การแต่งงานและการเปีนบิดามารดา: เตรียมครอบครัวเรา ให้พร้อมรับชีวิตนิรันดร์

พระเจ้าทรงบอกเราว่า การแต่งงานได้รับแต่งตั้งจากพระผู้เปีนเจ้าให้กับมนุษย์ [ดู ค.พ. 49:15] สถาบันการแต่งงานในบางชุมชนที่เราอ่านพบมีชื่อเสืยงไม่ค่อย ดี กล่าวกันว่าแนวโน้มในทิศทางนี้นับวันจะเพิ่มขึ้นในหมู่พวกเรา แน่นอนว่า สาเหตุสืบเนื่องมาจากความมั่งคั่งที่เพิ่มขึ้นและการที่ชายหนุ่มไม่ยอมรับภาระดู แลภรรยาและครอบครัว ขณะที่เราออกจากความเรียบง่ายของยุคก่อน เราอาจ คิดว่าแนวโน้มนี้จะเพิ่มขึ้นเมื่อชายหนุ่มถูกยับยั้งไม่ให้ขอหญิงสาวแต่งงานเว้น แด,จะให้ความสะดวกสบายแก่เธอได้เท่ากับสมัยที่เธออยู่บ้านพ่อแม่ นิสัยสุรุ่ย สุร่ายหรือฟ้งเฟ้อในส่วนของหญิงสาวจะส่งผลให้ชายหนุ่มไม่กล้าแต่งงาน ด้วย…เราควรสอนทั้งสองเพศว่าความสุขในชีวิตแต่งงานไม่จำเป็นต้องขึ้นอยู่ กับความมั่งคั่งรารวย⁷

เมื่อชายหนุ่มขอธิดาแห่งไซอันแต่งงานกับเขา แทนที่เธอจะถามว่า “ชายคน นี้มีบ้านอิฐหลังงาม มีบ้าคู,งาม และรถบ้าคันงามหรือไม่” เธอควรถามว่า “เขา เป็นคนของพระผู้เป็นเจ้าหรือไม่ เขามีพระวิญญาณของพระผู้เป็นเจ้าอยู่กับเขา หรือไม่ เขาเป็นสิทธิชนยุคสุดท้ายหรือไม่ เขาสวดอ้อนวอนหรือไม่ เขามีพระ วิญญาณอยู่กับเขาเพื่อทำให้เขาคู่ควรแก่การเสริมสร้างอาณาจักรหรือไม่” หาก เขามี ท่านไม่ต้องคำนึงถึงรถม้าและบ้านอิฐ แต่จงตอบตกลงและเป็นหนึ่ง เดียวกันตามกฎของพระผู้เป็นเจ้า⁸

หน้าที่ของชายหนุ่มเหล่านี้ [ใน] ไซอันคือ รับธิดาแห่งไซอันเป็นภรรยา และ เตรียมร่างกายรับวิญญาณของมนุษย์ ซึ่งคือบุตรของพระบิดาในสวรรค์ของเรา พวกเขากำลังรอรับร่างกาย พวกเขาถูกกำหนดให้มาที่นึ่ และควรเกิดในแผ่น ดินไซอันแทนที่จะเกิดในแบบิลอน⁹

ข้าพเจ้าขอให้บิดามารดาทั่วไซอันทำเท่าที่ทำไต้เพื่อจูงใจบุตรธิดาให้เดินใน วิถีแห่งความชอบธรรมและความจริง และปรับปรุงโอกาสที่อยู่ตรงหน้าเขา อย่าปล่อยให้ใจท่านยึดติดอยู่กับความหลงใหลในลาภยศและการงานของโลก แต่ซาบซึ้งต่อข้อเท็จจริงที่ว่าบุตรที่ซึ่อสัตย์คือพรประเสริฐสุดและยิ่งใหญ่ที่สุด ประการหนึ่ง¹⁰

เราไณ่ห็นคุณค่าของพรที่พระผู้เป็นเจ้าทรงเปีดเผยต่อเราในระเบียบปีตุของ การแต่งงาน-การผนึกเพื่อกาลเวลาและนิรันดร—เท่าที่ควร¹¹

