Ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού Χριστού

Το να είσαι φως είναι το να είσαι παράδειγμα – κάποιος που θέτει το παράδειγμα και αποτελεί πρότυπο για να ακολουθούν οι άλλοι. …[Έχουμε συνάψει διαθήκη] να ακολουθούμε τον Χριστό, το μέγα παράδειγμα. Έχουμε ευθύνη να μάθουμε από αυτόν, τα πράγματα που δίδαξε και τα πράγματα που έκανε κατά τη διάρκεια της θνητής διακονίας του. Έχοντας μάθει αυτά τα μαθήματα, είμαστε υπό την εντολή να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του και ορίστε ορισμένα από τα παραδείγματα που εκείνος έθεσε για εμάς:

1. Ο Χριστός ήταν υπάκουος και γενναίος στην προγήινη ζωή, κερδίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το προνόμιο να έλθει στη θνητότητα και να λάβει σώμα από σάρκα και οστά.

2. Βαπτίσθηκε, προκειμένου να ανοιχθεί η πόρτα προς το σελέστιο βασίλειο.

3. Έφερε την ιεροσύνη και έλαβε όλες τις σωτήριες και υπερυψωτικές διατάξεις του Ευαγγελίου.

4. Ο Ιησούς υπηρέτησε για περίπου τρία χρόνια στη διακονία διδασκαλίας του Ευαγγελίου, δίδοντας μαρτυρία για την αλήθεια και διδάσκοντας τους ανθρώπους τι πρέπει να κάνουν για να βρουν χαρά και ευτυχία σε αυτήν τη ζωή και αιώνια δόξα στον επόμενο κόσμο.

5. Τέλεσε διατάξεις συμπεριλαμβανομένων της ευλογίας των παιδιών, βαπτίσεων, χορήγησης ευλογίας στους ασθενείς και διατάξεων στην ιεροσύνη.

6. Έκανε θαύματα. Με εντολή του δόθηκε η όραση στους τυφλούς, οι κωφοί άκουσαν, οι χωλοί αναπήδησαν και οι νεκροί επέστρεψαν στη ζωή.

7. Σε ενότητα με τον νου και το θέλημα του Πατέρα, ο Ιησούς έζησε μία τέλεια ζωή χωρίς αμαρτία και απέκτησε όλα τα γνωρίσματα της ευσέβειας.

8. Υπερνίκησε τον κόσμο, δηλαδή χαλιναγώγησε κάθε πάθος και ανήλθε υπεράνω του σαρκικού και αισθησιακού επιπέδου κι έτσι έζησε και βάδισε όπως καθοδηγήθηκε από το Πνεύμα.

9. Πραγματοποίησε την εξιλέωση, λυτρώνοντας δι’ αυτού τους ανθρώπους από τον [πνευματικό και σωματικό] θάνατο που προκάλεσε η πτώση του Αδάμ.

10. Τώρα, ανεστημένος και ένδοξος, έχει κερδίσει κάθε δύναμη στον ουρανό και τη γη, έχει λάβει την πληρότητα του Πατέρα και είναι ένα με εκείνον.

Αν θέλουμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Χριστού και να βαδίσουμε στα βήματά του, πρέπει να επιζητήσουμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα σύμφωνα με το πρότυπο που εκείνος όρισε⁵.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο Ιησούς ήταν ικανός να αμαρτήσει, ότι θα μπορούσε να είχε υποκύψει, ότι το σχέδιο της ζωής και της σωτηρίας θα μπορούσε να ανατραπεί, αλλά ότι παρέμεινε πιστός. Αν δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να παραδοθεί στον δελεασμό του Σατανά, δεν θα υπήρχε καμία αληθινή δοκιμή, καμία γνήσια νίκη ως αποτέλεσμα. Αν δεν είχε την ικανότητα να αμαρτήσει, θα του είχε αφαιρεθεί η ίδια του η ελεύθερη βούληση. Εκείνος ήταν ο οποίος είχε έλθει για να διαφυλάξει και να διασφαλίσει την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. Έπρεπε να διατηρήσει την ιδιότητα και την ικανότητα να αμαρτήσει, αν το επιθυμούσε⁶.

