Bergen vormen

Richard wil niet alleen maar een eindje wandelen met zijn gasten; hij wil ze iets laten beleven. Maar hij is afhankelijk van hun verlangen hoeveel hij kan overbrengen.

‘Ik kan de mensen die de natuur willen ervaren naar plekken brengen die anderen maar zelden te zien krijgen’, zegt hij. ‘Ze moeten er meer voor doen, maar beleven ook veel meer.’

Richard vindt dat het leven net zo is, en dat beginsel blijkt ook uit zijn eigen ervaringen. Als student aan de universiteit begon Richard naar de zin van het leven te zoeken. Hij bezocht diverse kerken zonder te vinden wat hij zocht — tot hij met de zendelingen in aanraking kwam.

Zijn ouders waren er sterk tegen gekant dat hij lid van de kerk wilde worden. Zij maakten zich zorgen dat hun enige zoon hun geloof zou afzweren. Ook waren ze bezorgd wat er van hen terecht zou komen. Velen in hun cultuur geloven dat hun toestand in het hiernamaals sterk afhangt van de eerbied en het respect die ze van hun levende nakomelingen krijgen.

Hoewel hij het moeilijk had met de weerstand van zijn ouders, had Richard een getuigenis ontvangen van de Heiland en van de noodzaak om Hem te volgen.

‘Jezus Christus is de weg’, zegt Richard. ‘Hij is de ware Gids terug naar onze Vader.’ (Zie Johannes 14:6.)

Hij koos ervoor om de Heiland te volgen en zich te laten dopen, met het vertrouwen dat de Heer hem op het juiste pad zou leiden, ook al leek dat pad moeilijker.

Een week na zijn doop werd hij gezegend met een goede baan als radioverslaggever bij de grootste radio- en televisiemaatschappij in Taiwan. Zijn ouders waren blij dat hij die baan had gekregen. Dat zorgde er samen met de veranderingen ten goede die ze in hem zagen voor dat de verstandhouding weer normaal werd. Ook is zijn geloof erdoor gesterkt en heeft hij er een belangrijke les uit geleerd.

‘Als we Jezus Christus niet volgen’, zegt hij, ‘missen we veel belangrijke ervaringen die we nodig hebben.’ Die ervaringen mogen dan wel moeilijker zijn, maar ze zijn nodig voor onze bestwil. (Zie 2 Nephi 2:2; LV 122:7.)

Iedereen die Richard volgt door zijn geliefde stroombeddingen en valleien, leert ongetwijfeld dat de bergen van Taiwan en de steile oostkust zijn gevormd door de botsing van twee platen in de aardkorst. De intense hitte en druk die uit die krachten voortkwamen, zorgden ervoor dat sedimentlagen eerst tot kalksteen werden omgevormd en daarna tot het marmer waarom de oostkust zo bekend staat. Dezelfde onzichtbare krachten schudden, verpletteren en ontwrichten de aarde, en stuwen uiteindelijk bergketens tot ver in de lucht omhoog.

Zowel in het nationale park Yushan als in Taroko, waar hij eerder heeft gewerkt, wijst Richard graag op bewijzen van hoe de krachten van de natuur Taiwan van beneden naar boven hebben gevormd.

‘Er zijn kringen te zien op de hoogste rots, en er zijn zeefossielen en andere bewijzen dat wat boven is eerst onder was’, zegt Richard. ‘Als je de hoogste top wilt begrijpen, moet je de diepten begrijpen, want daar is de hoogte begonnen.’

Richard vindt dat een belangrijk punt, omdat het raakvlakken heeft met het doel van het leven. In moeilijke tijden lijkt het soms wel dat we niet alleen bezoekers zijn op de berg, maar meer als de berg zelf zijn, blootgesteld aan de krachten en druk die ons vormen en ons omhoog stuwen als we ze met geduld en geloof kunnen verdragen. (Zie Mosiah 23:21–22; LV 121:7–8.)

Uit eigen ervaring heeft Richard geleerd dat we niet boven de wereld kunnen uitstijgen om ons hoogste potentieel te bereiken zonder onplezierige, soms zelf pijnlijke, ervaringen te ondergaan.

Als radioverslaggever werkte Richard onder aanzienlijke druk om uiteenlopende onderwerpen met korte deadlines te verslaan. Hij kwam er al snel achter dat veel verslaggevers hun informatie verkregen door een glaasje met anderen te drinken. Het werk werd steeds moeilijker omdat hij niet aan het drinken wenste mee te doen.

De gedachte aan het vinden van een nieuwe baan verlichtte wel zijn geweten, maar niet zijn moeilijkheden. Zijn baan bij de radio had zijn ouders tevredengesteld nadat hij lid van de kerk was geworden. Toen hij de goedbetaalde, prestigieuze voltijdbaan dan ook inruilde voor deeltijdwerk als gids op contractbasis, waren zijn ouders enige tijd teleurgesteld.

Het was weer een moeilijk pad om te kiezen, maar hij heeft er geen spijt van omdat hij weet dat we alleen ten hemel verhoogd kunnen worden als we eerst de diepten hebben ervaren. (Zie LV 121:7–8 en LV 122:5–7.)

‘Soms beperken we God in hoe Hij ons kan vormen omdat we het slechte niet met het goede willen ervaren’, zegt hij.

Door het volgen van de Heer heeft Richard een baan gevonden waarvan hij kon genieten. Het heeft hem tot een zending gevoerd. Het heeft hem zijn toekomstige vrouw laten ontmoeten, met wie hij nu samen vier prachtige kinderen heeft. Ondanks de beproevingen zijn er talloze zegeningen geweest.

Als het discipelschap langs ‘het pad van het lage dal’ (2 Nephi 4:32) en zelfs ‘een dal van diepe duisternis’ (Psalmen 23:4) voert op weg naar ‘Hem die woont in den hoge’ (LV 1:1), vindt Richard troost in de belofte dat ‘de woorden van Christus — indien wij hun koers volgen — ons voorbij dit tranendal naar een veel beter land van belofte [zullen] voeren’ (Alma 37:45) — als nadere bevestiging dat wij alleen na het ervaren van de moeilijkheden van het leven voorbereid zijn om van de eindbestemming te genieten.