เราควรเห็นคุณค่าของครอบครัวเราและสายสัมพันธ์ที่มีต่อกัน โดยระลึกว่า หากเราซื่อสัตย์ เราจะได้รัศมีภาพ ความเป็นอมตะ และชีวิตนิรันดร์เป็นมรดก และนี่คือของประทานยิ่งใหญ่ที่สุดในบรรดาของประทานทั้งหมดที่พระผู้เป็นเจ้า ประทานแก’มนุษย์ [ดู ค.พ. 14:7]¹²

ข้าพเจ้าไม่มีความสงสัยใดๆ เกี่ยวกับความจริงและชัยชนะครั้งสุดท้ายของ งานนี้ ข้าพเจ้าไม่สงสัยในวันนี้ ข้าพเจ้าไม่สงสัยว่าไซอันจะเป็นดังที่ศาสดาเห็น ในรัศมีภาพ พลังอำนาจ การครอบครอง และพละกำลัง โดยมีพลังอำนาจของ พระผู้เป็นเจ้าอยู่บนนั้น

เมื่อพิจารณาเรื่องทั้งหมดนี้ คำถามซึ่งผุดเข้ามาในความคิดข้าพเจ้า และทำ ให้ข้าพเจ้าคิดหนักคือ ใครจะรับอาณาจักรนี้ไปแบกไว้ พระเจ้าทรงต้องการให้ ใครรับอาณาจักรนี้ในชัยชนะครั้งสุดท้ายและเตรียมอาณาจักรให้พร้อมรับการ เสด็จมาของบุตรมนุษย์ทั้งในความสมบูรณ์และรัศมีภาพ บุตรธิดาของเรานั่นเอง …อาณาจักรนี้ต้องอยู่บนบ่าของเขาเมื่อบิดาของเขาและเหล่าเอ็ลเดอร์ล่วงลับ ไปอยู่อีกต้านหนึ่งของม่าน สิ่งที่อยู่ตรงหน้าข้าพเจ้าชัดเจนเท่าดวงอาทิตย์ใน เวหา และเมื่อข้าพเจ้าพิจารณาเรื่องนี้ ข้าพเจ้าถามตนเองว่า ชายหนุ่มหญิงสาว อยู่ในเงื่อนไขใด บิดามารดาอย่างเรากำลังทำหน้าที่ต่อเขาหรือไป เขาพยายาม ทำตัวให้คู่ควรและเตรียมรับจุดหมายปลายทางและงานอันสำคัญยิ่งซึ่งวางอยู่ ตรงหน้าเขาหรือไม่¹³

เราไม่ทราบว่าบุตรของเราจะใช้เสันทางไหน เราเป็นแบบอย่างที่ดีต่อหน้าเขา และเราพยายามสอนหลักธรรมที่ชอบธรรมแก่เขา แต่เมื่อเขาถึงวัยรับผิดชอบ ได้ เขามีสิทธเสรีและเขากระทำด้วยตนเอง¹⁴

ในความกระตือรีอร้นของเราที่จะสั่งสอนคนทุกประเทศให้รู้พระกิตติคุณ เรา ไม่ควรลืมหน้าที่ที่มอบให้เราเกี่ยวกับการเลี้ยงดูบุตรอย่างถูกต้อง ปลูกฝืงเขาแต่ เยาว์วัยให้รักความจริงและคุณธรรม ให้เคารพสิ่งศักดี้สิทธ และให้ความรู้เขา เกี่ยวกับหลักธรรมแห่งพระกิตติคุณ¹⁵

ขอให้เราพยายามเลี้ยงดูบุตรของเราด้วยการสั่งสอนและการเตือนสติตาม หลักของพระเจ้า [ดู เอเฟซัส 6:4] ขอให้เราเปีนแบบอย่างที่ดีและสอนหลัก ธรรมที่ดีขณะที่เขายังเยาว์วัย พระบิดาบนสวรรค์ประทานเขาให้เรา เขาคืออา ณาจักรของเรา เขาคือรากฐานความสูงส่งและรัศมีภาพของเรา เขาคือแหล่งชื่อ เสียงของเรา [ดู ค.พ. 124:61] และเราควรพยายามเลี้ยงดูเขาให้เชื่อในพระเจ้า สอนเขาให้สวดอ้อนวอนและมีศรัทธาในพระเจ้าเท่าที่เราจะทำได้ เผื่อว่าเมื่อเรา ล่วงลับไปแล้วและเขารับช่วงการกระทำนี้ต่อจากเรา เขาจะยอมแบกรับงาน แห่งยุคสุดท้ายอันยิ่งใหญ่และอาณาจักรของพระผู้เปีนเจ้าบนแผ่นดินโลก¹⁶

