Η εξιλέωση και η ανάσταση του Ιησού Χριστού

Η εξιλέωση του Ιησού Χριστού ήταν μία προ-διορισμένη ανάθεση από τον Επουράνιο Πατέρα μας για να λυτρώσει τα τέκνα του μετά την κατάσταση πτώσης τους. Ήταν μία πράξη αγάπης από τον Επουράνιο Πατέρα μας να επιτρέψει στον Μονογενή του να κάνει μία εξιλεωτική θυσία. Και ήταν μία υπέρτατη πράξη αγάπης από τον αγαπημένο Υιό του να πραγματοποιήσει την εξιλέωση.

Έχω σταθεί στον κήπο της Γεθσημανή πολλές φορές. Συλλογίστηκα μέσα στον νου μου το μαρτύριο, την οδύνη του Σωτήρος – εκείνη την οδύνη που βίωσε όταν ο Επουράνιος Πατέρας μας του επέτρεψε, κατά τρόπο που ο νους μας δεν μπορεί καν να συλλάβει, να πάρει επάνω του τον πόνο και τις αμαρτίες όλης της ανθρωπότητας. Η ψυχή μου γέμισε με θλίψη καθώς συλλογίστηκα τη μεγάλη θυσία του για την ανθρωπότητα.

Στάθηκα κάτω από τον Γολγοθά, τον Κρανίου Τόπο, και συλλογίστηκα την ταπείνωση της σταύρωσης η οποία οδήγησε στον θνητό θάνατο του Σωτήρος μας, η οποία όμως επέφερε τη δική του και όλων των ανθρώπων αθανασία. Και ξανά η ψυχή μου υποτάχθηκε.

Και στάθηκα μπροστά στον τάφο του κήπου και φαντάστηκα εκείνη την ένδοξη ημέρα της ανάστασης, όταν ο Σωτήρας εξήλθε από τον τάφο ζωντανός, ανεστημένος, αθάνατος. Στους συλλογισμούς εκείνους η καρδιά μου φούσκωσε από χαρά.

Μέσα από εκείνες τις εμπειρίες, ένιωσα να ξεχειλίζει η ψυχή μου από ευχαριστίες και εκτίμηση για τον Επουράνιο Πατέρα μας, για την αγάπη την οποία εκείνος και ο Υιός του έδωσαν σε εμάς μέσω της ένδοξης εξιλεωτικής θυσίας. Κατά τα λόγια του Τσαρλς Γκάμπριελ: «Ω πόσο θαυμάζω που τόσο με αγαπά! Σαστίζω σαν σκέφτομαι πόσο με οδηγά. Τρέμω σαν νιώθω πως για με σταυρώθηκε, πως για με τον αμαρτωλό τυραννήθηκε. Ω είν’ θαυμάσιο που τόσο νοιάστηκε για μένα ο Χριστός! Ω είν’ θαυμάσιο, τόσο θαυμαστό!»…

Σας καταθέτω τη μαρτυρία μου, αδελφοί και οι αδελφές μου, ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας έστειλε τον αγαπημένο Υιό του, Ιησού Χριστό, στον κόσμο για να εκπληρώσει τις προϋποθέσεις επάνω στις οποίες θα λειτουργούσε το σχέδιο σωτηρίας. Η εξιλέωση αντιπροσωπεύει τη μεγάλη αγάπη του για εμάς⁴.

Καθώς συγκεντρώθηκαν για να γιορτάσουν το Πάσχα, ο Ιησούς και οι Απόστολοί του μετέλαβαν των συμβόλων τα οποία εκείνος εισήγαγε κατά το τελευταίο αυτό δείπνο τους και κατόπιν πήγαν στο Όρος των Ελαιών.

