Wat is verdraagzaamheid?

Onze hoogste prioriteiten in het leven zijn God en onze naaste liefhebben.¹ In de breedste zin betekent dat de naaste in ons eigen gezin, onze omgeving, ons land en onze wereld. Gehoorzaamheid aan het tweede gebod vergemakkelijkt gehoorzaamheid aan het eerste gebod. ‘Wanneer gij in dienst van uw medemensen zijt, [zijt] gij louter in dienst van uw God’ (Mosiah 2:17).

Op ieder continent en op de eilanden der zee worden de getrouwen bijeenvergaderd in De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Verschillen in cultuur, taal, geslacht en uiterlijk worden onbelangrijk wanneer de kerkleden zich verliezen in de dienst van hun geliefde Heiland.

Alleen met een goed begrip van het ware vaderschap van God kan men de ware broederschap van de mens ten volle waarderen. Een dergelijk begrip stimuleert het verlangen om bruggen van samenwerking te slaan in plaats van scheidingsmuren op te werpen.

Onverdraagzaamheid veroorzaakt twist, verdraagzaamheid verdringt twist. Verdraagzaamheid is de sleutel die de deur tot wederzijds begrip en liefde opent.

Ik wil graag een belangrijke waarschuwing geven. Je zou ten onrechte kunnen denken dat wanneer een beetje van iets goed is, veel daarvan nog beter moet zijn. Dat is niet altijd waar! Een overdosis van een noodzakelijk medicijn kan giftig zijn. Grenzeloze barmhartigheid kan de gerechtigheid geweld aandoen. Zo kan grenzeloze verdraagzaamheid omslaan in karakterloze toegeeflijkheid.

De Heer heeft grenzen gesteld aan verdraagzaamheid. Wanneer die goddelijke grenzen overschreden worden, dreigt er gevaar. Net zoals ouders hun kinderen leren niet zomaar op straat te rennen en te spelen, heeft de Heiland ons geleerd het kwade niet te tolereren. ‘Jezus ging de tempel binnen en (…) de tafels der wisselaars keerde Hij om’ (Matteüs 21:12; zie ook Marcus 11:15). Hoewel Hij de zondaar liefheeft, heeft de Heer gezegd dat Hij ‘de zonde niet met de geringste mate van toelating [kan] aanschouwen’ (LV 1:31).

Echte liefde voor de zondaar kan iemand noodzaken tot een moedige confrontatie — niet tot toegeeflijkheid! Echte liefde verdraagt geen zelfvernietigend gedrag.

Onze toewijding aan de Heiland zet ons ertoe om de zonde af te keuren, maar acht te slaan op zijn gebod om onze naaste lief te hebben. We leven samen op deze aarde, die we in dankbaarheid dienen te verzorgen, onderwerpen en gebruiken.² Ieder van ons kan ertoe bijdragen dat het leven op aarde aangenamer wordt.

Het Eerste Presidium en het Quorum der Twaalf Apostelen hebben in een openbare verklaring het volgende gezegd:

‘Het is moreel verkeerd als een persoon of groepering iemands onvervreemdbare waardigheid zou aantasten op basis van de droevige en weerzinwekkende theorie van raciale of culturele superioriteit.

‘Wij roepen alle mensen op, waar ook ter wereld, zich opnieuw te scharen achter de aloude idealen van verdraagzaamheid en wederzijds respect. Ondanks de grote verschillen die er tussen mensen bestaan, geloven wij ten stelligste dat wij allen op vreedzame wijze kunnen samenleven als wij elkander maar behandelen met voorkomendheid en mededogen.’³

Laten we één zijn, onverdraagzaam tegenover overtreding, maar verdraagzaam tegenover onze naasten met verschillen die voor hen heilig zijn. Onze geliefde broeders en zusters over de hele wereld zijn allemaal kinderen van God. Hij is onze Vader. Zijn Zoon, Jezus, is de Christus. Zijn kerk is in deze laatste dagen op aarde hersteld om alle kinderen van God tot zegen te zijn.