سفر شخصی یک فرزند خدا
ما به عنوان فرزندان در پیمان [با] خدا، روح‌هایی را که از جهان ازلی می‌آیند دوست داریم، به آنها احترام می‌گذاریم، از آنها محافظت و استقبال می‌کنیم.
هر یک از ما تحت تأثیر همه‌گیری جهانی قرار گرفته‌ایم، زیرا خانواده و دوستان به طرز غیرمنتظره‌ای به آن سوی میرایی رفته‌اند. بگذارید که سه نفری که جایشان خالیست و نمایندۀ همه کسانی هستند که خیلی دوستشان داریم، را اعلام کنم.
این برادر فیلیپ و خواهر ژرمن نِسوندی است. برادر نِسوندی به عنوان سَرنیا در جمهوری کنگوی برازاویل خدمت می‌کرد که از دنیا رفت. او پزشکی بود که استعدادهای خود را سخاوتمندانه با دیگران تقسیم می‌کرد.۱
این خواهر کلارا روانو دِ ویارئال از تولکان، واقع در اکوادور است. او در ۳۴ سالگی مژدۀ احیا شده را با کمال میل قبول کرد و رهبری محبوب بود. خانواده‌اش با خواندن سرود محبوب او، «بازخریدارم هست زنده»، با او وداع کردند.۲
این برادر ری توینو از یوتا، همراه با خانوادهٔ زیبایش است. همسرش، ژولیت، گفت: «من می‌خواهم [پسرانم به یاد داشته باشند که پدرشان] همیشه سعی می‌کرد خدا را در اولویت قرار دهد.»۳
سَروَر گفته است« «با همدیگر در دوستی زندگی کنید به اندازه‌ای که برای از دست دادن آنهایی که می‌میرند گریه کنید.»۴
در حالی که گریه می‌کنیم، ما همچنین از رستاخیز با شکوه منجی خود شاد می‌شویم. به خاطر او، عزیزان و دوستان ما سفر ابدی خود را ادامه خواهند داد. همانطور که رئیس جوزف اسمیت توضیح داد: «ما نمی‌توانیم آنها را فراموش کنیم؛ دیگر دوستشان نداشته باشیم. … آنها پیشرفت کرده‌اند؛ ما در حال پیشرفت هستیم؛ ما رشد می‌کنیم همانطور که آنها رشد کرده‌اند.»۵ رئیس راسل نلسون گفت: «اشک اندوه ما … تبدیل به اشک انتظار می‌شود.»۶
ما دربارهٔ زندگی قبل از تولد می‌دانیم
چشم انداز جاوید ما، نه تنها درک ما از کسانی که سفر خود را فراتر از میرایی ادامه می‌دهند وسیع می‌کند، بلکه همچنین درک ما را از کسانی که در آغاز سفر خود هستند و تازه وارد میرایی می‌شوند روشن می‌کند.
هر شخصی که به زمین می‌آید، پسر یا دختر بی‌نظیر خدا است.۷ سفر شخصی ما از بدو تولّد آغاز نشد. قبل از تولّد، ما در دنیای آماده‌سازی با هم بودیم که «نخستین درس‌ها[یمان] در جهان ارواح» را دریافت کردیم.۸ یَهُوِه به ارمیا گفت: «قبل از اینکه تو را در شکم تشکیل دهم، تو را می‌شناختم؛ و قبل از اینکه از رحم بیرون بیایی، تو را تقدیس کردم.»۹
برخی ممکن است این سوال را داشته باشند که آیا زندگی با تشکیل جنین شروع می‌شود، یا هنگامی که قلب شروع به تپیدن می‌کند یا هنگامی که کودک می‌تواند در خارج از رحم زندگی کند، اما برای ما، هیچ تردیدی وجود ندارد که دختران و پسران روحی خدا در سفرهای شخصی خود، برای دریافت کالبد و تجربۀ میرایی به زمین میایند.
ما به عنوان فرزندان در پیمان [با] خدا، روح‌هایی را که از جهان ازلی می‌آیند دوست داریم، به آنها احترام می‌گذاریم، از آنها محافظت و استقبال می‌کنیم.
