Duol ngadto Kaniya diha sa Pag-ampo ug Hugot nga Pagtuo

Isip katawhan, dili ba kita mapasalamaton nga ang pag-ampo sa pamilya dili kinaarang batasan alang kanato? Walay laing mas matahum nga tan-awon niining tibuok kalibutan kay sa makakita og usa ka pamilya nga naghiusa sa pag-ampo. Adunay tinuod nga kahulugan sa likod niining gikutlo kanunay nga “Ang pamilya nga naghiusa sa pag-ampo maghiusa sa pagpuyo.”

Ang Ginoo mitudlo nga kita maghimo og pag-ampo sa pamilya sa dihang Siya miingon, “Pag-ampo uban sa inyong pamilya ngadto sa Amahan, sa kanunay diha sa akong ngalan, aron ang inyong mga asawa ug mga anak mapanalanginan.”⁴

Mahimo ba nga kamo mouban kanako samtang kita motan-aw sa usa ka sagad nga Santos sa Ulahing mga Adlaw nga pamilya nga naghalad og mga pag-ampo ngadto sa Dios? Ang amahan, inahan, ug matag anak nangluhod, nagduko, ug nagpiyong sa ilang mga mata. Usa ka tam-is nga diwa sa gugma, panaghiusa, ug kalipay mipuno sa panimalay. Samtang ang amahan naminaw sa iyang gamay’ng anak nga lalaki nga nag-ampo ngadto sa Dios nga ang iyang papa mobuhat sa matarung nga mga butang, ug magmasulundon ngadto sa sugo sa Ginoo, nagtuo ba kamo nga ang mao nga amahan maglisud sa pagpasidungog sa pag-ampo sa iyang pinalanggang anak nga lalaki? Samtang ang tin-edyer nga anak nga babaye makadungog sa iyang buotan nga inahan nga nangamuyo ngadto sa Ginoo nga ang iyang anak nga babaye madasig diha sa pagpili sa iyang mga kauban, nga siya moandam sa iyang kaugalingon alang sa kaminyoon sa templo, dili ba kamo motuo nga ang ingon nga anak nga babaye magtinguha sa pagpasidungog niining mapainubsanon, mapangaliyupoon nga paghangyo sa iyang inahan, kinsa iyang gihigugma pag-ayo? Kon ang amahan, inahan, ug matag anak kinasingkasing nga mag-ampo nga ang buotan nga anak nga mga lalaki sa pamilya magpuyo nga takus nga sila unta, sa tukmang panahon, makadawat og call aron pag-serbisyo isip mga sinugo sa Ginoo diha sa mga natad sa misyon sa Simbahan, dili ba kita magsugod sa pagtan-aw kon sa unsa nga paagi ang ingon nga anak nga mga lalaki magtubo ngadto sa batan-ong pagkalalaki uban sa dili mapugngan nga tinguha sa pagserbisyo isip mga misyonaryo?

Ako nagtuo nga ang pag-ampo sa pamilya ang midani sa usa ka sulat pipila na ka mga tuig ang milabay sa usa ka batan-ong Santos sa Ulahing mga Adlaw nga babaye nga nagtungha sa usa ka high school sa Colorado. Ang mga estudyante gihangyo sa pag-andam og usa ka sulat nga isulat ngadto sa usa ka halangdong lalaki nga ilang pinili. Daghan ang mipadala sa ilang mga sulat ngadto sa inilang mga mandudula, ngadto sa bantugang astronaut, ngadto sa presidente sa Estados Unidos, ug ngadto sa ubang mga bantugang tawo. Kining batan-ong dalaga, hinoon, mipadala sa iyang sulat ngadto sa iyang amahan, ug diha sa sulat siya mipahayag: “Ako nakahukom sa pagsulat niini nganha kanimo, Papa, tungod kay ikaw ang labing halangdon nga lalaki nga akong nailhan sukad. Ang dako kaayo nga tinguha sa akong kasingkasing mao nga ako mabuhi sa paagi nga ako makabaton og pribilihiyo nga maanaa sa imong kiliran ug ni Mama ug sa uban pang mga miyembro sa pamilya didto sa celestial nga gingharian.” Kana nga amahan wala gayud makadawat og labaw pa nga makalipay nga sulat.

