Obleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa

Kiedy dwoje moich najmłodszych dzieci dorastało, odkryłam książki, które były zabawne i angażujące, ale również korzystały z symboliki w swoich historiach. Gdy wspólnie czytaliśmy wieczorami, uwielbiałam pomagać moim dzieciom zrozumieć symbole, których autor używał do nauczania głębszych zasad, a nawet zasad ewangelii.

Wiedziałam, że to odniosło skutek pewnego dnia, kiedy mój młodszy syn był nastolatkiem. Zaczął czytać nową książkę i chciał się cieszyć historią, ale jego umysł próbował odnaleźć głębsze znaczenie wszystkiego, co czytał. Był sfrustrowany, a ja uśmiechałam się w duchu.

Jezus nauczał poprzez historie i symbole¹ — o ziarnie gorczycy, aby nauczać o mocy wiary², o zagubionej owcy, aby nauczać o wartości dusz³, o synu marnotrawnym, aby nauczać o charakterze Boga⁴. Jego przypowieści były symbolami, dzięki którym mógł przekazać głębsze lekcje tym, którzy mieli „uszy [do słuchania]”⁵. Jednak ci, którzy nie poszukują głębszego znaczenia, nie zrozumieją⁶, podobnie jak wielu, którzy czytali te same książki, które czytałam moim dzieciom, nigdy nie wiedziało, że jest tam głębsze znaczenie i o wiele więcej można wynieść z tych historii.

Kiedy Bóg Ojciec złożył Swojego Jednorodzonego Syna w ofierze za nas, sam Jezus Chrystus stał się najwyższym symbolem niegasnącej miłości naszego Ojca w Niebie do każdego z nas⁷. Jezus Chrystus stał się Barankiem Bożym⁸.

Mamy przywilej i błogosławieństwo bycia zaproszonymi do nawiązania relacji z Bogiem opartej na przymierzu, w której nasze życie może stać się symbolem tego przymierza. Przymierza budują taki rodzaj relacji, który pozwala Bogu kształtować i zmieniać nas z czasem oraz podnosić nas, abyśmy stali się bardziej podobni do Zbawiciela, zbliżając nas bardziej do Niego i naszego Ojca⁹, a ostatecznie przygotowując nas do wejścia do Ich obecności.

Każda osoba na ziemi to ukochany syn lub ukochana córka Boga¹⁰. Kiedy decydujemy się być częścią przymierza, wzmacnia ono i pogłębia naszą relację z Nim. Prezydent Russell M. Nelson nauczał, że kiedy decydujemy się zawrzeć przymierza z Bogiem, nasza relacja z Nim może stać się znacznie bliższa niż wcześniej i umożliwi Mu błogosławienie nas dodatkową miarą Jego miłosierdzia i miłości, miłości opartej na przymierzu, która w języku hebrajskim ma nazwę hesed¹¹. Kiedy mówimy o ścieżce przymierza, chodzi o naszą relację z Bogiem — naszą relację hesed z Nim¹².

Nasz Ojciec pragnie pogłębić relacje ze wszystkimi Swoimi synami i córkami¹³, ale to my dokonujemy tego wyboru. Kiedy zbliżamy się do Niego poprzez relację opartą na przymierzu, pozwala to Mu zbliżyć się do nas¹⁴ i w większym stopniu nas błogosławić.

Bóg ustala warunki i powinności przymierzy, które zawieramy¹⁵. Kiedy decydujemy się wejść w tę relację, świadczymy Mu poprzez symboliczne czyny właściwe dla każdego przymierza, że jesteśmy gotowi dochować warunków, które On wyznaczył¹⁶. Poprzez szanowanie naszych przymierzy umożliwiamy Bogu wylanie mnóstwa obiecanych błogosławieństw związanych z tymi przymierzami¹⁷, w tym zwiększoną moc do zmiany i stawania się bardziej podobnymi do naszego Zbawiciela. Jezus Chrystus jest w centrum wszystkich przymierzy, które zawieramy, a błogosławieństwa oparte na przymierzu są możliwe za sprawą Jego zadość czyniącej ofiary¹⁸.

