خدا در میان ما

وقتی در این سؤال‌ها تأمل می‌کردم، به مُبَشِّران جوان آمریکایی خود فکر کردم که در خلال آن سال‌ها در میان ما خدمت می‌کردند. آنها امنیّت خانه‌های خود را در نیمۀ دیگر جهان گذاشته و به آلمان — سرزمین دشمنان اخیر خود — سفر کرده بودند تا امید الهی را به مردم ما ارائه دهند. آنها نیامدند تا در [مورد] سرزنش، نکوهشِ [طولانی لفظی] یا [ایجاد]شرمندگی قرار دهند. آنها با تمایل، بدون فکر کردن در مورد سود دنیوی، دوران جوانی خود را می‌دادند، فقط می‌خواستند به دیگران کمک کنند تا لذّت و آرامشی را که تجربه کرده بودند، بیابند.

از نظر من، این زنان و مردان جوان کامل بودند. من مطمئن هستم که آنها نقص‌هایی داشتند اما از نظر من این‌گونه نبود. من همیشه فکر می‌کنم آنها بزرگتر از زندگی هستند — فرشتگان نور و شکوه، عاملان شفقت، خوبی و حقیقت.

در حالی که دنیا غرق در بدبینی، تلخی، نفرت و ترس بود، نمونه و آموزه‌های این جوانان مرا سرشار از امید کرد. پیام مژده‌ای که آنها ارائه می‌دادند، فراتر از سیاست، تاریخ، کینه، نارضایتی و خواست‌های شخصی بود. این به سؤالات مهمّی که در این اوقات سخت داشتیم، پاسخ الهی می‌داد.

پیام این بود که خدا حتی در آن ساعات آشفتگی، سردرگمی و هرج و مرج ذی حیات بود و از ما مراقبت می‌کرد. اینکه او واقعاً در زمان ما ظاهر شد تا حقیقت و نور را احیا کند — مژده‌اش و کلیسایش را . که او دوباره با پیامبران صحبت می کند؛ که خدا در میان ما است — و شخصاً در زندگی‌مان دخیل بوده است و فرزندانش را به طور فعّال راهنمایی می‌کند.

آنچه می‌توانیم یاد بگیریم حیرت انگیز است وقتی که با دقت کمی بیشتر به طرح رستگاری و تعالی پدر آسمانی خود، برنامۀ شادمانی، برای فرزندانش نگاه می‌کنیم. وقتی احساس ناچیزی، کنار گذاشته شدن و فراموش شدن می‌کنیم، یاد می‌گیریم که می‌توانیم مطمئن بشویم که خدا ما را فراموش نکرده است — در حقیقت، او چیزی غیر قابل تصوّر: تبدیل شدن به «وارثان خدا، و هم ارث با مسیح» بودن را به همه فرزندان خود ارائه می‌دهد.^۲

این یعنی چی؟

اینکه ما برای همیشه زندگی خواهیم کرد، کمال شادی را خواهیم داشت،^۳ و توانایی به ارث بردن تاج و «تخت‌ها، پادشاهی‌ها، فرمانروایی‌ها، قلمرو‌ها و قدرت‌ها» را داریم. ^۴

بسیار فروتنانه است که بدانیم این آیندۀ باشکوه و خارق العاده ممکن است — نه به خاطر اینکه ما کی هستیم بلکه به خاطر اینکه خدا کیست.

با دانستن این [مسئله]، چگونه می‌توانیم هرگز غُر بزنیم یا عبوس باقی بمانیم؟ وقتی پادشاه پادشاهان ما را به پرواز در آینده‌ای غیرقابل تصور از شادمانی الهی دعوت می‌کند، چگونه می‌توانیم چشم خود را به زمین بدوزیم؟^۵

به دلیل عشق کامل خدا به ما و فداکاری ابدی عیسی مسیح، گناهان ما — اعم از بزرگ و کوچک — می‌توانند پاک شوند و دیگر به یاد نیاورند.^۶ ما می‌توانیم پاک، شایسته و مقدّس در برابر او بایستیم.

قلب من از شکرگزاری نسبت به پدر آسمانی من لبریز می‌شود. من درک می‌کنم که او فرزندان خود را محکوم نکرده است تا در جریان میرائی[این زندگی] بدون داشتن امید به آینده‌ای روشن و ابدی افتان وحیران بمانند. او دستورالعمل‌هایی ارائه کرده است که راه بازگشت به او را نشان می‌دهد. و در مرکز همۀ آنها پسر محبوب او، عیسی مسیح،^۷ و ایثارش برای ما قرار دارد.

کفّارۀ بی نهایتِ منجی، کاملاً دیدگاه مان را در برابر تخلفات و نقص‌های خودمان تغییر می‌دهد. ما می‌توانیم به جای پرداختن به آنها و احساس غیرقابل ضمانت شدن یا نا امیدی، از آنها درس بگیریم و احساس امیدواری کنیم.^۸ هدیۀ پاک کنندۀ توبه به ما این امکان را می‌دهد که گناهان خود را پشت سر بگذاریم و به موجودی جدید تکوین یابیم.^۹

به خاطر عیسی مسیح، شکست هایمان نمی‌بایست که مشخّصۀ ما باشد. آنها می توانند ما را پالایش کنند.