Διδάσκαλος μέχρι τέλους, συνέχισε την ομιλία του επάνω στο θέμα του αμνού που θυσιάζεται. Τους είπε ότι θα τον χτυπήσουν και πως θα διασκορπιστούν σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα (βλέπε Κατά Ματθαίον 26:31). «Κι αφού αναστηθώ» είπε, «θα πάω πριν από σας στη Γαλιλαία» (Κατά Ματθαίον 26:32).

Στις ώρες που ακολούθησαν, αίμα έβγαινε από τους πόρους του σαν κόμποι ιδρώτα, μαστιγώθηκε από τους ηγέτες που ισχυρίζονταν ότι ήταν φύλακες του νόμου του και σταυρώθηκε μαζί με ληστές. Ήταν όπως προφήτευσε ο βασιλιάς Βενιαμίν στο Βιβλίο του Μόρμον: «Και να, θα υποστεί πειρασμούς, και σωματικό πόνο, πείνα, και δίψα, και κόπωση, περισσότερο απ’ ό,τι άνθρωπος μπορεί να ανθέξει, χωρίς να φθάσει στο θάνατο. Γιατί, ιδέστε, αίμα θα βγαίνει από κάθε του πόρο, τόσο μεγάλο θα είναι το άγχος του για τις ανομίες και τους αποτροπιασμούς τού λαού του…

»Και να, έρχεται προς τους δικούς του για να επέλθει σωτηρία στα τέκνα των ανθρώπων μέσω της πίστης προς το όνομά του. Και ακόμα κι υστέρα από όλα αυτά θα τον θεωρούν άνθρωπο, και θα λένε ότι έχει δαιμόνιο, και θα τον μαστιγώσουν, και θα τον σταυρώσουν» (Μωσία 3:7, 9).

Είμαστε υπόχρεοι στον προφήτη Άλμα για τη γνώση μας του πλήρους εύρους του μαρτυρίου του: «Και αυτός θα έλθει, υποφέροντας πόνους και βάσανα και πειρασμούς κάθε είδους. Και τούτο ώστε να εκπληρωθεί ο λόγος που είπε ότι θα πάρει επάνω του τους πόνους και τις ασθένειες τού λαού του.

»Και θα πάρει επάνω του το θάνατο, ώστε να λύσει τα δεσμά τού θανάτου τα οποία δένουν τον λαό του. Και θα πάρει επάνω του τις ατέλειές τους, ώστε τα σπλάχνα του να γεμίσουν με έλεος, σύμφωνα με τη σάρκα, ώστε να μάθει σύμφωνα με τη σάρκα πώς να περιθάλπει το λαό του σύμφωνα με τις ατέλειές τους» (Άλμα 7:11-12).

Σκεφθείτε το! Όταν κατέβασαν το σώμα του από τον σταυρό και βιαστικά το τοποθέτησαν σε έναν δανεικό τάφο, εκείνος, ο αναμάρτητος Υιός του Θεού, είχε ήδη πάρει επάνω του όχι μόνον τις αμαρτίες και τους πειρασμούς κάθε ανθρώπινης ψυχής που θα μετανοούσε, αλλά όλες τις ασθένειες και τη θλίψη και τον πόνο μας, κάθε είδους. Υπέφερε αυτά τα βάσανα καθώς τα υποφέρουμε κατά τη σάρκα. Τα υπέφερε όλα. Αυτό το έπραξε για να τελειοποιήσει την ευσπλαχνία και την ικανότητά του να μας υψώσει πάνω από κάθε γήινη δοκιμασία⁵.