Chrzest przez zanurzenie jest symboliczną bramą, przez którą wchodzimy w relację z Bogiem opartą na przymierzu. Zanurzenie się w wodzie i powstanie z niej symbolizuje śmierć Zbawiciela i Zmartwychwstanie ku nowemu życiu¹⁹. Podczas chrztu to my symbolicznie umieramy i rodzimy się na nowo w rodzinie Chrystusa, i pokazujemy, że pragniemy wziąć na siebie Jego imię²⁰. My sami jesteśmy ucieleśnieniem symboliki tego przymierza. W Nowym Testamencie czytamy: „Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekliście się w Chrystusa”²¹. Poprzez nasz chrzest symbolicznie przyoblekamy się w Chrystusa.

Obrzęd sakramentu wskazuje również Zbawiciela. Chleb i woda symbolizują ciało i krew Chrystusa przelane za nas²². Dar Jego Zadośćuczynienia jest nam symbolicznie oferowany każdego tygodnia, kiedy posiadacz kapłaństwa, reprezentujący samego Zbawiciela, oferuje nam chleb i wodę. Kiedy jemy i pijemy symbole Jego ciała i krwi, Chrystus w symboliczny sposób staje się częścią nas²³. Ponownie przyoblekamy się w Chrystusa, kiedy co tydzień zawieramy nowe przymierze²⁴.

Kiedy zawieramy przymierza z Bogiem w domu Pana, pogłębiamy naszą relację z Nim²⁵. Wszystko, co robimy w świątyni, wskazuje nam plan naszego Ojca dla nas, którego sednem jest Zbawiciel i Jego zadość czyniąca ofiara²⁶. Pan nauczy nas wiersz za wierszem²⁷ poprzez symbolikę obrzędów i przymierzy, kiedy otworzymy nasze serca i w duchu modlitwy będziemy dążyć do zrozumienia głębszych znaczeń.

W ramach obdarowania świątynnego jesteśmy upoważnieni do noszenia odzienia świętego kapłaństwa. Jest to zarówno święty obowiązek, jak i święty przywilej.

W wielu tradycjach religijnych specjalna odzież zewnętrzna jest noszona jako symbol wiary i oddania Bogu²⁸, a ubiór ceremonialny jest często noszony przez osoby prowadzące nabożeństwa. To święte okrycie ma głębokie znaczenie dla tych, którzy je noszą. W pismach świętych czytamy, że w starodawnych czasach święty ubiór ceremonialny był również noszony w trakcie rytuałów świątynnych²⁹.

Jako członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, ci z nas, którzy zdecydowali się zawrzeć przymierza z Bogiem w domu Pana, noszą święte ceremonialne ubranie zewnętrzne podczas oddawania czci Bogu, co symbolizuje ubranie noszone podczas pradawnych rytuałów świątynnych. Nosimy również odzienie świętego kapłaństwa, które mamy na sobie zarówno podczas oddawania czci Bogu w świątyni, jak i w naszym codziennym życiu³⁰.

Odzienie świętego kapłaństwa jest głęboko symboliczne i również wskazuje Zbawiciela. Kiedy Adam i Ewa spożyli owoc i musieli opuścić Ogród Eden, otrzymali okrycie ze skór, jako przyodziewek³¹. Prawdopodobnie zwierzę zostało złożone w ofierze, aby można było zrobić to okrycie ze skór — co symbolizuje ofiarę, jaką złożył za nas Zbawiciel. Kaphar to podstawowe hebrajskie słowo opisujące zadośćuczynienie, a jednym z jego znaczeń jest „okrycie”³². Odzienie świątynne przypomina nam, że Zbawiciel i błogosławieństwa Jego Zadośćuczynienia okrywają nas przez całe życie. Kiedy każdego dnia przyoblekamy się w odzienie świętego kapłaństwa, ten piękny symbol staje się częścią nas.

