Emotionele problemen op de wijze van de Heer oplossen

In het handboek welzijnszorg staat: ‘[Wij moeten] de leden van de kerk ernstig leren en aansporen om zo veel mogelijk zelfredzaam te zijn. Geen enkele ware heilige der laatste dagen (…) zal vrijwillig de last van zijn eigen onderhoud op een ander schuiven. Zolang hij daartoe in staat is zal hij, onder de inspiratie van de Almachtige en door zijn eigen arbeid, zichzelf van de levensbehoeften voorzien ([1952], p. 2). (…)

Wij zijn er behoorlijk goed in geslaagd de heiligen te leren dat zij zelf in hun onderhoud moeten voorzien en daarna moeten bijdragen aan het welzijn van anderen die niet voor zichzelf kunnen zorgen.

Indien een lid niet in zijn eigen onderhoud kan voorzien, moet hij allereerst een beroep doen op zijn familie en dan pas op de kerk, in die volgorde. (…)

Wanneer de mensen in staat zijn voor zichzelf te zorgen maar er niet toe bereid zijn, is het onze taak de uitspraak van de Heer toe te passen dat de leegloper niet het brood van de arbeider zal eten. (Zie LV 42:42.)

De eenvoudige regel is dat ieder voor zichzelf moet zorgen. Dit stukje waarheid staat enigszins model: ‘Eet het op, verslijt het, laat het werken, of doe het zonder.’

Toen het welzijnsprogramma van de kerk in 1936 werd aangekondigd, zei het Eerste Presidium:

“… Het is het doel van de kerk de mensen te helpen zichzelf te helpen.’ (Conference Report, oktober 1936, p. 3; cursivering toegevoegd.) (…)

Het is een systeem voor zelfhulp, geen systeem om iets voor niets te krijgen. Er dient zorgvuldig te worden gekeken naar alle eigen middelen en die van de familie, die moeten worden aangewend voordat er iets van buitenaf wordt aangevuld.

Een bisschop die van een lid verwacht dat hij of zij een zo volledig mogelijke tegenprestatie levert voor wat hij of zij aan welzijnshulp van de kerk ontvangt, is niet onvriendelijk of hard.

Geen enkel lid hoeft zich te schamen als hij of zij hulp van de kerk ontvangt. Mits, let wel, hij of zij al het mogelijke heeft bijgedragen. (…)

Ik wil eigenlijk het volgende zeggen: Hetzelfde beginsel — zelfredzaamheid — is van toepassing op onze geest en onze emoties. (…)

Als we niet oppassen, staan we op het punt om onszelf emotioneel (en daardoor geestelijk) aan te doen wat we generaties lang op materieel gebied hebben vermeden.

Er lijkt wel sprake van een toenemende ‘adviesziekte’ die de kerk haar geestelijke kracht ontneemt, net zoals een gewone verkoudheid mensen meer kracht ontneemt dan enige andere ziekte. (…)

In figuurlijke zin heeft menig bisschop op zijn bureau een grote stapel bestelformulieren voor emotionele hulpverlening klaarliggen.

Als iemand naar hem toe komt met een probleem, deelt de bisschop ze zonder verdere vragen uit, zonder na te denken wat hij zijn mensen aandoet. (…)

Geestelijke onafhankelijkheid en zelfredzaamheid zijn een versterkende macht in de kerk. Als we de leden daarvan beroven, hoe kunnen zij dan persoonlijke openbaring ontvangen? Hoe kunnen zij weten dat er een profeet van God is? Hoe kunnen zij antwoord op hun gebeden krijgen? Hoe kunnen zij een eigen getuigenis krijgen? (…)

(…) De vader heeft de taak om zijn gezin te presideren.

Soms, met de beste bedoelingen, vragen we zoveel van zowel de kinderen als de vader dat hij daartoe niet in staat is.

Als mijn zoon advies nodig heeft, bisschop, is dat in de eerste plaats mijn verantwoordelijkheid, en daarna pas de uwe.

Als mijn zoon ontspanning nodig heeft, bisschop, moet ik daar in de eerste plaats voor zorgen, en daarna u pas.

Als mijn zoon terechtwijzing nodig heeft, is dat in de eerste plaats mijn verantwoordelijkheid, en daarna pas de uwe.

Als ik als vader faal, help mij dan eerst, en daarna pas mijn kinderen.

Neem de opvoeding van mijn kinderen niet te snel van mij over.

Geef ze niet te snel raad en los al hun problemen op. Betrek mij erbij. Het is mijn taak.

We leven in een tijd waarin de tegenstander aan alle kanten de filosofie van onmiddellijke bevrediging beklemtoont. Het lijkt wel of alles onmiddellijk moet gebeuren, waaronder de oplossing van onze problemen. (…)

Het is de bedoeling dat het leven soms moeilijk is. Het is normaal om wat zorgen, neerslachtigheid, teleurstellingen en soms mislukkingen te ervaren.

Leer onze leden dat als ze af en toe eens een echt ellendige dag hebben, of enkele dagen achter elkaar, dat ze standvastig blijven en de ellende onder ogen zien. Alles komt weer in orde.

Onze moeilijkheden in dit leven hebben een groot doel.