Trzy przesłania dla Młodych Dorosłych

Zachęcamy was, abyście zdobyli solidne wykształcenie i umiejętności konieczne do tego, aby z powodzeniem znaleźć zatrudnienie, założyć rodzinę i czynnie udzielać się w społeczeństwie.

Nauka i zdobywanie fachowych umiejętności mogą być kosztowne. Nauczcie się oszczędzać pieniądze i mądrze dysponować posiadanymi przez was funduszami. Pomoże to zminimalizować długi, jakie być może będziecie musieli zaciągnąć, zanim skończycie się uczyć.

Jeśli będziecie zdobywać wykształcenie już jako małżonkowie, będzie to wymagać od was i waszych współmałżonków podejmowania właściwych decyzji i poświęcania się na rzecz rodziny. Będziecie musieli się upewnić, że nic nie zagraża potrzebom waszej rodziny, waszej pracy ani edukacji.

Samotni czy poślubieni, ci z was, którzy pracują, powinni wyrobić w sobie etykę zawodową. Pracujcie wydajnie; rozwijajcie swoje umiejętności zawodowe. Bądźcie lojalni wobec pracodawcy. Szukajcie okazji, by pogłębiać swoją wiedzę i podejmować się dodatkowych obowiązków. Płaćcie dziesięcinę i inne ofiary. Odkładajcie część swoich zarobków i wyróbcie w sobie nawyk oszczędności i samowystarczalności.

Jednym z wielkich wyzwań na tym etapie waszego życia jest podejmowanie decyzji związanych z wydawaniem pieniędzy.

Prezydent Brigham Young nauczał: „Jeśli pragniecie być bogaci, oszczędzajcie to, co zarabiacie. Głupiec może zarobić pieniądze, ale tylko mądry człowiek umie je zaoszczędzić i zainwestować tak, aby przyniosły mu korzyść”¹.

Na naszym rynku jest tak wiele kuszących i interesujących produktów. Zapewniają one przyjemność i relaks. Są intrygujące i zdają się być konieczne do życia.

A jednak Zbawiciel powiedział:

„Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie je mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje podkopują i kradną;

Ale gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie podkopują i nie kradną.

Albowiem gdzie jest skarb twój — tam będzie i serce twoje” (Ew. Mateusza 6:19–21).

Uważajcie, abyście nierozważnie nie otaczali się fizycznymi, doczesnymi zabawkami, które nie są niezbędne na tym etapie waszego życia. Nie myślcie, że musicie natychmiast mieć to, co mieli wasi rodzice, kiedy opuszczaliście ich dom. W większości wypadków zdobycie nowoczesnych sprzętów domowych zajęło waszym rodzicom dziesięciolecia, a staranie się o nie teraz, kiedy dopiero rozpoczynacie urządzać swój własny dom rodzinny, jest po prostu nierealne.

Mogę złożyć osobiste świadectwo, że niektóre z najsłodszych wspomnień jakie mamy z żoną, pochodzą z czasów, kiedy nasza rosnąca rodzina mieszkała w małym mieszkanku, a ja kończyłem studia prawnicze. Mieliśmy niewiele luksusów, ale nie wiedzieliśmy, że jesteśmy biedni, bo mieliśmy siebie nawzajem oraz błogosławieństwa ewangelii. Te błogosławieństwa całkowicie przesłoniły brak ziemskich dóbr.

Zachowując w pamięci ów fragment, pozwólcie, że wspomnę o kilku czynnikach, które mogą opóźnić zawarcie małżeństwa.

1. Niektórym może się wydawać, że mniej zachęca się do małżeństwa osoby, które powróciły z misji. Jeżeli tak rozumujecie, jest to błędne założenie. Wszyscy misjonarze powinni być po powrocie do domu zachęcani do tego, by pozostali aktywni w Kościele, zdobyli wykształcenie oraz umiejętności zawodowe i zaczęli poszukiwać swego wiecznego towarzysza lub towarzyszki.

2. Niektórzy młodzi mężczyźni mają wrażenie, że nie sprostają wymaganiom młodych kobiet. Sformułowanie „kosztowna w utrzymaniu” jest często używane, by opisać osobę, która sprawia wrażenie, że potrzebuje więcej, niż mogą jej zapewnić inni. Właściwa komunikacja może rozwiać te wątpliwości.

3. Skupienie na edukacji lub karierze może przesunąć małżeństwo na dalszą pozycję w hierarchii ważności. Małżeństwo, wykształcenie i kariera mogą funkcjonować razem. Kariera bez rodziny tam, gdzie można było ją założyć, to tragedia.

4. Nie pozwólcie, aby wasze życie było zwykłym egzystowaniem dla zabawy czy zaspokajania własnych zachcianek. Życie to coś więcej niż wesołe miasteczko. Nie dajcie się omotać gromadzeniu dóbr. Przyjmujcie odpowiedzialność.

5. Negatywny obraz małżeństwa w wyniku doniesień mediów lub doświadczeń w rodzinie lub wśród przyjaciół może zniechęcić kogoś do małżeństwa. Niektórzy mówią: „Po co się żenić, skoro jest tak wiele rozwodów?” To, że istnieją rozwody, nie znaczy, że nie możecie stworzyć szczęśliwego i udanego związku małżeńskiego. Nie pozwólcie, by poczynania innych sterowały decyzjami, które podejmujecie. Podejmijcie mocne postanowienie, że wasze małżeństwo nie skończy się fiaskiem.