W Nowym Testamencie, w Liście do Rzymian, czytamy: „Noc przeminęła, a dzień się przybliżył. Odrzućmy tedy uczynki ciemności, a obleczmy się w zbroję światłości […]. Obleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa”³³.

Jestem bardzo wdzięczna za przywilej noszenia odzienia świętego kapłaństwa. Przypomina mi to, że Zbawiciel i błogosławieństwa Jego nieskończonego Zadośćuczynienia stale okrywają mnie w trakcie mojej doczesnej podróży. Przypomina mi również, że kiedy dotrzymuję przymierzy, które zawarłam z Bogiem w domu Pana, symbolicznie przyoblekam się w Chrystusa, który sam jest zbroją światła. On ochroni mnie przed złem³⁴, daje mi moc i zwiększone zdolności³⁵ oraz jest moim światłem i przewodnikiem³⁶ przez ciemność i trudności tego świata.

Istnieje głębokie i piękne symboliczne znaczenie odzienia świętego kapłaństwa i jego związek z Chrystusem. Wierzę, że moja gotowość³⁷ aby nosić święte odzienie staje się moim symbolem w relacji z Nim³⁸. To jest nasz osobisty znak dla Boga, a nie znak dla innych ludzi³⁹

Jestem bardzo wdzięczna za mojego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa⁴⁰. Jego zadość czyniąca ofiara za nas stała się największym symbolem nieskończonej miłości, jaką On i nasz Ojciec w Niebie darzą każdego z nas⁴¹: namacalnymi symbolami tej miłości i złożonej ofiary — śladami w rękach, stopach i boku Zbawiciela — pozostającymi nawet po Jego Zmartwychwstaniu⁴².

Kiedy dotrzymuję moich przymierzy i zobowiązań wobec Boga, łącznie z noszeniem odzienia świętego kapłaństwa, moje życie może stać się osobistym symbolem mojej miłości i głębokiej wdzięczności za mojego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, i pragnieniem, aby zawsze mieć Go ze sobą.

Jeśli jeszcze tego nie uczyniliście, zapraszam was, abyście wybrali głębszą relację z Bogiem poprzez zawarcie z Nim przymierzy w domu Pana. Studiujcie przemówienia naszego proroka (włączając w to piękne nauki w przypisach jego przemówień, które znajdują się w większości jego przemówień konferencyjnych). Wielokrotnie przez lata przemawiał na temat przymierzy, zwłaszcza odkąd został Prezydentem Kościoła. Z jego nauk możemy nauczyć się o pięknych błogosławieństwach i zwiększonej mocy i umiejętnościach, które mogą się stać waszym udziałem poprzez zawieranie i dotrzymywanie przymierzy z Bogiem⁴³.

Podręcznik ogólny podaje, że nie jest wymagane otrzymanie powołania na misję lub bycie zaręczonym do zawarcia przymierzy świątynnych⁴⁴. Dana osoba musi mieć co najmniej 18 lat, nie uczęszczać już do szkoły średniej lub równorzędnej, być członkiem Kościoła przez co najmniej rok. Wymagana jest także osobista świętość wg standardów⁴⁵. Jeśli macie pragnienie, aby pogłębić swoją relację z Ojcem Niebieskim i Jezusem Chrystusem poprzez zawarcie świętych przymierzy w domu Pana, zapraszam was, abyście porozmawiali z biskupem lub prezydentem gminy i powiedzieli mu o waszych pragnieniach. On pomoże wam, dowiedzieć się, jak przygotować się do przyjęcia i szanowania tych przymierzy.

Poprzez relację z Bogiem opartą na przymierzu nasze życie może stać się żywym symbolem zobowiązania i głębokiej miłości do naszego Ojca w Niebie, naszej hesed, jaką żywimy do Niego⁴⁶, i pragnienia, aby się rozwijać i ostatecznie stać się podobnym do naszego Zbawiciela, będąc przygotowanym, aby pewnego dnia wejść do Ich obecności. Świadczę, że wspaniałe błogosławieństwa tej relacji opartej na przymierzu są warte swej ceny. W imię Jezusa Chrystusa, amen.