De positieve kant van een hondenbeet

In de zomer van 2009 werd ik door de hond van een kennis in het gezicht gebeten. Jammer genoeg kreeg ik een snee in mijn lip die gehecht moest worden.

Na de verwonding raakte ik erg terneergeslagen. In mijn gedachten was ik er steeds mee bezig; ik dacht dat mijn hele leven verpest was. Ik voelde me opgelaten met die lip en wilde het liefst iedereen uit de weg gaan. Door mijn wond zag ik al mijn plannen wat betreft pianospelen, volleyballen, zwemmen, kerk en school in duigen vallen.

Maar telkens wanneer ik bad, een priesterschapszegen ontving, met mijn ouders praatte of als familieleden en vrienden op bezoek kwamen, voelde ik me ondanks mijn verdriet een stuk beter. Ik besefte al snel dat als mensen aan mijn verwonding dachten, zij een gevoel van medeleven hadden.

Deze ervaring heeft mijn karakter mede gevormd. Ik heb geleerd me minder zorgen te maken om wat anderen van me vinden. Ik ben ook gezegend omdat de wond aan mijn lip me heeft doen inzien dat ik minder aan mezelf moet denken en meer om anderen moet geven. In die tijd ben ik geestelijk echt sterker geworden.

Ik heb geleerd dat moeilijkheden deel uitmaken van het plan dat onze hemelse Vader voor ons heeft. Als we naar de positieve kant kijken in plaats van de negatieve, kunnen we moeilijkheden overwinnen, een betere persoon worden en ons getuigenis versterken.