”یک کاری برای تو دارم“

برادران وخواهران، خدا برای هر کدام از ما کار مهمّی دارد. در سخنرانی اش برای خواهران که درسی از حقیقت که شامل همۀ ما میشود، رئیس اسپِنسر دابلیو. کیمبِال تعلیم داد: ”قبل از آمدن [به زمین، بما] تکالیف مشخّصی داده شد … در حالیکه ما جزئیّات آنها را بخاطر نمیاوریم، این تغییری در واقعیّت با شکوه آنچه روزی با آن موافقت نمودیم بوجود نمیاورد.“² چه حقیقت تجلیل کننده ای! پدر بهشتی مان چیزهای مشخّص و مهمّی برای شما و من دارد که به انجامش برسانیم (ببینید افسیان ١٠:٢).

این تکالیف الهی فقط برای تعدادی معیّن نیست بلکه برای همۀ ما است—علیرغم جنسیّت، سن، نژاد، ملیّت، سطح درآمد، موقعیّت اجتماعی، یا مسئولیّت در کلیسا. هر کدام از ما نقشی مهم در پیشبرد کار خدا را اجرا میکنیم(ببینید موسی ٣۹:١).

بعضی از ما می پرسیم که آیا پدر بهشتی میتواند از ما در انجام چیز های مهم استفاده کند. امّا بخاطر داشته باشید، او همیشه از مردم عادی در انجام چیزهای مهم استفاده کرده است.(ببینید ١ قرنتیان ٢۸-٢۷:١؛ اصول و پیمانها ١٣:٣۵؛ ١:١٢۴)” [ما] نمایندگانش هستیم،“ و ”قدرت در[ما] است“ که ”پرهیزکاری زیادی را پیش آوریم“ (اصول و پیمانها ٢۸-٢۷:۵۸).³

رئیس راسل ام. نلسون توضیح داد:

”سرور آز آنچه شما برای خودتان در نظر دارید بیشتر در نظر دارد! شما برای این زمان و مکان نگاه داشته و محافظت شده اید. …

”سرورا نیاز دارد که شما دنیا را عوض کنید. وقتی خواست او را قبول کرده و پیروی میکنید، خواهید دید که غیر ممکن ها را انجام میدهید!“⁴

پس ما چگونه کاری را که هدف خدا برای ما است درک و اجرا میکنیم؟ میخواهم چهار اصل کمک کننده را با شما در میان بگزارم.

اوّل، بر دیگران تمرکز کنید. ما میتوانیم از مسیح ”که کار های نیک انجام میداد؟“ پیروی کنیم. (اعمال پیامبران ٣۸:١٠؛همچنین ببینید ٢ نیفای ٢۴:٢۶).

پس ازتکمیل و بازگشت از مأموریّت دینی، دلم برای هدفی که هر روز داشتم و لذّت میبردم تنگ شد. واضح بود که احتیاج داشتم به پیمان هایم وفادار بمانم، ادامه تحصیل بدهم، تشکیل خانواده بدهم، کسب درآمد کنم. امّا در فکر بودم که آیا چیزی بیشتر، حتّی مخصوص، وجود دارد که خدا میخواهد من انجامش دهم. بعد از چندین ماه ژرف اندیشی، به این آیه برخوردم: ”اگر تو مایل باشی، تو ابزاری در انجام کارهای نیک زیادی در این نسل خواهی بود“ (اصول و پیمانها ۸:١١). روح القدُس کمکم کرد که بفهمم که دلیل اصلی تکالیف الهی، برکت رساندن به دیگران با " انجام بیشتر کارهای نیک“ است.

ما میتوانیم در لحظات تصمیم گیری در زندگی مان—مانند در چه رشته ای تحصیل کنیم، چه شغلی داشته باشیم، یا کجا زندگی کنیم—شرایط کمک به دیگران را در نظر بگیریم.