سهم شگفت‌انگیز زنان
برای یک زن، داشتن فرزند می‌تواند ایثار بزرگی از نظر جسمی، عاطفی و اقتصادی باشد. ما زنان شگفت‌انگیز این کلیسا را دوست داریم و آنها را ارج می‌نهیم. با هوش و خرد، شما بار خانواده را به دوش می‌کشید. شما دوست دارید. شما خدمت می‌کنید. شما ایثار می‌کنید. شما ایمان را تقویت، به نیازمندان خدمت می‌کنید، و سهم بزرگی در جامعه دارید.
مسئولیت مقدّس حفاظت از زندگی
سالها پیش، رئیس گوردُن هینکلی، با احساس نگرانی عمیق نسبت به تعداد سقط جنین در جهان، با کلماتی که امروز برای ما مهم است، به زنان کلیسا خطاب کرد. او گفت: «شما که همسر و مادر هستید، لنگر خانواده‌اید. شما بچه‌ها را حمل می‌کنید. چه مسئولیت عظیم و مقدّسی است. … چه اتفاقی برای قدردانی ما از مقدّسات زندگی بشر می‌افتد؟ سقط جنین، شیطانی، جدی و واقعی و نفرت‌انگیز است، که زمین را فرا گرفته است. من از زنان این کلیسا می‌خواهم که از آن روی برگردانند، از آن اجتناب کنند، و از آن موقعیت‌های سازشکارانه که مطلوب به نظر می‌رسد دوری کنند. ممکن است شرایطی وجود داشته باشند که تحت آن [شرایط] اتفاق بیفتد، اما بسیار محدود است.۱۰ … شما مادران پسران و دختران خدا هستید، که زندگی آنها مقدّس است. حفاظت از آنها یک مسئولیت خدادادی است که نمی‌توان آن را به راحتی کنار گذاشت.»۱۱
ارشد مارکوس نَش داستان زنی ۸۴ ساله را با من در میان گذاشت که هنگام مصاحبه برای تعمید خود به «سقط جنین [در سالها قبل] اعتراف کرد.» او با احساسی صمیمانه، گفت: «من ۴۶ سال است که هر روز در زندگی خود بار وجدان برای سِقط یک کودک را حمل می‌کنم. … هیچ چیزی نمی‌توانست درد و احساس گناهم را از بین ببرد. من ناامید بودم تا اینکه مژدۀ واقعی عیسی مسیح را به من تعلیم دادند. یاد گرفتم چگونه توبه کنم … و ناگهان سرشار از امید شدم. سرانجام فهمیدم که اگر از گناهانم واقعاً توبه کنم، می‌توانم بخشیده شوم.»۱۲
چقدر از موهبت‌های الهی توبه و آمرزش سپاسگزاریم.
ما چه می‌توانیم بکنیم؟
مسئولیت ما به عنوان پیروان آرامش طلب عیسی مسیح چیست؟ بگذارید بر اساس فرمان‌های خدا زندگی کنیم، آنها را به فرزندان خود آموزش دهیم، و آنها را با دیگران که مایل به گوش دادن هستند، در میان بگذاریم.۱۳ بگذارید احساسات عمیق خود را در مورد تقدّس زندگی، با کسانی که در جامعه تصمیم می‌گیرند، در میان بگذاریم. آنها ممکن است کاملاً از آنچه ما باور داریم قدردانی نکنند، اما ما دعا می‌کنیم تا آنها با درک کامل‌تری درک کنند که چرا این تصمیمات برای ما، از آنچه فرد برای زندگی خود می‌خواهد بسیار فراتر می‌رود.
اگر منتظر فرزندی پیش‌بینی نشده هستید، اجازه دهید با عشق، تشویق و در صورت لزوم با کمک مالی، مادر را تقویت کنیم و اجازه دهیم فرزندش به دنیا بیاید و سفر خود را در میرایی ادامه دهد.۱۴
زیبایی فرزندخواندگی
در خانواده، ما به طور بی‌نظیری برکت یافته‌ایم، هنگامی که که دو دهۀ پیش، یک جوان ۱۶ ساله پی برد که در انتظار فرزند است. او و پدر نوزاد ازدواج نکرده بودند و آنها نمی‌توانستند راهی برای پیشبرد [زندگی] با یکدیگر بیابند. زن جوان باور داشت موجود زنده ای که او حمل می‌کند بسیار گرانبها است. او یک دختر بچه به دنیا آورد و به خانوادۀ پرهیزکاری اجازه داد که او را به عنوان فرزند خودشان بپذیرند. از نظر برایس و جولین، او جواب دعاهای آنها بود. آنها او را امیلی نامیدند و به او تعلیم دادند كه به پدر آسمانی و پسر او، عیسی مسیح، توکّل كند.
