امید به مسیح
ما مشتاقیم به همهٔ آنهایی که احساس تنهایی یا عدم تعلّق می‌کنند، کمک کنیم. بگذارید مخصوصاً به آنهایی اشاره کنم که در حال حاضر مجرد هستند.
برادران و خواهران، در این عید پاک ما بر رستاخیز باشکوه سروَر و منجی‌مان، عیسی مسیح متمرکز می‌شویم. ما دعوت مهرآمیز او را به یاد می‌آوریم: «ای تمامی زحمتكشان و گرانباران، به نزد من یایید و من به شما آرامش خواهم داد.
«یوغ مرا به گردن گیرید و از من تعلیم یابید، زیرا من بردبار و فروتن هستم و جانهای شما آرامی خواهد یافت.
«زیرا یوغ من آسان و بار من سبک است.»۱
دعوت منجی برای آمادن به نزد او، دعوتی از همه است تا نه تنها به نزد او بیایند بلکه به کلیسایش نیز تعلّق یابند.
در آیه قبل از این دعوت محبّت آمیز، عیسی تعلیم می‌دهد که چگونه با تلاش برای پیروی از او، این امر انجام‌پذیر است. او اعلام کرد: «هیچ‌کس جز پدر، پسر را نمی‌شناسد و هیچ‌کس پدر را نمی‌شناسد، به جز پسر و آن کسانی‌که پسر بخواهد پدر را به ایشان بشناساند.»۲
عیسی می‌خواهد که ما بدانیم که خدا، یک پدر آسمانی پُر مهر است.
دانستن اینکه ما توسط پدر آسمانی‌مان دوست داشته شده‌ایم، به ما کمک می‌کند بدانیم ما کِه هستیم و بدانیم که ما به خانوادهٔ بزرگ جاویدان او تعلق داریم.
مؤسسهٔ تحقیقات پزشکی مایو کلینیک اخیراً در یادداشتی نوشت: «داشتن احساس تعلّق خیلی مهم است. … تقریباً هر جنبهٔ زندگی ما حول تعلّق به چیزی شکل گرفته است.» این گزارش اضافه می‌کند «ما نمی‌توانیم بین اهمیّت احساس تعلّق و اهمیّت سلامت جسم و روان‌مان جدایی قائل باشیم.»۳ و من سلامت روحانی را نیز به آن اضافه می‌کنم.
در عصر روزی که منجی در باغ قتسیمانی عذاب کشید و شب پیش از مرگش بر روی صلیب، او با پیروانش برای شام آخر ملاقات کرد. او به آنها گفت: «در جهان رنج و زحمت خواهید داشت: ولی شجاع باشید، من بر دنیا چیره شده‌ام.»۴ پیش از غروب روز بعدش، عیسی مسیح زجر کشیده و «به خاطر گناهان‌مان، [بر روی صلیب] مرده بود.»۵
من به این می‌اندیشم که در حالی که آن زنان و مردانی که از پی او رفته بودند را ترس فرا گرفته بود، با غروب آفتاب و تاریک شدن هوا چقدر احساس تنهایی می‌کردند.۶
مانند این پیروان دوران باستان حدود ۲۰۰۰ سال پیش، بسیاری از شما هم ممکن است گاه گاهی احساس تنهایی کنید. از بیش از دو سال و نیم پیش، که از مرگ همسر عزیزم، باربارا، می‌گذرد، من این تنهایی را احساس کرده‌ام. من می‌دانم که احاطه شدن در میان اعضای خانواده، دوستان و وابستگان چیست ولی من همچنان احساس تنهایی می‌کنم چون عشق زندگی من دیگر اینجا کنارم نیست.
همه‌گیری کووید-۱۹ این حس انزوا و تنهایی را برای بسیاری تشدید کرده است. با این حال، علیرغم چالش‌هایی که ما در زندگی با آنها مواجه می‌شویم، به مانند آن نخستین صبح عید پاک، هنگامی که ما برای امید و تعلّق به سروَر روی می‌آوریم، می‌توانیم به زندگی نوینی در مسیح، با امکانات جدید و حیرت‌آور و واقعیّاتی تازه چشم باز کنیم.
من شخصاً درد آنهایی که احساس تعلق ندارند را حس می‌کنم. وقتی اخبار از سراسر جهان تماشا می‌کنم، افراد بسیاری را می‌بینیم که به نظر می‌رسد دارند این تنهایی را تجربه می‌کنند. من فکر می‌کنم برای افراد زیادی، این ممکن است به علت این باشد که آنها نمی‌دانند که از جانب پدر آسمانی دوست داشته شده‌اند و اینکه همۀ ما به خانوادهٔ جاویدان او تعلق داریم. باور به اینکه خدا ما را دوست دارد و این که ما فرزندانش هستیم، تسلى بخش و اطمینان دهنده است.
چون ما فرزندان روحی خدا هستیم، هر کسی یک مبدأ، سرشت و توان بالقوۀ الهی دارد. هر یک از ما «یک پسر و دختر روحی محبوب والدین آسمانی است.»۷ این هویّت ماست. ما واقعاً چنین کسی هستیم.