“Samtang kita mohalad ngadto sa Ginoo sa atong mga pag-ampo sa pamilya ug sa atong personal nga mga pag-ampo, buhaton nato ang mao uban sa hugot nga pagtuo ug pagsalig ngadto Kaniya. Atong hinumduman ang mando ni Apostol Pablo ngadto sa mga Hebreohanon: “Kay bisan kinsa nga magaduol sa Dios kinahanglan magatoo sa iyang pagkaanaa ug nga siya magabalus ra sa mga magapangita kaniya.”⁵ Kon bisan kinsa kanato nahinay sa pagpatalinghug ngadto sa tambag nga mag-ampo kanunay, walay mas maayo nga panahon sa pagsugod kay sa karon. Si William Cooper mipahayag, “Si Satanas magkurog kon siya makakita sa labing huyang nga Santos nga nagluhod diha sa pag-ampo.”⁶ Kadtong mobati nga ang pag-ampo mopakita og pisikal o intelektwal nga kahuyang kinahanglan mohinumdom nga ang usa ka tawo dili gayud magbarug nga mas taas pa kay sa kon siya magluhod.

Kita dili masayud unsa ang hugot nga pagtuo kon kita wala pa gayud niini, ug kita dili makaangkon niini hangtud kita naglimud niini. Ang hugot nga pagtuo ug pagduha-duha dili maanaa sa samang hunahuna sa samang panahon, kay ang usa mopapahawa sa usa.

Kon ang atong tinguha mao ang pagsalikway sa tanang pagduha-duha ug tungod niana mopuli og malungtarong hugot nga pagtuo, kita kinahanglang modawat sa pagdapit nga gitanyag nganha kanimo ug kanako diha sa Sulat ni Santiago:

“Ug kon aduna man kaninyoy nakulangan og kaalam, papangayoa siya sa Dios nga nagapanghatag ngadto sa tanang mga tawo sa madagayaon gayud ug sa walay pagpamoyboy, ug kini igahatag kaniya.”

“Hinoon kinahanglan nga mangayo siya uban sa pagtuo, sa walay pagduha-duha. Kay siya nga nagaduha-duha, sama sa balud sa dagat nga ginahandus ug ginakoso-koso sa hangin.”⁷

Kini nga saad midani sa batan-ong Joseph Smith sa pagpangita sa Dios pinaagi sa pag-ampo. Siya mipahayag ngari kanato sa iyang kaugalingong mga pulong:

“Sa kadugayan ako miabut sa paghukom nga ako … kinahanglan gayud mobuhat ingon sa gisugo ni Santiago, nga mao, ang pagpangutana sa Dios. Ako sa kadugayan miabut sa hugot nga tinguha sa ‘pagpangutana sa Dios,’ sa pagtuo nga kon siya mohatag og kaalam ngadto kanila nga nagkulang og kaalam, ug mohatag sa walay pagdumili, ug dili masuko, ako tingali mosulay.

“Busa, pinasubay niini, ang akong hugot nga tinguha sa pagpangutana sa Dios, ako miadto sa kakahoyan aron sa paghimo sa pagsulay. … Kini mao ang una nga higayon sa akong kinabuhi nga ako mihimo sa ingon nga pagsulay, kay taliwala sa akong tanan nga mga kabalaka ako wala pa gayud sukad makahimo sa pagsulay og pag-ampo sa kusog nga tingog.⁸

Karon, kon kita nagduha-duha sa pagpangamuyo sa Dios nga atong Langitnong Amahan tungod lamang kay kita wala pa makasulay sa pag-ampo, kita sa tinuod makakuha og kaisug gikan sa ehemplo ni Propeta Joseph. Apan atong hinumduman, sama sa gibuhat sa Propeta, nga ang atong pag-ampo kinahanglan gayud nga ihalad diha sa hugot nga pagtuo, walay pagduha-duha.

