De leer van het gezin

De theologie van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen is op het gezin gericht en gebaseerd op de schepping, de val en de verzoening. De schepping van de aarde zorgde voor een plek waar gezinnen konden leven. God schiep een man en een vrouw die de twee essentiële helften van een gezin vormden. Het was een onderdeel van het plan van onze hemelse Vader dat Adam en Eva verzegeld zouden worden en een eeuwig gezin vormen.

De val was een manier waarop het gezin kon groeien. Adam en Eva kozen als leidinggevenden in hun gezin voor deze aardse ervaring. Door de val konden ze zonen en dochters krijgewn.

Door de verzoening kan het gezin voor eeuwig verzegeld worden. Daardoor kan het gezin eeuwig groeien en volmaakt worden. Het plan van geluk, ook wel het heilsplan genoemd, was een plan voor gezinnen. Het opkomende geslacht dient te begrijpen dat de belangrijkste pilaren van onze theologie op het gezin gericht zijn.

Als we het hebben over de vereisten voor de zegeningen van het eeuwige leven, hebben we het over de vereisten voor de zegeningen van een eeuwig gezin. Dat was de leer van Christus, die door de profeet Joseph Smith is hersteld. In Leer en Verbonden 2:1–3 staat:

‘Zie, Ik zal u het priesterschap openbaren, door de hand van de profeet Elia, voordat de grote en geduchte dag des Heren komt.

‘En hij zal in het hart der kinderen de aan de vaderen gedane beloften planten, en het hart der kinderen zal zich tot hun vaderen wenden.

‘Indien het niet zo ware, zou de gehele aarde bij zijn komst volkomen worden verwoest.’

Deze tekst gaat over de tempelzegens. Zonder die verordeningen en verbonden zal ‘de gehele aarde (…) volkomen worden verwoest.’

‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’ onderstreept dat het gezin centraal staat in het plan van de Schepper.¹ Zonder het gezin is er geen plan. Dan is er geen reden voor het leven op aarde.

Naast een goed begrip van de theologische leer van het gezin moeten we allemaal de gevaren begrijpen die het gezin bedreigen. Doen we dat niet, dan kunnen we ons niet op de strijd voorbereiden. Overal om ons heen zien we bewijzen dat het gezin steeds minder belangrijk wordt gevonden. Het aantal huwelijken neemt af, de leeftijd waarop mensen trouwen wordt hoger en het aantal echtscheidingen neemt toe. Steeds meer kinderen worden buiten het huwelijk geboren. Het aantal abortussen neemt toe en abortus wordt steeds meer toegestaan. We zien lagere geboortecijfers. We zien ongelijke relaties tussen mannen en vrouwen, en culturen waar mishandeling in het gezin nog steeds gebruikelijk is. En vaak is een carrière belangrijker dan het gezin.

Veel van onze jongeren hebben steeds minder vertrouwen in het gezin. Ze hechten meer waarde aan hun opleiding en steeds minder aan het stichten van een eeuwig gezin. Velen beschouwen gezinsvorming niet als een taak die op geloof is gebaseerd. Voor hen is het een selectieproces, net als boodschappen doen. Velen wantrouwen ook hun eigen morele kracht en die van hun leeftijdgenoten. Omdat de verleidingen zo groot zijn, weten velen niet zeker of ze hun verbonden wel volledig kunnen naleven.

Veel jongeren hebben ook onvoldoende en onderontwikkelde sociale vaardigheden. En dat is een belemmering om een eeuwig gezin te kunnen stichten. Het gaat ze steeds beter af om met iemand tachtig kilometer verderop te praten, maar steeds minder om een gesprek met iemand in dezelfde kamer te voeren. Dat maakt sociale omgang moeilijk voor ze.

We hebben ook te maken met een probleem dat in Efeziërs 6:12 wordt genoemd: ‘Want wij hebben niet te worstelen tegen bloed en vlees, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers dezer duisternis, tegen de boze geesten in de hemelse gewesten.’ Er wordt iedere dag beleid uitgevaardigd dat tegen het gezin is gericht, en zelfs de juridische definitie van het begrip gezin is wereldwijd aan het veranderen. Pornografie viert hoogtij. De nieuwe doelgroep van de makers van pornografie is jonge vrouwen. Ouders worden als onkundig en onrealistisch afgeschilderd. Het wemelt van de mediaboodschappen die tegen het gezin zijn gericht. Jongeren worden ongevoeliger voor de noodzaak om een eeuwig gezin te stichten.