Στην πραγματικότητα, μπορεί να κάνουμε εσφαλμένες επιλογές, κακές επιλογές, επώδυνες επιλογές. Και μερικές φορές κάνουμε ακριβώς αυτό, όμως εδώ είναι πού έρχεται η αποστολή και η ευσπλαχνία του Ιησού Χριστού με πλήρη ισχύ και δόξα. …Έχει παράσχει μία διαμεσολαβητική εξιλέωση για τις λάθος επιλογές που κάνουμε. Είναι ο συνήγορός μας στον Πατέρα και έχει πληρώσει εκ των προτέρων για τα λάθη και τις απερισκεψίες που συχνά βλέπουμε κατά την άσκηση της ελευθερίας μας. Πρέπει να αποδεχθούμε το δώρο του, να μετανοήσουμε για εκείνα τα λάθη και να ακολουθήσουμε τις εντολές του, ώστε να επωφεληθούμε πλήρως από αυτή τη λύτρωση. Η προσφορά είναι πάντα εκεί. Ο δρόμος είναι πάντα ανοιχτός. Μπορούμε πάντοτε, ακόμα και στη δυσκολότερη στιγμή μας και στα πιο καταστροφικά σφάλματά μας να προσβλέψουμε στον Υιό του Θεού και να ζήσουμε⁶.

Ελάτε μαζί μου, να γυρίσουμε στον χρόνο εκείνων των τελευταίων σκηνών στους Αγίους Τόπους. Το τέλος της θνητής ζωής του Κυρίου μας πλησίαζε. Είχε θεραπεύσει τον άρρωστο, ανέστησε τον νεκρό και ερμήνευσε τις γραφές, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των προφητειών. Είπε στους μαθητές Του:

«Δέστε, ανεβαίνουμε στα Ιεροσόλυμα, και ο Υιός τού ανθρώπου θα παραδοθεί στους αρχιερείς και τους γραμματείς, και θα τον καταδικάσουν σε θάνατο·

και θα τον παραδώσουν στα έθνη για να τον εμπαίξουν και να τον μαστιγώσουν και να τον σταυρώσουν· και κατά την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί» (Κατά Ματθαίον 20:18-19)…

Κατά το χάραμα εκείνης της τρίτης ημέρας, η Μαρία η Μαγδαληνή και «η άλλη Μαρία» είχαν πάει στον τάφο όπου είχε εναποτεθεί το άψυχο σώμα του [Κατά Ματθαίον 28:1. Βλέπε, επίσης, Κατά Μάρκον 16:1, Κατά Λουκάν 24:10]. Νωρίτερα, οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι είχαν πάει στον Πιλάτο και τον είχαν πείσει να βάλει έναν φύλακα στη θύρα του τάφου, «μήπως οι μαθητές του, ερχόμενοι μέσα στη νύχτα, τον κλέψουν και πουν στον λαό: Αναστήθηκε από τους νεκρούς» (Κατά Ματθαίον 27:64). Όμως δύο δυνατοί άγγελοι είχαν κυλήσει την πέτρα από τη θύρα του τάφου και οι φύλακες τράπηκαν σε φυγή, τρομαγμένοι στο θέαμα.

Όταν οι γυναίκες ήρθαν στον τάφο, τον βρήκαν ανοιχτό και άδειο. Οι άγγελοι είχαν παραμείνει να τους πουν τα σπουδαιότερα νέα που άκουσαν ποτέ ανθρώπινα αφτιά: «Δεν είναι εδώ· επειδή, αναστήθηκε, όπως το είχε πει» (Κατά Ματθαίον 28:6)⁷.

Καμία διδαχή στους χριστιανικούς κανόνες δεν είναι σημαντικότερη για όλη την ανθρωπότητα, από τη διδαχή της ανάστασης τού Υιού του Θεού. Μέσω εκείνου ήρθε η ανάσταση όλων των ανδρών, γυναικών και παιδιών που γεννήθηκαν ποτέ ή θα γεννηθούν στον κόσμο.