مانند یک معیار اندازه گیری در تمرین نوازنده، می‌توانیم به گام‌های اشتباه، ایرادات و گناهان خود، بعنوان فرصت‌هایی برای خودآگاهی بیشتر، عشق عمیق و صادقانه تر به دیگران و تصفیۀ مجدد از طریق توبه بنگریم.

اگر توبه کنیم، اشتباهات موجب سلب صلاحیت ما نمی‌شود. آنها بخشی از پیشرفت ما هستند.

همۀ ما در مقایسه با موجودات باجلال و شکوهی که برای تبدیل شدن به آنها طراحی شده‌ایم، نوزاد هستیم. هیچ موجود میرائی از خزیدن به راه رفتن تا دویدن بدون لغزش مکرّر، دست اندازها و کوفتگی‌ها پیشرفت نمی‌کند. اینگونه است که یاد می‌گیریم.

اگر ما با جدیت به تمرین ادامه دهیم، همیشه در حفظ دستورات خدا بکوشیم، و تلاش خود را برای توبه، و بکارگیریِ پایندۀ آنچه را که یاد می‌گیریم، خط به خط انجام دهیم، نور را در روان خود جمع خواهیم کرد.^۱۰ و اگرچه ممکن است اکنون توانایی کامل خود را به طور کامل درک نکنیم، «ما می دانیم که، وقتی [منجی] ظهور [می]‌کند،» رُخسار او را در خود خواهیم دید و «او را آن‌چنان که هست خواهیم دید.»^۱۱

چه وعدۀ باشکوهی!

بله، جهان آشفته است. و بله، ما نقاط ضعف داریم. اما نیازی نیست که ناامیدانه سرمان را خم کنیم، زیرا ما می‌توانیم به خدا اعتماد کنیم، می‌توانیم به پسر او، عیسی مسیح اعتماد کنیم، و می‌توانیم هدیۀ روح [القدوس] را بپذیریم تا ما را در این مسیر به سمت زندگی پر از شادی و شادمانی الهی هدایت کند.^۱۲

من اغلب فکر کرده‌ام، عیسی امروز چه چیزی تعلیم می‌داد و چه می‌کرد اگر در میان ما بود؟

پس از رستاخیز، عیسی مسیح به وعدۀ خود برای دیدار با برّه‌های دیگر خود عمل کرد.^۱۳

کتاب مورمون: گواهی دیگری از عیسی مسیح از چنین ظهوری برای مردم قاره آمریکا صحبت می‌کند. ما این نگاشتۀ گرانبها را به عنوان یک شاهد ملموس از کار منجی داریم.

مردم کتاب مورمون در آنسوی کُرۀ زمین زندگی می‌کردند — تاریخ، فرهنگ و آب و هوای سیاسی آنها با مردمی که عیسی در دوران خدمت میرائی [زندگی روی زمین] خود تعلیم داد بسیار متفاوت بود. و امّا او بسیاری از همان مواردی را که در سرزمین مقدّس تعلیم می‌داد به آنها آموزش داد.

چرا او باید این کار را بکند؟

منجی همیشه حقایق ابدی را تعلیم می‌دهد. آنها در مورد افراد در هر سن و هر شرایطی صِدق می‌کنند.

پیام او پیام امید و خواسته مان بوده و هست — گواهی اینکه خدا پدر آسمانی‌مان فرزندان خود را رها نکرده است.

که خدا در میان ماست!

دویست سال پیش، منجی دوباره به زمین بازگشت. او همراه با خدا پدر ما، بر جوزف اسمیت ۱۴ ساله ظاهر شد و احیاء مژده و کلیسای عیسی مسیح را راهنمائی کرد. از آن روز به بعد، آسمان‌ها گشوده شدند، و پیام آوران آسمانی از تالارهای جلال نامیرا فرود آمدند. نور و دانش از تخت سِلِستیال سرازیر شد.

سَروَر عیسی مسیح بار دیگر با جهان صحبت کرد.

او چه گفت؟

خدا را شکر، بسیاری از سخنان او در اصول وپیمان‌ها ثبت شده — و در دسترس هر کسی در جهان که مایل به خواندن و مطالعۀ آنها است، می‌باشد. این کلمات امروز برای ما چقدر با ارزش است!