Προς το τέλος της θνητής ζωής του ο Ιησούς επεδείκνυε το μεγαλείο του πνεύματός του και το μέγεθος της δύναμής του. Ακόμη και στο τέλος της ζωής του δεν σκεπτόταν ιδιοτελώς τις δικές του λύπες ούτε συλλογιζόταν τον επικείμενο πόνο. Εναγωνίως φρόντιζε τις παρούσες και μελλοντικές ανάγκες των αγαπημένων οπαδών του. Ήξερε ότι η δική τους ασφάλεια, ατομικώς και ως εκκλησία, θα μπορούσε να βρεθεί μόνον στην άνευ όρων αγάπη του ενός για τον άλλον. Όλη του η ενέργεια φαίνεται ότι κατευθυνόταν προς τις ανάγκες τους, διδάσκοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο με παράδειγμα αυτό που δίδασκε με δίδαγμα. Τους έδινε λόγια παρηγοριάς και εντολή και προειδοποίηση⁷.

Κατά τη διάρκεια τόσο της θνητής διακονίας Του ανάμεσα στο ποίμνιό του στους Αγίους Τόπους όσο και στη μεταθνητή διακονία του ανάμεσα στα διασκορπισμένα πρόβατα στο δυτικό ημισφαίριο, ο Κύριος επέδειξε την αγάπη και το ενδιαφέρον του για το άτομο.

Ανάμεσα σε ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων, αισθάνθηκε το μεμονωμένο άγγιγμα μίας γυναίκας, η οποία επεδίωξε ανακούφιση από μία πάθηση από την οποία είχε υποφέρει για περίπου δώδεκα χρόνια. (Βλέπε Κατά Λουκάν 8:43-48.) Σε μία άλλη περίσταση, είδε πέρα από τη στενά επικεντρωμένη προκατάληψη ενός πλήθους που καταδίκαζε και την αμαρτία εκείνης που στεκόταν κατηγορουμένη. Ίσως αισθανόμενος την προθυμία της να μετανοήσει, ο Χριστός επέλεξε να δει την αξία του ατόμου και την απέστειλε να μην αμαρτήσει πια. (Βλέπε Κατά Ιωάννην 8:1-11.) Σε μία άλλη περίσταση, «πήρε τα μικρά παιδιά τους, ένα προς ένα, και τα ευλόγησε, και προσευχήθηκε στον Πατέρα γι’ αυτά». (Νεφί Γ΄ 17:21. Η πλάγια γραφή προστέθηκε.)

Καθώς οι δοκιμασίες της Γεθσημανή και του Γολγοθά έφθασαν γρήγορα, με πολύ βάρος επάνω στον νου του, ο Σωτήρας βρήκε καιρό να παρατηρήσει τη χήρα να ρίχνει τον οβολό της. (Βλέπε Κατά Μάρκον 12:41-44.) Ομοίως, το βλέμμα του αντελήφθη τον μικρό στο ανάστημα Ζακχαίο που, αδυνατών να δει λόγω του μεγέθους των συναθροισμένων γύρω από τον Σωτήρα, είχε ανεβεί σε μία συκομουριά για να δει τον Υιό του Θεού. (Βλέπε Κατά Λουκάν 19:1-5.) Ενώ κρεμόταν σε αγωνία επάνω στον σταυρό, παρέβλεψε τα δικά του Πάθη και προσέγγισε με στοργικό ενδιαφέρον την κλαίουσα γυναίκα, η οποία του είχε δώσει ζωή. (Βλέπε Κατά Ιωάννην 19:25-27.)

Τι θαυμάσιο παράδειγμα για να το ακολουθήσουμε! Ακόμη και μεσούσης της μεγάλης προσωπικής λύπης και του πόνου, το Παράδειγμά μας προσέγγισε για να ευλογήσει άλλους. …Η ζωή Του δεν ήταν επικεντρωμένη στα πράγματα που δεν είχε. Ήταν μια ζωή που προσέγγιζε για να υπηρετήσει τους άλλους⁸.

Μία από τις πιο σημαντικές ερωτήσεις που έγινε ποτέ στους θνητούς, ήταν από τον ίδιο τον Υιό του Θεού, τον Σωτήρα του κόσμου. Σε μία ομάδα μαθητών στον Νέο Κόσμο, μία ομάδα ανυπόμονη να διδαχθεί από αυτόν και ακόμη πιο ανυπόμονη, επειδή σύντομα θα τους άφηνε, ρώτησε: «Τι είδους άνθρωποι πρέπει να είστε;» Κατόπιν, ταυτοχρόνως έδωσε την εξής απάντηση: «Ακριβώς όπως είμαι εγώ» (Νεφί Γ΄ 27:27).

Ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να μας πουν: «Κάνε όπως εγώ λέω». Ασφαλώς δεν έχουμε έλλειψη ανθρώπων που δίνουν συμβουλές για κάθε θέμα. Όμως έχουμε τόσους λίγους που είναι προετοιμασμένοι να πουν: «Κάνε όπως κάνω εγώ». Και βέβαια, μόνον Ένας στην ανθρώπινη ιστορία θα μπορούσε να κάνει δικαίως και ορθώς αυτήν τη δήλωση. Η ιστορία παρέχει πολλά παραδείγματα καλών ανθρώπων και γυναικών, αλλά ακόμη και οι καλύτεροι θνητοί έχουν ελαττώματα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Κανείς δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει ως τέλειο πρότυπο ούτε ως αλάθητο υπόδειγμα για να ακολουθήσουμε, όσο και αν είχε καλές προθέσεις.

Μόνον ο Χριστός μπορεί να είναι το ιδανικό μας «το αστέρι, το λαμπερό και πρωινό» (Αποκάλυψη 22:16). Μόνον εκείνος μπορεί να πει χωρίς καμία επιφύλαξη: «Ακολουθήστε με, μάθετε από μένα [και] κάνετε τα πράγματα που με έχετε δει να κάνω. Πιείτε το νερό μου και φάτε τον άρτο μου. Εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή. Εγώ είμαι ο νόμος και το φως. Κοιτάξτε σε εμένα και θα ζήσετε. Αγαπάτε ο ένας τον άλλον όπως εγώ σας αγάπησα» (βλέπε Κατά Ματθαίον 11:29, 16:24, Κατά Ιωάννην 4:13-14, 6:35, 51, 7:37, 13:34, 14:6, Νεφί Γ΄ 15:9, 27:21).

Αυτή είναι μία ξεκάθαρη και ηχηρή κλήση! Τι βεβαιότητα και παράδειγμα σε μία εποχή αβεβαιότητας και απουσίας παραδείγματος…

…Πόσο ευγνώμονες θα πρέπει να είμαστε που ο Θεός έστειλε τον Μονογενή Του Υιό στη γη… για να θέσει το τέλειο παράδειγμα του σωστού τρόπου ζωής, της καλοσύνης, της ευσπλαχνίας και της συμπόνιας, προκειμένου όλη η υπόλοιπη ανθρωπότητα να μάθει πώς να ζει, να μάθει πώς να βελτιωθεί και να μάθει πώς να γίνει περισσότερο σαν τον Θεό.

Ας ακολουθήσουμε τον Υιό του Θεού με όλους τους τρόπους και σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Ας τον καταστήσουμε το παράδειγμα και τον οδηγό μας. Θα πρέπει σε κάθε ευκαιρία να αναρωτιόμαστε: «Τι θα έκανε ο Ιησούς;» και κατόπιν να είμαστε πιο θαρραλέοι να ενεργήσουμε επί της απάντησης. Πρέπει να ακολουθούμε τον Χριστό, με την καλύτερη έννοια αυτής της λέξεως. Πρέπει να ασχολούμαστε με το δικό του έργο όπως εκείνος ασχολήθηκε με του Πατέρα του. Θα πρέπει να προσπαθούμε να γίνουμε σαν εκείνον, όπως τραγουδούν τα παιδιά της Προκαταρκτικής: «Προσπάθησε, προσπάθησε, προσπάθησε» (Children’s Songbook, σελ. 55). Στον βαθμό που το επιτρέπουν οι θνητές μας δυνάμεις, θα πρέπει να κάνουμε κάθε προσπάθεια να γίνουμε σαν τον Χριστό – το τέλειο και αναμάρτητο παράδειγμα που έχει δει ποτέ αυτός ο κόσμος⁹.

Κατ’ επανάληψη κατά τη διάρκεια της θνητής διακονίας του Κυρίου μας, εξέδιδε μία κλήση που ήταν κάποτε πρόσκληση και δυσκολία. Προς τον Πέτρο και τον αδελφό του, Ανδρέα, είπε ο Χριστός: «Ελάτε πίσω μου, και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων». (Κατά Ματθαίον 4:19.) Προς τον νεαρό πλούσιο άνδρα, ο οποίος ρώτησε τι πρέπει να κάνει για να έχει αιώνια ζωή, ο Ιησούς απήντησε: «Πήγαινε, πούλησε τα υπάρχοντά σου, και δώσ’ τα στους φτωχούς… και έλα να με ακολουθείς». (Κατά Ματθαίον 19:21.) Και στον καθέναν από εμάς ο Ιησούς λέει: «Αν κάποιος εμένα υπηρετεί, εμένα ας ακολουθεί». (Κατά Ιωάννην 12:26.)¹⁰