خانواده ای به شهر جدیدی نقل مکان کرد. بجای یافتن خانه ای در یک محلّۀ ثروتمند، احساس قوی داشتند که در منطقه ای که احتیاجات اجتماعی و اقتصادی قابل توجّهی وجود دارد، مسکن گُزینند. طی سالها، سرور از طریق آنها از بسیاری افراد حمایت کرد که بخش و وتد کلیسای محلّه را تشکیل دادند.

یک دکتر متخصّص ضمن طبابت معمول، الهام یافت که هفته ای یک روز افراد بیماری را که بیمۀ سلامتی ندارند ببیند. بخاطر این مرد و همسرش که خواستار برکت رساندن به دیگران بودند، خدا وسایلی را برایشان فراهم آورد تا صد ها بیمار محتاج را حمایت کنند، در حالیکه همچنین خانوادۀ بزرگشان را پرورش دادند.

دوّم، هدایای معنوی را کشف و توسعه بدهید. پدر بهشتی این هدایا را بما داد تا کاری را که برای ما دارد تشخیص داده، اجراء کنیم، واز آن لذّت ببریم.

بعضی از ما فکر میکنیم، ”آیا من هیچ هدیه ای دارم؟“ دوباره، پاسخ ”آری“ است! ”به هر مردی [و زنی] از سوی روح خدا هدیه ای اعطا می شود … تا همه بتوانند از آن بهره مند شوند. “ (اصول و پیمانها ١٢-١١:۴۶؛ تأکید اضافه شده است).⁵ شماری از هدایای روحانی در متون مقدّس مستند هستند (ببینید ١ قرنتیان ١١-١:١٢، ٣١؛ مورونای ١۸-۸:١٠؛ اصول و پیمانها ٢۶-۸:۴۶)، امّا بسیاری دیگرهم موجود هستند.⁶ بعضی ممکن است شامل احساس همدردی، امیدواری، ارتباط خوب با مردم، سازمان دهی مؤثر، سخنرانی و نوشتن متقاعد کننده، آموزش شفّاف، و سخت کوشی باشند.

بنابرین چگونه هدایای مان را تشخیص میدهیم؟ میتوانیم به برکت سرنیائی مان مراجعه کنیم، از آنهائی که ما را بخوبی میشناسند بپرسیم، و شخصاً آنچه را که در آن ذاتاً خوبیم و لذّت میبریم شناسای کنیم. از همه مهمتر، میتوانیم از خدا بپرسیم (ببینید یعقوب ۵:١؛ اصول و پیمانها ١٠:١١٢). او هدایای ما را میشناسد، چون او خودش آنها را بما داد (ببینید اصول و پیمانها ٢۶:۴۶).

وقیکه هدایای مان را کشف میکنیم، مسؤلیم که آنها را توسعه بدهیم (ببینید متّی ٣٠-١۴:٢۵). حتّی عیسی مسیح ”کمال را در اوّل دریافت نکرد، بلکه [توسعه داد] ازیک فیض به فیضی دیگر“ (اصول و پیمانها ١٣:۹٣)

تصویر

نقاشی از ناجی توسّط بن سیمونسن

مرد جوانی تصاویری برای ترویج ارزش های دینی درست کرد. تصویر مورد علاقۀ من تصویری از ناجی است، که کُپی آن بر روی دیوار خانه مان آویزان است. این برادر هدایای هنری اش را رشد داد و مورد استفاده قرار داد. از طریق کار با او، پدر بهشتی دیگران را الهام و مریدی آنها را بهبود کرده است.

بعضی اوقات احساس میکنیم که ما هیچ هدیۀ فوق العاده مهمّی نداریم. روزی خوهر مأیوسی درخواست کرد، ”خدایا، وظیفۀ شخصی ام چیست؟“ او پاسخ داد، ”به دیگران توجّه کن. “ این یک هدیۀ روحانی بود! از آن زمان او از توجّه کردن به دیگرانی که معمولاً فراموش میشوند لذّت برد. خدا از طریق او بسیاری را مورد برکت قرار داده ا ست. در حالی که بعضی از هدایای روحانی با معیار های دنیوی برجسته نیستند، در نظر خدا و کارش آنها امری حیاتی هستند.⁷