Παρά τη μεγάλη σπουδαιότητα που θεωρούμε ότι έχει η ανάσταση στη διδαχή μας, ίσως πολλοί από εμάς να μην έχουν ακόμα πλήρως δει την πνευματική σημασία και το αιώνιο μεγαλείο της. Εάν το είχαμε κάνει, θα θαυμάζαμε την ωραιότητά της, όπως ο Ιακώβ, ο αδελφός του Νεφί, και θα ριγούσαμε εμπρός στην εναλλακτική που θα αντιμετωπίζαμε, εάν δεν είχαμε λάβει αυτό το ουράνιο δώρο. Ο Ιακώβ έγραψε:

«Ω η σοφία τού Θεού, η ευσπλαχνία και η μεγαλοσύνη του! Γιατί, ιδέστε, αν η σάρκα δεν επρόκειτο ποτέ πια να αναστηθεί, το πνεύμα μας θα έπρεπε να υποταχθεί σε εκείνον τον άγγελο που έπεσε από την παρουσία τού Αιώνιου Θεού, και έγινε διάβολος, για να μην ξανασηκωθεί ποτέ πια» (Νεφί Β΄ 9:8).

Οπωσδήποτε η ανάσταση είναι το κέντρο της πίστης κάθε χριστιανού. Είναι το μεγαλύτερο από όλα τα θαύματα που έγιναν από τον Σωτήρα του κόσμου. Χωρίς αυτή, απομένουμε πραγματικά χωρίς ελπίδα. Επιτρέψτε μου να δανειστώ τα λόγια του Παύλου: «Κι αν δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών…, τότε είναι μάταιο το κήρυγμά μας…, είμαστε δε και ψευδομάρτυρες τού Θεού, επειδή δώσαμε μαρτυρία για τον Θεό, ότι ανέστησε τον Χριστό. …Αλλά, αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, η πίστη σας είναι μάταιη· είστε δε ακόμα μέσα στις αμαρτίες σας» (Προς Κορινθίους Α΄ 15:13-15, 17)⁸.

Χωρίς την ανάσταση, το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού γίνεται μία λιτανεία σοφών λεχθέντων και φαινομενικά ανεξήγητων θαυμάτων – όμως λεχθέντα και θαύματα χωρίς τον υπέρτατο θρίαμβο. Όχι, ο υπέρτατος θρίαμβος βρίσκεται στο υπέρτατο θαύμα: για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας κάποιος ο οποίος ήταν νεκρός, εγέρθηκε σε ζώσα αθανασία. Ήταν ο Υιός του Θεού, ο Υιός του αθάνατου Πατέρα μας στους Ουρανούς και ο θρίαμβός του επί του φυσικού και πνευματικού θανάτου είναι τα καλά νέα για τα οποία κάθε χριστιανός θα έπρεπε να μιλήσει.

Η αιώνια αλήθεια είναι ότι ο Ιησούς Χριστός εγέρθηκε από τον τάφο και ήταν οι πρώτοι καρποί της ανάστασης. (Βλέπε Προς Κορινθίους Α΄ 15:23.) Οι μάρτυρες αυτού του υπέροχου γεγονότος δεν μπορούν να αμφισβητηθούν.

Μεταξύ των επιλεχθέντων μαρτύρων είναι οι Απόστολοι του Κυρίου. Πράγματι, η κλήση στην άγια αποστολική ιδιότητα είναι αυτή της κατάθεσης μαρτυρίας στον κόσμο για τη θειότητα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ο Τζόζεφ Σμιθ είπε: «Οι θεμελιώδεις αρχές της θρησκείας μας είναι η μαρτυρία των Αποστόλων και Προφητών, σχετικά με τον Ιησού Χριστό, ότι Εκείνος πέθανε, ετάφη, και ανεστήθη κατά την τρίτη ημέρα, και ανήλθε στους ουρανούς· και όλα τα άλλα που αναφέρονται στη θρησκεία μας, αποτελούν απλώς προσαρτήματα σ’ αυτό». (History of the Church, 3:30.)…