Ας μελετούμε κάθε διδασκαλία του Διδασκάλου και ας αφιερωθούμε πληρέστερα στο παράδειγμά του. Μας έχει δώσει «τα πάντα που αφορούν στη ζωή και την ευσέβεια». Μας «κάλεσε με τη δόξα του και την αρετή» και «δωρήθηκαν σε μας οι πιο μεγάλες και πολύτιμες υποσχέσεις, ώστε διαμέσου αυτών να γίν[ουμ]ε κοινωνοί θείας φύσης» (Πέτρου Β΄ 1:3-4)¹¹.

Εκείνοι οι οποίοι ακολουθούν τον Χριστό, επιζητούν να ακολουθήσουν το παράδειγμά Του. Το μαρτύριό Του για τις δικές μας αμαρτίες, ανεπάρκειες, θλίψεις και αρρώστιες, θα πρέπει να μας παρακινεί ώστε κατά τον ίδιο τρόπο να προσεγγίσουμε με χριστιανική αγάπη και συμπόνια τους γύρω μας…

…Επιζητήστε ευκαιρίες για υπηρέτηση. Μην ανησυχείτε υπερβολικά για τη θέση. Θυμάστε τη συμβουλή του Σωτήρος αναφορικώς προς όσους επιζητούν «πρωτοκαθεδρίες» ή την «πρώτη θέση»; «Ο μεγαλύτερος από εσάς, θα είναι υπηρέτης σας». (Κατά Ματθαίον 23:6, 11.) Είναι σημαντικό να μας εκτιμούν. Όμως η εστίασή μας θα πρέπει να είναι στη χρηστότητα, όχι στην αναγνώριση· στην υπηρέτηση, όχι στη θέση. Η πιστή επισκέπτρια διδασκάλισσα, η οποία κάνει ήσυχα το έργο της κάθε μήνα, είναι τόσο σημαντική στο έργο του Κυρίου όσο αυτοί που καταλαμβάνουν αυτές που μερικοί θεωρούν ως πιο διακεκριμένες θέσεις στην Εκκλησία. Η ορατότητα δεν ισούται με την αξία¹².

Η πρόσκληση του Σωτήρος να τον ακολουθήσουμε είναι ατομική και προσωπική και είναι συγκλονιστική. Δεν μπορούμε να στεκόμαστε για πάντα ανάμεσα σε δύο απόψεις. Καθένας από εμάς πρέπει κάποια στιγμή να αντιμετωπίσει την κρίσιμη ερώτηση: «Εσείς, όμως, για ποιον με λέτε ότι είμαι;» (Κατά Ματθαίον 16:15.) Η προσωπική μας σωτηρία εξαρτάται από την απάντησή μας σε εκείνη την ερώτηση και τη δέσμευσή μας σε εκείνη την απάντηση. Η αποκαλυφθείσα απάντηση του Πέτρου ήταν: «Εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του ζωντανού Θεού» (Κατά Ματθαίον 16:16). Πολλοί, πολλοί μάρτυρες μπορούν να δώσουν παρόμοια απάντηση με την ίδια δύναμη και ενώνομαι μαζί τους με ταπεινή ευγνωμοσύνη. Όμως καθένας πρέπει να απαντήσει στην ερώτηση αφ’ εαυτού του – αν όχι τώρα, τότε αργότερα· διότι την τελευταία ημέρα, κάθε γόνατο θα κλίνει και κάθε γλώσσα θα ομολογήσει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός. Η δυσκολία μας είναι να απαντήσουμε σωστά και να ζήσουμε αναλόγως, προτού είναι πολύ αργά για πάντα. Εφόσον ο Ιησούς είναι όντως ο Χριστός, τι πρέπει να κάνουμε;