امیلی بزرگ شد. چقدر سپاسگزاریم که امیلی و نوهٔ ما، کریستن، عاشق یکدیگر شدند و در خانۀ سَروَر ازدواج کردند. امیلی و کریستین اکنون دختر کوچک خود را دارند.
امیلی اخیراً نوشته است: «در طول این ۹ ماه بارداری اخیر، وقت داشتم تا درباره وقایع تولّد خودم تأمل کنم. به مادرم فکر کردم که فقط ۱۶ سال داشت. در حالی که من درد و تغییراتی را که بارداری در سن جوانی ۱۶ ساله، به وجود میاورد، که چقدر سخت بود، تنها می‌توانم تصور کنم. … حتی حالا اشکم جاری می‌شود وقتی که به مادرم فکر می‌کنم، که می‌دانست نمی‌تواند زندگی‌ای را به من عطا کند که [او برای من آرزو داشت و با از خود گذشتگی] من را برای فرزند خواندگی گذاشت. نمی‌توانم سر در بیاورم آنچه را که او در آن نه ماه از سر گذرانده است؛ با چشمان داورانه مورد قضاوت قرار میگرفت، هنگامی که بدنش تغییر می‌کرد، تجربه‌های نوجوانی‌ای که از دست میداد، با علم به این که در پایان این عشق مادرانه، فرزند خود را در آغوش دیگری قرار خواهد داد. من از انتخاب فداکارانۀ او بسیار سپاسگزارم، که او انتخاب نکرد که از حق انتخاب خود استفاده کند به گونه‌ای که حق انتخاب مرا از بین ببرد.» امیلی نتیجه می‌گیرد: «من از برنامۀ الهی پدر آسمانی، از پدر و مادر [خواندۀ] باورنکردنی‌ام که [مرا دوست داشتند و از من مراقبت کردند] و از معابد که می‌توانیم با خانواده‌های خود پیوندی جاودانه بیابیم، بسیار سپاسگزارم.»۱۵
منجی «کودکی را گرفت و در میان آنها قرار داد: و هنگامی که او را در آغوش گرفت، به آنها گفت: هرکس یکی از این کودکان را به نام من بپذیرد، مرا می‌پذیرد.»۱۶
هنگامی که خواسته‌های پرهیزکارانه هنوز محقق نشده‌اند
من عشق و دلسوزی خود را نسبت به زوج‌های پرهیزکاری که ازدواج می‌کنند و با وجود اشتیاق زیادی که تلاش می‌کنند قادر به داشتن فرزندی نیستند و همچنین به آن دسته از زنها و مردانی که طبق قانون خدا فرصت ازدواج نداشته‌اند، ابراز میدارم. درک رؤیاهای تحقق نیافته در زندگی دشوار است، اگر فقط از منظر میرایی به آنها نگاه شود. من به عنوان خدمتگزار سَروَر، به شما قول می‌دهم همانطور که به عیسی مسیح و پیمان‌های خود وفادار هستید، برکات جبران‌کننده‌ای را در این زندگی و خواسته‌های پرهیزکارانهٔ خود را در خط زمان جاودانهٔ سَروَر دریافت خواهید کرد.۱۷ حتی در صورت محقق نشدن همهٔ امیدهای پرهیزکارانهٔ ما، در سفر میرایمان، می‌تواند شادی وجود داشته باشد.۱۸
پس از تولد، کودکان همچنان به کمک ما نیاز دارند. برخی به شدت به آن احتیاج دارند. هر ساله از طریق اسقف‌های دلسوز و کمک‌های سخاوتمندانۀ شما از پیشکش‌های روزه و حساب‌های بشردوستانه، زندگی میلیون‌ها و میلیون‌ها کودک برکت می‌یابد. ریاست اول، اخیراً اختصاص ۲۰ میلیون دلار اضافی برای کمک به یونیسف در تلاش‌های جهانی‌اش برای استفاده از دو میلیارد واکسن را اعلام کرده است.۱۹ خدا کودکان را دوست دارد.