ผู้มีชีวิตอยู่ภายใต้สิ่งที่เรียกว่าการปกครองแบบมีอารยธรรม จะได้รับการสอน เรื่องกฎทางศีลธรรม—พระบัญญัติสิบประการ—เขาได้รับการสอนไม่ให้พูดปด ไม่ให้สบถสาบาน ไม่ให้ลักขโมย สรุปคือ ไม่ให้ทำสิ่งที่ชั่วร้าย ไม่ศักดิสิทธิ และไม่ชอบธรรมท่ามกลางสังคม เมื่อบิดามารดาสอนบุตรให้ร้หลักธรรมเหล่านี้ ในวัยเยาว์ เขาย่อมฝากรอยประทับไว้ในความคิดของบุตร และทันทีที่บุตรถึง วัยรับผิดชอบได้ รอยประทับในวัยเยาว์จะมีอิทธิพลต่อการกระทำของเขา และ ตลอดชีวิตที่เหลือ เด็กที่ได้รับรอยประทับและการอบรมจะตกใจทุกครั้งที่ได้ยิน มิตรสหายสบถและใช้พระนามของพระผู้เป็นเจ้าอย่างไม1สมควร และหากเขา อยากจะสบถอย่างนั้นบ้าง เขาต้องใช้ความพยายามอย่างหนักเพื่อจะลบรอย ประทับในวัยเยาว์¹⁷

นับเป็น…พรอย่างยิ่งของบุตรที่มีบิดามารดาสวดอ้อนวอนให้เขา สอนหลัก ธรรมที่ดี และเป็นแบบอย่างที่ดีต่อเขา บิดามารดาจะตำหนิไม่ไต้เมื่อบุตรทำสิ่ง ซึ่งตัวเขาเองปฏิบัติ¹⁸

หากเราเป็นแบบอย่างที่ดีต่อบุตร และพยายามสอนเขาตั้งแต่เด็กจนเป็น ผู้ใหญ่ สอนให้เขาสวดอ้อนวอน ยกย่องพระผู้ทรงมหิทธิฤทธี้ และสอนหลัก ธรรมเหล่านั้นที่จะคํ้าจุนเขาท่ามกลางการทดสอบทุกอย่างเพื่อพระวิญญาณของ พระเจ้าจะอยู่กับเขา…เขาจะไม1หลงผิดไปง่ายๆ รอยประทับที่ดีจะติดตามเขา ตลอดชีวิต และไม่ว่าจะสอนหลักธรรมใดก็ตาม รอยประทับที่ดีเหล่านั้นจะไม่ จากเขาไป¹⁹

ข้าพเจ้าเชื่อมานานว่ามารกำลังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อตอกลิ่มระหว่างบิดา มารดากับบุตรโดยพยายามยัดเยียดและปลูกฝืงความเสิ่อมทรามเหล่านั้นไว้ใน ความคิดบุตรธิดาของสิทธิชนเพื่อจะกันเขาไม่ให้เจริญรอยตามบิดามารดา–

–สำคัญอย่างยิ่งที่เราจะเป็นบิดามารดาที่ชาญฉลาด และเราควรกระทำอย่าง ฉลาดในการปลูกฝืงหลักธรรมเหล่านั้นไว้ในความคิดที่อ่อนเยาว์เพื่อจะนำเขาไป ส่สิ่งซึ่งเที่ยงธรรม และดำเนินตามหลักธรรมแห่งความชอบธรรมและความจริง ในชีวิตเขา–