Διδάσκοντας τους Αποστόλους του, ο Χριστός τούς έκανε γνωστό «ότι ο Υιός τού ανθρώπου πρέπει να πάθει πολλά, και να καταφρονηθεί από τους πρεσβύτερους και τους αρχιερείς και τους γραμματείς, και να θανατωθεί, και μετά από τρεις ημέρες να αναστηθεί». (Κατά Μάρκον 8:31.) Και έτσι ήταν. Σταυρώθηκε και τοποθετήθηκε στον τάφο. Την τρίτη ημέρα εγέρθηκε για να ζήσει ξανά – ο Σωτήρας όλης της ανθρωπότητας και οι πρώτοι καρποί της ανάστασης. Μέσω αυτής της εξιλεωτικής θυσίας όλοι οι άνθρωποι θα σωθούν από τον τάφο και θα ζήσουν ξανά. Αυτή ήταν πάντοτε η μαρτυρία των Αποστόλων, στην οποία προσθέτω τη μαρτυρία μου⁹.

Τις ημέρες που ακολούθησαν την ανάστασή του, ο Κύριος εμφανίσθηκε σε πολλούς. Έδειξε σε αυτούς τις πέντε χαρακτηριστικές πληγές του. Περπάτησε, μίλησε και έφαγε μαζί τους, για να αποδείξει πέραν κάθε αμφιβολίας ότι ένα ανεστημένο σώμα είναι πραγματικά ένα φυσικό σώμα με απτή σάρκα και οστά. Αργότερα, διακόνησε στους Νεφίτες, τους οποίους πρόσταξε: «Σηκωθείτε και ελάτε προς εμένα, για να βάλετε τα χέρια σας στο πλευρό μου, και επίσης για να ψηλαφήσετε τα αποτυπώματα των καρφιών στα χέρια μου και στα πόδια μου, για να ξέρετε ότι είμαι ο Θεός τού Ισραήλ, και ο Θεός όλης τής γης, και θανατώθηκα για τις αμαρτίες τού κόσμου.

»Και… το πλήθος προχώρησε, και έβαλαν τα χέρια τους στο πλευρό του, και ψηλάφησαν τα αποτυπώματα των καρφιών στα χέρια και στα πόδια του. Και αυτό το έκαναν προχωρώντας ένας προς ένα μέχρι που όλοι είχαν προχωρήσει, και είχαν δει με τα μάτια τους και ψηλάφησαν με τα χέρια τους, και ήξεραν με βεβαιότητα και κατέθεσαν μαρτυρία ότι ήταν εκείνος, για τον οποίο είχε γραφεί από τους προφήτες ότι θα ερχόταν» (Νεφί Γ΄ 11:14-15).

Είναι ευθύνη και χαρά για όλους τους άνδρες και τις γυναίκες παντού να «αναζητήσ[ουν] αυτόν τον Ιησού για τον οποίο [έδωσαν μαρτυρία] οι προφήτες και οι απόστολοι» (Εθέρ 12:41) και να έχουν την πνευματική μαρτυρία για τη θειότητά του. Είναι δικαίωμα και ευλογία όλων όσοι ταπεινά επιζητούν, να ακούσουν τη φωνή τού Αγίου Πνεύματος, να δίνει μαρτυρία για τον Πατέρα και τον ανεστημένο Υιό του¹⁰.

Η μαρτυρία εκείνων οι οποίοι είδαν [τον Ιησού] ως ζωντανό άτομο μετά τον θάνατό του, δεν αντικρούστηκε ποτέ. Εμφανίστηκε τουλάχιστον δέκα ή έντεκα φορές: στη Μαρία τη Μαγδαληνή και στις άλλες γυναίκες στον κήπο, στους δύο μαθητές στον δρόμο προς Εμμαούς, στον Πέτρο στην Ιερουσαλήμ, στους αποστόλους όταν απουσίαζε ο Θωμάς και ξανά όταν ήταν παρών, στους αποστόλους στη Θάλασσα της Γαλιλαίας και σε ένα βουνό σε περισσότερους από 500 αδελφούς συγχρόνως, στον Ιάκωβο τον αδελφό του Κυρίου και στους αποστόλους κατά την ανάληψή του¹¹.

