θα σηκωθεί. Το μεγάλο θαύμα της Εκκλησίας και της βασιλείας του Θεού στην εποχή μας είναι η μεταμόρφωση της ανθρώπινης ψυχής. Καθώς ταξιδεύουμε ανά τους πασσάλους και τις ιεραποστολές της Εκκλησίας, αυτό βλέπουμε – τη μεταμόρφωση της ανθρώπινης ψυχής επειδή κάποιος διδάσκει τις αρχές της αλήθειας.

Είναι όπως διακήρυξε ο Άλμα, στην εποχή του όταν δίδασκε τους ανθρώπους, όταν είπε: «Και τώρα, ιδέστε, σας ρωτάω, αδελφοί [και αδελφές] τής εκκλησίας, γεννηθήκατε πνευματικά από τον Θεό; Λάβατε τη μορφή του στην όψη σας; Αισθανθήκατε αυτήν τη μεγάλη αλλαγή στην καρδιά σας;» (Άλμα 5:14.) Αυτός είναι ο σκοπός της διδασκαλίας. Αυτή είναι η αιτία που εργαζόμαστε τόσο σκληρά, αναζητούμε το Πνεύμα και προετοιμάζουμε τον νου μας με καλά πράγματα όπως ο Κύριος έχει προστάξει, ώστε να μπορέσουμε να είμαστε εργαλεία στα χέρια του Θεού για να αλλάξουμε την καρδιά ενός ατόμου. Ο στόχος μας είναι να φυτέψουμε στην καρδιά των παιδιών την επιθυμία να είναι καλά, την επιθυμία να είναι σωστά, την επιθυμία να τηρούν τις εντολές του Κυρίου, την επιθυμία να περπατούν με ταπεινότητα εμπρός Του. Αν μπορούμε να είμαστε εργαλεία στα χέρια του Κυρίου στο να φέρουμε εις πέρας μια μεγάλη αλλαγή στη καρδιά των παιδιών, τότε έχουμε πραγματοποιήσει το μεγάλο θαύμα του διδασκάλου. Και πραγματικά, είναι θαύμα. Δεν καταλαβαίνουμε πότε ο Θεός αλλάζει την καρδιά των ανθρώπων, αλλά το κάνει…

Καταθέτω τη μαρτυρία μου για την αναζωογονητική δύναμη του Πνεύματος στη ζωή των μελών της Εκκλησίας. «Σας παρακαλώ… να εργάζεστε ασταμάτητα με χρηστότητα και αγιότητα εμπρός στον Κύριο προς εκπλήρωση της εργασίας που σας έχει ανατεθεί»¹⁰.

Σημείωση: Μπορεί να θέλετε να συζητήσετε μερικές από τις ακόλουθες ερωτήσεις από την οπτική γωνία των γονέων διδάσκοντας τα παιδιά τους.

• Ο Πρόεδρος Χάντερ ενθαρρύνει τους διδασκάλους να βοηθήσουν τους μαθητές να αποκτήσουν «εμπιστοσύνη στις γραφές» (τμήμα 1). Πότε οι γραφές σάς έχουν βοηθήσει στη ζωή σας; Πότε έχετε βρει απαντήσεις στις ερωτήσεις σας στις γραφές; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους άλλους, συμπεριλαμβάνοντας αυτούς στο σπίτι μας, να μάθουν να αγαπούν τις γραφές και να επωφελούνται της δύναμής τους;

• Τι μπορούμε να μάθουμε από το τμήμα 2 σχετικά με τον να διδάσκουμε με το Πνεύμα; Τι εμπειρίες έχετε με την διδασκαλία και τη μάθηση με το Πνεύμα; Ποια είναι μερικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να σας βοηθήσει να διδάξετε με το Πνεύμα;

• Πώς μπορεί ένας διδάσκαλος να βοηθήσει τους μαθητές να οικοδομήσουν αφοσίωση στις γραφές και το Ευαγγέλιο, όχι στον ίδιο; (Βλέπε τμήμα 3.) Πώς μπορεί ένας διδάσκαλος να βοηθήσει να κατευθύνονται οι μαθητές προς τον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό; Πώς μπορεί ένας διδάσκαλος να βοηθήσει τους μαθητές να αποκτήσουν ρίζες στο Ευαγγέλιο, ώστε να παραμείνουν δυνατοί «όταν θα πρέπει να σταθούν μόνοι τους»;

• Συλλογισθείτε τις διδασκαλίες του Προέδρου Χάντερ σχετικώς με την σημασία του καθενός (βλέπε τμήμα 4). Πώς μπορείτε να βοηθήσετε εκείνους που διδάσκετε να αναπτύξουν τη μαρτυρία ότι ο Θεός τούς γνωρίζει και τους αγαπά τον καθένα ξεχωριστά; Σκεφτείτε εσείς, ως διδάσκαλοι, τι μπορείτε να κάνετε για να προσεγγίσετε εκείνους που διδάσκετε ατομικά.

• Ο Πρόεδρος Χάντερ τονίζει την σημασία να διδάσκουμε με παράδειγμα (βλέπε τμήμα 5). Γιατί το παράδειγμά μας είναι πιο δυνατό από τα λόγια μας; Πώς έχετε ευλογηθεί από έναν διδάσκαλο που ήταν καλό παράδειγμα; Πώς το παράδειγμα των γονέων διδάσκει τα παιδιά τους;

• Πότε έχετε αισθανθεί το «μεγάλο θαύμα» που περιγράφει ο Πρόεδρος Χάντερ στο τμήμα 6, είτε ως διδάσκαλος είτε ως μαθητής; Συλλογιστείτε μερικούς διδασκάλους που ήταν καλή επιρροή στη ζωή σας. Τι τους έκανε μια αποτελεσματική επιρροή; Πώς μπορούμε να διδάσκουμε το Ευαγγέλιο με μεγαλύτερη δύναμη – είτε στο σπίτι, σε μια τάξη είτε σε άλλο περιβάλλον;

Κατά Ιωάννην 21:15-17, Προς Κορινθίους Α΄ 12:28, Προς Τιμόθεον Β΄ 3:14-17, Νεφί Β΄ 33:1, Άλμα17:2-3, 31:5, Δ&Δ 11:21-22, 50:17-22, 88:77-80

Σε διαφορετικά κομμάτια χαρτί, γράψτε ερωτήσεις από το τέλος του κεφαλαίου ή άλλες ερωτήσεις σχετικές με το κεφάλαιο. Προσκαλέστε τα μέλη της τάξης να διαλέξουν μία ερώτηση και να ψάξουν στο κεφάλαιο για διδασκαλίες που βοηθούν να την απαντήσουν. Ζητήστε τους να πουν αυτά που έμαθαν.