–เป็นเรื่องสำคัญที่เราจะรู้ว่าต้องกระทำเช่นไรจึงจะได้ความเข้าอกเข้าใจของ ครอบครัวเราเพื่อจะนำเขาไปในเส์นทางที่เขาจะรอดไต้ นี่คือการสืกษาและงาน ที่บิดามารดาไม่ควรละเลย…หลายครั้งที่เราอาจเห็นธุรกิจเร่งด่วนจนต้องเบียด สิ่งเหล่านี้ออกจากความคิดเรา แต่ไปควรเป็นเช่นนั้น ความคิดของมนุษย์คนใด ก็ตามที่เปีดกว้าง และผู้รอคอยงานที่อยู่ข้างหน้าจะเห็นและรูสืกว่าความรับผิด ชอบเกี่ยวกับครอบครัวที่ตกอยู่กับเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเลี้ยงดูบุตร ถือเป็น ความรับผิดชอบที่สำคัญมาก

เราต้องการช่วยให้บุตรของเรารอด ต้องการให้เขาไต้รับส่วนพรทั้งหมดที่ห้อม ล้อมผู้รับการชำระให้บริสุทธิ๙ และไต้รับพรของบิดามารดาผู้ซื่อสัตย์ต่อความสม บูรณ์ของพระกิตติคุณ²⁰

ขอให้เราทุกคนสำรวจบ้านของเรา และแต่ละคนควรพยายามปกครองครอบ ครัวและจัดบ้านของเขาให้อยู่ในระเบียบ²¹

สมัยข้าพเจ้ายังเด็กและไปโรงเรียน ครูผู้ชายคนหนึ่งเคยมาพร้อมไม้หนึ่งกำ ยาวประมาณแปดฟุต ตอนแรกเราคิดว่าจะถูกเฆี่ยน เพราะไม่ว่าเรื่องใดก็ตามที่ ทำให้เขาไม่พอใจ เราจะถูกเฆี่ยนอย่างแรง การเฆี่ยนตีที่ไต้รับตอนนั้นไม่ไต้ช่วย ให้ข้าพเจ้าทำดีแต’ประการใด…ความอ่อนโยน ความสุภาพ และความเมตตาดี กว่าในทุกๆ ต้าน ข้าพเจ้าอยากให้หลักธรรมนี้ฝืงอยู่ในความคิดเยาวชนชายของ เรา เพื่อให้เขาดำเนินตามในการกระทำทุกอย่างของชีวิตเขา ระบบเผด็จการไม่ ดี ไม่ว่าจะใช้โดยกษัตริย์ ประธานาธิบดี หรือผู้รับใช้ของพระผู้เปีนเจ้า คำพูด ที่อ่อนโยนดีกว่าคำพูดหยาบกระด้างมากมายนัก เมื่อเรามีเรื่องไม’เข้าใจกัน หาก เราจะสุภาพอ่อนโยนต่อกัน เราจะช่วยให้ตัวเรารอดพ้นจากความยุ่งยากมากมาย

–ท่านเข้าไปในครอบครัวที่ชายคนหนึ่งปฏิบัติต่อภรรยาและบุตรด้วยความ อ่อนโยน ท่านจะพบว่าภรรยาและบุตรจะปฏิบัติต่อเขาในลักษณะเดียวกัน มีคำ ร้องเรียนมาถึงข้าพเจ้าเรื่องที่ผู้ชายปฏิบัติต่อภรรยา เขาไม่เลี้ยงดูภรรยา เขาไม’ ปฏิบัติต่อเธอด้วยความอ่อนโยน ทั้งหมดนี้ทำให้ข้าพเจ้าเจ็บปวด ไม่ควรมีเรื่อง เช่นนี้…เราควรอ่อนโยนต่อกัน ทำดีต่อกัน และทำงานเพื่อส่งเสริมความผาสุก ความสนใจ และความสุขของกันและกัน โดยเฉพาะคนในบ้านของเรา

ผู้ชายเปีนหัวหน้าครอบครัว เขาคือปีตุฃองคนในม้าน…ไม่มีภาพใดบนแผ่น ดินโลกจะสวยงามเท่ากับการได้เห็นผู้ชายเปีนหัวหน้าครอบครัว สอนหลักธรรม ที่ชอบธรรม และให้คำแนะนำที่ดีแก่ครอบครัว บุตรเหล่านี้ให้เกียรติบิดา เขาได้ รับความอุ่นใจและความสุขใจจากการมีบิดาเปีนคนชอบธรรม²²

