Nganong Kita Magbunyag alang sa mga Patay?

Kabahin sa Pagkabanhaw, si Pablo nangutana, “Kon dili pa, unsa man lamay ipasabut sa mga tawo sa ilang pagpabunyag alang sa mga patay, kon ang mga patay dili man ugaling banhawon? nganong magbunyag pa man ang mga tawo alang sa mga patay?” (1 Mga Taga-Corinto 15:29). Kita gibunyagan alang sa mga patay tungod kay kita nasayud nga sila mabanhaw. “Ang kalag ipahiuli ngadto sa lawas, ug ang lawas ngadto sa kalag; oo, ug matag bahin sa lawas ug lutahan ipahiuli ngadto sa iyang lawas; oo, gani bisan buhok sa ulo dili mawala; apan ang tanan nga butang ipahiuli ngadto sa ilang tukma ug hingpit nga bayanan” (Alma 40:23). “Kay alang niining maong tuyo si Kristo namatay, ug nabuhi pag-usab aron mahimo siyang Ginoo sa mga patay ug buhi.” (Mga Taga-Roma 14:9).

Kini may dakong kabilinggan unsa ang atong gibuhat kalabut ngadto niadtong nag-una kanato, tungod kay sila nagpuyo karon isip mga espiritu ug mabuhi pag-usab isip imortal nga mga kalag ug kana tungod ni Jesukristo. Kita nagtuo sa Iyang mga pulong sa dihang Siya miingon: “Ako mao ang pagkabanhaw, ug ang kinabuhi: ang mosalig kanako, bisan siya mamatay, mabuhi siya” (Juan 11:25). Pinaagi sa mga bunyag nga atong gibuhat alang sa mga patay, kita mipamatuod nga “kay maingon nga diha kang Adan ang tanan mangamatay, maingon man usab diha kang Kristo ang tanan mangabuhi. …

“Kay kinahanglan nga magahari siya hangtud nga ang tanang mga kaaway niya nga ikabutang na niya diha sa ilalum sa iyang tiil.

“Ang katapusang kaaway nga pagalaglagon mao ang kamatayon” (1 Mga Taga-Corinto 15:22, 25–26).

Ang atong dakong paningkamot sa pagsiguro nga ang atong kaigsoonang nangamatay gitanyagan og pagbunyag sa pangalan ni Jesus usa ka testamento ngadto sa kamatuoran nga si Jesukristo mao “ang dalan, ang kamatuoran, ug ang kinabuhi” ug nga “walay bisan kinsa nga makaadto sa Amahan, gawas kon pinaagi [Kaniya]” (Juan 14:6). Ang pipila sa mga Kristiyano karon, nabalaka alang sa daghan kinsa nangamatay nga walay kahibalo kabahin ni Jesukristo, nagsugod sa paghunahuna kon aduna ba gayud tinuod nga bugtong “usa ka Ginoo, usa ka pagtuo, usa ka pagbunyag” (Mga Taga-Efeso 4:5). Ang pagtuo nga si Jesus mao lamang ang Manluluwas, sila nag-ingon, mapahitas-on, kitid og hunahuna, ug lisud katuohan. Kita nagsulti, hinoon, nga kini usa ka sayop nga kalibug. Adunay kaangayan sa pag-kaanaay Usa lamang pinaagi kang kinsa ang kaluwasan mahimong moabut, kon kanang Usa ug ang Iyang kaluwasan itanyag ngadto sa matag kalag, nga walay dili i-apil.

Tungod kay kita nagtuo nga si Jesukristo mao ang Manunubos, kita usab midawat sa Iyang awtoridad sa paghan-ay sa mga kondisyon diin pinaagi niini kita mahimong modawat sa Iyang grasya. Kon dili, kita dili na mabalaka sa atong kaugalingon sa pagpabunyag alang sa mga patay.

Si Jesus mimatuod nga “masigpit ang pultahan, ug hiktin ang dalan nga padulong sa kinabuhi” (Mateo 7:14). Sa piho, Siya miingon, “Gawas kon ang tawo igaanak sa tubig ug sa Espiritu, dili siya makasulod sa gingharian sa Dios” (Juan 3:5). Kini nagpasabut nga kita kinahanglan nga “maghinulsol, ug magpabunyag ang matag usa kaninyo … sa ngalan ni Jesukristo tungod sa kapasayloan sa inyong mga sala, ug … modawat sa gasa sa Espiritu Santo” (Mga Buhat 2:38).

Sa walay pagsapayan sa Iyang pagkawalay sala, si Jesukristo sa Iyang Kaugalingon gibunyagan ug midawat sa Espiritu Santo. Siya miingon, “Siya nga gibunyagan sa akong ngalan, ngadto kaniya ihatag sa Amahan ang Espiritu Santo, sama ngari kanako; busa, sunod kanako, ug buhata ang mga butang diin kamo nakakita kanako nga mibuhat.” (2 Nephi 31:12).

Walay mga eksepsyon nga gitugot, wala kinahanglana. Kutob sa gidaghanon nga motuo ug magpabunyag —lakip ang pagpuli—ug molahutay sa hugot nga pagtuo, mahimong maluwas, “dili lamang kadto kinsa mituo human [si Kristo] mianhi sa kinatung-an sa panahon, diha sa unod, apan kadtong tanan nga gikan sa sinugdanan, gani kutob sa gidaghanon sa wala pa siya moanhi” (D&P 20:26). Tungod niini nga katarungan nga ang ebanghelyo gisangyaw “hangtud ngadto sa mga patay, aron bisan tuod sila nahinukman na diha sa lawas ingon sa mga tawo, sila mabuhi sa espiritu ingon sa Dios” (1 Pedro 4:6).

Ang pagpuli nga mga ordinansa nga atong gihimo sa templo, sugod sa bunyag, naghimog posible sa usa ka mahangturong dili maputol nga sumpay tali sa mga henerasyon nga nagtuman sa mga katuyoan sa paglalang sa kalibutan. Sa pagkatinuod, kon wala kini nga mga ordinansa, “ang tibuok yuta sa hingpit malaglag sa pag-anhi ni [Kristo]” (D&P 2:3).

Diha sa mga kasulatan, ang mga espiritu sa patay usahay gipasabut sa pagkaana sa kangitngit o sa bilanggoan (tan-awa sa Isaias 24:22; 1 Pedro 3:19; Alma 40:12–13; D&P 38:5). Namalandong sa mahimayaong plano sa Dios alang sa pagtubos niining, Iyang mga anak, si Propeta Joseph Smith misulat niini nga salmo: “Himoa ang inyong mga kasingkasing nga magmaya, ug maglipay sa hilabihan. Himoa nga ang yuta sa kalit motungha ngadto sa pag-awit. Himoa ang mga patay nga mopahayag og mga awit sa walay katapusan nga pagdayeg ngadto ni Hari Immanuel, kinsa na-orden sa wala pa ang kalibutan, niana nga nakahimo kanato sa pagtubos kanila gikan sa ilang bilanggoan, kay ang binilanggo mahimo nga gawasnon” (D&P 128:22).

Ang atong katungdanan naglugway kutob sa gilay-on ug giladmon sa gugma sa Dios aron sa paglukop sa Iyang mga anak sa matag panahon ug dapit. Ang atong mga paningkamot alang sa atong mga patay mobunga og tataw nga saksi nga si Jesukristo mao ang balaang Manunubos sa tanang katawhan. Ang Iyang grasya ug mga saad moabut bisan niadtong kinsa samtang buhi pa wala makakaplag Kaniya. Tungod Kaniya, ang mga binilanggo sa pagkatinuod maluwas.