Ως κληθείς και χειροτονηθείς να δίνω μαρτυρία για το όνομα του Ιησού Χριστού σε όλο τον κόσμο, καταθέτω μαρτυρία ετούτη την εποχή του Πάσχα ότι εκείνος ζει. Έχει ένα ένδοξο, αθάνατο σώμα από σάρκα και οστά. Είναι ο Μονογενής Υιός του Πατέρα κατά την σάρκα. Είναι ο Σωτήρας, το φως και η ζωή του κόσμου. Μετά τη σταύρωση και τον θάνατό του, εμφανίσθηκε ως ανεστημένο άτομο στη Μαρία, τον Πέτρο και τον Παύλο και σε πολλούς άλλους. Εμφανίσθηκε στους Νεφίτες. Εμφανίσθηκε στον Τζόζεφ Σμιθ, το αγόρι προφήτη, και σε πολλούς άλλους στη θεϊκή νομή μας¹².

Το Πάσχα είναι ο εορτασμός για το δώρο της αθανασίας που δόθηκε σε όλους τους ανθρώπους, αποκαθιστώντας τη ζωή και θεραπεύοντας όλες τις πληγές. Μολονότι όλοι θα πεθάνουν ως μέρος του αιώνιου σχεδίου και της ανάπτυξης, παρ’ όλα αυτά, μπορούμε όλοι να βρούμε παρηγοριά στη δήλωση του Ψαλμωδού: «Την εσπέρα μπορεί να συγκατοικήσει κλαυθμός, αλλά το πρωί έρχεται αγαλλίαση». (Ψαλμοί 30:5.)

Ήταν ο Ιώβ εκείνος που ρώτησε ποιο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως το ερώτημα των αιώνων: «Αν ο άνθρωπος πεθάνει, θα ξαναζήσει;» (Ιώβ 14:14.) Η απάντηση του Χριστού αντηχεί στους αιώνες, έως αυτή τη στιγμή: «Επειδή, εγώ ζω, κι εσείς θα ζείτε». (Κατά Ιωάννην 14:19.)¹³

Υπάρχει ένας αποχωρισμός του πνεύματος και του σώματος κατά τη στιγμή του θανάτου. Η ανάσταση θα ενώσει ξανά το πνεύμα με το σώμα και το σώμα γίνεται ένα πνευματικό σώμα από σάρκα και οστά, αλλά θα αναζωογονείται από το πνεύμα αντί για το αίμα. Έτσι το σώμα μας μετά την ανάσταση, αναζωογονημένο από το πνεύμα, θα γίνει αθάνατο και δεν θα πεθάνει ποτέ. Αυτό είναι το νόημα των δηλώσεων του Παύλου ότι «υπάρχει σώμα ζωικό, υπάρχει και σώμα πνευματικό» και «σάρκα και αίμα δεν μπορούν να κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού» [βλέπε Προς Κορινθίους Α΄ 15:44, 50]. Το φυσικό σώμα είναι σάρκα και αίμα, όμως αναζωογονούμενο από το πνεύμα αντί το αίμα, μπορεί και θα εισέλθει στο βασίλειο…

Έχω μια πεποίθηση ότι ο Θεός ζει και ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός. Όπως ο Παύλος κατέθεσε μαρτυρία στους αγίους της Κορίνθου με την επιστολή του εκείνο το Πάσχα πριν από πολλά χρόνια, προσθέτω τη μαρτυρία μου ότι θα εγερθούμε από τον θνητό θάνατο για να έχουμε αιώνια ζωή, χάρη στην εξιλεωτική θυσία του Σωτήρα. Τον φαντάζομαι με τα χέρια ανοιχτά σε όλους εκείνους που θα ακούσουν:

«…Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή· αυτός που πιστεύει σε μένα, και αν πεθάνει, θα ζήσει.