سوّم، از سختی ها استفاده کنید. چالشهای ما کمک مان میکند تا کاری را که خدا برای ما دارد پیدا کنیم و آماده شویم. آلما توضیح داد، ”پس از پریشانی زیاد، سرور … مرا ابزاری در دست خود ساخت.“ (موصایا ١٠:٢٣).⁸ مانند ناجی، که کفّاره اش او را قادر ساخت که یاریمان کند (ببینید آلما ١٢-١:۷)، ما میتوانیم از دانشمان که از تجربیات سخت برای پیشرفت بدست آوردیم، برای تقویت، و برکت دادن به دیگران استفاده کنیم.

بعد از آنکه یک مدیر ادارۀ استخدامی از کار برکنار شد، او برکت سرنیائی اش را خواند و الهام یافت که شرکتی تأسیس کند تا به دیگران در امر کاریابی کمک کند. (او حتّی به من وقتی خانوادۀ مان ازمأموریّت مذهبی باز گشتم در پیدا کردن کار کمک کرد.) سرور از این آزمونش بعنوان وسیله ای برای برکت دادن به دیگران استفاده کرد، ضمن اینکه کار مناسب تری برای او مهیّا نمود.

یک زوج جوان نوزاد خود را به هنگام زایمان از دست دادند. با دلهائی شکسته، تصمیم گرفتند که بیاد دخترشان مشاوره و لوازم لازم را در اختیار والدینی که وضعیّت مشابه را تجربه کردند بگذارند. خدا از طریق این زوج عمل کرده است بخاطر همدلی بخصوص شان، که از طریق مشقّت توسعه یافت

و چهارم، تکیه بر خدا. وقتی از او با دلی پاک، و نیّتی راستین، درخواست می کنیم، او تکالیف روحانی مان را بر ما آشکار مینماید.⁹ وقتی آنها را کشف کردیم، او کمک میکند تا آن تکالیف را به انجام برسانیم. ”همۀ چیز ها در برابر چشمان[او] حاضر هستند“ (اصول و پیمانها ٢:٣۸؛ همچنین ببینید ابراهیم ۸:٢)، و بوقت خودش، او درهای لازم را برایمان باز خواهد کرد (ببینید مکاشفه ۸:٣). او حتّی پسرش، عیسی مسیح، را فرستاد، تا بتوانیم برای توان ماورای طبیعی خود بر او تکیه کنیم (ببینید فیلیپیان ١٣:۴؛ آلما ١٢:٢۶).

یک برادری، نگران درمورد تصمیمات دولت محلّی، الهام یافت که خود را برای مقام دولتی کاندید نماید. علیرغم فرایند پر از تشویش مبارزۀ انتخاباتی، او با اتّکاء به ایمان و گرد آوری منابع در آن شرکت کرد. سرانجام، او برنده نشد امّا احساس کرد که خدا به او خطّ مشی و توانائی لازم داد تا مشکلاتی را که برای مردمش مهم بود مطرح نماید.

یک مادر تنها، که فرزندانی با عقب ماندگی های مغزی بزرگ میکرد، پرسید که آیا قادر است احتیاجات خانواده اش را در حدّ قابل قبول برآورده سازد. اگر چه این بسیاردشوار بود، او از جانب سرور در انجام مأموریّت مهم اش احساس توانمندی میکند.

در همان زمان که خدا کمک میکند که ما تکالیف الهی مان را انجام دهیم، دشمن سعی میکند ما را از زندگی با معنی منحرف و منصرف کند.