وقتی ما هویّت‌های مادّی متعدّدمان، شامل هویت‌های قومی، فرهنگی یا میراث ملّی‌مان را درک می‌کنیم، هویّت روحانی ما بهبود می‌یابد.
این احساس هویت روحانی و فرهنگی، [به همراه احساس] محبّت و تعلّق می‌تواند القاء کنندهٔ امید و عشق به عیسی مسیح باشد.
سخن من از امید به مسیح، ایده‌آل اندیشی نیست. در عوض، من از امید، به عنوان انتظاری که برآورده خواهد شد، سخن می‌گویم. چنین امیدی برای غلبه بر دشمن، پرورش سازگاری و توان روحانی و دانستن اینکه ما توسط پدر جاویدان‌مان دوست داشته شده‌ایم و اینکه ما فرزندان او هستیم که به خانواده او تعلق داریم، ضروری است.
زمانی که ما به مسیح امید داریم، به دانستن این موضوع نائل می‌آییم که هنگامی که ما به بستن و مراقبت از پیمان‌های مقدّس نیاز پیدا می‌کنیم، عمیق‌ترین خواسته‌ها و آرزوهای ما می‌توانند از طریق او برآورده گردند.
مجمع دوازده رسول، برای فهمیدن چگونگی کمک به همهٔ آنهایی که احساس تنهایی یا عدم تعلّق می‌کنند، در روح دعا و با اشتیاق با یکدیگر مشورت کرده‌اند. ما مشتاقیم به همهٔ آنهایی که چنین احساس می‌کنند، کمک کنیم. بگذارید مخصوصاً به آنهایی اشاره کنم که در حال حاضر مجرد هستند.
برادران و خواهران، امروز، بیشتر از نیمی از بالغان کلیسا، افراد بیوه، طلاق گرفته و یا هنوز ازدواج نکرده‌اند. برخی افراد به فرصت‌ها و موقعیت‌شان در برنامۀ خدا و در کلیسا می‌اندیشند. ما باید درک کنیم که زندگی جاوید، نه منحصراً موضوع وضعیت فعلی تأهل ما، بلکه پیروی و «دلیری در گواهی از عیسی»۸ است. امید آنانی که مجردند همان امیدی است که برای تمام اعضای کلیسای احیاء شدهٔ سروَر عنوان شده: دسترسی به رحمت مسیح با «اطاعت از قوانین و آیین‌های مژده.»۹
من می‌توانم اظهار کنم که چند اصل مهم وجود دارند که ما لازم داریم بفهمیم.
نخست، نوشته‌های مقدّس و پیامبران آخرین زمان تصدیق می‌کنند که هر کس که وفادار به نگه‌داری از پیمان‌های مژده است، فرصت بلندمرتبگی خواهد یافت. رئیس راسِل ام نلسون تعلیم داد: «در روش و زمان خاص سروَر، هیچ برکتی از مقدّسین وفادارش صلب نخواهد شد. سروَر هر فرد را بر اساس خواست قلبی و همچنین افعال او داوری خواهد کرد و پاداش خواهد داد.»۱۰
دوم، زمان دقیق و نحوه‌ای که همهٔ برکات بلندمرتبگی ارزانی داشته می‌شوند آشکار نشده است ولی با این وجود، آنان قطعی هستند.۱۱ رئیس دَلین اِچ اُکس تشریح کرد که برخی از شرایط «مربوط به زندگی فانی در هزاره درست خواهند شد، زمانی در برنامۀ عظیم شادمانی برای همهٔ فرزندان صالح پدرمان، برای برآورده سازی هر آنچه ناکامل است.»۱۲
این بدان معنی نیست که همهٔ برکت‌ها به هزاره موکول شده‌اند. بعضی از آنها قبلاً دریافت شده‌اند و دریافت دیگران تا آن روز ادامه خواهد داشت.۱۳
سوم، انتظار برای سرور، بر فرمانبری مستمر و پیشرفت روحانی به سوی او دلالت دارد. به انتظار سروَر بودن به معنی نشستن برای فرصت مناسب نیست. شما هیچوقت نباید احساس کنید که در یک اتاق انتظار هستید.
به انتظار سروَر بودن به معنی اقدام به فعّالیت است. من در طی سالیان آموخته‌ام که وقتی ما به دیگران خدمت می‌کنیم، امید ما به مسیح افزایش می‌یابد. باخدمت، به همان صورتی که عیسی خدمت کرد، ما امیدمان را به او افزایش می‌دهیم.