Pinaagi sa hugot nga pagtuo, walay pagduha-duha, nga ang igsoong lalaki ni Jared nakakita sa tudlo sa Dios nga naghikap sa mga bato agi og tubag sa iyang pangamuyo.⁹

Pinaagi sa hugot nga pagtuo, walay pagduha-duha, nga si Noe mitukod sa arka agi og pagkamasulundon ngadto sa sugo sa Dios.¹⁰

Pinaagi sa hugot nga pagtuo, walay pagduha-duha, nga si Abraham andam nga mohalad sa iyang hinigugmang Isaac isip usa ka sakripisyo.¹¹

Pinaagi sa hugot nga pagtuo, walay pagduha-duha, nga si Moises midala sa mga anak sa Israel pagawas sa Ehipto ug tabok sa Pulang Dagat.¹²

Pinaagi sa hugot nga pagtuo, walay pagduha-duha, nga si Josue ug ang iyang sumusunod miguba sa mga paril sa Jericho nga natumpag.¹³

Pinaagi sa hugot nga pagtuo, walay pagduha-duha, nga si Joseph nakakita sa Dios nga atong Langitnong Amahan ug ni Jesukristo, nga Iyang Anak.¹⁴

Karon, ang maduha-duhaon mahimong mosulti nga kining dagkong mga asoy sa hugot nga pagtuo nahitabo sa dugay na nga panahon, nga ang mga panahon karon nausab na.

Nausab ba gayud ang panahon? Dili ba kita karon, ingon sa kanunay, nahigugma sa atong mga anak ug buot kanila nga magpuyo sa matarung nga paagi? Dili ba kita karon, ingon sa kanunay, nanginahanglan sa balaan, mapanalipdanong pag-amuma sa Dios? Dili ba kita karon, ingon sa kanunay, nagpadayon nga anaa sa Iyang kalooy ug nakautang Kaniya sa mismong kinabuhi nga iyang gihatag kanato?

Ang panahon wala gayud nausab. Ang pag-ampo nagpadayon nga naghatag og gahum—espirituhanong gahum. Ang pag-ampo nagpadayon nga naghatag og kalinaw—espirituhanong kalinaw.

Bisan asa kita, ang atong Langitnong Amahan makadungog ug motubag sa pag-ampo nga gihalad pinaagi sa hugot nga pagtuo. Kini ilabi na nga tinuod diha sa mga natad sa misyon sa tibuok kalibutan. Samtang nagdumala sa Misyon sa Canada, ubos sa pagpangulo ni Presidente David O. McKay (1873–1970), si sister Monson ug ako adunay kahigayunan sa pagserbisyo uban sa pipila sa labing maayong mga batan-ong mga lalaki ug babaye sa tibuok niining kalibutan. Ang mga kinabuhi niining batan-ong mga misyonaryo mipakita og hugot nga pagtuo ug pag-ampo.

Didto sa akong opisina usa ka adlaw may milingkod nga usa ka bag-ong miabut nga misyonaryo. Siya utokan, kusgan, malipayon, ug mapasalamaton nga nahimong misyonaryo. Siya napuno sa kadasig ug tinguha sa pagserbisyo. Samtang ako nakigsulti kaniya, ako miingon, “Elder, ako naghunahuna nga ang imong amahan ug inahan sa tibuok kasingkasing nagsuporta kanimo sa imong call sa misyon. Siya miduko ug mitubag, “Aw, dili kaayo. Abi nimo, President, ang akong amahan dili miyembro sa Simbahan. Siya wala magtuo sama sa atong gituohan, busa siya dili bug-os nga makadayeg sa ka importante sa akong buluhaton.