تصمیم مقدّس بچه‌دار شدن
نگران‌کننده است که حتی در برخی از مرفّه‌ترین کشورهای جهان، فرزندان کمتری متولد می‌شوند.۲۰ «فرمان خدا به فرزندانش برای ازدیاد نسل و پر کردن زمین همچنان پابرجاست.»۲۱ چه موقع بچه‌دار شدن و چه تعداد فرزند داشتن، باید تصمیمات خصوصی میان زن و شوهر و سَروَر باشد. با ایمان و دعا، این تصمیمات مقدّس می‌توانند تجربیاتی زیبا و وحی‌آمیز باشند.۲۲
داستان خانوادۀ لِینگ از کالیفرنیای جنوبی را [با شما] در میان می‌گذارم. خواهر رِبِکا لِینگ می‌نویسد:
«در تابستان ۲۰۱۱، زندگی برای خانوادهٔ ما به نظر عالی بود. ما زوج خوشبختی با چهار فرزندِ ۹، ۷، ۵ و ۳ ساله بودیم. …
«حاملگی‌ها و زایمان‌های من بسیار خطرناک بودند … [و] ما از داشتن چهار فرزند [بسیار] خوشوقت بودیم، [فکر می‌کردیم] که خانوادۀ ما کامل است. در ماه اکتبر هنگام گوش دادن به همایش عمومی، احساس غیرقابل تردیدی داشتم که قرار است بچهٔ دیگری داشته باشیم. همانطور که من و لگراند می‌اندیشیدیم و دعا می‌کردیم، … می‌دانستیم که خدا برای ما برنامه‌ای متفاوت از آنچه ما برای خود داشتیم، دارد.
«پس از بارداری و زایمان دشوار دیگری، ما صاحب یک دختر بچۀ زیبا شدیم. نام او را بِریِل گذاشتیم. او یک معجزه بود. لحظاتی پس از تولدش، در حالی که هنوز در [اتاق زایمان] بودم، صدای غیر قابل تردید روح‌القدس را شنیدم: «یکی دیگر هم هست.»
«سه سال بعد، یک معجزهٔ دیگر، میا. بریل و میا شادی فوق‌العاده‌ای برای خانوادۀ ما هستند.» او نتیجه می‌گیرد« «در جهت سروَر با ذهن باز بودن، و از پی برنامه‌اش رفتن برای ما، همیشه شادی بیشتری از … تکیه به درک خودمان خواهد داشت.»۲۳
منجی هر کودک گرانبهایی را دوست دارد.
«و او فرزندان کوچک آنها را یکی یکی، برداشت و آنها را برکت داد. …
«و … آنها چشمانشان را به سوی آسمان انداختند، … و آنها دیدند فرشتگان از آسمان فرود آمدند … در میان آتش؛ و [فرشتگان] … دور بچه‌ها حلقه زدند، … و فرشتگان به آنها خدمت کردند.»۲۴
من گواهی می‌دهم که سفر شخصی شما به عنوان فرزند خدا برای شما آغاز نشد زیرا اولین جریان هوای زمین وارد ریه‌های شما شد، و پایان نخواهد یافت وقتی آخرین نفس میرایی خود را می‌کشید.
باشد که همیشه به یاد داشته باشیم که هر فرزند روحی خدا در سفر شخصی خود به زمین می‌آید.۲۵ باشد که ما از آنها استقبال کنیم، محافظشان باشیم، و همیشه آنها را دوست داشته باشیم. در حالی که این فرزندان گرانقدر را به نام منجی پذیرا می‌شوید و در سفر جاودانگیشان یاری می‌کنید، من به شما قول می‌دهم که سَروَر به شما برکت داده و عشق و تأیید خود را بر شما ارزانی خواهد نمود. به نام عیسی مسیح، آمین.