Η υπέρτατη θυσία του Χριστού μπορεί να αποφέρει πλήρως καρπούς στη ζωή μας μόνον καθώς αποδεχόμαστε την πρόσκληση να τον ακολουθήσουμε [βλέπε Δ&Δ 100:2]. Αυτή η κλήση δεν είναι άσχετη, ανεδαφική ή αδύνατη. Να ακολουθήσουμε ένα άτομο σημαίνει να τον παρακολουθούμε ή να τον ακούμε από κοντά, να δεχόμαστε την εξουσία του, να τον δεχόμαστε ως ηγέτη και να υπακούμε σε αυτόν, να υποστηρίζουμε τις ιδέες του και να συνηγορούμε υπέρ αυτών και να τον δεχόμαστε ως πρότυπο. Καθένας από εμάς μπορεί να δεχθεί αυτήν τη δυσκολία. Ο Πέτρος είπε: «Επειδή και ο Χριστός έπαθε για χάρη σας, αφήνοντας παράδειγμα σε σας, για να ακολουθήσετε τα ίχνη του» (Πέτρου Α΄ 2:21). Ακριβώς όπως διδασκαλίες που δεν συμμορφώνονται με τη διδαχή του Χριστού είναι ψευδείς, έτσι και η ζωή που δεν συμμορφώνεται με το παράδειγμα του Χριστού πηγαίνει σε λάθος κατεύθυνση και μπορεί να μην επιτύχει τον υψηλό, δυνατό προορισμό της…

Η χρηστότητα πρέπει να ξεκινά στη δική μας ατομική ζωή. Πρέπει να ενσωματώνεται στον οικογενειακό τρόπο ζωής. Οι γονείς έχουν την ευθύνη να ακολουθούν τις αρχές του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού και να τις διδάσκουν στα παιδιά τους [βλέπε Δ&Δ 68:25-28]. Η θρησκεία πρέπει να αποτελεί μέρος του τρόπου ζωής μας. Το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού πρέπει να γίνει η κινητήριος επιρροή σε όλα όσα κάνουμε. Πρέπει να υπάρχει περισσότερη προσπάθεια από μέσα, προκειμένου να ακολουθήσουμε το μέγα παράδειγμα που έθεσε ο Σωτήρας, αν θέλουμε να γίνουμε περισσότερο σαν εκείνον. Αυτό γίνεται η μεγάλη μας δυσκολία¹³.

Αν μπορέσουμε να ακολουθήσουμε το πρότυπο του Διδασκάλου στη ζωή μας και να δεχθούμε τις διδασκαλίες και το παράδειγμά του ως το υπέρτατο δικό μας πρότυπο, δεν θα δυσκολευτούμε να είμαστε συνεπείς και αφοσιωμένοι σε κάθε τομέα της ζωής, διότι θα είμαστε δεσμευμένοι σε ένα μοναδικό, ιερό πρότυπο συμπεριφοράς και πεποίθησης. Είτε στο σπίτι είτε στην αγορά είτε στο σχολείο είτε αφού είναι καιρός που τελειώσαμε το σχολείο είτε ενεργούμε μόνοι μας είτε μαζί με πολλούς άλλους ανθρώπους, η πορεία μας θα είναι ξεκάθαρη και τα πρότυπά μας θα είναι εμφανή. Θα έχουν αποφασίσει, όπως είπε ο προφήτης Άλμα να «στ[αθούμε] ως μάρτυρες τού Θεού σε όλες τις στιγμές και στα πάντα, και σε όλους τους τόπους ώστε να εί[μαστε] εκεί ακόμη και μέχρι θανάτου». (Μωσία 18:9.)¹⁴

Εκείνη τη νύκτα στη Βηθλεέμ δεν υπήρχε χώρος για εκείνον στο πανδοχείο και δεν ήταν η μόνη φορά κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη θνητότητα για τριάντα τρία χρόνια που δεν υπήρχε χώρος για εκείνον. Ο Ηρώδης έστειλε στρατιώτες στη Βηθλεέμ να φονεύσει τα παιδιά. Δεν υπήρχε χώρος για τον Ιησού στην επικράτεια του Ηρώδη κι έτσι οι γονείς του τον πήγαν στην Αίγυπτο. Κατά τη διάρκεια της διακονίας του, υπήρχαν πολλοί που δεν έκαναν χώρο για τις διδασκαλίες του – καθόλου χώρο για το Ευαγγέλιο που δίδασκε. Δεν υπήρχε χώρος για τα θαύματά του, για τις ευλογίες του, καθόλου χώρος για τις αιώνιες αλήθειες που έλεγε, καθόλου χώρος για την αγάπη ή την πίστη του. Τους είπε: «Οι αλεπούδες έχουν φωλιές, και τα πουλιά τού ουρανού κατοικίες· όμως, ο Υιός τού ανθρώπου δεν έχει πού να γείρει το κεφάλι του» (Κατά Ματθαίον 8:20).