»Και καθένας που ζει και πιστεύει σε μένα, δεν πρόκειται να πεθάνει στον αιώνα». (Κατά Ιωάννην 11:25-26.)¹⁴

Η ανάσταση του Χριστού προαναγγέλλει την ευλογία της αθανασίας και τη δυνατότητα της αιώνιας ζωής. Ο άδειος τάφος του, διακηρύσσει σε όλο τον κόσμο: «Δεν είναι εδώ, αλλ’ αναστήθηκε». (Κατά Λουκάν 24:6.) Αυτά τα λόγια περιλαμβάνουν όλη την απαραίτητη ελπίδα, τη διαβεβαίωση και την πίστη για να μας στηρίξουν στη γεμάτη δυσκολίες και μερικές φορές όλο θλίψη ζωή μας¹⁵.

• Πώς δείχνει η εξιλέωση την αγάπη του Επουράνιου Πατέρα και του Ιησού Χριστού για εμάς; (Βλέπε τμήμα 1.) Πώς μπορούμε να δείξουμε ευγνωμοσύνη για αυτό το δώρο της αγάπης; (Βλέπε Δ&Δ 42:29.)

• Καθώς επανεξετάζετε το τμήμα 2, αναζητήστε τους πολλούς τρόπους με τους οποίους μας ευλογεί η εξιλέωση. Με ποιον τρόπο οι διδασκαλίες του Προέδρου Χάντερ και η χρήση των γραφών εμπλουτίζουν την κατανόησή σας για την εξιλέωση; Ποιες εμπειρίες έχουν ενδυναμώσει τη μαρτυρία σας για την εξιλέωση; Πώς μπορεί η δύναμη της εξιλέωσης να σας ενδυναμώσει κατά τις δοκιμασίες σας;

• Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας καθώς μελετάτε τις διδασκαλίες του Προέδρου Χάντερ σχετικά με την ανάσταση; (Βλέπε τμήμα 3.) Πώς θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε καλύτερα τη σπουδαιότητα της ανάστασης;

• Επανεξετάστε το τμήμα 4, όπου ο Πρόεδρος Χάντερ απαριθμεί πολλούς μάρτυρες της ανάστασης του Ιησού Χριστού. Γιατί είναι σημαντική η μαρτυρία αυτών των μαρτύρων;

• Συλλογιστείτε τη διδασκαλία του Προέδρου Χάντερ ότι η ανάσταση παρέχει «όλη την απαραίτητη ελπίδα, τη διαβεβαίωση και την πίστη για να μας στηρίξουν στη γεμάτη δυσκολίες και μερικές φορές όλο θλίψη ζωή μας» (τμήμα 5). Πώς είναι η ανάσταση μια πηγή ελπίδας και παρηγοριάς για εσάς; Πώς μία μαρτυρία για την ανάσταση έχει εμπλουτίσει τη ζωή σας;

Κατά Ιωάννην 10:17-18, Νεφί Β΄ 2:6-9, 22-27, 9:19-25, Νεφί Γ΄ 27:13-16, Δ&Δ 18:10-16, 19:15-20, Μωυσή 6:59-60

«Σχεδιάστε δραστηριότητες μελέτης, οι οποίες θα οικοδομήσουν την πίστη σας στον Σωτήρα» (Να κηρύττετε το ευαγγέλιό μου [2004], 22). Παραδείγματος χάριν, καθώς μελετάτε, θα μπορούσατε να κάνετε ερωτήσεις στον εαυτό σας, όπως τις εξής: «Πώς θα μπορούσαν να με βοηθήσουν αυτές οι διδασκαλίες να αυξήσω την κατανόησή μου για την εξιλέωση του Ιησού Χριστού; Πώς μπορούν αυτές οι διδασκαλίες να με βοηθήσουν να γίνω περισσότερο σαν τον Σωτήρα;»