6. Niektórzy odkładają małżeństwo z powodów finansowych. Opóźnianie małżeństwa do czasu, kiedy będziecie mieli dosyć pieniędzy, by pozwolić sobie na dostatnie życie, nie jest mądre. Umyka nam wówczas bardzo wiele wspólnych przeżyć — borykanie się z problemami, dostosowywanie się, nauka stawiania czoła życiowym wyzwaniom.

Te i wiele innych obaw mogą opóźnić zawarcie małżeństwa. Nie jest moim celem rozwianie ich wszystkich ku waszej osobistej satysfakcji. Po prostu głoszę doktrynę Kościoła dotyczącą małżeństwa i zachęcam was, abyście mieli dość wiary, aby dążyć naprzód i podjąć tę najważniejszą decyzję waszego życia.

Gdybym mógł wybrać jedno słowo, które najlepiej oddaje większość powodów, dla których odkłada się zawarcie małżeństwa, byłoby to słowo strach — strach przed przyszłością, strach przed porażką i tak dalej. Strach to nic niezwykłego. Można go pokonać poprzez przygotowania i wiarę.

Kiedy starożytni Apostołowie zatrwożyli się, że burza zatopi ich łódź, Chrystus „obudziwszy się, zgromił wicher i rzekł do morza: Umilknij! ucisz się! I ustał wicher, i nastała wielka cisza.

I rzekł do nich: Czemu jesteście tacy bojaźliwi? Jakże to, jeszcze wiary nie macie?” (Ew. Marka 4:39–40).

Apostoł Paweł nauczał: „Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i powściągliwości” (II List do Tymoteusza 1:7).

Mogę szczerze powiedzieć, że w moim pokoleniu, kiedy pojawiała się sposobność, by poślubić właściwą osobę, wyzwania kontynuowania kształcenia schodziły na drugi plan wobec tej najważniejszej z decyzji — by poślubić właściwą osobę. Wielu z was, młodzi dorośli, już podjęło tę decyzję i dążycie naprzód w swoim życiu, mimo tego, że, być może, nie macie tych wszystkich wygód, które mielibyście, gdybyście postąpili inaczej. Jednak dążycie naprzód w zgodzie z wiecznym planem i boskim wzorem, jaki Kościół ma dla wszystkich swoich członków.

Razem z siostrą Tingey mamy obecnie 4 dzieci i 21 wnucząt, jakiś czas temu zorganizowaliśmy „noc wnuczek”. Przyjechało do naszego domu pięć z naszych wnuczek w wieku od 6 do 14 lat. Oprócz tego, że dziewczynki są kuzynkami, są też najbliższymi przyjaciółkami.

Zjedliśmy pyszny posiłek przygotowany przez siostrę Tingey, a potem wnuczki wykonały kilka robótek ręcznych także przygotowanych przez siostrę Tingey. Graliśmy też w ich ulubione gry, a następnie dziewczynki przedstawiły Babci i Dziadkowi mały pokaz swoich talentów. W czasie programu zaśpiewały kilka ulubionych piosenek z Organizacji Podstawowej, ze słowami pozmienianymi w taki sposób, aby mówiły o dziadkach. Była wśród nich i ta:

Pięć wnuczek siedziało na moich kolanach, kiedy śpiewały tę piosenkę, obejmując mnie za szyję, ściskając i obdarowując wielkimi całusami.

I o to właśnie w tym wszystkim chodzi. To jest rodzina. To jest ewangelia. To całkowicie przesłania wszystkie ziemskie dobra i to, czego wartość mierzy się w pieniądzach.

Jeśli nie zrozumiecie, co może wam przynieść przyszłość w związku z rodziną, będzie wam trudno podejmować mądre decyzje, mające wpływ na przyszłość. Rodzina jest wszystkim. Przewyższa wszelkie inne związki i decyzje.

Wiem, że nie wszyscy, którzy pragną zawrzeć związek małżeński, uczynią to w tym życiu. Plan Pana to przewiduje.

Cudowna historia Rut w Starym Testamencie mówi o kobiecie, która straciła męża, a potem zdecydowała, że nie będzie gonić za swoimi osobistymi celami. Rut była samotna, ale pozostała oddana rodzinie i Bogu.

Kiedy jej teściowa Noemi zachęcała ją, by poszła w życiu swoją drogą, Rut wyrzekła słowa wielkiej wiary: „Nie nalegaj na mnie, abym cię opuściła i odeszła od ciebie; Albowiem dokąd ty pójdziesz i ja pójdę; gdzie ty zamieszkasz i ja zamieszkam; lud twój —lud mój, a Bóg twój — Bóg mój” (Ks. Rut 1:16).

Jak pamiętacie, później Rut spotkała Boaza, pobrali się i stali się ogniwem w linii przodków Jezusa Chrystusa. Otrzymała wszystkie błogosławieństwa, jakie obiecano wiernym naśladowcom Pana.

Rodzina jest sercem i duszą ewangelii. Dzięki rodzinie rozwijamy się w wieczności. Ślub na wieczność i wieczna rodzina są godne wszelkich wyrzeczeń.

Proszę, zastanówcie się nad przemyśleniami, którymi się z wami podzieliłem. Pomódlcie się nad nimi. Wiedzcie, że wasz Ojciec w Niebie pobłogosławi was i pomoże wam zamienić wasz strach w wiarę, jeśli tylko się do Niego zwrócicie.

Z pokorą składam swoje świadectwo, że aktywny udział w Kościele, przygotowywanie się na przyszłość i zapieczętowanie ze współmałżonkiem na ten czas i wieczność, mogą wam pomóc odkryć radość, którą obiecuje ewangelia Jezusa Chrystusa.

Z przemówienia wygłoszonego 2 maja 2004 r. podczas ogniska Kościelnego Systemu Edukacji w Ogden Utah Institute of Religion.