و ما نباید تعجب کنیم که منجی مجدداً پیام اصلی مژدۀ خود را تعلیم می‌دهد: «تو با همۀ دلت، با همۀ توان، ذهن، و نیرویت به سَروَر خدایت مِهر بورز؛ و به نام عیسی مسیح تو به او خدمت کن.»^۱۴ او به ما الهام می‌کند تا خدا را جستجو کنیم^۱۵ و با تعالیمی که برای خدمت گذارانش، پیامبران، نازل کرده، زندگی کنیم.^۱۶

او به ما می‌آموزد که یکدیگر را دوست داشته باشیم^۱۷ و «آکنده از محبّت بسوی همۀ انسان ها باشیم.»^۱۸

او از ما دعوت می‌کند که دست‌هایش باشیم، و به انجام کارهای خوب بپردازیم.^۱۹ بگذارید«محبَت ما نباید فقط در حرف … بلکه باید حقیقی باشد و در عمل دیده شود.»^۲۰

او ما را به چالش می‌کشد تا به بزرگترین سفارش‌اش توجه کنیم: دوست داشتن، به اشتراک گذاشتن، دعوت همه به مژده و کلیسایش.^۲۱

او به ما دستور می‌دهد که معابد مقدّس بسازیم و در آنجا وارد شویم و خدمت کنیم.^۲۲

او بما تعلیم می‌دهد که از پیروانش بشویم — که قلب ما نباید برای قدرت، ثروت، تأیید یا موقعیّت شخصی تلاش کند. او به ما تعلیم می‌دهد که «چیزهای این جهان را کنار بگذاری[م]، و بدنبال چیزهای بهتری باشی[م].»^۲۳

او ما را ترغیب می کند که به دنبال شادی، روشنایی، آرامش، حقیقت، شادمانی،^۲۴و وعدۀ نامیرا و زندگی جاوید باشیم.^۲۵

بگذارید این مرحله را یک قدم جلوتر برداریم. فرض کنید امروز عیسی به بخش، شعبه یا خانۀ شما می‌آمد. آن چه شکلی خواهد بود؟

او درست داخل قلب شما را خواهد دید. ظواهر بیرونی اهمیت خود را از دست می‌دهند. او شما را همانطور که هستید می‌شناسد. او خواسته های قلب شما را می‌داند.

او افتاده و فروتن را بلند می‌کند.

او بیمار را شفا می‌دهد.

او در شکّاکان، [روح] ایمان و شجاعت برای ایمان آوردن می‌دمد.

او به ما تعلیم می‌دهد که قلب خود را به روی خدا بگشاییم و با دیگران ارتباط برقرار کنیم.

او صداقت، تواضع، بزرگواری، وفاداری، عطوفت و محبّت را تشخیص داده و به آنها احترام می‌گذارد.

نگاهی به چشمان او بیندازید و ما هرگز مثل قبل نخواهیم بود. ما برای همیشه تغییر خواهیم کرد. با درک عمیق دگرگون شده که، مطمئناً، خدا در میان ما است.

با مهربانی نگاهم را به جوانی می اندازم که در سالهای رشدم بودم. اگر می‌توانستم به گذشته برگردم، او را دلداری می‌دادم و به او می‌گفتم که در مسیر درست باقی بماند و به جستجو ادامه دهد. و من از او می‌خواهم که عیسی مسیح را به زندگی خود دعوت کند، زیرا خدا در میان ماست!

به شما، خواهران و برادران عزیزم، دوستان عزیزم، و همه کسانی که در جستجوی پاسخ‌ها، حقیقت، وشادمانی هستید، من همین توصیه را می‌کنم: با ایمان و صبر به جستجو ادامه دهید.^۲۷

بپرسید، دریافت خواهید کرد. در بزنید، و آن بر شما باز خواهد شد.^۲۸ به سَروَر اعتماد کنید.^۲۹

در زندگی روزمرّۀ ما، این وظیفۀ اصلی و فرصت مبارک ما برای مواجهه با خدا است.

همانطور که غرور را کنار می‌گذاریم و با قلبی شکسته و روانی پشیمان به تخت او نزدیک می‌شویم،^۳۰ او به ما نزدیک می‌شود.^۳۱

هنگامی که ما در پی عیسی مسیح می‌رویم و مسیر پیروی از او را، خط به خط می‌پیمائیم، روزی فرا خواهد رسید که ما دریافت آن هدیۀ غیرقابل تصوّرِ خرسندیِ کامل را تجربه خواهیم کرد.

دوستان عزیز من، پدر آسمانی شما را با عشقی کامل دوست دارد. او عشق خود را به روش‌های بیکران ثابت کرده است، اما مهمتر از همه با دادن پسر یگانه زاده‌اش به عنوان یک قربانی و هدیه به فرزندانش، بازگشت به پدر و مادر آسمانی‌مان را، به یک واقعیت [مبدّل] می‌سازد.

من گواهی می‌دهم که پدر آسمانی ما ذی حیات است، که عیسی مسیح کلیسای خود را رهبری می‌کند، و راسل ام نلسون پیامبر او است.

من در این فصل شاد عید پاک به شما عشق و برکتم را تقدیم می‌کنم. قلب خود را به روی منجی و ضامن ما باز کنید، فارغ از شرایط، آزمایش ها، رنج‌ها یا اشتباهاتتان، اکنون می‌توانید بدانید که او ذی حیات است، که شما را دوست دارد و اینکه به خاطر او، شما هرگز تنها نخواهی بود.

خدا در میان ماست.

از این امر به نام مقّدس عیسی مسیح شهادت و گواهی می‌دهم، آمین.