Sa walay pag-ukon-ukon ug giaghat pinaagi sa usa ka Tinubdan nga dili akong kaugalingon, ako miingon ngadto kaniya, “Elder, kon ikaw matinuoron ug makugihon nga moalagad sa Dios sa pagsangyaw sa Iyang mensahe, ang imong amahan mopasakop sa Simbahan sa dili pa mahuman ang imong misyon.” Iyang gipig-it ang akong kamot og hugot kaayo, ang mga luha mitulo sa iyang mga mata ug misugod sa pagdagayday sa iyang mga aping, ug siya mipahayag, “Ang makita ang akong amahan nga modawat sa kamatuoran mao ang labing dako nga panalangin nga mahimong moabut sa akong kinabuhi.”

Kining batan-ong lalaki wala magpaabut pinaagi sa paglaum ug pagpangandoy nga kining saad matuman, apan hinoon siya misunod sa maalamong tambag nga gihatag kaniadto pa sa karaan: “Pag-ampo ingon og ang tanan nag-agad sa Dios. Pagtrabaho ingon og ang tanan nag-agad diha kanimo.” Ingon niana ang serbisyo sa misyon niining batan-ong lalaki.

Sa matag komperensya sa misyonaryo ako siyang pangitaon sa wala pa ang mga miting ug mangutana, “Elder, kumusta ang paglambo sa imong papa?”

Ang iyang tubag nga walay pagkausab mao, “Walay kalamboan, President, apan ako nasayud nga ang Ginoo motuman sa iyang saad ngari kanako pinaagi kanimo isip akong presidente sa misyon.” Ang mga adlaw nahimong mga semana ug ang mga semana nahimong mga buwan, ug sa katapusan, duha na lamang ka semana sa wala pa kami mibiya sa natad sa misyon aron mopauli sa panimalay, ako nakadawat og sulat gikan sa amahan niini nga misyonaryo. Ang amahan misulat:

“Dear Brother Monson:

“Ako buot magpasalamat kanimo pag-ayo sa pag-amuma sa akong anak nga lalaki kinsa bag-o lamang nakahuman og misyon sa Canada. Siya nahimong inspirasyon ngari kanamo.

“Ang akong anak nga lalaki gisaaran sa dihang mibiya alang sa iyang misyon nga ako mahimong usa ka miyembro sa Simbahan sa dili pa siya mopauli. Kini nga saad, sa akong pagtuo, gihimo ngadto kaniya pinaagi kanimo, nga wala ako masayud.

“Ako malipayong mopahibalo nga ako gibunyagan ngadto sa Simbahan usa ka semana sa wala pa niya mahuman ang iyang misyon ug ako sa karon ang athletic director sa MIA ug adunay buluhaton sa pagtudlo.

“Ang akong anak nga lalaki sa karon nagtungha sa BYU, ug ang iyang manghod nga lalaki bag-ohay lamang nabunyagan ug nakumpirmahan isip miyembro sa Simbahan.

“Tuguti ako sa pagpasalamat kanimo og usab alang sa tanang kalooy ug gugma nga gihatag ngadto sa akong anak nga lalaki pinaagi sa iyang mga kaigsoonan sa natad sa misyon sulod sa duha ka tuig.

“Kanimo kanunay nga matinuoron, usa ka mapasalamaton nga amahan.”

Ang mapainubsanong pag-ampo sa hugot nga pagtuo sa makausa natubag na usab.

Adunay bililhong hiyas nga makita sa matag kasaysayan sa hugot nga pagtuo gikan sa sinugdanan sa kalibutan hangtud sa karon nga panahon. Si Abraham, Noe, ang igsoon nga lalaki ni Jared, si Propeta Joseph Smith, ug uban pang dili maihap buot nga magmasulundon sa kabubut-on sa Dios. Sila adunay mga dunggan nga makadungog, mga mata nga makakita, ug kasingkasing nga masayud ug mobati.

Sila wala gayud nagduha-duha. Sila misalig.

Pinaagi sa personal nga pag-ampo, pinaagi sa pag-ampo sa pamilya, pinaagi sa pagsalig sa Dios uban sa hugot nga pagtuo, walay pagduha-duha kita makapanawag og tabang sa Iyang gamhanang gahum. Ang Iyang tawag kanato mao gihapon sama sa una: “Duol ngari kanako.”¹⁵