โดยปรกติเราถือว่ามารดาคือผู้ก่อร่างสร้างอุปนิสัยของบุตร ข้าพเจ้าคิดว่า มารดามีอิทธิพลต่อบุตรหลานมากกว่าบุคคลใด บางครั้งมีคำถามเกิดขึ้นว่า “การ สืกษาเริ่มด้นเมื่อใด” ศาสดาของเราตอบว่า “เมื่อชีวิตทางวิญญาณจากพระผู้ เปีนเจ้าเข้าสู่ร่างกาย” สภาพของมารดาในขณะนั้นจะส่งผลต่อบุตรในครรภ์ และนับจากการถือกำเนิดของบุตรไปจนตลอดชีวิต ส่วนใหญ่แล้วคำสอนและ ตัวอย่างของมารดาจะปกครองและควบคุมบุตรคนนั้น และเขาจะร้สืกถึงอิทธิพล ของเธอชั่วกาลเวลาและนิรันดร²³

ส่วนใหญ่แล้วความรับผิดชอบของการพัฒนาพลังทางใจและทางศีลธรรมของ อนุชนรุ่นหลังวางอยู่บนบ่าของมารดา ไม่ว่าจะในวัยทารก วัยเด็ก หรือเป็นผู้ ใหญ่…ไม่ควรมีมารดาคนใดในอิสราเอลปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปโดยไม่สอน บุตรให้สวดอ้อนวอน ตัวท่านควรสวดอ้อนวอนและสอนบุตรให้ทำเช่นเดียวกัน และท่านควรเลี้ยงดูเขาในลักษณะนี้ เผื่อว่าเมื่อท่านสิ้นแล้ว เขาจะเข้ามาแทนที่ ท่านในการแบกรับงานยิ่งใหญ่ของพระผู้เป็นเจ้า เขาจะได้มีหลักธรรมผิงอยู่ใน ความคิดเขาเพื่อจะคํ้าจุนเขาในกาลเวลาและในนิรันดร ข้าพเจ้าพูดอยู่เสมอว่า มารดาคือผู้หล่อหลอมความคิดของบุตร–

–จงแสดงให้ข้าพเจ้าเห็นมารดาผู้สวดอ้อนวอน ผู้ฟ้นฝ่าการทดลองของ ชีวิตด้วยการสวดอ้อนวอน ผู้ไว้วางใจพระเจ้าพระผู้เป็นเจ้าแห่งอิสราเอลในการ ทดลองและความยากลำบาก และบุตรของเธอจะเจริญรอยตามเส้นทางนั้น เขาจะไม่ลืมตัวอย่างเหล่านี้เมื่อเขาเข้ามาทำงานในอาณาจักรของพระผู้เป็นเจ้า²⁴

พี่น้องสตรีของเรา…มีหน้าที่ต้องปฏิบัติต่อสามี เธอควรคำนึงถึงสถานภาพ และสภาวการณ์ของเขา…ภรรยาทุกคนควรอ่อนโยนต่อสามี เธอควรปลอบโยน เขาและทำดีกับเขาให้มากที่สุดภายใต้สภาวการณ์ทุกอย่างของชีวิต เมื่อทุกคน ในครอบครัวเป็นหนึ่งเดียวกัน พวกเขาจะได้รับวิญญาณสวรรค์บนโลกนี้ นี่คือ สภาพที่ควรเป็น เพราะเมื่อผู้ชายในศาสนาจักรนี้รับผู้หญิงมาเป็นภรรยาเขาย่อม คาดหวังว่าจะได้อยู่กับเธอชั่วกาลเวลาและนิรันดร ในเช้าของการฟืนคืนชีวิตแรก เขาคาดหวังว่าจะมีภรรยาและบุตรอยู่กับเขาในองค์กรครอบครัว และอยู่ในสภาพ นั้นตลอดกาลและตลอดไป ช่างเป็นความคิดที่ยอดเยี่ยมกระไรเช่นนี้²⁵