We zien hoe dit kan gebeuren aan de hand van de woorden van Korihor, een antichrist: ‘En aldus predikte hij tot hen, en hij verleidde het hart van velen en bracht hen ertoe hun hoofd in hun goddeloosheid op te richten, ja, en vele vrouwen, en ook mannen, verleidde hij ertoe hoererij te bedrijven’ (Alma 30:18). Satan weet dat hij nooit een lichaam zal krijgen; hij zal nooit een gezin hebben. Dus zijn jonge vrouwen zijn doelwit, want zij scheppen de lichamen voor toekomstige generaties.

Korihor was een antichrist. Antichrist is anti-gezin. Alle leerstellingen of beginselen die ze in de wereld horen en die anti-gezin zijn, zijn ook antichrist. Het is zo duidelijk. Als onze jongeren de rechtschapen overleveringen van hun vaderen niet meer geloven zoals het volk dat in Mosiah 26 wordt beschreven, als onze jongeren hun rol in het plan niet begrijpen, lopen ze het gevaar om weggeleid te worden.

Wat hopen we dat dit opkomende geslacht zal begrijpen en doen met wat het van ons leert? De antwoorden op die vraag en de belangrijkste elementen van de leer van het gezin zijn te vinden in de proclamatie over het gezin. President Gordon B. Hinckley (1910–2008) heeft gezegd dat de proclamatie ‘een verklaring en een bevestiging van de normen, leerstellingen en gebruiken’ is die deze kerk altijd heeft gepropageerd.²

President Ezra Taft Benson (1899–1994) heeft gezegd: ‘Deze orde (…) van familiebestuur, waarbij een man en een vrouw een verbond met God sluiten — net als Adam en Eva — om eeuwig aan elkaar verzegeld te worden, nakomelingen te krijgen (…) is het enige middel waardoor we op zekere dag het aangezicht van God kunnen zien en leven.’³

Het opkomende geslacht dient te begrijpen dat het gebod om zich te vermenigvuldigen en de aarde te vervullen van kracht blijft (zie Genesis 1:28; Mozes 2:28). Kinderen krijgen is een taak die op geloof is gebaseerd. President Spencer W. Kimball (1895–1985) heeft gezegd: ‘Het is uitermate egoïstisch als een echtpaar weigert om kinderen te krijgen als het daartoe wel in staat is.’⁴ Moederschap en vaderschap zijn eeuwige rollen. Elk is verantwoordelijk voor de mannelijke of de vrouwelijke helft van het plan. In onze jonge jaren bereiden we ons op die eeuwige rollen en taken voor.

Ouders, leerkrachten en leiders kunnen jonge mensen helpen zich op de zegeningen van Abraham voor te bereiden. Wat zijn die zegeningen? Abraham spreekt daarover in Abraham 1:2. Hij zegt dat hij streefde naar ‘het recht waartoe ik moest worden geordend om (…) te bedienen; (…) en ook verlangde [ik] iemand te zijn die grote kennis bezat, (…) en vader van vele natiën te zijn, een vredevorst, en verlangde [ik] onderricht te ontvangen en de geboden van God te onderhouden, [en] werd ik rechtmatig erfgenaam, hogepriester, met het recht dat de vaderen toebehoorde.’

Waar worden de zegeningen van Abraham ontvangen? Die zijn uitsluitend bestemd voor wie een tempelverzegeling en -huwelijk hebben. Een man kan niet een ‘vader van vele natiën’ worden zonder aan zijn vrouw verzegeld te zijn. Zo kon ook Abraham het recht van de vaderen niet ontvangen zonder een vrouw die het recht bezat dat de moeders toebehoorde.

De verhalen van Abraham en Sara, en van Isaak en Rebekka, staan in Genesis. Abraham en Sara hadden maar één zoon, Isaak. Als Abraham de ‘vader van vele natiën’ wilde zijn, hoe belangrijk was dan Rebekka, de vrouw van Isaak? Ze was zo belangrijk dat hij zijn dienstknecht honderden kilometers op pad stuurde om de juiste jonge vrouw te vinden, een vrouw die haar verbonden zou naleven, een vrouw die begreep wat het inhield om een eeuwig gezin te stichten.