احتمالاً گناه بزرگترین سنگ مانع سر راهمان است، که حسّاسیت ما را نسبت به روح القدُس کم و دسترسی ما را بقدرت روحانی محدود میسازد. برای اینکه کارهائی را که پدر بهشتی ما برای ما دارد انجام دهیم، ما باید سخت بکوشیم تا منزّه باشیم (ببینید ٣ نیفای ١:۸). آیا روش زندگیمان چنان است که خدا ازطریق ما میتواند کار کند؟

شیطان همچنین در جستجوی آنست که ما را با چیزهای کم اهمیّت منحرف سازد. سرور به رهبران اوّلیۀ کلیسا هشدار داد، ”ذهن تو بیشترمتوجّه بر چیزهای زمین بوده است تا بر چیزهائی از من … و خدمتی که تو به آن فراخوانده شده ای. “(اصول و پیمانها ٢:٣٠). آیا ما چنان با چیزهای دنیوی سرگرم هستیم که از تکالیف الهی مان غافلیم؟

بعلاوه، شیطان با ایجاد احساسات ناکامل بودن نا امیدمان میکند. او کارهای مان را بسیار سخت یا هراسناک وانمود میسازد. ولیکن، ما می توانیم به خدا اعتماد کنیم! او ما را دوست دارد. او میخواهد ما موفق باشیم. او ”پیشاپیش [ما ] میرود؛ او با [ما] خواهد بود، او[ ما ]را تنها نخواهد گذاشت“ (تثنیه ۸:٣١؛ همچنین ببینید مزامیر ۸:٣٢؛ امثال ۶-۵:٣؛ متّی ٢۶:١۹؛ اصول و پیمانها).

شیطان همچنین ممکن است ما را متقاعد کند که کارمان کم ارزشتر از کاری که به دیگران داده شده است. امّا هر تکلیفی که خدا تعیین کند مهم است، و ما احساس کامیابی خواهیم کرد وقتی که ”در انجام فرمانی که سرور به [ما] داده است به وجد آئیم“ (آلما ۹:٢۹).

وقتیکه خدا از طریق ما کارهایش را انجام میدهد، دشمن تحریکمان میکند که اعتبار انجام آنها را به حساب خودمان بگذاریم. ولیکن، ما میتوانیم فروتنی ناجی را با عدم خود ستائی و با شکوه نمودن پدر سرمشق قرار دهیم (ببینید متّی ١۶:۵؛ موسی ٢:۴). وقتی خبرنگاری سعی کرد که از مادر تریسا برای مأموریتش در زندگی در کمک به مستمندان تمجید نماید، اوپاسخ داد: ”آن کار [خدا] است. من مانند یک … مدادی در دستش هستم … او فکرش را میکند. او نوشتنش را انجام میدهد. مداد هیچ کاری نمیکند. تنها اجازۀ استفادۀ از مداد باید داده شود.“¹⁰

برادران و خواهران محبوبم، من از هر کدام از ما را دعوت میکنم که ”[خودمان] را کاملاً به خدا بسپاریم … بعنوان ابزاری درستکار“ (رومیان ١٣:۶). خودمان را کاملاً به خدا سپردن ملزم اینست که بگزاریم او بداند که ما میخواهیم مفید باشیم، در جستجوی راهنمائی او بوده،و دریافت قدرت او.

مانند همیشه، میتوانیم به عیسی مسیح، نمونۀ کاملمان نگاه کنیم. در زندگی قبل از این دنیا، پدر بهشتی پرسید، ”چه کسی را بفرستم؟“

و عیسی پاسخ داد، ”من اینجا هستم، مرا بفرست“ (ابراهیم ٢۷:٣؛ همچنین ببینید اشیعا ۸:۶).

عیسی مسیح قبول کرد، آماده شد، و نقش از قبل تعیین شدۀ خود را بعنوان ناجی و بازخریدار مان اجرا نمود. او خواست پدر را انجام داد (ببینید یوحنّا ٣٠:۵؛ ٣۸:۶؛ ٣ نیفای ١٣:٢۷) و تکالیف الهی او را کامل انجام داد.

وقتی ما از سرمشق مسیح پیروی میکنیم و آگاهانه خودمان را در اختیار خداوند می گزاریم، من گواهی میدهم که او هم از ما استفاده خواهد کرد تا کار او را گسترش داده و دیگران را مورد برکت قرار دهیم. به نام عیسی مسیح آمین.