Ακόμη και στην εποχή μας, αν και δύο χιλιάδες χρόνια έχουν περάσει, υπάρχουν πολλοί που λένε το ίδιο που ειπώθηκε εκείνη τη νύκτα στη Βηθλεέμ. «Δεν υπάρχει χώρος, καθόλου χώρος» (βλέπε Κατά Λουκάν 2:7). Κάνουμε χώρο για δώρα, αλλά μερικές φορές καθόλου χώρος δεν γίνεται για τον δότη. Έχουμε χώρο για την εμπορευματοποίηση των Χριστουγέννων και ακόμη και την επιζήτηση ευχαρίστησης κατά την Ημέρα του Κυρίου, αλλά υπάρχουν στιγμές που δεν υπάρχει χώρος για λατρεία. Οι σκέψεις μας είναι γεμάτες με άλλα πράγματα – δεν υπάρχει χώρος¹⁵.

Αν και είναι όμορφο θέαμα να βλέπουμε τα χριστουγεννιάτικα φώτα… είναι πιο σημαντικό να είναι οι ανθρώπινες ζωές φωτισμένες από την αποδοχή αυτού, ο οποίος είναι το φως του κόσμου [βλέπε Άλμα 38:9, Δ&Δ 10:70]. Πράγματι θα πρέπει αν τον θεωρούμε ως οδηγό και παράδειγμά μας.

Λίγο πριν από τη γέννησή του, άγγελοι τραγούδησαν: «Κι επάνω στη γη ειρήνη, σε ανθρώπους ευδοκίας» (Κατά Λουκάν 2:14). Αν ακολουθούσαν οι άνθρωποι το παράδειγμά του, θα ήταν ένας κόσμος γαλήνης και αγάπης προς όλους τους ανθρώπους¹⁶.

Ποια είναι η ευθύνη μας σήμερα ως μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών; Είναι να φροντίσουμε ώστε η ατομική μας ζωή να αντικατοπτρίζει σε λόγο και πράξη το Ευαγγέλιο όπως διδάχθηκε από τον Κύριο και Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό. Όλα όσα κάνουμε και λέμε θα πρέπει να ακολουθούν το παράδειγμα του μοναδικού αναμάρτητου ατόμου που βάδισε επάνω στη γη, δηλαδή του Κυρίου Ιησού Χριστού¹⁷.

• Επανεξετάστε τους πολλούς τρόπους με τους οποίους ο Σωτήρας έθεσε το παράδειγμα για εμάς, όπως σκιαγραφείται στο τμήμα 1. Πώς σας έχει επηρεάσει το παράδειγμα του Σωτήρος; Τι μπορούμε να μάθουμε από το παράδειγμά Του κατά το τελευταίο μέρος της θνητής ζωής Του;

• Ο Πρόεδρος Χάντερ μάς συμβουλεύει να «αναρωτιόμαστε: “Τι θα έκανε ο Ιησούς;” και κατόπιν να είμαστε πιο θαρραλέοι να ενεργήσουμε επί της απάντησης» (τμήμα 2). Σκεφθείτε πώς μπορείτε να είστε πιο θαρραλέοι στο να ακολουθείτε το παράδειγμα του Σωτήρος. Πώς μπορούμε να διδάξουμε αυτήν την αρχή στην οικογένειά μας;

• Τι μπορούν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε οι διδασκαλίες στο τμήμα 3 σχετικά με το να ακολουθούμε τον Ιησού Χριστό; Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετική η ζωή σας, αν δεν είχατε την επιρροή των διδασκαλιών και του παραδείγματος του Σωτήρος; Πώς μπορούμε να κάνουμε τη θρησκεία μας περισσότερο μέρος της καθημερινής ζωής μας;

• Συλλογισθείτε τι λέει ο Πρόεδρος Χάντερ σχετικά με το ότι δεν υπάρχει «χώρος» για τον Σωτήρα (τμήμα 4). Πώς μπορούμε να κάνουμε περισσότερο χώρο για τον Σωτήρα στη ζωή μας; Πώς έχετε ευλογηθεί καθώς έχετε κάνει περισσότερο χώρο για Εκείνον;

Κατά Ματθαίον 16:24-27, Κατά Ιωάννην 10:27-28, 14:12-15, Πέτρου Α΄ 2:21-25, Νεφί Β΄ 31:12-13, Νεφί Γ΄ 12:48, 18:16, 27:20-22, Δ&Δ 19:23-24

Δώστε υμνολόγια σε κάθε άτομο. Προσκαλέστε τους συμμετέχοντες να βρουν και να αναφέρουν έναν ύμνο σχετικό με συγκεκριμένες περικοπές που διάβασαν στο κεφάλαιο.