رشد شخصی که یک نفر حالا و در حالی که در انتظار سروَر و وعده‌هایش است، می‌تواند کسب کند، عنصر فوق العاده گرانبها و مقدّسی از برنامهٔ او برای هر یک از ما است. مشارکتی که اکنون یک نفر می‌تواند برای کمک به توسعهٔ کلیسا بر روی زمین و گرد هم آوردن اسرائیل ارائه دهد، بسیار مورد نیاز است. وضعیت تأهل، ارتباطی به ظرفیت شخص برای خدمت ندارد. سروَر به آنانی که خدمت می‌کنند و صبورانه و با ایمان در انتظار او هستند، عزت می‌نهد.۱۴
چهارم: خدا زندگی جاوید را به همهٔ فرزندانش عرضه می‌کند. همهٔ آن کسانی که توبه، هدیهٔ سخاوتمندانهٔ منجی را بپذیرند و بر اساس فرمان‌هایش زندگی را دنبال کنند، زندگی جاوید را دریافت خواهند کرد و لو اینکه در زندگی فانی، آنها تمام شاخصه‌ها و کمال مربوط به آن را به دست نیاورند. آنهایی که توبه کنند، آمادگی سروَر برای بخشش را تجربه خواهند کرد؛ چنانکه او خاطر نشان کرد: «بلی، و هر چندباری که مردمم توبه کنند من خطاهایشان را برعلیه خودم خواهم بخشید.»۱۵
در تحلیل نهایی، ظرفیت، امیال و فرصت‌های یک شخص در موضوعات حق اختیار و انتخاب، از جمله لیاقت برای برکت‌های جاویدان از اموری هستند که فقط سرور می‌تواند در مورد آنها داوری کند.
پنجم، اطمینان ما از این ضمانت‌ها در ایمان ما به عیسی مسیح ریشه دارد. او که با رحمتش همهٔ چیزهای مرتبط با میرایی، تصحیح شده‌اند.۱۶ تمام برکت‌های وعده داده شده از طریق او میسّر شده‌اند؛ او که با کفّاره‌اش «به نازل‌تر از همۀ چیزها پایین آمد»۱۷ و «بر جهان چیره شده است.»۱۸ او «در دست راست خدا نشسته است تا از پدر، حق رحمت خود را که او بر فرزندان آدمی دارد ادعا کند …؛ از این رو او از آرمان فرزندان آدمی پشتیبانی می کند.»۱۹ در انتها، «مقدّسین آکنده از شُکوه او خواهند شد، و ارث خود را »۲۰ به صورت «هم ارثان با مسیح.»۲۱ دریافت خواهند کرد.
خواستهٔ ما این است که این مبانی به همه کمک کنند تا امیدشان به مسیح را افزایش دهند و احساس تعلّق کنند.
هیچوقت فراموش نکنید که شما حالا و برای همیشه فرزندی از خدا، پدر جاویدان‌مان، هستید. او شما را دوست دارد کلیسا شما را می‌خواهد و به شما احتیاج دارد. بله! ما به شما نیاز داریم! ما به صدا، استعدادها، مهارت‌ها، خوبی و پرهیزکاری شما نیازمندیم.
برای سالهای متمادی ما دربارۀ «بالغان مجرد جوان،» «بالغان مجرد،» و «بالغان» صحبت کرده‌ایم. این عناوین گاهی می‌توانند برای امور اداری مفید باشند ولی سهواً می‌توانند طرز نگاه‌مان به دیگران را تغییر دهند.
آیا راهی هست که از این گرایش انسان که ما را از دیگران جدا می‌کند، اجتناب کرد؟
رئیس نلسون از ما خواست که به خودمان به عنوان اعضای کلیسای عیسی مسیح مقدّسین آخرین زمان اشاره کنیم. به نظر می‌آید که این [تعریف]، همهٔ ما را پوشش می‌دهد، اینطور نیست؟
مژدۀ عیسی مسیح این قدرت را دارد تا ما را متّحد سازد. ما در نهایت بیشتر از اینکه متفاوت باشیم، شبیه هم هستیم. به عنوان اعضای خانوادۀ خدا، ما حقیقتاً برادر و خواهر هستیم. پولوس عنوان کرد: «و [خدا] جمیع ملل را از نسل یک انسان آفرید تا در تمام سطح زمین ساكن شوند.»۲۲
رؤسای وتد، اسقف‌ها و رهبران مجامع و خواهران، من از شما می‌خواهم که هر عضو وتد، بخش، مجمع یا تشکُل را به عنوان عضوی که می‌تواند به راههای متعدّد در گمارش‌ها مشارکت و خدمت کند در نظر بگیرید.
به هر عضو مجامع، تشکیلات، بخشها و وتدها، هدایا و استعدادهایی داده شده است که اکنون می‌توانند به برپایی ملکوت خدا یاری رسانند.
بگذارید از اعضای‌مان که مجرد هستند برای خدمت، اعتلا و آموزش استمداد کنیم. به تصورات و نظر‌های قدیمی اعتنا نکنید که گاهی اوقات ندانسته، در احساس تنهایی و اینکه آنها تعلّق و توانایی خدمت ندارند، نقش داشته‌اند.
در این آخر هفتهٔ عید پاک، من از منجی‌مان، عیسی مسیح، و از امید جاویدانی که او به من و همهٔ آنانی که در نامش باور داردند ارزانی می‌دارد، شهادت می‌دهم. و من با فروتنی این گواهی را به نام مقدّس او، همانا عیسی مسیح، ابراز می‌دارم، آمین.