In Genesis 24:60 ontvangt Rebekka de zegen dat zij de moeder van ‘duizenden van tienduizenden’ zou worden. Waar vinden we dergelijke zegeningen? Die ontvangen we in de tempel.

Het verhaal van Isaak en Rebekka is een voorbeeld van een man die de sleutels en een vrouw die de invloed bezit, die samenwerken om hun zegeningen tot vervulling te brengen. Hun verhaal is cruciaal. De zegeningen van het huis van Israël waren afhankelijk van een man en een vrouw die hun plaats in het plan kenden, en hun taken vervulden om een eeuwig gezin te stichten, kinderen te krijgen en die te onderwijzen.

In deze tijd hebben wij de taak om uit ons gezin en ons leslokaal een Isaak en een Rebekka voort te laten komen. We moeten elke jonge man en jonge vrouw laten inzien wat zijn of haar rol is in dit grootse partnerschap — dat ieder van hen een Isaak of een Rebekka is. Ze weten dan beslist wat ze met die informatie moeten doen.

Ouders, leerkrachten en leiders: leef zó bij u thuis, met uw gezin, met uw huwelijkspartner, dat de jongeren door uw voorbeeld hoop op het eeuwige leven zullen ontwikkelen. Als u er duidelijk naar leeft en in lesgeeft, zal uw boodschap door al het lawaai om de jongeren heen tot hun hart doordringen en hen diep raken.

Leef thuis zó dat u de basisbeginselen goed op orde hebt, zodat het duidelijk is dat u uw rol en taken in het gezin goed wil vervullen. Denk in termen van precisie, niet perfectie. Als u een doel voor ogen hebt en concreet te werk gaat om dat thuis te bereiken, zullen de jongeren van u leren. Ze zien dan dat u bidt, dat u samen de Schriften bestudeert, dat u gezinsavond houdt, dat u er een prioriteit van maakt om samen te eten, en dat u met respect over uw huwelijkspartner spreekt. Uit uw voorbeeld put de opkomende generatie vervolgens grote hoop.

Wij bereiden onze jongeren voor op de tempel en op een eeuwig gezin. Ze worden van alle kanten belaagd, wat ze ervan kan weerhouden om een eeuwig gezin te stichten. Het is onze rol om ze te onderwijzen zodat er geen misvattingen over bestaan. We behoren uitermate duidelijk te zijn over de belangrijkste leerstellingen die in ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’ zijn te vinden.

Als nooit tevoren zal deze generatie worden opgeroepen om de leer van het gezin te verdedigen. Als ze die leer niet kennen, kunnen ze die ook niet verdedigen. Ze moeten het belang van de tempel en het priesterschap begrijpen.

President Kimball heeft gezegd:

‘Veel van de sociale controle die in het verleden het gezin bekrachtigde en steunde, is aan het verdwijnen. De tijd zal aanbreken dat alleen zij die intens en actief in het gezin geloven, hun gezin kunnen beschermen te midden van het oprukkende kwaad om ons heen. (…)

‘(…) Er zijn mensen die het gezin zo ontraditioneel definiëren, dat het bestaan ervan wordt bedreigd. (…)

‘Broeders en zusters, van alle mensen mogen wij ons het allerminst laten overtuigen door de misleidende argumenten dat de gezinseenheid op de een of andere manier iets te maken heeft met de ontwikkelingsfase die een samenleving doormaakt. Het staat ons vrij om de tendensen te weerstaan die het belang van het gezin bagatelliseren en meer nadruk leggen op het belang van zelfzuchtig individualisme. Wij weten dat het gezin eeuwig is.’⁵

Het evangelie van Jezus Christus is waar. Het is door de profeet Joseph Smith hersteld. Wij hebben in deze tijd de volheid van het evangelie. Wij zijn zoons en dochters van hemelse Ouders, die ons naar deze aarde hebben gezonden om ons op de zegeningen van een eeuwig gezin voor te bereiden. Ik getuig van onze Heiland, Jezus Christus, en dat wij door zijn verzoening volmaakt kunnen worden en in staat zullen zijn om onze taken in ons eeuwige gezin te vervullen. En door zijn verzoening krijgen we de belofte dat we voor eeuwig in gezinsverband zullen leven.